Το έχω γράψει στο παρελθόν και θα το ξαναγράψω και εδώ: Τελικά, το πόσο μεγάλη μπάντα είναι οι ETERNAL CHAMPION για τον σύγχρονο επικό heavy metal ήχο, φαίνεται ήδη μέσα σε ούτε τέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία του δίσκου τους, “The armor of ire”, από το πόσες μπάντες ακούγονται, ή προσπαθούν να ακουστούν σαν αυτούς. Βγάζω στην άκρη τους «αδερφούς» SUMERLANDS, των οποίων ο μοναδικός, ως τώρα, δίσκος είναι πραγματικό σημείο σταθμός για το metal των 10s (εσείς που δεν έχετε ιδέα ακούστε οπωσδήποτε, εσείς που αγνοείτε οικειοθελώς συνεχίστε τον ύπνο σας) και ξεκινώ την αναφορά: SMOULDER, MEGATON SWORD, BY FIRE & SWORD, GATEKEEPER, CRYPT SERMON (φανερή η επιρροή στο τελευταίο τους, ελέω φυσικά Arthur Rizk) και ο κατάλογος συνεχίζεται και θα συνεχιστεί, όπως όλα δείχνουν. Τελευταία προσθήκη σε τούτη την ομήγυρη τιμητών των σύγχρονων ηρώων του επικού US metal, οι THRONE OF IRON, από το Bloomington της Indiana.
Πνευματικό παιδί του κιθαρίστα/τραγουδιστή Tucker Thomasson, ο οποίος αποφάσισε να δημιουργήσει αυτό το project όταν έμαθε για το θάνατο του Mark Shelton των MANILLA ROAD, οι THRONE OF IRON φέρνουν στο χώρο μία καινοτομία: Μαζί με τρεις ακόμη μουσικούς, τους Corwin Deckard (κιθάρα), Evan Pruitt (μπάσο) και Jacob Lett (τύμπανα), ο Tucker αποφασίζει να κατέβει στο «υπόγειο» του σπιτιού του και να δημιουργήσει το δικό του D&D (Dungeons & Dragons) παιχνίδι, αλλά υπό heavy metal μορφή. Οι ίδιοι δε, ονομάζουν αυτό που παίζουν ως “dungeon crawling heavy metal”. Σε απλά Ελληνικά, αυτό μεταφράζεται ως επικό και βάρβαρο heavy metal, με σαφέστατες επιρροές (εκτός των ETERNAL CHAMPION) από MANILLA ROAD, HEAVY LOAD και CIRITH UNGOL του “Paradise lost”, ενώ φτάνουν ως και τους VISIGOTH, έχοντας ιδιαίτερα φωνητικά, πού όπως συμβαίνει συνήθως ή θα ενθουσιάσουν ή θα ξινίσουν τον ακροατή. Ένα τελευταίο στοιχείο που μου έκανε θετική εντύπωση, είναι πως τα παιδιά έχουν μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Όταν ο dungeon master τελειώνει τη διήγηση του σεναρίου του παιχνιδιού, με φωνή δραματική και επιβλητική, η απάντηση στην ερώτησή του αν οι παίκτες θέλουν να ξεκινήσουν το “quest”, είναι το άνοιγμα μίας μπύρας και η ατάκα “eh, fuck it.” Ένα “fuck” που επαναλαμβάνεται όταν υποτίθεται «σφίγγουν τα γάλατα» σε ένα ρίξιμο των ζαριών. Γούστο είχε! Όπως γούστο έχει και το instrumental “Wish” που κλείνει το δίσκο και ακούγεται σαν μουσική από arcade game. Δείτε και το ΘΕΪΚΟ video clip που παρατίθεται και θα καταλάβετε πως τούτη η μπάντα πραγματικά το ευχαριστιέται. Οι τύποι είναι άξιοι να πρωταγωνιστήσουν σε ένα νέο ΑΜΑΝ!
Μετά τους μικρούς θεούς του heavy rock, GYGAX, να μία ακόμη μπάντα των ημερών μας που αντλεί έμπνευση από τα επιτραπέζια παιχνίδια φαντασίας (role – playing games ή αλλιώς RPGs). Για να μείνω και εγώ στο κλίμα που το ίδιο το group θέλει να δημιουργήσει, να ξέρετε πως είμαστε στις πρώτες πίστες ακόμη και οι ήρωες δεν έχουν κάνει τα απαραίτητα upgrades σε όπλα, ξόρκια και ικανότητες. Τα πρώτα δείγματα όμως, δείχνουν πως μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλό στο μέλλον. Θα τους δούμε και από κοντά στο επερχόμενο Up the Hammers Festival. Ωραίο δισκάκι!
7/10
Δημήτρης Τσέλλος
