Το “Waiting for the dawn” αποτέλεσε το πρώτο δείγμα γραφής των INNERWISH, ενός συγκροτήματος που από εκείνο το σημείο και μετά μόνο ανοδική πορεία έχει. Αν δεν έχετε στην συλλογή σας το εν λόγω album επιβάλλεται να το αποκτήσετε, καθώς και τα υπόλοιπα albums του σχήματος. Οι πιο ρομαντικοί σίγουρα το περιμένουν και σε μορφή βινυλίου. Για να δούμε, θα γίνει κάποτε; Μακάρι…
Κάπως έτσι τελείωνε η κριτική που είχα κάνει στην στήλη “A Day To Remember” μερικούς μήνες πριν, για την παρθενική δουλειά των Ελλήνων INNERWISH – “Waiting for the dawn”, ενός συγκροτήματος που
studi-ακά έχει αποδείξει περίτρανα ότι με κάθε album του γίνεται ακόμα και καλύτερο, βελτιώνεται συνεχώς και τουλάχιστον για μένα όλες του οι δουλειές δεν έχουν να ζηλέψουν συνθετικά κάτι από ένα αντίστοιχο heavy/power album Ευρωπαϊκού συγκροτήματος. Ευτυχώς και οι πιο ρομαντικοί αλλά και οι νεότεροι ηλικιακά οπαδοί του σχήματος που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν τα album όταν κυκλοφόρησαν θα είναι πια πολύ χαρούμενοι. Η εταιρία που τους έχει στην σκέπη της και κυκλοφόρησε τις δυο τελευταίες δουλειές του group, αποφάσισε να επανεκδώσει τις 3 πρώτες δισκογραφικές τους προσπάθειες “Waiting for the dawn”, “Silent faces” και “Inner strength” σε cd αλλά και πρώτη φορά σε βινύλιο!
Όπως έχω ξαναγράψει οι INNERWISH είναι για μένα η απόδειξη πως όταν ένα σύνολο μουσικών έχει ταλέντο, έμπνευση και μεράκι για αυτό που κάνει, το αποτέλεσμα είθισται να είναι καλό. Το group ξεκίνησε «για πλάκα», όντας μια παρέα που αγαπούσε το heavy metal και το μόνο που ήθελαν τα μέλη που απάρτιζαν την πρώτη τότε σύνθεση, ήταν να αφήσουν και εκείνοι το δικό τους λιθαράκι στην μουσική, μεταδίδοντας μέσα από τις νότες τους τον έρωτα τους για τη σκληρή μουσική. Κάτι που κατάφεραν δίσκο με δίσκο με πολύ κόπο, προσπάθεια και φυσικά υλικό που πολλά άλλα εγχώρια σχήματα θα ήθελαν σίγουρα να έχουν γράψει/ηχογραφήσει.
Οι INNERWISH ευτύχισαν να έχουν στις τάξεις τους όλα τα χρόνια ύπαρξης τους, μέχρι και σήμερα, μουσικούς πολύ ικανούς και άκρως ταλαντούχους που «ιδρώνουν» την φανέλα σε κάθε εμφάνιση του σχήματος ζωντανά και όταν είναι στο studio αποδίδουν το κάθε τραγούδι με τον καλύτερο τρόπο. Πολύ σημαντικό για μένα είναι ότι μεγαλώνουν και αυτοί με το σχήμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά και την εμπειρία τους την διοχετεύουν με ιδανικό τρόπο σε κάθε σύνθεση. Ακούγοντας τα albums με χρονολογική σειρά δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις την καλλιτεχνική πρόοδο που έχει το group από το «αρχέγονα άγουρο» “Waiting for the dawn”, στο πιο «μεστό» “Silent faces” και το πιο «ώριμο» από τα 3 “Inner strength”. Όσοι συμμετέχουν στην συγγραφή κάθε σύνθεσης, έχουν βάλει αρμονικά όλες τις επιρροές που έχουν από τα μεγάλα (στην πραγματικότητα αλλά και βάση προσωπικού γούστου) groups της hard rock και metal σκηνής, δίνοντας στον οπαδό