Εισαγωγή με φυσαρμόνικα και να μη θυμίσει SABBATH δεν γίνεται! Βέβαια, για κάποιο περίεργο λόγο, νομίζεις οτι αρχίζει και το soundtrack του “Django”. Και εκεί που λες, να, αυτό θα είναι ένα μικρό εισαγωγικό instrumental, το “Stash the cash” έχει διάρκεια κανονικού τραγουδιού, σέρνει τα σπιρούνια του και δίνει τον τόνο για το δεύτερο άλμπουμ των MOTHERFASTER, με τίτλο “Slower father”.
Αλήτες, όσο και χαβαλέδες, αρέσκονται στα λογοπαίγνια και τη σύνθεση κιθαριστικών δρόμων, που δε βιάζονται να σε βγάλουν στον προορισμό τους. Έχουν έντονο άρωμα από BLACK SABBATH και γιατί η χροιά του Παμίνου είναι κοντά στον Ozzy, αλλά και γιατί οι κιθάρες είναι κοντά στους SABBATH. Μην ξεγελιέσαι όμως και νομίζεις οτι το ύφος τους είναι αργό. Όχι, υπάρχει και μία βαθιά MOTORHEAD-άδικη διάθεση. Κανένα από τα δύο όμως δεν τους καθορίζει πλήρως. Γιατί υπάρχουν και σημεία που θα σου θυμίσουν BLACK LABEL SOCIETY, οπότε θα εγκαταλέιψω την προσπάθεια να το περιγράψω με συγκροτήματα και θα σου πω οτι το “Slower father” μοιάζει με soundtrack ταινίας του Tarantino, που έχει και σκηνές δράσεις, αλλά και εκείνα τα αργά πλάνα που ο ήρωας, σε slow motion, ξεπαστρεύει όλο το μπαρ πυροβολώντας.
Με τη δεύτερη κυκλοφορία τους, οι MOTHERFASTER εδραιώνουν το ύφος και τον ήχο τους και ξεκαθαρίζουν ποιοι είναι και πως ακούγονται. Κάνουν λογοπαίγνια, εξαπολύουν ατελείωτα, αλλά περίτεχνα, κιθαριστικά riff (Bill, είσαι για ακόμη μία φορά καθηλωτικός) και καταφέρνουν να σε ψήσουν να ακούσεις όλο το άλμπουμ σα να μην τρέχει τίποτα. Και για επίλογο, πάρε και μία διασκευή του “Sinnerman” (Nina Simone), που προσωπικά μου άρεσε πολύ.
Αν μπαίνοντας σε ένα μπαρ σε ενοχλεί ο καπνός, το οτι δεν τηρεί όλους τους κανόνες υγιεινής και στο βάθος κάθονται κάτι τύποι μεταξύ χαμένου κορμιού και ρεμαλιού, δεν θα σου αρέσει το άλμπουμ. Για τους υπόλοιπους από εμάς, που είμαστε λίγο πιο rock n roll και στην περίπτωση των MOTHERFASTER metal n’ roll, μιλάμε για ένα δίσκο που θα ποτίσει από μπύρα και ιδρώτα.
8,5 / 10
Έλενα Μιχαηλίδου
