Οι MAD MAX είναι από αυτά τα συγκροτήματα που ενώ ξεκίνησαν σε πιο heavy φόρμουλες, τα μετέπειτα χρόνια, κάνοντας μια μικρή στροφή στον ήχο τους, προσθέτοντας πιο πολλά στοιχεία μελωδικού hard rock, δεν «χάλασαν» το όνομα τους. Ίσως μόνο στους πιο φανατικούς οπαδούς.
Η δισκογραφική τους καριέρα ξεκίνησε το 1982 και για τα επόμενα 5 χρόνια, οι 4 πρώτοι δίσκοι τους μνημονεύονται από όλους όσους είναι πια 40+, αφού η έμφαση που είχαν δώσει στο 80s Γερμανικό μελωδικό heavy metal με αρκετά hard rock στοιχεία, άρεσε πολύ τα τότε χρόνια. Από το 1987 μέχρι το 1999, ήταν σε χειμερία νάρκη. Όταν όμως αποφάσισαν να επανέλθουν στο προσκήνιο, μέχρι και σήμερα, έχουν καταφέρει να έχουν μια σταθερή πορεία με δίσκους που κάποιοι άρεσαν πολύ και άλλοι λιγότερο.
Το 2022, τους βρίσκει να κυκλοφορούν την δέκατη πέμπτη δουλειά τους, “Wings of time”, με τίτλο που για έναν ακόμη δίσκο, δεν υπάρχει το αντίστοιχο τραγούδι στο album. Δεν σας κρύβω ότι είχα περιέργεια για το πως θα ηχούσε η νέα τους προσπάθεια, αφού αφενός η προηγούμενη “Stormchild rising”, ήταν πολύ καλή και αφετέρου, μετά από πολλά χρόνια, δεν θα κρατούσε το μικρόφωνο ο Michael Voss, μια από τις καλύτερες φωνές στο μελωδικό hard rock, αλλά και ο frontman που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομα του με το group.
Πατώντας το play, και μετά από 2-3 καλές ακροάσεις, όλες σου οι απορίες λύνονται αμέσως. Το group πήρε την σκυτάλη από όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες του μετά την επανένωση, και «βαδίζει» στα ίδια ηχητικά μονοπάτια. Για ακόμη μια δουλειά, έχουν μπολιάσει με ωραίο τρόπο το ηχητικό αποτέλεσμα αρκετών melodic hard rock/metal συγκροτημάτων της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής, δημιουργώντας ένα δίσκο που σαφώς δεν θα αλλάξει το ρου της μουσικής, αλλά θα προσφέρει πολλά χαμόγελα σε όσους αρέσκονται στα προαναφερθέντα ιδιώματα.
Και στον καινούργιο δίσκο, ο ακροατής θα συναντήσει πολλά από τα όποια ηχητικά κλισέ του ιδιώματος, με συνθέσεις να ποικίλλουν σε ταχύτητα, με κάποιες να κινούνται σε πιο mid tempo ρυθμούς με κάποια ξεσπάσματα, και άλλες να είναι στην ολότητα τους πιο γρήγορες. Οι MAD MAX έχουν γράψει και προσφέρουν τραγούδια με ταξιδιάρικες, σε πολλές στιγμές στο album, μελωδίες που θυμίζουν AOR groups, ωραία κιθαριστικά ριφ και solos, και ρεφρέν που τα περισσότερα θα σου «κολλήσουν» εύκολα στο μυαλό. Το πολύ σημαντικό είναι ότι ο Julian Rolinger, «μπήκε αρκετά γρήγορα στα παπούτσια» του Voss, και έτσι και οι πιο πωρωμένοι οπαδοί δεν θα δυσαρεστηθούν, αφού ο νέος τραγουδιστής είναι εξίσου καλός με τον παλιότερο.
Τα τραγούδια, παρόλο που δεν πρωτοτυπούν, είναι καλοπαιγμένα, συνδυάζοντας ιδανικά για μια ακόμη φορά τον πιο μοντέρνο, βάση παραγωγής, μελωδικό hard rock ήχο με κάποια πιο metal στοιχεία. Οι συνθέσεις δεν ακολουθούν κάποια ηχητική μόδα «κοπιάροντας» άλλους, αλλά τιμούν το στυλ που έχει επιλέξει να εκφράζεται το group. Τα πρώτα τέσσερα κομμάτια “Too hot to handle”, “Days of passion”, “A woman like that” και “Best part of me” μαζί με τα “The stage is for you”, “Stormchild rising” και “Miss sacrifice” έχουν άνετα μια θέση σε όποιο μελλοντικό best of θέλει να κάνει η εταιρία τους. Αν παράλληλα είστε και λίγο πιο ρομαντικοί, θα μπορέσετε να προσθέσετε το format του album σε βινύλιο στην συλλογή σας, απολαμβάνοντας σε μεγαλύτερο μέγεθος το πολύ όμορφο εξώφυλλο.
Οι MAD MAX, θα μου θυμίζουν για πάντα την εφηβεία μου. Παρόλο που αποφάσισαν πριν από 23 χρόνια, να αλλάξουν ηχητική ρότα, κυκλοφορούν μέχρι και σήμερα albums που, ειδικά οι οπαδοί του μελωδικού hard rock των τελευταίων ετών, δεν πρέπει να αποφύγουν να τα ακούσουν. Ούτε η αλλαγή εταιρίας και η ένταξη στο σχήμα νέων μελών δεν επηρέασε την ποιότητα που έχουν τα καινούργια τραγούδια τους. Συνεχίζουν να κάνουν την δουλειά τους, προσφέροντας πολλές και καλές ηχητικές στιγμές στον ακροατή, κάτι που προσωπικά, «μετράει» πολύ σε ένα συγκρότημα. Αν σας αρέσει το melodic rock/hard rock με ψήγματα heavy metal στοιχείων, μην αμελήσετε να τους δώσετε μια ευκαιρία αν δεν τους έχετε ξανακούσει. Αν πάλι τους γνωρίζετε, η καινούργια δουλειά, δεν θα σας απογοητεύσει σε κανένα σημείο.
8 / 10
Θοδωρής Μηνιάτης
