Χαίρομαι πάρα πολύ που ο αρχισυντάκτης μου καταλαβαίνει και αποδέχεται την αγάπη που έχω για το blues rock. Έτσι, μου δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάζω εξαιρετικά φετινά albums σαν το “Crown” του Eric Gales ή το “Ride” του Walter Trout, ή μνημεία του είδους, σαν το “Trouble is” του Kenny Wayne Shepherd. Ή πιο σωστά, όχι το “Trouble is”, αφού αυτό σαν δίσκος του 1997 θα είχε περίοπτη θέση σε ένα blues rock αφιέρωμα, αλλά την επανηχογράφησή του, στα πλαίσια των εορτασμών των 25ων γενεθλίων του.
Το “Trouble is” λοιπόν ήταν το δεύτερο άλμπουμ του Kenny Wayne Shepherd και όταν κυκλοφόρησε, o σπουδαίος πια blues rocker ήταν μόλις 18 ετών. Έμελλε μάλιστα να γίνει το πλέον επιτυχημένο της μέχρι τώρα καριέρας του, να «χτυπήσει» πρωτιές στα charts και «πλατίνες» στις πωλήσεις και να καθιερώσει με το «καλημέρα» τον ξανθομάλλη κιθαρίστα ως μια ανατέλλουσα δύναμη στον χώρο των «λευκών» blues. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ο Kenny δεν είναι πια ο ανερχόμενος κιθαρίστας από τη Louisiana αλλά ένας καταξιωμένος αστέρας με πέντε Grammy υποψηφιότητες και κάθε του ηχογράφηση τραβά τα βλέμματα πολύ κόσμου. Και όταν λέμε πολύ, το εννοούμε.
Κάτσε τώρα να σου πω, τι συμβαίνει με το “Trouble is… 25”. Το αρχικό πλάνο ήθελε στη θέση του “Trouble is” να βρίσκεται το ντεμπούτο “Ledbetter heights”, του 1995, επίσης υπέρ το δέον επιτυχημένο (ο Kenny στα 16 του έγραφε τέτοια μουσική… μάλιστα), αλλά δυστυχώς, η πανδημία είχε τα δικά της σχέδια. Έτσι ο ξανθομάλλης μάγος της κιθάρας δεν της πήγε «κόντρα» και το “Trouble is” έγινε η «χρυσή αλλαγή». Υπάρχει κάποια διαφορά σε αυτό; Αν θες και ζητάς τη γνώμη μου, όχι. Δεν υπάρχει. Μην σου πω, ακόμη καλύτερα!
Από την εποχή του “Trouble is” κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, κάποια άλλα όμως έμειναν ίδια. Τα The Record Plant Studios στο Sausalito της Καλιφόρνια έκλεισαν το 2008 και η νέα ηχογράφηση έγινε στα The Village Studios του Los Angeles και στα Ocean Way Studios του Nashville. Ο Noah Hunt είναι και πάλι στα φωνητικά, ο Kevin McCormick είναι αυτός που κρατά το μπάσο, o Jerry Harrison είναι και πάλι συμπαραγωγός. Για όσους όμως νιώθουν ιδιαίτερα σκιρτήματα στο άκουσμα του ονόματος DOUBLE TROUBLE, τα ονόματα του drummer Chris Layton και του πληκτρά Reese Wynans, δεν είναι ακόμη δύο ονόματα συμμετεχόντων, γραμμένα σε κάποιο booklet. Είναι τα 2/4 της μπάντας του τεράστιου Stevie Ray Vaughan, που ηχογράφησαν τα “Soul to soul”, “In step” και “The sky is crying”. Αν δε, o μπασίστας Tommy Shannon δεν είχε αποσυρθεί από τη μουσική βιομηχανία, θα μιλούσαμε για μια ανατριχιαστική, μερική έστω, αναβίωση του «Διπλού Μπελά», αφού ο Kenny Wayne θεωρείται από τους καλύτερους «διαδόχους» του Stevie…
Τώρα τι να γράψω για τούτον εδώ τον δίσκο… Είναι ένας από τους μετρημένους στα πέντε-δέκα δάκτυλα, που κήρυξαν την αντεπίθεση των «σκληρών» blues, γεμάτος κλασσικά στον χώρο τους κομμάτια. Είναι αυτός που έκανε τον δημιουργό του όνομα πρώτης γραμμής και για πολλούς το 1/3 της σύγχρονης «Αγίας Τριάδας» του blues/rock, μαζί με τον Joe Bonamassa και τον Eric Gales. Φαντάσου για τι status μιλάμε, που έφτασαν να διασκευάσουν τραγούδι του (το εκπληκτικό “Blue on black”, συγκεκριμένα) οι FIVE FINGER DEATH PUNCH (!) στο άλμπουμ τους “And justice for none” και στην single έκδοσή του, είχαν μαζί τους εκτός από τον ίδιο τον Kenny Wayne Shepherd, τον Brantley Gilbert και τον… Brian May. Είπες κάτι;
Μη λέμε πολλά, δε χρειάζεται. Αν είσαι φίλος της μουσικής του Kenny, ξέρεις τι είδους «θηρίο» είναι το “Trouble is”. Αν δεν τον ξέρεις, σε ενημερώνω πως εντός θα ακούσεις έναν πρώτης τάξεως συγκερασμό των blues του Δέλτα, του κλασσικού αρχέγονου rock και του southern ήχου, με funky και soul προεκτάσεις. «Μπαρουτοκαπνισμένο», παθιασμένο, με εκπληκτικά leads, vintage πλήκτρα και «μπρούσκα» φωνητικά, που αναδύουν μια ευωδία bourbon από χιλιόμετρα μακριά. Με μια αίσθηση πως δεν ακούς τις ηχογραφήσεις μεμονωμένων μουσικών, αλλά μια μπάντα που ηχογραφεί τον δίσκο επιτόπου, στο studio, σε ένα αυθόρμητο jammin’ και με super διασκευές στα “Everything is broken” (Dylan), “I don’t live today” (Hendrix) και “Nothing to do with love” (Bonnie Tyler).
Να σημειωθεί, τέλος, πως η πρώτη έκδοση είχε ως bonus track μόνο για την Ιαπωνία το “Voodoo child/Slight return”, ενώ η νέα έκδοση θα περιλαμβάνει αντί αυτού το “Ballad of a thin man” του Bob Dylan, για όλον τον κόσμο όμως. Επιπροσθέτως στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται κι ένα DVD από την συναυλία στο Strand Theater στο Shreveport της Louisiana, καθώς και ένα ντοκιμαντέρ που περιγράφει λεπτομερώς πώς δημιουργήθηκε το αρχικό άλμπουμ. Βαθμολογία; Χαχα, θα αστειεύεσαι βέβαια! Το 10/10 το έχει δώσει ο ίδιος ο Stevie Ray Vaughan, από κει ψηλά…
Δημήτρης Τσέλλος
