a
Με περισσότερα από 30 χρόνια ζωής, οι PRIMORDIAL έχουν καθιερωθεί στις συνειδήσεις του κόσμου ως η ιδρυτική μπάντα του ιδιώματός τους και έχουν αποκτήσει κύρος αντάξιο του ονόματός τους. Μετά το “Exile amongst the ruins” που κυκλοφόρησε το 2018, το νέο άλμπουμ των Ιρλανδών “How it ends” προσφέρει ένα μείγμα black metal και Κέλτικου folk που πραγματεύεται ένα δυστοπικό μέλλον, το οποίο περιμένει την ανθρωπότητα, με την αυτοκαταστροφική κατεύθυνση που αυτή έχει πάρει.
Η συγγραφή του δίσκου, ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2022 , όταν ο A.A. Nemtheanga ένιωσε ότι είχε έρθει η ώρα για μία καινούργια δουλειά από το συγκρότημα. Μαζί του, τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ και συνοδοιπόροι του από την αρχή αυτής της όμορφης ιστορίας που ονομάζεται PRIMORDIAL, ο μπασίστας Pól MacAmlaigh, ο κιθαρίστα Ciáran MacUilliam και ο ντράμερ Simon O’Laoghaire που επανήλθε στο γκρουπ το 2010 (για τρίτη φορά μετά τις δύο πρώτες θητείες του σε αυτό). Ένα σταθερό line up, που μοιράζεται ένα κοινό όραμα.
Σε αντίθεση με τον πιο ήπιο προκάτοχό του, το “How it ends” είναι πιο metal, πιο επικό, παραμένοντας πιστό στο πνεύμα των PRIMORDIAL. Το άλμπουμ ανοίγει με το ομότιτλο τραγούδι, λυπηρό και επικό ταυτόχρονα, αμφισβητεί το μέλλον της ανθρωπότητας και την ικανότητά της να επαναστατεί μπροστά στην παρακμή της ελευθερίας.
Αν και ξεκινάει σε mid-tempo ρυθμούς, προχωρά με ένα δυναμικότατο riff που εξελίσσεται σε ένα κρεσέντο διάρκειας σχεδόν οκτώ λεπτών. Το ”Ploughs to rust, swords to dust” έχει μια από τις μελαγχολικότερες εισαγωγές που έχει γράψει ποτέ το γκρουπ, πριν εκραγεί σε έναν βαρύ κυρίως μέρος, ανάλογο της κατάρρευσης ενός κόσμου όπου τα ιδανικά και οι αξίες εγκαταλείφθηκαν, η ανθρωπότητα έχασε την ουσία της ύπαρξης της και καταδίκασε τον εαυτό της στον αφανισμό.
Το ”We shall not serve”, είναι μια κραυγή ανυποταγής, μία κραυγή ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Το ”Traidisiúnta” που σημαίνει απλά ”παραδοσιακό” στα Ιρλανδικά, είναι ένα υπέροχο ορχηστρικό κομμάτι βγαλμένο μέσα από την παραδοσιακή μουσική της χώρας τους. Με τη συναρπαστική και μελαγχολική του μελωδία το “Pilgrimage to the world’s end” είναι εμπνευσμένο από την ιστορία εκείνων που, όπως ο Ned Kelly, προτίμησαν την αυτοεξορία στην άλλη άκρη του κόσμου και αντιτάχθηκαν στην καταπίεση.
Όλο το άλμπουμ, δεν είναι παρά ένας ύμνος, σε αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία, την λύτρωση από την καταπίεση. Γι’ αυτούς που αντιστάθηκαν και σήκωσαν το κεφάλι απέναντι στην παγκόσμια καταπίεση.
Το πραγματικά υπέροχο ”Victory has 1000 fathers, defeat is an orphan” κλείνει αυτή τη δουλειά. Οι νικητές, μένουν στην ιστορία. Τη νίκη, τη διεκδικούν πολλοί. Οι ηττημένοι ξεχνιούνται, λοιδορούνται, ηττώνται ξανά και ξανά.
Με αυτό το δέκατο άλμπουμ τους, οι PRIMORDIAL προσφέρουν στο κοινό τους μια υπέροχη, ώριμη δουλειά. Το “How it ends”, προσφέρει τροφή για σκέψη, το ίδιο ισχύει και για τη μουσική η οποία, με τη μεγάλη πλειοψηφία των τραγουδιών να διαρκεί σχεδόν επτά λεπτά, απαιτεί προσεκτική και επαναλαμβανόμενη ακρόαση για να μπορέσεις να ανακαλύψεις ένα μουσικό σύμπαν, απέραντου πλούτου.
8 / 10
Φανούρης Εξηνταβελόνης
