Αυτόν τον δίσκο τον περίμενα πώς και πώς από τότε που έμαθα ότι οι NECRYTIS ηχογραφούσαν τον ακόλουθο του εκπληκτικού “Countersighns” σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους. Για μένα το “Countersighns” ήταν το καλύτερο US Power Metal της περασμένης χρονιάς, ένα φανταστικό ντεμπούτο που μόνο όσοι ήταν κουφοί ή αφελείς δεν μπόρεσαν να υποκλιθούν στο μεγαλείο του. Το πρόβλημα, όπως συμβαίνει πάντα με τις μπάντες που κυκλοφορούν ένα δυνατό πρώτο δίσκο, είναι ότι ο πήχης των προσδοκιών ανεβαίνει πολύ ψηλά για την επόμενη τους δουλειά και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι μπάντες δεν αντέχουν το βάρος αυτό. Ευτυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει με τους NECRYTIS. Για να γίνω πιο σαφής, μιλάμε για δισκάρα!
Αν και, κατά την προσωπική μου άποψη πάντα, το “Dread En Ruin” είναι εξίσου καλό με το “Countersighns”, κάποιοι μπορεί να το θεωρήσουν ελαφρώς κατώτερο από το ντεμπούτο τους. Εκτιμώ ότι αυτό συμβαίνει επειδή απουσιάζει το στοιχείο της έκπληξης, υπό την έννοια ότι ο ακροατής πλέον γνωρίζει πολύ καλά τι θα ακούσει. Παρ’όλα αυτά, οι NECRYTIS μας προσφέρουν έναν δίσκο αρκετά πολυδιάστατο με έξυπνες επιρροές που θα δούμε πιο αναλυτικά παρακάτω.
Ο δίσκος ξεκινά με το “Starshine” και είναι αδύνατον να μην κολλήσεις με τη old school riffάρα του που θυμίζει DEF LEPPARD εποχής “On Through The Night”. To “Necrytis” που ακολουθεί ενώ ξεκινάει ταχύτατα με ένα riff τύπου HELSTAR εποχής “Nosferatu”, εντυπωσιάζει με το μελωδικό του break στη μέση, μέχρι να ξεσπάσει η καταιγίδα υπό τη μορφή της κιθάρας του Toby Knapp και να τα σαρώσει όλα. “Blood In The Well” για τη συνέχεια, ένα οκτάλεπτο κομμάτι με πολλές εναλλαγές, γεμάτο μελωδία και δύναμη που αποπνέει έναν αέρα δεκαετίας ‘70. Εξαιρετικό. Πιο straightforward το “Call Us Insanity”, και αυτό γύρω στα οκτώ λεπτά, κινείται σε πιο γρήγορους ρυθμούς, ενώ η πόρωση που βγάζει το καθιστούν ένα ιδανικό συναυλιακό κομμάτι. Από τα κομμάτια που δεν χορταίνεις να ακούς ξανά και ξανά. Προτελευταίο κομμάτι το “Odyssey Divine” , ένα μελωδικό mid tempo κομμάτι που μου έφερε στο μυαλό παλιούς CRIMSON GLORY και FATES WARNING. Τέλειο. Ο επίλογος ανήκει στο “Heresiarch Profane” και, αλήθεια, τι επίλογος είναι αυτός! Μιλάμε για ένα κομμάτι πραγματικό έπος διάρκειας δεκατριών λεπτών όπου οι NECRYTIS αφήνουν τη συνθετική τους φαντασία αχαλίνωτη. Ένα πραγματικό αριστούργημα που δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Θα ήταν περιττό ίσως να αναφερθούμε για μια ακόμη φορά στην κιθαριστική δεινότητα του Toby Knapp. Ο τύπος είναι απίστευτος, κυριολεκτικά μια μουσική ευφυΐα που κάποια στιγμή θα πρέπει να βρει την αναγνώριση που του αξίζει. Η φωνή του Shane Wacaster ακούγεται πιο στιβαρή από το νεμπούτο τους, πράγμα που σημαίνει ότι έχει κάνει βήματα προόδου, αν και έχει ακόμα αυτή τη love it or hate it χροιά. Στο τιμόνι του παραγωγού, και πάλι ο Jens Bogren, γεγονός που αποτελεί εγγύηση για το τελικό αποτέλεσμα.
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Αν είστε φίλος του συγκεκριμένου ιδιώματος, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και ακούστε αυτόν τον φανταστικό δίσκο. Αν πάλι είστε από αυτούς που γούσταραν το ντεμπούτο τους, θα λατρέψετε το “Dread En Ruin”. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για τον US Power Metal δίσκο της χρονιάς. Το μέλλον ανήκει στους NECRYTIS. Ξεκάθαρα!
9,5/10
Θοδωρής Κλώνης
