Στο νέο του EP “Sphere of resonance”, ο Στέλιος Γκατζιόλης προσφέρει ένα μικρό αν και πλήρες δείγμα της δουλειάς του ως κιθαρίστας και συνθέτης. Πρόκειται για τέσσερα κομμάτια μεσαίας διάρκειας που δίνουν βάρος φυσικά στη κιθάρα και το παίξιμο του Γκατζιόλη με ιδανικά backing tracks που χαρακτηρίζονται από σκοτεινή ατμόσφαιρα και γερό rhythm section που ακροβατεί ανάμεσα στο power metal και το progressive. Το σύνολο της μουσικής και το παίξιμο του Γκατζιόλη μπορεί να σας φέρουν στο νου λίγο από Yngwie Malmsteen, Gus G, Shawn Lane, Tony MacAlpine και φυσικά τις σόλο δουλειές του Derek Sherinian ο οποίος παίζει ένα σόλο στο κομμάτι “Doomgazer”. Ακόμα περισσότερο, μου θύμισε μια μίνι εκδοχή του “Shockwave supernova” από τον Joe Satriani. Ο Γκατζιόλης όμως δεν φαίνεται να θέλει να δείξει πόσο ικανός και διαβασμένος κιθαρίστας είναι με το EP αυτό αλλά να γράψει ωραίες και προσβάσιμες συνθέσεις με πρωταγωνιστή μεν τη κιθάρα σ’ ένα ολιστικό πλαίσιο δε όπου όλα δένουν αρμονικά.
Εν ολίγοις, το EP ακούγεται ευχάριστα χάρη στις όμορφες μελωδίες, την σκοτεινή και υπόγεια ατμόσφαιρα και το heavy feeling που απορρέει. Υπάρχουν στιγμές που δίνεται έμφαση σε γρήγορα σόλο και γενικά μια επίδειξη δεξιοτεχνίας, που συχνά είναι και η αχίλλειος πτέρνα των σόλο κιθαριστών, χωρίς όμως να κουράζει και να το παρατραβάει. Εν τούτοις λοιπόν σου μένουν ο ήχος της κιθάρας που δένει όμορφα με το σύνολο, οι πιασάρικες και δυνατές μελωδίες που λειτουργούν ως ριφ και βασικά στελέχη των κομματιών όπως και τα σόλο που απορρέουν ομαλά από το σύνολο. Σε σημεία νιώθω πως θα μπορούσαν να υπάρχουν και φωνητικά μιας και η μουσική γίνεται αρκετά ομαλή για να φιλοξενήσει στίχους. Εν τέλει όμως αρκεί το απλό αλλά στιβαρό παίξιμο του Γκατζιόλη ο οποίος δεν πρωτοτυπεί ιδιαίτερα σ’ έναν ούτως ή άλλως κορεσμένο τομέα, αλλά προσφέρει ένα σόλο κιθαριστικό EP που ακούγεται άνετα από κιθαρίστες και μη και που σου ανοίγει την όρεξη για έναν full length δίσκο στο ύφος που ο ίδιος έχει χτίσει.
7 / 10
Φίλιππος Φίλης
