“Thorns of doom”
Μπορεί να έχει περάσει λίγος καιρός από την κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ των ON THORNS I LAY, είναι ένας δίσκος όμως, που ποτέ δεν παύει να είναι επίκαιρος, αφού η αξία του είναι αναμφισβήτητη και το «γκελ» που έχει κάνει στο χώρο, είναι πολύ μεγάλο. Ο Γιώργος Δρογγίτης, συνομίλησε με τον κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος του σχήματος, τον Χρήστο Δραγαμεστιανό, που για μία ακόμη φορά, δεν μάσησε τα λόγια του και μίλησε ειλικρινά και μέσα από την καρδιά του για όσα έχουν να κάνουν μ’ ένα από τα κορυφαία σχήματα στο χώρο του doom/death metal.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως το τελευταίο σας άλμπουμ είναι και το κορυφαίο σας. Ενστερνίζεσαι την άποψη αυτή;
Απόλυτα. Είναι με διαφορά ό,τι πιο ώριμο και πιο δουλεμένο έχουμε κυκλοφορήσει. Και το γεγονός ότι ολοκληρώθηκε συνθετικά σε μια από τις πιο φορτισμένες στιγμές της ζωής μου, το κάνει ακόμα πιο συναισθηματικό και βαρύ από ποτέ.
Στο δίσκο χρησιμοποιήσατε παραδοσιακά όργανα όπως ο ταμπουράς. Είναι κάτι μόνιμο; Θα συνεχίσετε τους πειραματισμούς;
Ναι, να σου δώσω και μια είδηση, μιας και είσαι ο πρώτος που θα το πω δημόσια. Συνθετικά ο επόμενος δίσκος είναι έτοιμος. Έχει ένα πιο mid tempo groove χωρίς βέβαια να ξεχνάμε τις doom ρίζες μας κι έχουμε χρησιμοποιήσει ακόμα περισσότερο στοιχεία από τη μουσική της γεωγραφικής περιοχής που ζούμε. Κάτι που το κάνει να ακούγεται τουλάχιστον στα αυτιά μου πολύ original και ιδιαίτερο. Σίγουρα μας ξεχωρίζεις από μακριά πλέον, ανεξαρτήτως αν σου αρέσει αυτό που κάνουμε ή όχι.
Κυκλοφορήσατε το δίσκο με τη Season of Mist, που έχει μεγάλη παράδοση τα τελευταία χρόνια με σπουδαία ελληνικά σχήματα. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Είστε ευχαριστημένοι;
Κoίτα, το “Threnos” πήγε πολύ καλά σαν κυκλοφορία. Φιγουράρισε σε αρκετές top 5 λίστες ανά τον κόσμο και βγήκε άλμπουμ του μήνα στο Noρβηγικό Scream, το μεγαλύτερο περιοδικό του χώρου εκεί. Όμως όταν ηχογραφούσαμε το υλικό του ομώνυμού μας δίσκου, νιώσαμε ότι θα έπρεπε να ακουστεί σε μεγαλύτερο κοινό. Η εν λόγω εταιρία συνδυάζει τον underground χαρακτήρα και την ποιότητα με το μεγάλο της network και την αντίστοιχη προβολή που μπορεί να προσφέρει στις μπάντες της.
Δουλέψατε με τον Φώτη Μπενάρντο στην παραγωγή, μίξη κτλ. Ποια ήταν η συμβολή του στο τελικό αποτέλεσμα του ήχου σας; Ήταν μόνο στον τομέα της παραγωγής ή σας συμβούλευε και στο θέμα των συνθέσεων;
Κοίταξε, με τον Φώτη είχαμε συνεργαστεί και στους δυο προηγούμενους δίσκους μέχρι και το επίπεδο των recordings. Σε αυτόν το δίσκο, μας είχε προταθεί να αναλάβει και το mix και mastering και δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο για το αποτέλεσμα. Η επιλογή μας δικαιώνει. Όσον αφορά στο θέμα της προπαραγωγής δεν συμμετείχε εξ ολοκλήρου σε αυτή, αλλά σκεφτόμαστε στο επόμενο, πάνω στο οποίο ήδη δουλεύουμε, να έχει πιο ενεργή συμμετοχή.
Η μπάντα διαχρονικά έχει πολλές αλλαγές στη σύνθεση της. Ουσιαστικά είσαι το μόνο εναπομείναν μέλος από το αρχικό line up. Πες μας λίγα πράγματα για το πώς καταλήξατε στο υπάρχον line-up για το “On thorns I lay”.
Όταν αρχίσαμε την μπάντα ήμασταν 15 χρονών. Οι ζωές όλων μας από τότε άλλαξαν. Μαζί και με αυτό και οι προτεραιότητες κάποιων από τα προγενέστερα μέλη. Όσον αφορά εμένα, αντιμετωπίζω τη μουσική με την ίδια ακριβώς πώρωση αλλά με πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα και επαγγελματισμό απ’ ότι εκείνα τα χρόνια. Αν μπορούσα να επιλέξω δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση η μπάντα να έχει περάσει από αλλαγές μελών, πιθανώς και κάποιες επιλογές μελών εξ αρχής να μην ήταν οι πιο κατάλληλες. Το σίγουρο είναι ότι τα τελευταία αρκετά χρόνια έχουμε ένα σταθερό line up. Τα νέα παιδιά στην μπάντα, δείχνουν μεγάλη αφοσίωση και αγάπη σε αυτό που κάνουμε και οι δυο έχουν αποσπάσει την αγάπη του κόσμου μας. Ξέρεις ο κόσμος αργά ή γρήγορα, καταλαβαίνει. Οι ON THORNS I LAY μετά από 30 χρόνια παρουσίας, είναι εδώ πιο δυνατοί από ποτέ.