τραγούδια που έχουν αρχή, μέση και τέλος με τρομερά εμπνευσμένα διάχυτες παντού μελωδίες, κιθαριστικά ριφ, solos και ρεφραίν που ξεσηκώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Κάθε δίσκος έχει συνθέσεις που πρώτα από όλα σφύζουν από έναν απίστευτο δυναμισμό και ηχητικό τσαμπουκά που δεν μπορεί παρά να σε καθηλώσει και να μην βαρεθείς σε καμία στιγμή της ακρόασης. Τηρώντας τον άγραφο κανόνα που υπήρχε, ειδικά στην δεκαετία του 1980 στα κλασικού ήχου συγκροτήματα, οι INNERWISH και στα 3 albums έχουν τραγούδια με γρήγορες στιγμές, με πιο mid tempo αλλά και μπαλαντοειδή. Έχουν καταφέρει με ιδανικά αρμονικό τρόπο να αποτυπώσουν ηχητικά στην μουσική που μας προσφέρουν όλες τις δεκαετίες της rock/hard rock/κλασικού heavy metal/Ευρωπαϊκού power metal. Κομμάτια όπως τα “Spacerunner”, “Carry your cross”, “Waiting for the dawn”, “Ready for attack”, “Dancer of the storm”, “If I Could Turn Back Time”, “Midnight call”, “Riding on the wind”, “Realms of tomorrow”, “Travelers in time”, “Eye of the storm”, “Dreamer of the night”, “Inner strength”, “Gates of fire” κλπ θα μπορούσαν να είναι σε κάθε ενημερωμένη metal συλλογή οποιοδήποτε οπαδού ανά την υφήλιο. Τα παραπάνω είναι προσωπικά αγαπημένα και σαφώς δεν είναι τα μόνα καλά που έχει γράψει το σχήμα. Κάθε ένα από τα πρώτα 3 albums δεν έχει fillers και πρέπει να ακούγεται με την μια χωρίς stop, έτσι ώστε ο καθένας να βρει τα δικά του αγαπημένα σε κάθε δουλειά.
Σίγουρα ειδική μνεία πρέπει να δοθεί στους δυο τραγουδιστές που έχουν πει τα τραγούδια των 3 πρώτων δίσκων, Γιάννη Παπανικολάου και Μπάμπη Αλεξανδρόπουλο, αφού μεγάλο μέρος του επιτυχημένου υλικού του σχήματος οφείλεται σε αυτούς. Και οι δυο αποτελούν φωνές – πρότυπο στο είδος, είναι σίγουρα δυο από τις καλύτερες φωνές που έχει η χώρα μας στο metal, ενώ δεν είναι τυχαία η πορεία που έχουν επαγγελματικά ο καθένας στον δρόμο που έχει τραβήξει. Είναι δυο τραγουδιστές που έχοντας την δυνατότητα να τραγουδήσουν τα πάντα, αποτέλεσαν βασικό παράγοντα στην αναγνωσιμότητα του group στον κόσμο. Όποιος έχει δει ζωντανή εμφάνιση του σχήματος καταλαβαίνει τι εννοώ, αφού η ερμηνεία τους ήταν απίστευτη κερδίζοντας τα εύσημα σε δευτερόλεπτα.
Η τωρινή εταιρία τους έκανε πολύ σωστή κίνηση επανεκδίδοντας τα πρώτα 3 albums αφού ειδικά το πρώτο είναι και αρκετά ακριβό στην αγορά του, αλλά και οι λάτρεις του βινυλίου θα τα έχουν στην συλλογή τους. Αν δεν τα έχετε στην συλλογή σας επιβάλλεται να τα αποκτήσετε, καθώς και τα υπόλοιπα albums του σχήματος αφού πέραν της καλλιτεχνικής αξίας πρέπει να στηρίζουμε την εγχώρια σκηνή. Οι INNERWISH είναι ένα από τα καλύτερα μουσικά σχήματα που έχει η χώρα μας και αξίζουν μεγαλύτερης αποδοχής. Είναι για μένα πολύ κρίμα που δεν κάνουν περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις στο εξωτερικό. Μακάρι αυτό να αλλάξει με την καινούργια δουλειά τους που είναι στα σκαριά.
Θοδωρής Μηνιάτης
