ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Insurgentes” – STEVEN WILSON
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008
ΕΤΑΙΡΙΑ: Headphone dust – Tonefloat – Kscope
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Steven Wilson
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ –
Ένα χρόνο μετά τη κυκλοφορία του αριστουργηματικού “Fear of a blank planet” κι έναν πριν το κύκνειο άσμα των PORCUPINE TREE “The incident”, μπάντας που αγαπήθηκε πολύ στην Ελλάδα, ο σύγχρονος μάγος και μύστης του progressive ιδιώματος και ιδρυτής των PORCUPINE TREE, Steven Wilson, κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο δίσκο ως STEVEN WILSON ο οποίος θα σημάνει την αρχή ενός νέου συναρπαστικού κύκλου και επανάστασης για το progressive rock και metal. Δέκα χρόνια και τέσσερις full length δίσκους μετά, τιμάμε τα δέκα χρόνια του “Insurgentes” που ήταν η σπίθα για να γίνει το όνομα Steven Wilson σημείο αναφοράς για τη παγκόσμια progressive κοινότητα οπαδών και μουσικών.
Ο Wilson βέβαια μέχρι το 2008 δεν ήταν κανένας τυχαίος. Το όνομά του και η δημιουργική ιδιοφυία και μανία που τον χαρακτηρίζουν, ήταν γνωστά στο ευρύτερο κοινό με τους PORCUPINE TREE που σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την ίδρυση τους είχαν επιτέλους γιγαντωθεί και παράλληλα ο Wilson ήταν εκείνος που πολλοί βλαστημούσαν κι άλλοι έπιναν Αγγλικό τζιν στο όνομα του μετά το δίχως επιστροφή άγγιγμά του στον ήχο των OPETH, που σήμανε και μια καρποφόρα συνεργασία με τον Mikael Akerfeldt. Τι το ήθελε λοιπόν το πειραματικό σόλο άλμπουμ στο peak της καριέρας του; Ε, είπαμε πως ο άνθρωπος αυτός έχει μια αχαλίνωτη δημιουργικότητα και την ανάγκη να είναι συνέχεια παραγωγικός και δημιουργικός. Έτσι λοιπόν, το 2008 με το “Insurgentes” ο ιδιοφυής Λονδρέζος μας έδειξε την προτίμηση του για μια γενικά σκοτεινή Avant-Garde μουσική, για το shoegaze, post-rock, post-punk και το ύφος των soundtracks … και σε όποιον αρέσει. Ο Wilson στη τελική είναι γνωστό πως καλώς ή κακώς δεν γράφει για τους οπαδούς και ότι του αρέσει να πειραματίζεται και να ψάχνεται (εξ ου που ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε διαφορετικά στούντιο και διαφορετικές χώρες από το Μεξικό μέχρι την Ιαπωνία).
Δέκα χρόνια λοιπόν μετά, οι εντυπώσεις μου για το ντεμπούτο αυτό παραμένουν περίπου ίδιες. Είναι ένας πολύ πειραματικός δίσκος χωρίς συνοχή και ξεκάθαρο χαρακτήρα, πράγμα που δεν πιστεύω ότι ενδιέφερε τον Wilson όταν τον έγραφε. Ουσιαστικά, είναι ένα διάλειμμα από τους PORCUPINE TREE και η αρχή του τέλους για τους τελευταίους μιας και εδώ ο Wilson ξεφεύγει από όσα μας έμαθε με τη μπάντα. Το εναρκτήριο “Harmony Korine” ήταν για πολλά χρόνια στο setlist των περιοδειών και γενικά μια από τις σπάνιες περιπτώσεις ενός ξεκάθαρου hit πράγμα που ο ίδιος έχει δηλώσει πως δεν τον ενδιαφέρει να κάνει. Μιλάμε για ένα κομμάτι που όσο πιασάρικο ακούγεται, τόσο σκοτεινό και πειραματικό παραμένει σε μουσικό και ηχητικό επίπεδο. Ακούει κανείς εδώ τους PORCUPINE TREE του “In absentia” αλλά και τους OPETH και την αρχή ενός νέου επεισοδίου που έμελλε να μετουσιωθεί στα “Grace for Drowning” και “The raven that refused to sing”, οι επιτομές του σύγχρονου Avant-Garde σκοτεινού progressive. Στα “Get what you deserve” και “No twilight within the courts of the sun” (πιο KING CRIMSON τίτλος πεθαίνεις) ακούγονται τα πρώτα ψήγματα της πιο αποκρυσταλλωμένης εκδοχής του Steven Wilson trademark ήχου και ύφους που μάθαμε με το “The raven that refused to sing”, δηλαδή ένα ολικό make-over στους KING CRIMSON από τον μουσικό, συνθέτη, ηχολήπτη, παραγωγό και εν γένει καλλιτέχνη Steven Wilson.
Το “Insurgentes” όμως ήταν μόνο η αρχή. Έτσι λοιπόν η πλειοψηφία των κομματιών έχει γενικά μια άναρχη δομή και μια πληθώρα ηχητικών και μουσικών επιρροών που δείχνουν πως ο Wilson έψαχνε που και πώς να κατασταλάξει στη νέα φάση της καριέρας του. Και ομολογώ πως όσο και αν τον θαυμάζω, τα περισσότερα κομμάτια βρίσκω είναι πολύ πειραματικά και εγκεφαλικά για τα γούστα μου. Επομένως, δέκα χρόνια μετά θα έλεγα πως είναι καλό να επιστρέφουμε στο “Insurgenetes” σαν μουσειακό έκθεμα, για να ξέρουμε από πού ξεκίνησε και έκανε μια ολική επανεκκίνηση ο ιδρυτής των PORCUPINE TREE που από δω και μπρος θα ήταν γνωστός ως Steven Wilson.
Did you know that:
– Το κομμάτι “Harmony Korine” είναι το όνομα του εκκεντρικού και εν γένει παρορμητικού σκηνοθέτη του πετυχημένου “Spring breakers”. Όσο υπέροχο βέβαια είναι το κομμάτι, τόσο «κουφή» είναι η ταινία.
– Το βίντεο του εν λόγω τραγουδιού έγινε από τον Δανό φωτογράφο και σκηνοθέτη Lasse Hoile που έχει συνεργαστεί με τους THE PINEAPPLE THIEF. Το βίντεο δείχνει σαφείς επιρροές από το σινεμά τρόμου και σουρεαλισμού του Hideo Nakata (“The ring”).
– Ο δίσκος ονομάστηκε από την οδό Avenida de los Insurgentes στη πόλη του Μεξικό όπου και ηχογραφήθηκε μέρος του δίσκου.
Φίλιππος Φίλης