Από το “Egocentric” μέχρι το “Eternal silence” μεσολάβησαν 12 ολόκληρα χρόνια. Ποιος ήταν ο λόγος που η μπάντα ήταν στον «πάγο»;
Θυμάμαι πίσω στο 2005 είχαμε μπει να γράψουμε στο studio για να ηχογραφήσουμε το νέο μας, τότε, δίσκο. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ένιωσα ότι έχουμε χάσει τον μουσικό μας προσανατολισμό πλέον (ήδη από τον καιρό του “Egocentric”). Είπα στα υπόλοιπα μέλη αν θέλουν να συνεχίσουν, εγώ όμως είχα σκοπό να αποσυρθώ, όπως κι έκανα. Όταν γύρισα από το εξωτερικό το 2014 (όπου έλειπα τα τελευταία χρόνια) αναζήτησα τους υπόλοιπους και κάναμε μια κουβέντα. Είδα ότι δεν είχαν κάνει κάτι με την μπάντα, όντας ανενεργοί σχεδόν μια δεκαετία. Ένιωσα ότι ήθελα να ξαναπαίξουμε με την μπάντα, όμως αυτή την φορά τα πράγματα θα γίνονταν με τον δικό μου τρόπο, κοιτώντας όσο πιο ψηλά μπορούμε. Όπως γίνεται μέχρι και σήμερα.
Είχατε αρκετές και ριζικές αλλαγές στον ήχο τους όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο στους τελευταίους δίσκους φαίνεται να είναι πιο κατασταλαγμένοι. Ισχύει αυτό ή να περιμένουμε κάτι ανάλογο με το παρελθόν;
Κοιτάζοντας πίσω, βλέπω μια μπάντα η οποία είχε ταλέντο αλλά είχε και υψηλές δόσεις ερασιτεχνισμού, εφηβικού ενθουσιασμού αλλά και μουσικό αποπροσανατολισμό ενίοτε. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συνέβαλαν στα προαναφερθέντα και δεν υπάρχει λόγος να επανερχόμαστε μιας και τα έχω ξαναπεί στο πρόσφατο παρελθόν. Η μπάντα πάντα θα πειραματίζεται με τον ήχο της, σεβόμενη όμως την μουσική της ταυτότητα και τον χαρακτήρα της.
Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, κάνατε κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό και ανοίξατε τις συναυλίες των PARADISE LOST που έπαιζαν το “Icon” στη χώρα μας. Ήταν λίγο η φάση “dream come true” και προέκυψε και στο κατάλληλο χρονικό σημείο; Πως ήταν η εμπειρία σας αυτή;
Οι οπαδοί μας έχουν αγκαλιάσει πλέον το νέο μας δίσκο. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν φοβερές και είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι με όλα αυτά. Πρέπει όμως να συνεχίσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερα live γίνεται, μιας και είναι μονόδρομος εάν θέλεις να ελπίζεις σε κάτι το μεγαλύτερο όσον αφορά το θέμα του να γίνει η μπάντα ευρέως γνωστή.
Μπορεί να μην είσαι ο μοναδικός, αλλά πως καταφέρνεις και συνδυάζεις την ιατρική επιστήμη μ’ ένα ενεργό συναυλιακά συγκρότημα;
Είμαι άνθρωπος που κοιτάζει πάντα ψηλά και ό,τι κάνω, κοιτάζω να είναι πάντα στο υψηλότερο επίπεδο. Μου δίνουν και οι 2 μου ενασχολήσεις τρομερές συγκινήσεις, όμως απαιτούν τεράστιες θυσίες σε προσωπικό επίπεδο και σε επίπεδο σχέσεων μιας και η μέρα έχει 24 ώρες. Δεν έχω μετανιώσει βέβαια, σε καμία περίπτωση.
Κοιτάζοντας στο παρελθόν, αν σου έλεγε κανείς ότι είχες το δικαίωμα να μην κάνεις ένα πράγμα στο συγκρότημα από αυτά που έγιναν, ποιο θα παρέλειπες;
Δεν θα σου απαντήσω με την κλασική πλέον ατάκα του στυλ «μην μετανιώνεις για τα λάθη σου» ή «τα λάθη είναι για να γίνονται», ή «μαθαίνεις από αυτά» κτλ… Θα πρόσεχα την μουσική ταυτότητα και τον ήχο των “Egocentric” κι “Eternal silence” πολύ περισσότερο και πιθανώς να μην ξαναξεκινούσα με τα παλιά μέλη την προσπάθεια της μπάντας την 2η αυτή εποχή μας. Θα έλεγα με το “Aegean Sorrow” και μετά, αλλά με νέους μουσικούς, όπως πχ το τωρινό line up των ON THORNS I LAY.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια της μπάντας;
Πολλές live εμφανίσεις και το καλοκαίρι θα μπούμε στο studio για τον επόμενο δίσκο μας, ώστε να κυκλοφορήσει κάπου μέσα στο 2025.
Γιώργος Δρογγίτης
Φωτογραφίες: Στέλλα Μούζη
