a
Επιστροφή για την στήλη, στην πάντα φιλόξενη Κύπρο. Δεν πάει πολύς καιρός που είχαμε «ταξιδέψει» ξανά εκεί, όταν οι RECEIVER κυκλοφορούσαν το πολύ καλό ντεμπούτο τους, με τίτλο “Whispers of lore”. Τούτη τη φορά, ήρθε η σειρά των HARDRAW να μονοπωλήσουν τα ακούσματά μας και την προσοχή μας, αφού η κυπριακή πεντάδα κυκλοφορεί το νέο της άλμπουμ, με τίτλο “Abyss of Mankind”. Με αυτό σαν αφορμή, βρήκαμε επίσης την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε τον Νικόλα και τον Ανδρέα, τους δυο axemen του group. Μαζί θα μιλήσουμε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της μπάντας και θα ρίξουμε όσο περισσότερο φως γίνεται επάνω στον καινούργιο δίσκο. Τι λες, ξεκινάμε;
Ο ΔΙΣΚΟΣ
Η υπόθεση «νέο HARDRAW άλμπουμ» είχε καταντήσει σαν το γεφύρι της Άρτας. «Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν/Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαίν οι μαθητάδες», όπως λέει το θρυλικό δημώδες άσμα. Ποιος ο λόγος της παρομοίωσης; Μα, αν βγάλεις από το «κάδρο» την επανηχογράφηση του ντεμπούτου “Night of the Wolf” το 2020, το “Abyss of Mankind” είναι η πρώτη κυκλοφορία της μπάντας από το 2012 (!) μέχρι σήμερα, που περιέχει νέο ή/και ακυκλοφόρητο υλικό! Δηλαδή, τι άλλο θα μπορούσα να γράψω, περισσότερο ταιριαστό; Πάλι καλά που δε χρειάστηκε να… θυσιάσουμε τη γυναίκα του πρωτομάστορα για να το δούμε στα ράφια των δισκοπωλείων!
Οι HARDRAW, υπό την σκέπη πια της Pitch Black Records, δείχνουν να έχουν ξεμπερδέψει και με τον δεύτερο μεγάλο βραχνά, αυτόν της «σταθερής σύνθεσης». Στα φωνητικά έχουν τον Jimmy Μαυρομμάτη (ARMAGEDDON REV.16:16, MIRROR), στις κιθάρες το δίδυμο των Νικόλα Μουτάφη (MIRROR, SOLITARY SABRED, MARCH TO DIE, πλέον και στους FRIENDS OF HELL) και Ανδρέα Κυριάκου (RECEIVER), τον πρώην μπασίστα των R.U.S.T.X. Αδάμο Αδάμου και τον Βαγγέλη Μουτάφη των DRAGONBREATH στα τύμπανα. Η σταθεροποίηση λοιπόν, σε όλα τα μέτωπα, έρχεται σε μια ιδιαίτερα καλή περίοδο, όπου τόσο στον ελλαδικό όσο και στον κυπριακό χώρο, κυκλοφορούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα δίσκοι που δηλώνουν πως υπάρχει μια οφθαλμοφανής συνθετική «ανθοφορία».
Το παράδοξο και ευχάριστο, αν θες, με το “Abyss of Mankind” είναι πως, αν και οι βασικοί του συνθέτες έχουν έντονη ανάμειξη στην συνθετική διαδικασία των έτερων σχημάτων τους, τα έχουν αφήσει σε μεγάλο βαθμό «εκτός» HARDRAW. Φυσικά και υπάρχουν κοινά στοιχεία, δύσκολο να συνέβαινε το αντίθετο, αλλά είναι πολύ καλά κρυμμένα. Με τον τρόπο αυτό δεν ακούμε αναμασήματα των MIRROR ή των RECEIVER λόγου χάρη αλλά τραγούδια που, ενστερνιζόμενα τις ίδιες ιδέες και αξίες, είναι 100% HARDRAW. Ακόμη και ο Μαυρομμάτης, ο οποίος έχει πολύ χαρακτηριστική, «κρυστάλλινη» φωνή και χροιά, διαφοροποιεί, όσο γίνεται, τις ερμηνείες του από τις αντίστοιχες στους MIRROR, κάτι που να ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο. Ο κιθαρίστας έχει ατελείωτα πεδία στα οποία μπορεί να πειραματιστεί, ο τραγουδιστής πόσο να αλλάξει τη φωνή του;
Το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του δίσκου αυτού, είναι οι κιθάρες του. Οι ΠΟΛΛΕΣ κιθάρες του. Οκτώ τραγούδια υπάρχουν στο σύνολο, αν κάποιος έπαιρνε τα riffs και τα θέματα από 2-3 εξ αυτών, θα έφτιαχνε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ! Αλλαγές, διακυμάνσεις, μελωδίες να πετάγονται (από) δω και (από) εκεί, δισολίες, «φρασούλες»… κιθαριστικός παράδεισος! Βάλε ακουστικά και ξεκίνα το μέτρημα! Ένα ακόμη στοιχείο που μου άρεσε πάρα πολύ, είναι το πόσο καθαρά ακούγονται και τα υπόλοιπα όργανα, κυρίως το μπάσο που είναι ψηλά στη μίξη και παίζει «μεγάλη μπάλα»! Μόνο να υπήρχε λίγο περισσότερος όγκος στα drums, τι καλά που θα ήταν… Όχι πως η δουλειά που έχει γίνει στα Steel Fortress Studio από τον ίδιο τον Μουτάφη δεν είναι πολύ καλή, αλλά με πιο βαρβάτα τύμπανα, θα γινόταν λόγος για έναν αψεγάδιαστο vintage ήχο.
