FIREWIND – “Stand united” (AFM)

Πως προσεγγίζεις το δέκατο άλμπουμ σου; Μάλλον πλημμυρισμένος από συναισθήματα πρέπει να είναι ο Gus G. βλέποντας τους FIREWIND να έχουν συμπληρώσει 20 χρόνια ύπαρξης και να βρίσκονται σε ένα δεύτερο peak. Με την ίδια τετράδα με το προηγούμενο άλμπουμ – φτου να μην τους ματιάσουμε – το συγκρότημα βγάζει φωτιές και μας δίνει άλλη μια δισκάρα. Η τελευταία πρόταση, θα μπορούσε να συνοψίζει την άποψή μου και οτιδήποτε παρακάτω, ακολουθεί για να την αναλύσει.

Όλοι αγαπήσαμε την Apollo-εποχή, όταν και έφτασαν την κορυφαία τους απόδοση, αλλά πλέον τολμώ να πω, ότι στην παρούσα φάση, οι FIREWIND οδηγούνται σε ακόμα υψηλότερη κορυφή. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση για την συνεργασία του Πέτρου με τον Jo, αλλά και την καταπληκτική φωνή του Herbie, σε συνδυασμό με την δημιουργική του συμβολή, όμως πάνω απ’ όλα, είναι η συνθετική ωριμότητα του Gus που με κάνει να υποστηρίζω αυτή την άποψη. Πώς εξηγείται άλλωστε, αυτή η απίστευτη συνύπαρξη τόσων πολλών ποιοτικών τραγουδιών; Άλλοι γράφουν τόσα καλά τραγούδια και τόσο δυνατά ρεφραίν σε τρεις δίσκους, όχι σε ένα. Φαντάζομαι πως έχετε ήδη ακούσει αυτά που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους μήνες και έχετε συνειδητοποιήσει για τι θανάσιμο κοκτέιλ μιλάμε. “Come undone”, “Fallen angel”, “Chains”, “Destiny is calling”, “Salvation day” και πανικός. Για μένα το “Destiny is calling” έχει γίνει σαν τον καφέ. Βάζεις έναν το πρωί για να ξυπνήσεις! Τι κομματάρα!!! Το “Fallen angel” από την αρχή νόμιζα πως είναι το αγαπημένο μου (αν κι έχω αναθεωρήσει πολλές φορές έκτοτε), με το δυνατό κιθαριστικό μέρος μετά το ρεφραίν – που επίσης σκοτώνει – και το “Come undone” με την εισαγωγή και το άνοιγμά του να μου θυμίζει το Euro-power των 90’s (βλ. STRATO-GAMMA-MASTERPLAN) και τον Herbie Langhans να κάνει κάποια ωραία ανεβάσματα με την φωνή του. Τα πλήκτρα σε αυτό το κομμάτι είναι τόσο επιτυχημένα!!

Τα παραπάνω, δεν είναι απαραίτητα τα καλύτερα του δίσκου, για τον απλούστατο λόγο, πως δεν υπάρχει ούτε ένα filler και οι εννέα καινούργιες συνθέσεις είναι εξαιρετικές. Το αφεντικό – βλ. Gus G. – δήλωσε πως είχε κατά νου, να γράψει ένα δίσκο γεμάτο από… singles και το έκανε. Πιο μεστός από ποτέ, πιο καλοδουλεμένες συνθέσεις γεμάτες δύναμη, ριφάρες και ρεφραινάρες! Θα με πείτε υπερβολικό τώρα. Ίσως και να είμαι. Δεν έχω κρύψει την αγάπη μου άλλωστε για τους FIREWIND. Επαίνεσα τον προηγούμενο, ομώνυμο δίσκο τους και μετά από απανωτά ακούσματα, μπορώ εύκολα να προσθέσω το “Stand united” στις κορυφαίες τους δουλειές. Ακούστε κάθε τραγούδι ξεχωριστά και αν είναι δυνατόν, με ακουστικά και θα με θυμηθείτε. Βάλτε μετά να παίξει όλο το άλμπουμ και σας βάζω στοίχημα πως θα έχετε όρεξη να παίξει στο repeat (και three-peat σου λέω).

