Τους αγαπώ. Όπως αγαπώ γενικά όλο το retro rock κίνημα και ειδικά, για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα επειδή εκεί ανήκουν οι LUCIFER, το occult rock.
Πάντα με τραβούσε ο μυστικισμός και το τελετουργικό ύφος, σε συνδυασμό με τα rock riffs, αλλά πάντα ήμουν συνάμα αυστηρός, καθώς υπήρξαν πολλές μπάντες και πολλοί καλλιτέχνες που θέλησαν να αρπάξουν με το ζόρι κομμάτι της επιτυχίας του κινήματος αυτού, μη πληρώντας τα standards. Όταν όμως ο «Εωσφόρος» έκανε την επίσημή του πρώτη, με το “I”, φάνηκε πως εδώ υπάρχει κάτι που θα καθιερωθεί ως ηγέτιδα δύναμη στο χώρο. Μία μπάντα για την οποία θα συνεχίσουμε να μιλάμε και που θα εξακολουθήσει να μας απασχολεί και μετά από το καταπληκτικό της ντεμπούτο. Το “II” δεν ήταν ισάξιο, αφού το “I”, ως αριστουργηματικό, ήταν δύσκολο να ξεπεραστεί, ωστόσο ήταν και αυτό ένα πολύ καλό άλμπουμ, που ενίσχυσε την πεποίθηση και την προσμονή για έναν τρίτο, επίσης δυνατό δίσκο.
Με τον Nicke Andersson στο τιμόνι και τη σύζυγό του, Johanna, ιδανική frontwoman, οι LUCIFER τριτώνουν το καλό. Σταθεροί στις “Sabbath” επιρροές τους, όχι τόσο υποβλητικοί όσο στο ντεμπούτο τους, αλλά ακόμη πιο «αεράτοι» και «τσαχπίνιδες» και από το “II”, με πολλές αναφορές στο άμεσο, κλασσικό hard rock και με το funky μπάσο πολλές φορές να αποτελεί δυνατό «χαρτί», τούτοι οι θιασώτες του occult ήχου δε στερούνται ούτε συνθέσεων, ούτε στυλ, ούτε πόζας, ούτε προθέσεων. Και το κυριότερο, φαίνεται πως δεν κάνουν ό,τι κάνουν επιτηδευμένα, αλλά ναι, θα ήθελαν να είχαν γεννηθεί το 1945-1950. Δεν ξεκίνησαν να ανέβουν στο τραίνο του retro για να «κόψουν μονάδα» και να φάνε από την «πίτα». Όλο αυτό που κάνουν είναι απόλυτα «πηγαίο» και «ζωντανό».
Με σύμμαχο μία ακόμη καταπληκτική, για το είδος, παραγωγή, με όπλα τραγούδια που θα τα σιγοτραγουδάς ακόμη και μετά το δεύτερο άκουσμα (ειδικά η αρχή με τα “Ghosts”, “Midnight phantom” και “Leather demon” είναι ενδεικτικότατη), με λατρεία προς τους BLACK SABBATH, COVEN και FLEETWOOD MAC και με extra εφόδιο την καθηλωτική τους στάση στη σκηνή (μεγάλο πράγμα να περιμένεις να βγει δίσκος ΚΑΙ για να δεις μία μπάντα ζωντανά), οι LUCIFER κάνουν το 3 στα 3, χωρίς κόπο, με τρόπο και με τη δική τους, προσωπική άποψη. Κατώτερο του “I”, ισάξιο του “II” για εμένα, ως εκ τούτου…
8/10
Δημήτρης Τσέλλος
