Πριν 27 χρόνια αυτό το άλμπουμ ήταν όχι ένα βήμα μπροστά, αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Ακόμη και για τους Νορβηγούς, που λιγότερο από δύο χρόνια νωρίτερα είχαν βγάλει το εξαιρετικό, αλλά πιο προσιτό, ευθύ κι εύπεπτο “In your multitude” το οποίο δεν μας έδινε σημάδια για την τεράστια αλλαγή νοοτροπίας. Το “Flow” ήταν για κάποιους το χειρότερό τους άλμπουμ. Πολύ απλά, επειδή ήταν πιο δύστροπο και επιβάλλει να το προσεγγίσεις διαφορετικά. Θυμάμαι πόσο μου κακοφάνηκε στο πρώτο άκουσμα και πόσο το αγάπησα σταδιακά.
Σίγουρα, το διέπει μια ποικιλία, ένας πιο μοντέρνος για την εποχή ήχος και μια πιο εναλλακτική prog τάση. Στοιχεία που τους έλουσαν με κριτική κι έκαναν πολλούς από τους ακροατές τους να απομακρυνθούν. Βέβαια, όσο κυλούσε ο χρόνος, τόσο περισσότεροι εκτιμούσαν την ποιότητα και την έμπνευση του “Flow”, με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον ως μια από τις καλύτερές τους στιγμές.
Προσπαθώντας να βάλω τα τραγούδια του άλμπουμ σε σειρά προτίμησης, έπρεπε να αποστασιοποιηθώ από το γεγονός ότι έχω ακούσει άπειρες φορές τα τρία από τα δέκα, ενώ έχω παραβλέψει τα υπόλοιπα, διότι αυτό ήταν αποτέλεσμα είτε spotify, είτε ραδιοφωνικών εκπομπών, είτε απλώς κάποιων random επιλογών.
The “Flow” Countdown
- “A virtual lovestory” (03:46)
Ένα ατμοσφαιρικό τραγούδι, με αρκετά πλήκτρα, το μπάσο σε πιο πρωταγωνιστικό και ρόλο κάποια παραμορφωμένα φωνητικά, που ξεσπά μόνο στο τέλος και προσθέτει περισσότερο στην ροή (“Flow”) του δίσκου.
- “Hold on” (04:07)
Συναίσθημα; Ναι.
Ξεχωρίζει; Όχι.
Πιστεύω πως το “Sanctuary” στο προηγούμενο άλμπουμ, είναι καλύτερο και το “Hold on” εύκολα ξεχνιέται.
- “Cry” (05:02)
Μια ακουστική και άκρως συναισθηματική μπαλάντα που σταδιακά μετατρέπεται σε έναν prog rock ύμνο… Το “Cry” οφείλει αρκετά στο programming, αλλά και την εξαίσια παραγωγή του δίσκου. Ακόμα και σήμερα, ο καθαρός, κρυστάλλινος ήχος του “Flow” δεν ακούγεται ξεπερασμένος. Οι μελωδίες ήταν ανέκαθεν στο πετσί τους και το τραγούδι είναι μια όμορφη πινελιά, αλλά το άλμπουμ έχει σαφώς ανώτερες συνθέσεις.
- “Reach out” (03:34)
Από τα πιο εκρηκτικά τραγούδια εδώ. Τα τύμπανα του Arve Heimdal κάνουν παιχνίδι με τα ριφ του Tore Ostby. Samples, programming στην εισαγωγή και μετά… ένα παραμορφωμένο ριφ που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Αυτοί που λάτρεψαν τα πειραματικά prog συγκροτήματα των 90s, θα το αγαπήσουν. Οι πιο παραδοσιακοί το έχουν για φτύσιμο.
- “Tell me when I’m gone” (04:21)
Σε αντίθεση με προηγούμενες κυκλοφορίες, σε αυτό το άλμπουμ δεν συναντούμε 6άλεπτες κι 7άλεπτες συνθέσεις. Το 5άλεπτο “Tell me when I’m gone” είναι το πιο μακροσκελές από τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ και ξέρω πόσο πολύ δίχασε το κοινό τους. Θα μπορούσα να συνοψίσω με αυτό το τραγούδι και τον μεγάλο διχασμό που επήλθε ανάμεσά τους. Όπως και οι QUEENSRYCHE (το “Hear in the now frontier” κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά), οι CONCEPTION το γυρίζουν σε πιο εναλλακτικές ιδέες, σε σημείο που θυμίζουν ALICE IN CHAINS, όμως το κάνουν υπέροχα σε αυτό το κομμάτι. Θα ήταν άδικο αν μέναμε σε αυτή και μόνο την σύγκριση, για ένα τραγούδι με τόσο πάθος και σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Khan στο άλμπουμ.