Μπορεί να γράφτηκε σταδιακά και εξ αποστάσεως, αλλά έχει συνοχή και είναι από τα πιο σφιχτά των FIREWIND. Είναι γεμάτο από κιθάρες βέβαια, όπως επιβάλλεται για τον Έλληνα guitar hero, με έξυπνα γεμίσματα, φοβερά σόλο και κλασικά riff. Εκτός από τα πέντε τραγούδια που έχουμε όλοι ακούσει, πρέπει να πω ότι υπάρχουν άλλα τέσσερα που θα σας τραντάξουν. Στο ομώνυμο κομμάτι, ο Gus ξεφεύγει. Σε ξεγελάει στην αρχή με ένα κλασικό power metal riff, όμως μετά το πρώτο σόλο και την στροφή, ξεκινά ο κακός χαμός. Υπάρχει το “The power lies within”, ένα σκληρό κομμάτι, με βαριές κιθάρες και ένα καταπληκτικό σόλο. Λίγο πιο κάτω, από τα πιο σκληρά τραγούδια του δίσκου, το “Land of chaos” σκοτώνει με το ασήκωτο riff στην μέση και το ρεφραίν του που θυμίζει κλασικά FIREWIND τραγούδια. Εντωμεταξύ η κιθάρα στην στροφή, είναι βγαλμένη από την μεγάλη του Jake E. Lee σχολή. Πρέπει να αναφέρω το εύστοχο παίξιμο του Nunez σε αυτό το τραγούδι. Γενικά στον δίσκο, δείχνει κι ο drummer την εξέλιξή του, με ένα πιο πολυπρόσωπο παίξιμο. To τελευταίο, το “Days of grace”, ίσως το πιο 80’s, είναι πιο mid-tempo και όταν κλείνει (με κλείσιμο που μου θύμισε το “Longing to know you”), σε κάνει να ξαναβάλεις τον δίσκο από την αρχή.

Τα 43 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ, περνάνε γρήγορα. Ένα άλμπουμ δίχως υπερβολές και ανούσιες σάλτσες, καλογραμμένο όπως τα δύο προηγούμενα, που φανερώνει την ωρίμανση του Gus, κάτι στο οποίο έχει συμβάλλει και ο Dennis Ward. Ο Αμερικάνος, σαν το… πέμπτο μέλος, βάζει το χεράκι του στην παραγωγή, την ενορχήστρωση, τις συνθέσεις, αλλά και τους στίχους, μαζί με τον κιθαρίστα, αλλά και τον Γερμανό τραγουδιστή. Και βέβαια θα αναφερθούμε στην διασκευή, το ένατο από τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ. Το “Talking in your sleep”, έχει αυτή την γνωστή μπασογραμμή που έκανε γνωστούς τους THE ROMANTICS το 1983, κι έκτοτε παίχτηκε (και παίζεται) σε ντισκοτέκ και ραδιόφωνο άπειρες φορές. Οι FIREWIND το έφεραν στα μέτρα τους, αλλά σίγουρα περισσότερο ως ανάλαφρη στιγμή του δίσκου (και να μας πάνε πίσω στις μέρες του “Maniac”)

Νομίζω αυτός ο στίχος αρκεί για να χαρακτηρίσω το άλμπουμ… “Reigniting the power that lies in your soul” !!!

Ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου, όχι επειδή δεν περίμενα τους FIREWIND να είναι σε φόρμα, αλλά επειδή μου άρεσε το προηγούμενο άλμπουμ τόσο πολύ. Εν τέλει, όχι μόνο με ενθουσίασε το “Stand united”, αλλά έφτασε να διεκδικεί την κορυφή στις προτιμήσεις μου.

