Αυτοί εδώ οι Φινλανδοί, δεν είναι μία παντελώς άγνωστη μπάντα στους κύκλους όσων ασχολούμαστε με το melodic death metal. Είναι από αυτές που λες και «υποψήφιες ανερχόμενες δυνάμεις», κάνοντας τη σχετική αίσθηση από το ντεμπούτο τους, “Lifebound”. Όμως, ενώ έδειξαν με το «καλημέρα» κάτι πολύ δυναμικό, κάπου λίγο στην πορεία δεν το πήγαν στο επόμενο στάδιο όπως και θα περίμενε κάποιος, καθώς έχοντας τρείς συνολικά δίσκους μέσα σε διάστημα 5 χρόνων, τα βήματα της μπάντας ήταν πολύ μικρά. Όμως τώρα, δείχνουν ότι θέλουν και θα προσπαθήσουν να το αλλάξουν. Μία βγαίνοντας σαν άμεσο support στην τελευταία Ευρωπαϊκή περιοδεία των EVERGREY και μία κυκλοφορώντας το τέταρτο άλμπουμ τους, “Godsend”, μέσα μάλιστα από την Out Of Line Music, μία εταιρεία που έχει στο ρόστερ της πολύ δυνατά electro/industrial σχήματα, όπως οι COMBICHRIST, BLUTENGEL, HOCICO και SUICIDE COMMANDO για παράδειγμα, αλλά και πιο «κοντινά» ηχητικά σχήματα στους BLOODRED HOURLASS, όπως οι FROSTTIDE, MORS SUBITA και BRYMIR. Περίεργη εταιρεία ηχητικά, πολύ καλό ρόστερ από την άλλη.
Eίναι λοιπόν αυτός ο δίσκος εκείνος που θα πάρει από το χεράκι τους BLOODRED HOURGLASS και θα τους πάει σε μεγαλύτερη κατηγορία; Δεν είμαι σίγουρος, γιατί ναι μεν πάει προς τα εκεί, αλλά κάπου, σε κάποια κομμάτια, μας το χαλάει στην τελική προσπάθεια, σε αυτήν την τελική πινελιά που θα ανέβαζε ακόμα περισσότερο το επίπεδο.
Όντας μία μπάντα που έκανε αλλαγές στον ήχο της, έστω και μικρές, το συνεχίζουν αυτό και στο “Godsend”. Πάλι melodic death metal παίζουν τα παιδιά, απλά είτε εμπλουτίζουν, είτε αλλάζουν λίγο τις επιρροές τους και ταυτόχρονα το τελικό ηχόχρωμα των κομματιών τους. Εδώ, πατάνε πάνω σε συγκροτήματα όπως οι IN FLAMES των 00s, οι ARCH ENEMY (αλλά με αρκετά λιγότερη την πιο pop αισθητική που έχει πολλές φορές η παρέα του Ammott), οι CHILDREN OF BODOM της περιόδου του “Hatecrew” κυρίως, οι παλαιότερων δίσκων OMNIUM GATHERUM, ενώ τα leads της κιθάρας μου φέρνουν στο μυαλό συνήθως τους GHOST BRIGADE (μωρή μπαντάρα!), παρά οτιδήποτε άλλο, δίνοντας σε στιγμές και μία πιο melodic doom/death πινελιά. Δεν είναι τυχαίο που o Lauri Silvonen παίζει και στους WOLFHEART. Ισχυρή είναι πάντως και η επιρροή από πιο groove metal και Αμερικάνικα σχήματα, σε ένα μπαστάρδεμα που βγαίνει καλό και με εξαίρεση κάποια συγκεκριμένα κομμάτια που οι επιρροές είναι πιο άμεσες και «καρφωμένες», τα στοιχεία όλων των σχημάτων είναι εδώ κι εκεί στο δίσκο και όχι σε κάθε κομμάτι.
