Me: Μεγάλε, δεν περίμενα να σε συναντήσω στο κέντρο τέτοια ώρα. Πήρες κανένα δισκάκι;
Real Me: Αλίμονο…αφού με ξέρεις. Η πρωινή βόλτα στα δισκάδικα κάθε Σάββατο είναι τελετουργικό για μένα. Πήρα το CD των RIOT CITY… Τους ξέρεις;
Me: Φυσικά. Το “Burn the night” είναι από τις αποκαλύψεις της φετινής χρονιάς. Μπορεί να μην είναι τίποτα το ριζοσπαστικό αλλά έχει φανταστικά τραγούδια μέσα.
Real Me: Ποιος νοιάζεται μωρέ για τα ριζοσπαστικά και τις καινοτομίες. Δώσε heavy metal στο λαό. Εσύ…; Πήρες τίποτα;
Me: Ναι, ένα 7αρι των HAMMERFALL που μου έλειπε και το βρήκα σε καλή τιμή. Και όλα αυτά αναμένοντας το νέο δίσκο, έτσι; Δεν θέλω να ξεχνιέσαι!
Real Me: Ρε φίλε, ακόμη με τους HAMMERFALL ασχολείσαι; Σε θυμάμαι που με είχες πρήξει όταν είχε βγει το “Glory to the brave” και αργότερα το “Legacy of kings”.
Me: Πες μου τώρα ότι δεν σου άρεσαν αυτές οι δισκάρες;
Real Me: Φοβεροί δίσκοι…ειδικά το “Glory to the brave”. Μετά, όμως, ρε συ έγιναν πολύ φλώροι!
Me: Η γνωστή καραμέλα του Έλληνα. Αφού ρε συ, δεν κάθισες ποτέ να ακούσεις κάποιον από τους επόμενους δίσκους τους! Έστω μία φορά. Σκόρπια τραγούδια άκουσες εδώ και εκεί και κατέληξες στο συμπέρασμα ότι φλώρεψαν!
Real Me: Μου φαίνεται ότι με δουλεύεις. Θέλεις να μου πεις ότι τα επόμενα άλμπουμ είναι τόσο καλά όσο τα δύο πρώτα;
Me: Όχι, σε καμία περίπτωση. Αλλά δεν είναι τα σκουπίδια που πιστεύεις ότι είναι. Ειδικά μέχρι το “Chapter V” αλλά και το comeback με το “(r)Evolution” είναι αξιόλογοι δίσκοι με κομμάτια που στάνταρ σου αρέσουν και ας μην το παραδέχεσαι.
Real Me: Σιγά τα λάχανα! Ποια κομμάτια εννοείς;
Me: “Renegade”, “Blood bound”, “Riders of the storm”, “Last man standing”, “Hector’s hymn” και πάει λέγοντας.
Real Me: Όλα αυτά μαζί δεν μπορούν να πιάσουν καν το επίπεδο ενός “The dragon lies bleeding” ή ενός “Heeding the call”.
Me: Καλά δεν θα κάτσω να σου αναλύσω τώρα πόσο λάθος κάνεις. Αλλά μιας και ξέρω ότι γουστάρεις πολύ το παραδοσιακό metal και τις τρουίλες που βγαίνουν κατά καιρούς, για πες μου κάτι… Γιατί οι true metal fans έχουν γυρίσει την πλάτη τους στους HAMMERFALL; Δεν γνωρίζουν ότι αν δεν ήταν το “Glory to the brave” τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά για την αγαπημένη τους μουσική;
Real Me: Σε αυτό δεν έχεις άδικο. Μιλάμε για δίσκο-ορόσημο που αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για αυτό τον ήχο.
Me: Όχι μόνο τον αναζωογόνησε αλλά τον επαναπροσδιόρισε. Να λέμε τα πράγματα όπως είναι.
Real Me: Έστω και έτσι. Τώρα γιατί δεν στηρίζουν πια τους HAMMERFALL… Φαντάζομαι ο καθένας έχει τους λόγους του.
