Έχουμε μπει για τα καλά στον ρυθμό των καλοκαιρινών συναυλιών και αυτό συνεπάγεται από μέρους μας σύνταξη αφιερωμάτων για τα συγκροτήματα που θα δούμε. Άλλο που δεν θέλουμε θα πω εγώ, καθώς είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να μοιραζόμαστε μεταξύ μας τις σκέψεις αλλά και τα συναισθήματα μας, για συγκροτήματα που αγαπάμε.
Έφτασε λοιπόν η στιγμή να μιλήσουμε για τους AMON AMARTH, ένα συγκρότημα που πριν από μερικά χρόνια κανείς δεν θα φανταζόταν πως θα είναι ένα από τα πιο hot ονόματα για να παίζουν headliners σε καλοκαιρινά festival. Και πόσο μάλλον στη χώρα μας, που λόγω λιγότερου πληθυσμιακά κόσμου, αυτό μου φαινόταν αδιανόητο. Επειδή όμως ότι συμβαίνει γύρω μας έχει μια εξήγηση, έτσι λοιπόν και στην περίπτωση των Σουηδών Viking, αυτό που συμβαίνει δεν είναι τυχαίο. Αντιθέτως, είναι το αποτέλεσμα μίας πολύχρονης και σκληρής δουλειάς, με μία δισκογραφία εξαιρετική, με μουσικά ρίσκα που δεν άρεσαν στους παλαιότερους οπαδούς, αλλά κέρδισαν πολλούς καινούργιους.
Παρακάτω θα δείτε μία προσπάθεια να μπουν σε αξιολογική σειρά τα άλμπουμ των AMON AMARTH (δεν φτάνει που το είχαμε για τα τραγούδια άλμπουμ, το κάνουμε και για δισκογραφίες τώρα), που κατά την άποψή μου δεν υπάρχει «κακό» άλμπουμ στο παλμαρέ τους. Η σειρά διαμορφώνεται καθαρά από τα δικά μου γούστα και προτιμήσεις και είναι πολύ σημαντικό στοιχείο ότι τα άλμπουμ που θεωρώ ως λιγότερο καλά, είναι και αυτά που τους έδωσαν αναγνώριση σε κόσμο εκτός του death metal και από ότι φαίνεται είναι το μυστικό της επιτυχίας τους, καθώς αυξάνεται συνεχώς το κοινό τους, διατηρώντας όμως την αγάπη των ανθρώπων που τους γνώρισαν από τα πρώτα τους βήματα.
Οι AMON AMARTH θα μας επισκεφθούν, μαζί με τους KREATOR, HEAVEN SHALL BURN και BLEED FROM WITHIN, την Τετάρτη 28 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού, στα πλαίσια του Release Athens Festival.
- “Berserker”
Μπορείτε να ξεκινήσετε το κράξιμο από την πρώτη μου κιόλας επιλογή αλλά έχω δικαιολογηθεί ήδη στην εισαγωγή μου. Θυμάμαι ακόμα την κριτική που είχα γράψει για το “Berserker” και η άποψη μου δεν έχει αλλάξει καθόλου σχεδόν 4 χρόνια μετά. Έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό εμπορικό heavy metal album με growl φωνητικά, που όμως είναι φανερά επιτηδευμένο και με το ζόρι να ακουστούν περισσότερο ελκυστικοί σε κλασσικό heavy metal κοινό. Όσον αφορά τα τραγούδια του άλμπουμ, λίγα είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Και μην ξεκινήσουμε για το ένα τραγούδι ή για το άλλο, μιλάμε για το σύνολο του δίσκου έτσι;
Highlight του δίσκου: “Raven’s flight”
Προσωπική αδυναμία: “Into the dark”
- “The great heathen army”
Το τελευταίο πόνημα των AMON AMARTH, κριτική του οποίου πάλι είχα γράψει, κάτι που δείχνει πόσο γκαντέμης είμαι γιατί όταν είναι να γράψω για άλμπουμ αγαπημένου μου συγκροτήματος, αυτό δεν θα είναι από τα καλύτερα τους. Σε κάθε περίπτωση το “The great heathen army” κινήθηκε στα ίδια πλαίσια με το “Berserker” μόνο που έχει πολλά περισσότερα καλά τραγούδια. Η νοοτροπία και η λογική είναι ίδια και θα μου φαινόταν περίεργο να σας πω την αλήθεια να μην ήταν. Αυτή η αλλαγή ξεκίνησε διστακτικά από το “Sultur rising” και άρχισε να εδραιώνεται από το “Jomsviking” και έπειτα. Αλλαγή που ναι μεν δεν με ικανοποιεί αλλά είναι άκρως επιτυχημένη. Και στην περίπτωση του “Great heathen army”, που έχει περισσότερα καλά τραγούδια, το αποτέλεσμα ήταν ανώτερο από αυτό του “Berserker”.
