Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο δεν συμμετέχω πολύ στην στήλη Worst to best, να που όμως από μία σπόντα και αλλαγή της τελευταία στιγμής πήρε το μάτι μου ότι λόγω της επετείου του “Reinventing the steel” των PANTERA, είχε προγραμματιστεί ένα Worst to best για αυτό το άλμπουμ και αμέσως δεν έχασα την ευκαιρία να το τιμήσω. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ο βασικός εξ αυτών είναι ότι έχω πολύ μεγάλη αγάπη για τους PANTERA, ο Dimebag είναι ο αγαπημένος μου κιθαρίστας, αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να γράψω γι’ αυτούς ούτε μία πρόταση.
Το “Reinventing the steel”, όπως και ότι κυκλοφόρησαν οι PANTERA, ανήκει στην σφαίρα των κλασικών δίσκων ή μνημείων της μουσικής μας. Πραγματικά όσοι τολμούν να λένε ότι έχουν groove στην μουσική τους, πρέπει να προσκυνούν τα άλμπουμ τους κάθε μέρα και κάθε λεπτό. Σε αντίθεση όμως με τον τίτλο του δίσκου, οι PANTERA δεν ανακάλυψαν κάτι καινούργιο με το “Reinventing the steel”. Αντιθέτως, το τελευταίο άλμπουμ του τεράστιου αυτού συγκροτήματος συγκέντρωσε μουσικά μία συλλογή ιδεών από το “Vulgar display of power” και έπειτα, με μεγάλη επιτυχία και μερικά ακόμα hits να έχουν μπει στο ενεργητικό τους. Ας πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα – ένα, από το ας πούμε λιγότερο καλό, μέχρι το super hit τους, σύμφωνα πάντα με την δική μου άποψη.
- “It makes them disappear” (6.21)
Ομολογουμένως δεν μιλάμε για ένα κακό, ούτε καν μέτριο τραγούδι. Αλλά είναι το μεγαλύτερο τραγούδι του “Reinventing the steel”, σε mid προς low tempo ρυθμό με χωρίς πολλές αλλαγές και χάνεται η δυναμική του σε σύγκριση με τα υπόλοιπα.
- “We’ll grind that axe for a long time” (3.44)
Κλασσική riff-άρα από Dimebag, με τέρμα βαρύ τόνο, groove που λιώνει σίδερα, απίστευτα περάσματα από τον Vinnie Paul, πραγματικός οδοστρωτήρας.
- “Uplift” (3.45)
Ακριβώς στα ίδια πλαίσιο με το “We’ll grind that axe for a long time”, μόνο που οι διαφορά του “Uplift” έρχεται στο γεγονός ότι το κομμάτι είναι πιο ανεβαστικό, το μαρτυρά και ο τίτλος του, με τα παιχνίδια του Rex και του Dimebag να δίνουν μία πιο ανάλαφρη νότα και μετά να ακολουθεί ένας αλλοπρόσαλλος ρυθμός που του δίνει μία όμορφη τρέλα παραπάνω.
- “Hellbound” (2.41)
Είναι έκπληξη που βρίσκεται τόσο χαμηλά το εναρκτήριο τραγούδι. Αυτός ο μικρός σε διάρκεια δυναμίτης, με τον αέρα από το εφέ της κιθάρας να φέρνει μία αίσθηση από το “Cowboys from hell”, ήταν η ιδανική έναρξη για το “Reinventing the steel”. Ένα τραγούδι που μόνο σκοπό είχε ήταν να σε αρπάξει από το λαιμό και το κατάφερε μια χαρά.
- “You’ve got to belong to it” (4.13)
Το συγκεκριμένο τραγούδι μου έφερνε πάντα κάτι από το “Far beyond driven”. Η κιθάρα του Dimebag εδώ είναι σαν ένα έντομο που δεν σταματά να γυρίζει μέσα στο κεφάλι σου, με το μπάσο του Rex να δίνει τρομερό βάθος σε όλο το τραγούδι.
- “I’ll cast a shadow” (5.22)
Απίστευτος επίλογος για το “Reinventing the steel” με ένα τραγούδι που πραγματικά προσφέρει κλασικά, γεμάτα και τερατώδες riffs, φανταστικό drumming και έναν Anselmo να δοκιμάζει τις φωνητικές του χορδές στο έπακρο.
- “Death rattle” (3.17)
Και τώρα μπαίνουμε στα δύσκολα. To “Dear rattle” είναι από τα τραγούδια που τρέχουν σε έναν φρενήρη ρυθμό, drums που καλπάζουν και riff που μόνο ο Θεός Dimebag έβγαζε από την τιμημένη εξάχορδη. Άγριο και βάναυσο τραγούδι, όπως μας αρέσει.
- “Yesterday don’t mean shit” (4.19)
ΕΠΟΣ! Δεν υπάρχει μετρητής που να έχει κρατήσει τον αριθμό που έχω παρακολουθήσει αυτό το βίντεο με την εμφάνιση των PANTERA στο Ozzfest του 2000, όπου παίζουν αυτόν τον όλεθρο. Ένας Anselmo σε διαφορετικό πλανήτη να κοπανάει το μικρόφωνο στο κούτελο, οι υπόλοιποι να είναι πιο στιβαροί από άρμα μάχης, σε ένα τραγούδι που συνδυάζει riffs για να μην μείνει σβέρκος όρθιος και με ένα solo-η χαρά του shredding.
- “Goddamn electric” (4.56)
Άρρωστο, υποχθόνιο, groove-άτο, πιασάρικο, βαρύ και πολλά ακόμα θα ταίριαζαν να πούμε για αυτόν τον κόμματο. Εθιστική κομματάρα από αυτές που μόνο οι PANTERA έγραφαν με τόση ευκολία. Το τραγούδι φωνάζει PANTERA από χιλιόμετρα και συγκαταλέγεται εύκολα μέσα στις κορυφαίες τους επιτυχίες. Μην ξεχνάμε και το solo που ρίχνει ο Kerry King στο τέλος αλλά και τις αναφορές στους στίχους στους BLACK SABBATH και SLAYER.
- “Revolution is my name” (5.15)
In your face τραγούδι, ωμό, ξεκάθαρο, βαρύ και ατόφιο heavy metal. Το riff του έχει γραφτεί ήδη στην ιστορία, το μπάσο δίνει τεράστιο όγκο, τα ντραμς σε άλλο επίπεδο και τα φωνητικά αυτή τη φορά πιο μελωδικά αλλά πάντα εξαιρετικά! Το τραγούδι ορόσημο του δίσκου, που παρουσιάζει την εικόνα του “Reinventing the steel”. Ένα άλμπουμ βαρύ, ένα ακόμα άλμπουμ PANTERA που έμεινε στην ιστορία και όχι επειδή ήταν το τελευταίο τους, αλλά επειδή και αυτό όπως τα προηγούμενα τα έσπασε.
Δημήτρης Μπούκης