Το “Abyss of Mankind” είναι επίσης εξαιρετικά μπαλανσαρισμένο συνθετικά, δεν έχει filler, δεν έχει μια στιγμή που να θες να πατήσεις το “skip”, που να αναγνωρίζεις αμέσως ότι υστερεί. Αντιθέτως, όλα του τα τραγούδια είναι εξίσου ποιοτικά κι έχουν τα ίδια φόντα, για να κερδίσουν την προτίμησή σου. Δε γίνεται όμως να μη ξεχωρίσουμε λίγο περισσότερο, το άκρως επικό και ατμοσφαιρικό “The Riddle disciples”. Πρόκειται για τον φόρο τιμής εκ μέρους της μπάντας προς τον αείμνηστο Mark “The Shark” Shelton των MANILLA ROAD, με την συμμετοχή των Gianni Nepi (DARK QUARTERER) και Harry “The Tyrant” Conklin (JAG PANZER, TITAN FORCE, SATAN’S HOST, CLOVEN HOOF). Μια προσπάθεια που ξεκαθαρίζει από τη μια το πόσο αγαπούν οι Κύπριοι τη μουσική του Shelton, από την άλλη τονίζει τη διόλου λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τους μουσικούς – οπαδούς, από τους πονηρούς συναδέλφους τους, που καπηλεύονται ονόματα και αξίες.
Σοβαρό, σκοτεινό, γεμάτο υμνικές στιγμές, με ήχο «ζεστό» και άπλετο ρομαντισμό να το διακατέχει, το “Abyss of Mankind” με κέρδισε πανεύκολα. Για να είμαι ειλικρινής όχι, δε με κέρδισε μόνο, με εξέπληξε! Και θα εκπλήξει το ίδιο και όποιον χαίρεται με απλά πράγματα σε αυτήν τη μουσική, την επονομαζόμενη “heavy metal”. Απλά και ουσιώδη: Σαν τις μελωδίες των IRON MAIDEN, το πάθος και τον λυρισμό του US metal, μερικά ευφάνταστα leads και μια χούφτα «κολλητικά» refrains… Τα καλύτερα, έρχονται!
(8 / 10)
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Καλησπέρα παιδιά, καλώς ορίσατε στο ελληνικό Rock Hard! Εμείς σας δίνουμε εύσημα για το νέο σας άλμπουμ, εσείς δώστε μας το βιογραφικό σας. Είστε πολύ παλαιότεροι, απ’ όσο ο κόσμος ίσως νομίζει!
Νικόλας: Καλησπέρα Δημήτρη, καλώς σας βρήκαμε! Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια αλλά και για τη φιλοξενία στο Rock Hard! Πολύ σωστά, οι HARDRAW ξεκίνησαν το 2005 με το όνομα ABLAZE ως cover band και το 2008 ξεκινήσαμε δειλά-δειλά να συνθέτουμε τα πρώτα μας κομμάτια. Αυτά ήταν το “Night’s dark figures” και το “Heavy Metal Union”. Ήμασταν από τότε σε μια συνεχή αναζήτηση line up… Ο Ανδρέας κι εγώ ήμασταν στις κιθάρες, ο Κωνσταντίνος Αυγουστή στο μπάσο και ο Γιάννης Κτίστη στα τύμπανα, με μένα και τον Ανδρέα να εκτελούμε και χρέη τραγουδιστή! Σε σύντομο χρονικό διάστημα ήρθε ο Ανδρέας Πουγιούκας (LETHAL SAINT) στην μπάντα ως τραγουδιστής, για προφανείς λόγους (γέλια) και στην συνέχεια αυτό το πόστο υπηρετούσαν διάφοροι άλλοι στα live μας, όπως οι Τάσος Καρώνιας (R.U.S.T) και Χρίστος Αγγελή.