Highlight του δίσκου: “Saxons and Vikings”
Προσωπική αδυναμία: “Dawn of Norsemen”
- “Jomsviking”
To “Jomsviking”, όπως ανέφερα προηγουμένως, είναι το άλμπουμ που ξεκίνησε να εδραιώνεται η κατεύθυνση των AMON AMARTH σε πιο heavy metal ρυθμούς. Άλλοι θα γυρίσουν ακόμα πιο πίσω, στο “With Oden on our side”, διαφορετικό όμως να γίνεσαι πιο εμπορικός και άλλο να ακούγεσαι τελείως αλλιώς. Εδώ έρχεται όμως να αποδειχθεί ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και το μεγαλύτερο παράδειγμα που μπορώ να δώσω είναι το τραγούδι “Raise your horns”. Προσωπικά το τραγούδι αυτό εμένα δεν μου λέει τίποτα, περνάω όμορφα όταν το ακούω live και τέλος. Είναι όμως μία επιτυχία τους; Αναμφισβήτητα και αρκεί μόνο κάποιος να δει τι γίνεται στις συναυλίες τους όταν το παίζουν. Έτσι λοιπόν κινείται και το υπόλοιπο “Jomsviking”, παραμένοντας ένα άλμπουμ που οι νεότεροι οπαδοί τους το λατρεύουν.
Highlight του δίσκου: “First kill”
Προσωπική αδυναμία: “One thousand burning arrows”
- “Sultur rising”
Και τώρα ξεκινάμε με τα καλά. Το “Sultur rising” ήταν το άλμπουμ που είχε την ατυχία να διαδεχτεί το “Twilight of the thunder God”. Ο πήχης που είχε να ξεπεράσει ήταν τεράστιος και στο ίδιο επίπεδο δεν έφτασε. Όμως με κάποιες έξυπνες προσθήκες στις συνθέσεις τους, από επικά στοιχεία μέχρι doom, κατάφεραν οι AMON AMARTH να ανεβάσουν το επίπεδο του άλμπουμ. Άλλωστε υπάρχουν τραγούδια όπως τα “Destroyer of the universe”, “Live without regrets” και “Slaves of fear” που μας θυμίζουν ότι το “Sultur rising” ήταν ένας καλός δίσκος.
Highlight του δίσκου: “Destroyer of the universe”
Προσωπική αδυναμία: “Slaves of fear”
- “Deceiver of the Gods”
Δεν έχουμε αναφερθεί καθόλου στην θεματολογία των τραγουδιών των AMON AMARTH και αυτό γιατί, τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι, δεν διαφοροποιήθηκαν καθόλου. Όμως στο “Deceiver of the Gods” αισθάνθηκα ότι οι στίχοι με την μουσική τους ήρθαν ένα βήμα πιο κοντά, με το άλμπουμ να είναι εν μέρει concept, με τρομερή παραγωγή στα video clip τους και φυσικά με πολύ ωραία τραγούδια. Η πλειοψηφία των τραγουδιών στο “Deceiver of the Gods” με εξέπληξε ευχάριστα και ας ήταν και αυτό στην πιο εμπορική heavy metal νοοτροπία. Θυμάμαι όταν μας επισκέφτηκαν στο Fuzz για την προώθηση του άλμπουμ, την έκπληξη μου που άκουγα από όλους να τραγουδάνε στίχους. Δεν είναι συχνό φαινόμενο σε death metal συγκροτήματα.
Highlight του δίσκου: “As Loke falls”
Προσωπική αδυναμία: “Shape shifter”
- “The crusher”
Όλεθρος και καταστροφή. Αλήθεια από αυτό το σημείο και μετά δεν μπορώ να βρω πουθενά κάποιο σημαντικό μειονέκτημα στην δισκογραφία των AMON AMARTH. Ο λόγος για τον οποίο το “The crusher” βρίσκεται σε αυτό το σημείο της λίστας είναι για την ποιότητα της παραγωγής του, που βγάζει μία υπερβολική «βρωμιά». Εκκωφαντικό, γρήγορο και βαρύ, το “The crusher” ακολουθεί όλα τα σουηδικά melodic death στερεότυπα, έχοντας πάντα εξαιρετικές μελωδίες και κολλητικά riff αλλά υστερεί σε σύγκριση με τα άλμπουμ που ακολουθούν.
Highlight του δίσκου: “A fury divine”
Προσωπική αδυναμία: “As long as the raven flies”
- “Fate of norns”
Με πόνο ψυχής είναι το “Fate of norns” σε αυτή την θέση. Μιλάμε για το άλμπουμ που έχει το “The pursuit of vikings”, τον ομώνυμο τραγούδαρο, που έχει ξεχαστεί από το συγκρότημα εδώ και μια δεκαετία σίγουρα, το “An ancient sign of coming storm” και το “The beheading of a king”. Αλλά είχε την ατυχία να διαδεχθεί το “Versus the world” που αν μη τι άλλο, ήταν καλύτερο του “Fate of norns” σε όλα τα επίπεδα.