Το αρνητικό του δίσκου, είναι η κοιλιά που κάνει στη μέση του. Και αυτό, γιατί ξεκινάει πάρα πολύ καλά με τα “Waves of black” και “The unfinished story” (και τα δύο έχουν γίνει βίντεο και δικαιότατα), συνεχίζει με το “Devourer” που σε σημεία φέρνει στο μυαλό τους LAMB OF GOD και αν είχε ένα λιγότερο cheesy και ακόμα πιο ωραίο ρεφραίν (που καλό είναι μεν, αλλά) θα ήταν στα καλύτερα του δίσκου και αυτό, μετά αρχίζει για λίγο η πτώση. Πρώτα με το “Alysia”, που και αυτό το έκαναν βίντεο, αλλά προσωπικά πέρασε έτσι και μετά με το “My route” που μία σε κερδίζει και μία σε χάνει και στο τέλος δε σου αφήνει αυτή την ανάγκη να το ξανακούσεις. Με το “Pieces”, όπου οι CHILDREN OF BODOM συναντάνε τους OMNIUM GATHERUM και η Σουηδία τη Φινλανδία, τα πράγματα ξαναστρώνουν (ειδικά με την εξέλιξη του κομματιού από το 2:21 και μετά που είναι εξαιρετική), για να απογειωθεί ο δίσκος με το καλύτερο κομμάτι του, το “Ask and you shall receive” που απορώ γιατί δεν είναι βίντεο!!! Ίσως το επόμενο; Πολύ ωραίο riffing, ωραία leads, ωραίο μελωδικό και groove-άτο ρεφραίν. Πολύ καλό. Όπως και το επόμενο, το “August” που μοιάζει με συνέχειά του και θυμίζει αρκετά ARCH ENEMY ειδικά με το ρεφραίν με τα δίκασα, το lead και τη φωνή από πάνω. Το “On my throne” που ακολουθεί, κρατάει το επίπεδο του δίσκου σε καλά επίπεδα, ένα κλικ μόνο κάτω από τα δύο προηγούμενα. Up tempo μελωδίες, groove-α, down ρεφραίν, μια χαρά. Για το τέλος, υπάρχει το “White feather”, ένα κομμάτι που ρίχνει μεν τις ταχύτητες όντας mid tempo, όμως είναι στα κορυφαία του δίσκου, με τις ωραίες μελωδίες του, την ατμόσφαιρά του και το συνεχές του groove.
Το “Godsend” είναι ένα άλμπουμ που δείχνει σαφέστατα ότι οι BLOODRED HOURGLASS είναι μία από τις πάρα πολύ καλές νέες ας πούμε μπάντες του melodic death metal, όπως βέβαια αυτό ηχεί στις μέρες μας. Ένας δίσκος 3 ταχυτήτων όσον αφορά τα κομμάτια τους, καθώς έχουμε αυτά της πρώτης γραμμής (“Waves of black”, “The unfinished story”, “Ask and you shall receive”, “August” και “White feather”), αυτά της δεύτερης που ήθελαν αυτό το κλικ για να πάνε στην πρώτη (“Devourer”, “Pieces” και “On my throne”, αλλά και τα αδύναμα συγκριτικά με τα υπόλοιπα, “Alysia” και “My route”. Φτάνοντας αισίως τα 4 άλμπουμ, αυτό είναι ίσως και το πιο κομβικό για τη μπάντα για να κάνει το επόμενο άλμα και όχι μικρό βήμα, όπως έκανε μέχρι τώρα. Μακάρι να τα καταφέρει, γιατί έχει δείξει ότι έχει πολλά καλά στοιχεία. Και αν το κάνει, μακάρι να σταθεροποιήσει την ποιότητα των τραγουδιών και να βγάλει ένα επόμενο ακόμα πιο ομοιογενές ποιοτικά άλμπουμ. Μπορεί να το κάνει άλλωστε.
7.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