Ανδρέας: Το 2011, βρήκαμε την τότε φωνή των HARDRAW στον Φαίδωνα Διαμαντόπουλο (MYST) μετά από τυχαία συγκατοίκηση (!) με τον Νικόλα. Με αυτό το σχήμα κυκλοφόρησε ο πρώτος μας δίσκος. Αργότερα, ο Γιάννης έπρεπε να φύγει στο εξωτερικό για δουλειά και χρέη drummer ανέλαβε για ένα χρόνο περίπου ο Ευάγγελος Βαρνάβα (TEROR). Μετά τα χρέη αυτά ανέλαβε ο Βαγγέλης Μουτάφης των DRAGONBREATH…
… πότε θα τελειώσουν τα συγκροτήματα; (γέλια)
…και αφού ο Φαίδων δούλευε πλέον έξι μήνες το χρόνο ως μουσικός σε κρουαζιερόπλοια, έπρεπε επίσης να αντικατασταθεί. Έτσι, στο μεσοδιάστημα ήρθε στην μπάντα ο Χριστός Καραμιχάλης επίσης των DRAGONBREATH (σ.σ με αυτήν την σύνθεση τους είδαμε στην Αθήνα στο live με τους SACRAL RAGE και SABOTER, αν ξέρεις, αν θυμάσαι) αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα το μικρόφωνο ανέλαβε ο Jimmy Μαυρομμάτης (ARMAGEDDON REV.16:16, MIRROR). Τέλος να αναφέρουμε ότι μέσα σε όλα αυτά χρέη μπασίστα ανέλαβε ο πολύ στενός φίλος της μπάντας Αδάμος Αδάμου (RUST). Με την σύνθεση αυτή λοιπόν, που υπάρχει από το 2022, ηχογραφήσαμε και τον τελευταίο μας δίσκο. Απ’ ό,τι καταλαβαίνεις, με τόσες αλλαγές ήταν δύσκολο να συνεχίσουμε με δισκογραφία, αφού μόλις ήμασταν έτοιμοι, άλλαζε το σχήμα. Για να καταλάβεις, κάποια από τα κομμάτια μας υπάρχουν από το 2008-09!
Τι σημαίνει το όνομά σας; Πως προέκυψε;
Νικόλας: Το όνομα μας ουσιαστικά είναι η ένωση των λέξεων “Hard” και “Raw”, το οποίο δίνει μια περιγραφή του στυλ metal που θέλουμε/θέλαμε να δώσουμε στον κόσμο, παρμένο από την αγνή-αθώα μεταλλική μας εφηβεία. Άσχετο, αργότερα μάθαμε ότι υπάρχει και περιοχή/χωριό στην Αγγλία με το ίδιο όνομα! (σ.σ: στο Βόρειο Yorkshire συγκεκριμένα και πήρε το όνομά του από τον κοντινό καταρράκτη Hardraw Force – και γεωγραφία μαζί με metal, τι μας πέρασες!)
Και το ABLAZE όμως, ωραίο ήταν!
Ναι, αλλά όταν το 2005 μάθαμε τί είναι το Metal Archives (σ.σ: η διαδικτυακή βιβλιοθήκη του heavy metal, τα πάντα θα βρεις εκεί), μπήκαμε και είδαμε ότι υπήρχαν ήδη πολλά συγκροτήματα με το ίδιο όνομα, αποφασίσαμε να το αλλάξουμε. Το όνομα αυτό ήταν ιδέα του τότε drummer μας Γιάννη και μετά από «συμβούλιο» στο υπόγειο στέκι – live-άδικο – προβάδικο που είχαμε, τις «Κατακόμβες», αποφασίσαμε ότι μας ταιριάζει.
