a
Πρόκειται για μία Γαλλική μπάντα, με ίσως το πιο ανορθόγραφο όνομα στα Γερμανικά, που θα μπορούσε να έχει. Όσο ανορθόγραφο είναι το όνομα της όμως, άλλο τόσο ολόσωστες είναι οι κυκλοφορίες που μας παραδίδει εδώ και πολλά, πολλά χρόνια και συγκεκριμένα από το 1995, οπότε και κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό ντεμπούτο τους “Ultima Thulée”. Από τότε, πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι του χρόνου, πολλά έχουν αλλάξει, από το λογότυπο, μέχρι το μουσικό ύφος της μπάντας. Αν κάτι όμως παραμένει ίδιο, είναι τα δύο ιδρυτικά της μέλη, η προσθήκη του GhÖst στο μπάσο το 2003, ο οποίο ήρθε για να μείνει και φυσικά η συνεχόμενη παραγωγή δίσκων και η αστείρευτη έμπνευση.
Έχοντας ήδη δεκατέσσερα ολοκληρωμένα άλμπουμ στον κατάλογό τους, κάποια από αυτά έχοντας κυκλοφορήσει τον ίδιο χρόνο, όπως τα δύο πρώτα μέρη της “777” τριλογίας που κυκλοφόρησαν το 2011, οι BLUT AUS NORD, κυκλοφόρησαν πλέον την δέκατη πέμπτη δισκογραφική δουλειά τους. Δέκατη πέμπτη, σε είκοσι οκτώ χρόνια ύπαρξης. Αν μη τι άλλο, είναι απόλυτα συνεπείς.
Το νέο άλμπουμ των Γάλλων, ονομάζεται “Disharmonium – Nahab”. Είναι ο διάδοχος και το δεύτερο μέρος της νέας ιστορίας που μας διηγούνται οι BLUT AUS NORD, η οποία ξεκίνησε πέρυσι, με το πρώτο της μέρος και το όνομα “ Disharmonium – Undreamable abysses”.
Γνωστή η αγάπη του συγκροτήματος για τον H. P. Lovecraft, η απομάκρυνσή τους από το ατμοσφαιρικό black metal, τους οδήγησε σε πιο avant-garde – dark ambient μονοπάτια, καταλληλότερα να εκφράσουν τον υπερκόσμιο, βγαλμένο μέσα από άλλα σύμπαντα και ωκεάνια βάθη Λαβκραφτικό τρόμο. Και ναι, οι ήχοι, οι μελωδίες, τα φωνητικά που γρυλίζουν, το μπέρδεμα στις νόρμες, η καμία λογική ακολουθία στον τρόπο που οι BLUT AUS NORD παρουσιάζουν πλέον την μουσική τους κάνει ακριβώς αυτό. Προκαλεί τρόμο και εισχωρεί μέσα στα αυτιά του ακροατή, σαν ένα παράξενο παράσιτο, το οποίο δεν θα έπρεπε να είναι εκεί, δεν θα έπρεπε να αρέσει, όμως και είναι εκεί και αρέσει και επιτελεί τον σκοπό του.
Μέσα σε ένα απόλυτο μυστηριακό σκοτάδι, οι Γάλλοι παρουσιάζουν ίσως τον πιο δυσνόητο δίσκο τους. Ένα μαύρο αριστούργημα, το οποίο θέλει πολλές ακροάσεις για να ανταμείψει τον υπομονετικό ακροατή του και όσες περισσότερες οι φορές, τόσο εθιστικότερο το άκουσμα. Αν η αρχιτεκτονική της R’lyeh είναι στηριγμένη σε μη Ευκλείδεια γεωμετρία, τότε και το “Disharmonium – Nahab”, είναι αντιστοίχως παράδοξο και ανορθόδοξο, παράλληλα τρομακτικό αλλά και σαγηνευτικό.
ΔΕΝ πρόκειται για εύκολο άκουσμα. Θέλει χρόνο και υπομονή. Αφιερώστε του και τα δύο και ανταμειφθείτε.
Υ.Γ. Τι τραγούδια να ξεχωρίσει κανείς, όλο είναι ένα παρανοϊκό σύνολο. Καλύτερα να ακούγεται ως τέτοιο, μεμονωμένα είναι ακόμα πιο δύσκολο να καταλάβει κανείς το θεότρελο σκεπτικό των δημιουργών του.
9 / 10
Φανούρης Εξηνταβελόνης