Me: Δεν σου ταιριάζουν οι διπλωματικές απαντήσεις, μεγάλε. Θα σου πω εγώ το γιατί. Από τη στιγμή που οι HAMMERFALL ξέφυγαν από τα στενά όρια του underground και αγαπήθηκαν από πολύ κόσμο, σταμάτησαν να είναι το «κρυφό» διαμάντι που το γνώριζαν λίγοι και…εκλεκτοί! Αυτή είναι η αλήθεια και ας πονάει.
Real Me: Μπορεί αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι φλώρεψαν κιόλας.
Me: Και σου απαντάω…όχι! Παραμένουν το ίδιο αυθεντικοί με τα πάνω και τα κάτω τους όπως όλα τα συγκροτήματα. Και για να μην αναφερθώ στην τρομακτική βελτίωση τους πάνω στο σανίδι…
Real Me: Α, εδώ θα συμφωνήσω! Ήμουν στο απίστευτο live στο Ρόδον με τους GAMMA RAY και είχα εντυπωσιαστεί από την απόδοσή τους. Μετά είδα και βιντεάκια από το live στο Fuzz το 2015 και έμεινα με το στόμα ανοιχτό… Δεν πίστευα πόσο καλοί ήταν!
Me: Δεν ήρθες όμως! Και να σου πω κάτι; Και το 2018 ήταν φανταστικοί στο Academy αλλά έπρεπε να τους έβλεπες στο Sweden Rock φέτος όπου ο κόσμος κυριολεκτικά τους θεωρεί τοπικούς ήρωες εκεί ενώ θα σου έκανε στάνταρ εντύπωση πόσο πολύ γουστάρουν την ύστερη περίοδο της μπάντας.
Real Me: Λογικό μωρέ…αφού είναι Σουηδοί. Τοπικοί ήρωες θα θεωρούνται.
Me: Σουηδοί είναι και οι HEAVY LOAD αλλά μη φανταστείς ότι γίνεται και κανένας παροξυσμός.
Real Me: Ουσιαστικά μία ανενεργή μπάντα… Ανόμοια μεγέθη.
Me: Ναι αλλά εδώ λατρεύονται σαν Θεοί! Και να σου πω και κάτι τελευταίο. Οι HAMMERFALL ποτέ δεν έπαψαν να προωθούν το καλώς εννοούμενο true metal. Πάντα έπαιζαν και ουσιαστικά διαφήμιζαν μπάντες όπως οι STORMWITCH, PICTURE, HEAVY LOAD, WARLORD κ.α. Για να μη σου πω ότι άπειρος κόσμος στο εξωτερικό έμαθε αυτές τις μπάντες από τους HAMMERFALL. Ειδικά όταν διασκεύασαν το “Child of the damned”, πολλοί στο εξωτερικό πίστευαν ότι ήταν δικό τους κομμάτι!
Real Me: Σε αυτό έχεις δίκιο. Στήριξαν το ιδίωμα σε μία εποχή που κανένας δεν ασχολούνταν με αυτό.
Me: Και ερχόμαστε πάλι σε αυτό που λέγαμε πιο πάνω. Γιατί να μη στηρίζεις, λοιπόν, μία μπάντα που πάντα αγαπούσε το πραγματικό heavy metal και να δίνεις τα λεφτά σου στον κάθε τυχάρπαστο που σήμερα υπάρχει και αύριο δεν τον ξέρει η μάνα του;
Real Me: Κάπως μου τους είχες χαρακτηρίσει όλους αυτούς τους διάττοντες αστέρες…
Me: Weekend Warriors…ας είναι καλά οι MAIDEN. Ο χαρακτηρισμός είναι πιο ευρύς πάντως. Άλλη κουβέντα αυτή.
Real Me: Άλλη ώρα αυτά. Πάω να ακούσω το RIOT CITY.
Me: Να πας αλλά να μου υποσχεθείς ότι θα δώσεις μία ευκαιρία και στα υπόλοιπα άλμπουμ των HAMMERFALL και τα ξαναλέμε…
Real Me: Έγινε! Να μη ρωτήσω αν θα πάρεις το νέο τους δίσκο, το “Dominion”…
Me: Να μη ρωτήσεις! Έχω ήδη αγοράσει το limited box set από τη Napalm.
Real Me: Αυτός είσαι! Τα λέμε προσεχώς.
Me: Κατά βάθος είσαι και εσύ ένας…Templar of Steel!
Σάκης Νίκας