Μιας και μιλάμε για το παρελθόν, τι θυμάστε από τις ηχογραφήσεις του 7ιντσου single και του πρώτους σας δίσκου, “Night of the wolf”;
Ανδρέας: Ο Νικόλας τότε σπούδαζε στην Κέρκυρα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο μαζί με τον Φαίδωνα, όπου υπήρχε στούντιο το οποίο μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε. Οπότε όπως ήταν φυσικό, ανεβήκαμε ένας-ένας για ηχογράφηση, με έναν Νικόλα τότε να μην έχει σχεδόν καθόλου στουντιακή εμπειρία… με θράσος κάναμε αυτό το πρώτο βήμα! Τότε είχε ηχογραφηθεί όλος ο δίσκος αλλά επιλέξαμε να μην κυκλοφορήσει εκείνη τη στιγμή.
Νοσταλγείτε καθόλου εκείνη την εποχή, ή είστε από αυτούς που κοιτούν πάντα μπροστά;
Ανδρέας: Η κάθε εποχή έχει τα καλά της, έχει και τα κακά της. Το καλό τότε ήταν ότι ο χρόνος ήταν άπλετος, δεν είχε κανένας μας υποχρεώσεις, είχαμε την ξεγνοιασιά των 20άρηδων αλλά δεν υπήρχε η εμπειρία ούτε η σταθερότητα στο line up. Θέλαμε να κοιτάμε μπροστά, αλλά χρειαζόταν μεθοδικότητα και υπομονή για να θέσεις ένα μακροχρόνιο πλάνο και να το τηρήσεις. Επίσης, χρειαζόταν και άμεση προσαρμογή σε συλλογικό επίπεδο, όταν υπάρχουν αλλαγές στην μπάντα. Στη δεκαετία των «20», δεν τα έχεις αυτά. Να παραθέσουμε απλά ένα παράδειγμα της κατάστασης που επικρατούσε, στις πρώτες μας ηχογραφήσεις: Ο Νικόλας με τον Φαίδωνα ήταν στην Κέρκυρα, ο Ανδρέας Αγγλία, ο Κωνσταντίνος Αθήνα και ο Γιάννης Κύπρο. Οπότε καταλαβαίνεις τί συνέβαινε και τι δυσκολίες υπήρχαν για συνοχή και μελλοντική οργάνωση.
Καταλαβαίνω… Πάμε όμως τώρα στο “Abyss of Mankind”. Ποιο το μήνυμα του τίτλου; Υπάρχει ενιαίο concept μήπως, πίσω από αυτόν;
Νικόλας: Το μήνυμα του τίτλου είναι ξεκάθαρο, η Άβυσσος της Ανθρωπότητας! Δηλαδή το πως η Ανθρωπότητα μέσα από την καταγραφή της Ιστορίας και των θλιβερών γεγονότων ανά τον κόσμο, μέχρι και σήμερα, καταφεύγει σε επανάληψη των δεινών και την εργαλειοποίηση των λαών για το προσωπικό, προπαγανδιστικό όφελος των λίγων. Αυτό λοιπόν το μεταφράζουμε σαν να βρισκόμαστε σε μια άβυσσο, χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει. Τώρα, για το αν είναι concept άλμπουμ, μέχρι να το αναφέρεις δεν το είχαμε καν σκεφτεί…
Ορίστε, σκεφτείτε το τώρα!
Χαχα, όντως, είναι γεγονός ότι αρκετά από τα κομμάτια καταπιάνονται λίγο ή πολύ με θέματα παραπλήσια με ό,τι προαναφέραμε. Ίσως λοιπόν να μπορούσε ένα μέρος του να αναφερθεί και με αυτό τον τρόπο, δηλαδή σαν concept, αλλά εμείς δεν το ηχογραφήσαμε έχοντας κατά νου αυτό.
Πιο συγκεκριμένα όμως, τα κομμάτια, για τι μιλούν;
Για το ομότιτλο τα είπαμε. Τα υπόλοιπα τώρα… Το “The Path” αφορά προσωπικές μας εμπειρίες, το “Hunter X Hunted” καταπιάνεται με τον κόσμο του fantasy, με ένα πολεμικό storyline. Υπάρχουν τρία κομμάτια όπου γίνεται αναφορά σε καθαρά ιστορικά γεγονότα και αυτά είναι το “The cry of Persaina”, που εξιστορεί μια σφαγή αμάχων στην ομώνυμη περιοχή της Κύπρου, το 1974, από τους Τούρκους, το “Crimson lake” που κι αυτό στην εισβολή αναφέρεται και το “Crime reborn”, όπου γίνεται ένα παραλληλισμός μεταξύ του πολέμου/εμφύλιου στην Συρία με αυτά που είχε περάσει η χώρα μας την περίοδο 1960-74.
