a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Sonic boom” – KISS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2009
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner (Europe)/KISS Records (USA)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Paul Stanley & Greg Collins
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Κιθάρα – Paul Stanley
Μπάσο/Κιθάρα – Gene Simmons
Κιθάρα – Tommy Thayer
Drums – Eric Singer
Αν μου έλεγαν στα 90’s ότι θα ερχόταν μία εποχή όπου οι KISS θα έκαναν 11 ολόκληρα χρόνια να κυκλοφορήσουν studio άλμπουμ, θα γέλαγα με την ιδέα αφού κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο από την ιστορία και την μέχρι εκείνη την εποχή εργασιακή ηθική του συγκροτήματος. Κι όμως…ποτέ μη λες ποτέ! Από το μετριότατο και κατώτερο των προσδοκιών “Psycho circus” μέχρι το “Sonic boom” μεσολάβησαν 11 ολόκληρα χρόνια με τους KISS να εφησυχάζουν στο ρόλο μιας δεινοσαυρικής μπάντας που δίνει συναυλίες παίζοντας μόνο παλιά τραγούδια στο κλίμα μίας υπέρμετρης νοσταλγίας. Και πάλι καλά που άναψε μία σπίθα το 2008 με την περιοδεία “Alive 35” (η οποία πέρασε από τη χώρα μας μαζεύοντας ελάχιστο κόσμο στη Μαλακάσα) και οι Stanley/Simmons αποφάσισαν να μπουν ξανά στο studio με ανανεωμένη διάθεση.
Για πρώτη φορά (επίσημα) ο Thayer συμμετέχει στην ηχογράφηση ενός δίσκου των KISS και κάνει τα πάντα προκειμένου να κοπιάρει με τον πλέον ανερυθρίαστο τρόπο το είδωλό του, Ace Frehley. Μέχρι και τραγούδι “When lightning strikes” έγραψε προκειμένου να αντιγράψει…εεε…να τιμήσει τον ρόλο του στη μπάντα ως Spaceman. O Singer είναι σταθερή αξία αν και ακολουθεί ένα πιο απέριττο στυλ χωρίς τα κλασικά γεμίσματα που τόσο μας άρεσαν στο “Revenge” και στο “Carnival of souls”. Ο Stanley δείχνει σε φόρμα αν και το κλασικό του στυλ σύνθεσης (που καθιερώθηκε το 1998 με το ομώνυμο κομμάτι του “Psycho circus”) είναι οφθαλμοφανές στο “Modern day Delilah” & “Say yeah” ενώ ο Simmons καταθέτει μερικά από τα καλύτερα του τραγούδια! Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι 2 εξ αυτών είναι ακυκλοφόρητες συνθέσεις από τα 70’s. Μιλάμε για τα φανταστικά “Yes I know (nobody’s perfect)” και “Hot and cold” τα οποία έχουν ξεκάθαρη “Rock and roll over” αισθητική…με άλλα λόγια είναι κλασικά KISS κομμάτια! Απόλυτο highlight είναι το “Russian roulette” που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε προσωπικό Gene Simmons (1978) με μία μικρή δόση από “Animalize”.
Το “Sonic boom” σήμανε τη δισκογραφική επιστροφή των KISS και το κυριότερο σήμανε την επιστροφή στον trademark, οικείο ήχο της μπάντας. Ήταν σαφέστατα ένας πιο τίμιος δίσκος σε σχέση με το “Psycho circus” και λειτούργησε καθαρτικά αλλά και απολογητικά για το τωρινό line-up των KISS που έβγαζε επιτέλους ένα άλμπουμ ύστερα από 7 ½ χρόνια από την ημέρα όπου ο Thayer μπήκε στο συγκρότημα (αποφράδα μέρα αλλά ας μη γινόμαστε κακοί). Τρία χρόνια μετά θα έβγαινε το ακόμη καλύτερο (τουλάχιστον για τον γράφοντα) “Monster” το οποίο όμως θα θαβόταν (για μία ακόμη φορά) από την άθλια παραγωγή του.
Did you know that:
• O Stanley είχε θέσει σαν όρο για να ξαναηχογραφήσει ένα άλμπουμ των KISS, να βρισκόταν εκείνος στην καρέκλα του παραγωγού και αυτό ήταν αδιαπραγμάτευτο. Το αποτέλεσμα (κλασικά) ήταν απλώς ΟΚ και τίποτα παραπάνω.
• Η περιορισμένη τριπλή έκδοση του δίσκου περιελάμβανε εκτός από το κανονικό άλμπουμ, μία συλλογή επανηχογραφημένων hits (πρόκειται για την ιαπωνική συλλογή “Jigoku Retsuden”) και ένα αποσπασματικό live DVD του 2009 από το Buenos Aires.
• To video-clip για το “Modern day Delilah” ήταν ξανά χαμηλού budget με τους KISS να στέκονται επιβλητικοί πάνω από το θρυλικό venue Cobo Hall του Detroit.
Σάκης Νίκας