- “Angel (Come walk with me)” (04:23)
Μετά από μια πολύ περίεργη εισαγωγή μπαίνει ένα σκοτεινό ριφ και η φωνή του Khan, στα χαμηλά της. Από τα σκοτεινά τραγούδια του άλμπουμ, που για πολλούς αποτελούν αφορμή για κριτική αφού ο ταλαντούχος τραγουδιστής δεν απελευθερώνει την φωνή του, που όλοι γνωρίζουμε πόσο εκδηλωτική είναι, γεμάτη χρώμα. To “Angel” είναι ένα θεσπέσιο τραγούδι, κολλητικό, το οποίο είναι στην δεύτερη θέση του tracklisting και ουσιαστικά εδραιώνει τον νέο χαρακτήρα των CONCEPTION.
- “Would it be the same” (05:48)
Κάπως προφητικό θα έλεγα πως αποδείχτηκε το συγκεκριμένο. Τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά το συγκρότημα, δεν θα ήταν ποτέ πια το ίδιο με πριν. Το στακάτο μοντέρνο παίξιμο, φέρνει στην επιφάνεια το prog που τόσο πετυχημένα μας έδωσαν Αμερικάνικα συγκροτήματα της δεκαετίας αυτής. Κλασικοί CONCEPTION και ίσως άξιζε θέση ψηλότερα για την φοβερή απόδοση του τραγουδιστή και το πετυχημένο του κλείσιμο (1 ολόκληρο λεπτό λέμε).
- “Flow” (03:44)
Τόσο 90s αυτό το τραγούδι. Τόσο 90’s !!! Μπορεί να είναι το πιο γρήγορο σε ολόκληρο το άλμπουμ, αλλά η προσέγγιση του Roy Khan το κάνει τόσο μελαγχολικό, ώστε να ταιριάζει απόλυτα με την γενική… ροή (ξανά) του άλμπουμ. Είναι ευθύ βέβαια και θυμίζει τις ρίζες των CONCEPTION, με τον Khan να θυμίζει… Phil Lynnot στα πατήματά του στις στροφές. Είναι τόσο αγαπημένο, λόγω της απίστευτης γέφυρας και του ρεφραίν.
- “Cardinal sin” (04:01)
Τα τέσσερα λεπτά του “Cardinal sin” μας θυμίζουν τους CONCEPTION που αγαπήσαμε στο “In your multitude”. Μπορεί οι κιθάρες του Ostby να ηχούν πιο industrial σε σημεία, αλλά η κομματάρα αυτή, είναι αυτό που περίμενα να ακούσω όταν πρωτο-έβαλα το άλμπουμ. Με ένα μαγικό τζαζ πέρασμα και φανταστικό σόλο, είναι σίγουρα από τα καλύτερα τραγούδια.
1.“Gethsemane” (05:02)
Αυτός ο ύμνος, είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών των Νορβηγών να παρουσιάσουν την εξέλιξή τους, από το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ. Μια γλυκιά μελαγχολία απλώνεται σε ολόκληρο το κομμάτι, το οποίο είναι χτισμένο σε ένα μοτίβο που συνδυάζει πλήκτρα και κιθάρα. Μου θύμιζε από το πρώτο άκουσμα τους DURAN DURAN, του “Come undone” στην στροφή (επιτέλους το είπα!!!) και είναι αναμφίβολα, από τις απόλυτες στιγμές στην καριέρα των CONCEPTION.
“You’ll see me shine and roll with the wind again,
Silence couldn’t deal with your alibis,
Disclosure of heaven’s gate
I have seen Gethsemane in your eyes”
Ποιητικό, ποιοτικό, μαγευτικό, μελαγχολικό, γλυκό και σίγουρα διαχρονικό.
Γιώργος “Cardinal” Κουκουλάκης