9 / 10

Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης

Δέκατο άλμπουμ για τους FIREWIND του Gus G και όπως έχει παγιωθεί το σχήμα, ως τετράδα, νομίζω ότι το “Stand united” είναι ακριβώς αυτό που περίμενα. Δηλαδή ένα άλμπουμ μελωδικού heavy metal, συμπαγές, κιθαριστικό, με ρεφρενάρες. Τις πρώτες φορές που το άκουσα, μου φάνηκε απλά καλό, όμως, με τις συνεχόμενες ακροάσεις, συνειδητοποίησα ότι περνούσα πραγματικά καλά ακούγοντάς το και σε τελική ανάλυση, αυτό είναι το νόημα της μουσικής. Να περνάς καλά, να διασκεδάζεις, να απολαμβάνεις κάθε άκουσμα ενός δίσκου. Δεν μπορώ να πω κάτι για την κιθάρα του Gus, που είναι ο απόλυτος grand master, όμως θεωρώ ότι ταιριάζει πάρα πολύ ο Herbie Langhans (που λατρεύω τη χροιά του) στα καινούργια τραγούδια και θεωρώ ότι θα έχουν ιδιαίτερη επιτυχία/απήχηση στην κεντρική Ευρώπη. Όσο για την επιλογή της διασκευής στο “Talking in your sleep”, τη βρίσκω απολύτως λογική και στοχευμένη, από τη στιγμή που το πιο «πολυstreamαρισμένο» τραγούδι τους, είναι ΜΑΚΡΑΝ το “Maniac”. Και η διασκευή είναι σούπερ διασκεδαστική!

8 / 10

Σάκης Φράγκος

Ξέρετε κάτι; Είμαι απλός άνθρωπος. Δουλεύω δέκα ώρες την ημέρα. Ο κόσμος γύρω μου με κουράζει. Απολαμβάνω το doom metal και τα σκοταδόψυχα όποτε χειμωνιάζει, αλλά κάπου όλη αυτή η ταλαιπωρία τριγύρω με μπουχτίζει και έχω ανάγκη να κατεβάσω τα παράθυρα στο αυτοκίνητο να με χτυπήσει αέρας να τσιτώσω τα ηχεία και να περάσω καλά. Δε θέλω πολυπλοκότητες, δε θέλω να σκεφτώ. Θέλω να νιώσω το συναίσθημα που ένιωθα πιτσιρικάς ακούγοντας το “I want out”. Θέλω να ακούσω γεμάτα τύμπανα απολαυστικά riff, πωρωτικούς ρυθμούς, ΚΑΛΗ φωνή, ποζεράδικα σόλο με ουσία και να ακούσω metal με αυτή την απολαυστική, ροκάδικη διάθεση. Θέλω να περάσει μέσα μου η party ατμόσφαιρα των 80s χωρίς να μυρίσω ναφθαλίνη ή να φάω μια καταμασημένη ηχητική τσίχλα. Nομίζετε ότι υπάρχουν πολλές μπάντες που να το πετυχαίνουν; Φαίνεται απλό αλλά δεν είναι. Δεν είναι ότι θα σταματήσουν να με προβληματίζουν τα πράγματα γύρω μου. Το αντίθετο. Όμως αντί να μιζεριάσω θα πάρω δύναμη να τα αντιμετωπίσω. Οι περισσότερες μπάντες παραθέτουν. Κάποιες εμπνέουν. Ε για να τα πετύχω όλα αυτά Θα βάλω το καινούριο FIREWIND. Όλος ο δίσκος τρένο. Τα λέγαμε.

Υ.Γ. Η διασκευή στο “Talking in your sleep” των THE ROMANTICS ήταν αυτό που ήθελα και δεν το ήξερα

Υ.Γ. Herbie Langhans. Tι φωνή είναι πια αυτή ρε Μαν. Τρέλανέ μας.

