Η απαρχή ενός νέου concept, που καταπιάνεται με την ιστορία ενός ερωτευμένου, αν και παραγκωνισμένου πλάσματος, που έχει υποφέρει πολύ στην ζωή του και ξεκινά ένα ταξίδι αναζήτησης της εσωτερικής του γαλήνης. Μια ιστορία, που τελικά θα ολοκληρωθεί μετά από δύο ακόμα άλμπουμ, αν και αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο πριν 15 χρόνια, όταν πρωτοσερβιρίστηκε.
Ο πολυπράγμων Tobias Sammet (EDGUY), δηλώνει πως οι AVANTASIA οφείλουν σε μεγάλο βαθμό την επιστροφή τους στην παρότρυνση του Sascha Paeth (ex-HEAVENS GATE), αλλά και πολλών οπαδών που τον πλησίαζαν. Ο δισταγμός του, είχε να κάνει με το ότι το super-group, είχε ολοκληρώσει τον ρόλο ύπαρξής του, με τα δύο “Metal opera”. Ευτυχώς, τον ξεπέρασε και οι AVANTASIA συνέχισαν, αν και το “The scarecrow” δεν έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερά τους άλμπουμ. Γι’ αυτό έφταιγε σε γενικές γραμμές, η έλλειψη σιγουριάς για την μουσική κατεύθυνση που θα έπαιρνε, ακροβατώντας μεταξύ hard rock και power metal. Η έλλειψη συνοχής και ίσως το tracklist, διότι τα περισσότερα τραγούδια έχουν την λάμψη τους και στο σύνολό του, το άλμπουμ ακούγεται ευχάριστα.
Στα αξιοσημείωτα στοιχεία του project, είναι η επιστροφή των Bob Catley, Jorn Lande, Michael Kiske και Amanda Sommerville, όσο και οι προσθήκες των Oliver Hartmann και Roy Khan. Βέβαια, το αστέρι του Alice Cooper (ο οποίος δεν συνηθίζει τέτοιες συμμετοχές), ανεβάζει πολύ το επίπεδο και ο Eric Singer που παίζει όλα τα τύμπανα, ήταν μια αναπάντεχη έκπληξη. H κυκλοφορία του “The scarecrow”, οδήγησε το σχήμα στις πρώτες του εμφανίσεις, στις οποίες μάλιστα είχαν πολλούς από τους συμμετέχοντες μαζί τους κι έκτοτε, έγιναν από τις μεγαλύτερες συναυλιακές ατραξιόν.
“The scarecrow” countdown
- “Carry me over” (03:44)
Μπορεί η μελωδία του ρεφραίν να είναι γλυκιά και το τραγούδι να αποτελεί μια προοδευτική κίνηση για την μπάντα, τόσο με τα samples, όσο και με την pop αισθητική του, όμως πραγματικά είναι από τις πιο πεζές συνθέσεις που μας έχει δώσει ο Sammet.
- “What kind of love” (04:55)
Η Amanda Sommerville είχε πλέον γίνει μέλος της ευρύτερης οικογένειας. Η Αμερικανίδα μουσικός, εδώ αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μια ατμοσφαιρική μπαλάντα που ταιριάζει στην αισθησιακή της φωνή. Τα πλήκτρα και τα έγχορδα που την συνοδεύουν δημιουργούν ένα όμορφο πέπλο, σε μια σύνθεση που γοητεύει. Αλλά μέχρι εκεί. Η Amanda, συμμετέχει σε όλες τις χορωδίες του άλμπουμ, αλλά εδώ πλαισιώνεται τόσο από τον Tobi όσο κι από τον Kiske (βάζοντας βάσεις για την μετέπειτα συνεργασία τους).
- “Cry just a little” (05:15)
Μια μπαλάντα, ναι. Μια όμορφη μπαλάντα, ναι. Μόνο με τον Tobias και τον Bob Catley. Χμμ. Ίσως καλύτερο από τα παραπάνω δύο, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως δεν έχει τίποτα που διαχρονικά θα το βοηθήσει να σταθεί ψηλά στην δισκογραφία των AVANTASIA.
- “I don’t believe in your love” (05:32)
Ευθύ, δίχως φανφάρες και όπως πάντα, με προσεγμένο ρεφραίν. Το “I don’t believe in your love” ανήκει στην μέτρια πλευρά της ζυγαριάς. Αν και προσέχοντας, ανακαλύπτουμε χαρακτηριστικά που έχουμε αγαπήσει, τόσο στους AVANTASIA έκτοτε, όσο και στους EDGUY, που όμως εκείνη την εποχή αντιμετώπιζαν το ίδιο δίλημμα, εξελισσόμενοι από ένα κλασικό power metal συγκρότημα, προσθέτοντας πολλά hard rock κλισέ στον ήχο τους. Θα μπορούσε να είναι ένα πολύ καλό bonus track, διότι ο Tobi μπορεί και καλύτερα. Στα θετικά του τραγουδιού, η ερμηνεία του Oliver Hartmann και το όμορφο σόλο του Rudolf Schenker.
- “Another angel down” (05:42)
Από εδώ κι έπειτα, το καθένα από τα επτά υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, μου αρέσουν πολύ. Το “Another angel down”, είναι το πιο…. EDGUY meets GAMMA RAY κομμάτι του άλμπουμ. Θετική ενέργεια, εξαιρετική μελωδία και τον Lande να παραβγαίνει του Sammet.
