a
Δυσκολεύομαι πολύ να μιλήσω με κολακευτικά λόγια για τους DIMMU BORGIR, ένα συγκρότημα είναι η αλήθεια που αγαπώ πάρα πολύ. Τι να κάνω όμως που οι Νορβηγοί δεν με αφήνουν να πράξω διαφορετικά. Ο λόγος φυσικά που η στάση μου απέναντι τους είναι αρνητική, είναι διότι το συγκρότημα παρουσιάζει μία τρομερή ασυνέπεια στη συχνότητα παραγωγής νέας μουσικής. Έχοντας γράψει ορισμένα σπουδαία άλμπουμ, θα μπορούσαν να έχουν μία τελείως διαφορετική πορεία από αυτήν που έχουν τώρα. Μετά όμως την φυγή των Mustis και Vortex, το συγκρότημα κυκλοφόρησε σχετικά νωρίς, μόλις τρία χρόνια μετά το “In sorte diaboli”, τον δίσκο “Abrahadabra” και μετά έπρεπε να περάσουν οκτώ ολόκληρα χρόνια για να ακούσουμε το “Eonian”.
Και εκεί που έχουν περάσει πέντε χρόνια από το “Eonian” και το συγκρότημα ξεκινά να αναπαύεται ξανά στη λήθη των αναμνήσεων μας, έρχεται το “Inspiratio profanus” που δεν είναι καν νέο άλμπουμ, αλλά μία συλλογή διασκευών που έχουν κάνει οι DIMMU BORGIR κατά τη διάρκεια της πορείας τους, σε remastered έκδοση. Η κίνηση αυτή δεν ξέρω αν μας δείχνει ότι οι άλλοτε εξαίρετοι blacksters βαριούνται ή αν έχουν χάσει την έμπνευσή τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν μένεις πολλά χρόνια χωρίς νέο υλικό η “μπογιά” σου σαν μπάντα σβήνει και κάπου χάνεις και την φόρμα σου.
Στα του “Inspiratio profanus” τα πράγματα είναι απλά και όμορφα. Οι DIMMU BORGIR έχουν παίξει κάποιες πολύ όμορφες διασκευές, που έχουμε ακούσει ξανά από τους ίδιους, που σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Και αν το “Black metal” των VENOM το έχουμε ακούσει πολλάκις και από το μισό metal στερέωμα, εδώ οι DIMMU BORGIR έρχονται να το σεβαστούν και να το παίξουν όπως του αρμόζει. Για εμένα βέβαια πάντα παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον οι διασκευές ακραίων metal σχημάτων, σε τραγούδια του παραδοσιακού heavy metal ή του hard rock. Το “Perfect strangers” των DEEP PURPLE είναι μία εξαιρετική επιλογή για να εντάξουν οι DIMMU BORGIR το συμφωνικό στοιχείο τους. Από την άλλη στο “Metal heart” των ACCEPT θα ήθελα να ακούσω περισσότερα ακραία στοιχεία πέραν από τα φωνητικά του Shagrath, ενώ το “Dead men don’t rape” των industrial G.G.F.H κλέβει τις εντυπώσεις καθώς οι Νορβηγοί ένταξαν σε αυτό αρκετά μέρη από την ατμόσφαιρα του “Puritanical euphoric misanthropia” και πιο συγκεκριμένα του τραγουδιού “Puritania”.
Για όσους θέλουν να έχουν πλήρη την συλλογή τους, το “Inspiratio profanus” είναι μια χαρά επένδυση και θα του δώσουν αρκετές ακροάσεις. Αλλά δεν καλύπτει την ανάγκη των οπαδών τους για νέο υλικό, που σύμφωνα με τον Silenoz, δουλεύουν πάνω σε αυτό από το 2020. Ο σοφός λαός λέει ότι το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Ας το ελπίσουμε και για το επόμενο άλμπουμ των DIMMU BORGIR, μήπως και σώσουν την παρτίδα πριν γίνουν ένα πρώην συγκρότημα.
Δημήτρης Μπούκης