Highlight του δίσκου: “The pursuit of Vikings”
Προσωπική αδυναμία: “Fate of norns”
- “Once sent from the golden hall”
Η αρχή των AMON AMARTH είναι εδώ. Το ντεμπούτο τους “Once sent from the golden hall, είναι για εμένα ο πιο σημαντικός τους δίσκος. Ότι ακούμε σήμερα από τους Σουηδούς, είναι τα βήματα εξέλιξης που έχουν χτίσει ακριβώς επάνω σε αυτόν εδώ τον ήχο. Τα στοιχεία που έχουν αφήσει αναλλοίωτα και κρατούν την ταυτότητα του ήχου τους, δημιουργήθηκαν στο “Once sent from the golden hall”. Τα “Ride for vengeance”, “Without fear”, “Friends of the suncross”, “Amon Amarth” και το έπος “Victorious march” φέρνουν αυτό εδώ το άλμπουμ πολύ ψηλά στις προτιμήσεις μου.
Highlight του δίσκου: “Victorious march”
Προσωπική αδυναμία: “Friends of the suncross”
- “The avenger”
Ότι καλό έχτισαν στο “Once sent from the golden hall”, στο δεύτερο τους άλμπουμ το “The avenger”, το ανέβασαν επίπεδο. Παραγωγή; Τραγούδια; Ποιότητα; Όλα τουλάχιστον ένα επίπεδο πιο ψηλά. 7 τραγούδια που σε πατάνε στο λαρύγγι με το καλημέρα. Melodic death metal, εκτελεσμένο με την δική τους φιλοσοφία, με ήχους που ταρακουνούν συθέμελα την ίδια την Valhalla.
Highlight του δίσκου: “Bleed for ancient Gods”
Προσωπική αδυναμία: “Avenger”
- “Versus the World”
Το “Versus the world” θα μπορούσε να ήταν και δεύτερο ή ακόμα και πρώτο στην λίστα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το δεύτερο πιο σημαντικό άλμπουμ των AMON AMARTH καθώς στο “Versus the world” κρίθηκε το ίδιο τους το μέλλον. Η αρχική τους σκέψη ήταν το άλμπουμ να ονομαστεί “The end”, με όλα τα τραγούδια να αναφέρονται στο Ragnarok, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο το τέλος τους συγκροτήματος, καθώς είχαν απογοητευτεί με την πορεία που είχαν μέχρι εκείνο το σημείο. Το “Versus the world” όμως ήρθε για να φέρει έναν νέο αέρα στο συγκρότημα.
Highlight του δίσκου: “Death in fire”
Προσωπική αδυναμία: “Across the rainbow bridge”
- “With Oden on our side”
Η συνέχεια ήρθε με τέτοια ορμή και με μία έμπνευση που μετουσιώθηκε στο εξαίσιο “With Oden on our side”. Εδώ σπάσανε το φράγμα (ή αν θέλετε το shield wall) της εμπορικότητας που τους κρατούσε πίσω. Με μία υπερπαραγωγή και με τραγούδια που θα μπορούσαν τα περισσότερα να είναι single, το όνομα AMON AMARTH άρχισε πλέον να βρίσκεται σε πρωτοσέλιδα και να παίζουν headliners σε festival της κεντρικής Ευρώπης. O melo death ήχος τους στο “With Oden on our side” είναι στο καλύτερο επίπεδο που είχαν ποτέ. Ο μόνος λόγος που δεν είναι στην κορυφή της λίστας είναι ο επόμενος..
Highlight του δίσκου: “Runes to my memory” και “Cry of the black birds”
Προσωπική αδυναμία: “Under the northern star”
- “Twilight of the thunder God”
Και λέγεται “Twilight of the thunder God”. Για να βρίσκεται εδώ, το “Twilight of the thunder God” στα δικά μου αυτάκια είναι ο πιο πετυχημένος τους δίσκος. Και ας μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, είναι και ο αγαπημένος μου. Το “Twilight of the thunder God” όταν κυκλοφόρησε το 2008 με συγκλόνισε. Το άλμπουμ αυτό έχει καταφέρει να κρατήσει μία άρτια ισορροπία μεταξύ του melo death και του κλασικού heavy metal που άρχισε να εντάσσεται στην μουσική τους. Τραγούδια που σου δίνουν μελωδίες, κουπλέ και ρεφραίν που αδυνατείς να ξεχάσεις. Συνθέσεις κορυφαίου επιπέδου με την παραγωγή του Jens Borgen να τις εκτοξεύει στα ουράνια. Κυκλοφορίες όπως αυτή του “Twilight of the thunder God” είναι από αυτές που δίνουν ανάσα στο metal και ανεβάζουν επίπεδο τα ίδια τα συγκροτήματα.
Highlight του δίσκου: “Twilight of the thunder God” και “Guardians of Asgaard”
Προσωπική αδυναμία: “Varyags of Miklagaard” και “Live for the kill”
Thor, Oden’s son
Protector of mankind
Ride to meet your fate
Δημήτρης Μπούκης