- “Shelter from the rain” (06:06)
Αυτό είναι το τραγούδι που αποτελεί την απόλυτη γέφυρα μεταξύ των πρώτων δίσκων και του νέου προσώπου των AVANTASIA, αυτό είναι το “Shelter from the rain”, που ξεκινά ταχύτατα, ενώ έχει τόσο τον Kiske, όσο και τον Catley να τραγουδούν ψηλά και με πάθος, σε κλασικό power metal ύφος. Σε σχέση με τις πιο πολύπλοκες ιδέες του Tobi, το συγκεκριμένο ακούγεται πλέον πολύ ευθύ, αλλά είναι το κλασικό HELLOWEEN που τόσο μας αρέσει. Στο σύνολο προσθέτει αξία, τόσο ο Henjo Richter, όσο και ο Kai Hansen (τότε και οι δύο, ήταν στους GAMMA RAY).
- “Lost in space” (03:52)
Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε, μετά την κυκλοφορία του συγκεκριμένου τραγουδιού ως πρώτο single λίγους μήνες νωρίτερα. Ένα pop-rock τραγούδι, με πλήκτρα και μια απλοϊκή προσέγγιση από τον Tobias, ενώ από την άλλη δεν υπήρχαν άλλοι τραγουδιστές να συμμετέχουν. Πού πήγαν οι ταχύτητες, οι δίμποτες, οι κορώνες; Κι όμως, το “Lost in space” το χωνέψαμε, έγινε δικό μας, το αγαπήσαμε. Είναι τρανή απόδειξη για το πώς ένα ποιοτικό τραγούδι μπορεί να σε κατακτήσει, διότι το διακατέχει μια μαγνητική ενέργεια. Ήταν ο τρόπος του Tobi να φανερώσει τις προθέσεις του για μουσική διεύρυνση των AVANTASIA και δεν υπάρχει καλύτερο τραγούδι μέσα στο “The scarecrow” για να το δηλώσει αυτό.
- “Devil in the belfry” (04:40)
Εντάξει, μιλάμε για τους AVANTASIA. Μιλάμε για το μεγαλύτερο power metal super group όλων των εποχών. Ε, τέτοια θέλουμε. Μεταξύ Sammet και Lande, έχουμε τους δυο βασικούς πρωταγωνιστές να τα δίνουν όλα, ενώ δεν ξέρω πώς ο Eric Singer προπονήθηκε για να παίξει power metal, αλλά τα καταφέρνει υπέροχα.
- “The toy master” (06:26)
Τεράστια έκπληξη η συμμετοχή του Βασιλιά του shock-rock, Alice Cooper, ακόμα μεγαλύτερη κι από αυτή του Eric Singer των KISS. Ποιος θα έλεγε στον μικρό Γερμανό παλιότερα, πως θα μπορούσε να κάνει ντουέτο με τον πρώτο και να γράψει ολόκληρο δίσκο με τον δεύτερο; Τρελό θα τον έλεγαν, τουλάχιστον. Ένα εξάλεπτο, ατμοσφαιρικό, mid-tempo τραγούδι που συνδυάζει την μελαγχολία, την ειρωνεία και την παράνοια ενός Toy-Master. Διαφορετικό στο μεγαλύτερό του μέρος, που σταδιακά ανεβάζει ένταση και μετά το σόλο του Henjo, γίνεται όνειρο.
- “Twisted mind” (06:12)
Δυνατό, αν και σε μέτριο ρυθμό, το εναρκτήριο λάκτισμα του νέου concept δίνει το στίγμα ενός διαφορετικού ύφους. Το νέο άλμπουμ δεν είναι η μουσική συνέχεια των “Metal operas” και αυτό γίνεται αισθητό άμεσα. Έρχεται και η ιδιαίτερη φωνή του Roy Khan, που με την σειρά της διαφοροποιεί την ατμόσφαιρα, αλλά παράλληλα δίνει νέο ενδιαφέρον. To “Twisted mind” γίνεται αυτόματα, ένα από τα πιο επιτυχημένα και αγαπημένα τραγούδια των AVANTASIA και δεν απουσιάζει μέχρι σήμερα από τις συναυλίες τους, αφού τόσο το ρεφραίν του, όσο και τα κιθαριστικά του μέρη, το καθιστούν ιδανικό για να παίζεται ζωντανά.
- “The scarecrow” (11:11)
Το πιο μακροσκελές τραγούδι του άλμπουμ, είναι και αυτό που του έδωσε τον τίτλο του. Ένα πανέμορφο τραγούδι με χώρο στον Miro (βασικό συντελεστή στα τελευταία άλμπουμ των HEAVENS GATE σε πλήκτρα και παραγωγή), να ενορχηστρώσει το υπόβαθρο στο οποίο σολάρεί ο Henjo Richter (HELLOWEEN), ο οποίος επιστρέφει, αλλά και ο Sascha Paeth. Το “The scarecrow” ανεβαίνει σταδιακά, και μετά τα εκτενή σόλο, φτάνει σε κορύφωση με ένταση, χορωδίες και τον Jorn Lande να τα δίνει όλα, χρωματίζοντας το κλείσιμο με την φωνάρα του. Εδώ, επιστρέφει τόσο ο Νορβηγός, όσο και οι Bob Catley, Michael Kiske, αν και πάλι το τραγούδι δεν θα ταίριαζε στο “The metal opera”.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
