Ούτε ένα, ούτε δύο αλλά πέντε CD περιλαμβάνει το νέο box set των VIRGIN STEELE εκ των οποίων τα τρία είναι με ολοκαίνουργιο υλικό ηχογραφημένο μέσα στο 2017-2018. Τα άλλα δύο CD είναι οι επανεκδόσεις των “Hymns to victory” και “Book of burning” που είχαν πρωτοκυκλοφορήσει το 2002. Με αυτά εδώ ολοκληρώνεται και η πλούσια σειρά επανεκδόσεων της SPV που ξεκίνησε με το “Noble savage” και έφτασε μέχρι και το “Visions of Eden”. Αρκετά με αυτά τα εισαγωγικά όμως και πάμε να δούμε τις μας επεφύλασσε ο DeFeis στα τρία νέα άλμπουμ του “Seven devils moonshine” (που για την ιστορία τα τιτλοφορεί “Ghost harvest vintage 1 & 2” και “Gothic voodoo anthems”).
Καταρχάς, το απολύτως νέο υλικό βρίσκεται στα δύο πρώτα CD αφού το τρίτο περιλαμβάνει ως επί το πλείστο διαφορετικές εκτελέσεις (με ορχήστρα) γνωστών τραγουδιών των VIRGIN STEELE καθώς και κάποιες διασκευές. Τα δύο “Ghost harvest vintage” άλμπουμ συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησε το “Nocturnes of hellfire and damnation” το οποίο κατά γενική ομολογία ήταν απογοητευτικό για τη συντριπτική πλειονότητα των metal fans. Τα ίδια έχουμε και εδώ με μεγάλη έμφαση στην blues αισθητική, σε μία σκοτεινή ατμόσφαιρα (στιχουργικά και αμιγώς μουσικά) και τον DeFeis να…νιαουρίζει ακατάπαυστα! Ειλικρινά, δε νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένα κομμάτι που να μην βγάζει αυτό τον ήχο που καταντάει ενοχλητικός μετά από λίγο. Όλες οι συνθέσεις είναι βασισμένες στο πιάνο (λογικό) ενώ το μοναδικό φωτεινό σημείο είναι ότι ο Pursino καταθέτει μερικά πολύ ενδιαφέροντα solos τα οποία βέβαια και αυτά χάνονται συχνά στη μίξη αλλά και λόγω της κακής παραγωγής. Διάσπαρτα ακούμε και διάφορες διασκευές σε Chris Isaak (!), ALICE IN CHAINS (!!), BAD COMPANY, UFO, ZEPPELIN, WHITESNAKE, JIMI HENDRIX κτλ. οι οποίες μπορώ να πω ότι έχουν ένα σχετικό ενδιαφέρον αλλά τίποτα παραπάνω.
Το “Seven devils moonshine” είναι ένα ακόμη blues εγχείρημα του DeFeis όπως αυτό πρωτοεκδηλώθηκε στο “Life among the ruins” και γιγαντώθηκε στο “Nocturnes…”. Νομίζω ότι πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψει σε πιο γνώριμα, metal μονοπάτια….δεν ξέρω. Προσωπικά, οι VIRGIN STEELE είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα και γνωρίζω πολύ καλά ότι θα συνεχίσω να δίνω πολλές ευκαιρίες στον DeFeis. Ωστόσο, γνωρίζω ότι οι περισσότεροι έχουν γυρίσει την πλάτη τους εδώ και καιρό στους VIRGIN STEELE –ειδικά από το 2010 και μετά- και δεν ξέρω αν υπάρχει γυρισμός από αυτό το τέλμα στο οποίο έχει πέσει η μπάντα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο μοναδικό υπαίτιος για αυτή την κατάσταση είναι ο DeFeis. Δυστυχώς δεν μπορώ να βάλω θετικό πρόσημο στο “Seven devils moonshine” και θα συνεχίζω να ελπίζω σε κάτι καλύτερο στο μέλλον, σε κάτι που να δικαιολογεί το τεράστιο όνομα των VIRGIN STEELE. Μέχρι τότε…
ΥΓ: Το “The triple goddess” θα πρέπει να είναι ό,τι χειρότερο έχει μπει ποτέ σε δίσκο των VIRGIN STEELE.
3 / 10
Σάκης Νίκας