9 / 10

Άρης Λάμπος

Κι όμως πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια από την τελευταία, ομώνυμη δισκογραφική δουλειά των FIREWIND η οποία είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Επίσης, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι το “Stand united” αποτελεί το δέκατο ολοκληρωμένο πόνημα του Gus G. και της παρέας του. Το να πούμε ότι οι FIREWIND μας γεμίζουν περηφάνια όλα αυτά τα χρόνια είναι νομίζω αυτονόητο και δεδομένο. Οπότε ας περάσουμε να δούμε τι…έβγαλαν από τη φαρέτρα τους με το “Stand united” και αν θα ικανοποιήσει τους fans της μπάντας.

Εννιά νέες συνθέσεις και μία διασκευή στο κλασικό pop hit “Talking in your sleep” συμπεριλαμβάνονται στο “Stand united” το οποίο συνεχίζει ακριβώς εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχός του το 2020. Μελωδικές, power συνθέσεις με πιασάρικα refrains και μία παραγωγή από τον Dennis Ward που αποτυπώνει σε απόλυτο βαθμό το όραμα του Gus G. αλλά και του τραγουδιστή Herbie Langhans στο πρόσωπο του οποίου έχει βρει ο βιρτουόζος κιθαρίστας έναν ιδανικό συνεργάτη και συνοδοιπόρο. Φυσικά, οι κιθάρες και τα μελωδικά περάσματα κυριαρχούν ενώ για μένα προσωπικά τα απόλυτα highlights είναι το “Chains” και το συναυλιακό “Salvation Day”. Τέλος, πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική επιλογή εξωφύλλου. To “Stand united” θα αρέσει στους οπαδούς των FIREWIND και σε όλους τους fans του μελωδικού heavy metal. Αυτό μετράει σε τελική ανάλυση…

7,5 / 10

Σάκης Νίκας

Λένε ότι «Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται». Παραποιώντας ελαφρώς την ρήση, θα πρόσθετα «και το ταλέντο». Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό μετά τις 2-3 αρχικές ακροάσεις του νέου, δέκατου δίσκου των FIREWIND. Βλέπετε, τουλάχιστον για τον γράφοντα, αντικατοπτρίζει ακριβώς το μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ.

Οι FIREWIND, για όσους τους γνωρίζουν και έχουν ασχοληθεί μαζί τους, ξέρουν ότι ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μουσικό και ηχητικό μοτίβο εδώ και χρόνια, το οποίο είτε αρέσει, είτε όχι. Η νέα δουλειά δεν θα χαλάσει σε κανένα σημείο αυτήν την φόρμουλα, αφού ό,τι στυλ σύνθεσης και έκφρασης των τραγουδιών υπήρχε στα προηγούμενα, τηρείται κατά γράμμα και στο νέο. Catchy μελωδίες, είτε στην κιθάρα, είτε στις φωνητικές γραμμές, που θα σου φέρουν άμεσα όλες τις παρελθοντικές δουλειές, χωρίς καμία όμως τάση αντιγραφής, πετυχημένα solos και μέρη με πλήκτρα χωρίς υπερβολές δίνοντας μια ωραία ηχητική αισθητική, ρεφρέν που θα τραγουδάς και συνθέσεις που ποικίλλουν σε tempo, χαίροντας άκρατου δυναμισμού, όταν ο μετρονόμος «κινείται» πιο γρήγορα, είναι για μια ακόμα δουλειά παρόντα προς τέρψη των οπαδών τους, φανατικών και μη.

Οι FIREWIND, στο “Stand united” έχουν γράψει και αποδώσει τραγούδια που θα αγαπηθούν και πάλι από το κοινό, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, φυσικά. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα απασχολήσουν θετικά στους επομένους μήνες όλους όσους αρέσκονται σε αυτούς, με τον ένα ή άλλο τρόπο, αποτελώντας ένα σύνολο κομματιών που δικαιολογεί απόλυτα την όποια βαβούρα υπάρχει εδώ και χρόνια για το σχήμα. Ένα μεγάλο μπράβο από τον γράφοντα και για την επιλογή της διασκευής!

8 / 10

Θοδωρής Μηνιάτης