Το αγαπημένο παιδί της all around μέταλ σκηνής επέστρεψε ξανά. Ο πολυπράγμων Kvohst, κατά κόσμο Mat McNerney, άφησε για λίγο στην άκρη τους post rockers GREAVE PLEASURES, και καταπιάστηκε με την άλλη μεγάλη του αγάπη, τους neo-folkers HEXVESSEL. Τρία χρόνια μετά το όχι και τόσο σπουδαίο, “When We Are Death”, η μπάντα επιστρέφει με έναν όχι και τόσο αντιπροσωπευτικό ήχο, και εξηγούμαι αμέσως.
Το “All Tree” είναι ο δίσκος που περιμέναμε να ακούσουμε πριν από τρία χρόνια, μιας και έχει την φρεσκάδα, αλλά και την ωριμότητα που περιμένουμε από την μπάντα. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, με το εισαγωγικό “Blessing” καταλαβαίνει κανείς ότι έχει γίνει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στον παραδοσιακό τρόπο σύνθεσης των κομματιών. Έτσι λοιπόν, σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, στο “All Tree” η μπάντα ανεβάζει το τέμπο, ο “ηλεκτρικός” παράγοντας έρχεται στο προσκήνιο, αυξάνοντας μοιραία το επίπεδο του πλουραλισμού των συνθέσεων, ενώ συνολικά τα κομμάτια αποπνέουν ένα αίσθημα εξωστρέφειας. Θα έλεγα ότι η εν λόγω κυκλοφορία αποτελεί τον αντικαθρεφτισμό του “When We Are Death”, που σαν ένα ακαθόριστο είδωλο βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη θέση από το αρχικό αντικείμενο. Δεν είναι ότι ο προηγούμενος δίσκος ήταν απογοητευτικός, απλά με το “All Tree” το συγκρότημα τόλμησε να αλλάξει όλα εκείνα τα στοιχεία που το περιόριζαν στα στεγανά που το ίδιο είχε θέσει για τον εαυτό του. Με αυτόν το τρόπο τα neo folk στοιχεία χάνουν την ορθόδοξη occult χροιά τους, και περνούν σε μια πιο ψυχεδελική διάσταση, πάντα κοντά στον γνώριμο ήχο της μπάντας. Ένα ακόμα στοιχείο που ανεβάζει τον δίσκο, είναι πέρα από τον πλουραλισμό, το πλήθος των συνθέσεων. Ο Mat McNerney, δεν διστάζει να μας δώσει περισσότερα κομμάτια, ακόμα κι αν αυτά έχουν μια σύντομη, αλλά μεστή, διάρκεια, αποδεικνύοντας έτσι το επίπεδο της έμπνευσης που διακατέχει τον δίσκο.
Συνοψίζοντας, όταν ο προσφιλής Kvohst διακατέχεται από δημιουργικό οίστρο φροντίζει να μας το δείξει από τις πρώτες στιγμές ενός δίσκου. Το “All Tree” αποτελεί μια τέτοια περίπτωση, μιας και χαίρεσαι να τον ακούς από την αρχή έως το τέλος. Είναι ένας περίπατος στην πολυτραγουδισμένη φύση, μια ωδή σε ξεχασμένα είδωλα και θεούς.
8.5/10
Νίκος Ζέρης