Με λίγα λόγια, γινόμαστε μάρτυρες επαναλαμβανόμενων δεινών/τεχνικών με μια διαφορά 45 χρόνων (στο τραγούδι αναφέρεται ότι ξυπνήσαμε από ένα όνειρο/ψευδαίσθηση για να βιώσουμε μια επανάληψη παρόμοιων τραγικών καταστάσεων). Το “Second coming” είναι κατά κάποιο τρόπο η συνέχεια του “Strike em down” από τον πρώτο μας δίσκο. Όπως και το “Strike em down”, έτσι και το “Second coming” αναφέρεται στο πως στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα, οι μεγάλες δυνάμεις προσπαθούν να παρέμβουν στην εσωτερική πολιτική μικρότερων κρατών και να επιβάλουν την δική τους πολιτική, δυστυχώς με την βία και τον πόλεμο, σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις.
Μένει το “The Riddle disciples”, ο δικός σας φόρος τιμής στον αείμνηστο Mark Shelton. Πείτε μου αρχικά πως διαλέξατε και προσεγγίσατε τους καλεσμένους σας.
Νικόλας: Αρχικά είχαμε προσεγγίσει κοντά στους δέκα καλεσμένους. Θέλαμε να γίνει ο φόρος τιμής με πολλές συμμετοχές, όπως ήταν στο μυαλό μας. Όλοι ανεξαιρέτως οι καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν θετικά, όμως περιμέναμε περίπου δυο χρόνια χωρίς να λάβουμε πολύ υλικό. Ξαναμιλήσαμε, τους το υπενθυμίσαμε, μας είπαν ότι θα το κάνουν αλλά απ’ ότι είδαμε, είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις… (σ.σ: δεν είναι σωστό να αναφερθούν ονόματα, μπράβο στα παιδιά που δεν εκθέτουν κόσμο) Τελικά, κρατήσαμε τις δυο ερμηνείες των θεών Harry “the Tyrant” Conklin και Gianni Nepi, μαζί με του δικού μας, Τζίμη. Θεωρώ πως η απόδοσή τους ήταν καλύτερη από αυτό που περιμέναμε, αφού πήραν πρωτοβουλίες και πρόσθεσαν επιπλέον φωνητικά τα οποία δεν υπήρχαν στο πρωτότυπο που στείλαμε και τους ευγνωμονούμε γι’ αυτό.
Ανδρέας: Επίσης δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να αναφέρουμε τη “heavy metal gang” που, εκτός από τα μέλη της μπάντας, ήρθε στο στούντιο να ηχογραφήσουμε τα backing vocals: τους Στέφανο Ελπιδοφόρου, Νικολή Δημητρίου, Λοΐζο Κουκουμά, Χαράλαμπο Βασιλείου, Φώτη Μουντούρη, Δημήτρη Δημητρίου, Μενέλαο Μουτάφη, Ευθυμία Χατζηηλία, Αριστόδημο Ιωάννου και Ανδρέα Μιχαήλ (με συμμετοχή στο δεύτερο σόλο).
Ποιος είναι ο Γρίφος, στο heavy metal;
Ανδρέας: Η ερώτηση αυτή δεν έπρεπε να απευθύνεται σε εμάς! (γέλια)
Την απευθύνω σε σας, για να μάθει αυτός που μας διαβάζει
Ανδρέας: Εντάξει τότε, αφού το θέτεις έτσι, θα σου απαντήσουμε με τους στίχους του “The Riddle disciples”:
“Into this dark quest”/Lead us, oh MASTER/Up from Valhalla/Forever guide us to the light/Riddle Disciples searching for answers/Eternal battle/Raising our Hammers to the sky”.
(σ.σ: όπως κατάλαβες, για να τον μάθεις, πρέπει να μελετήσεις καλά τους MANILLA ROAD…)
Επιδρούν με τον τρόπο τους οι άλλες σας μπάντες, στη μουσική των HARDRAW;
Νικόλας: Θα μιλήσω σε προσωπικό επίπεδο, μην πάρω τους υπόλοιπους στο λαιμό μου! (γέλια). Κάθε κομμάτι που γράφεται, χωρίζεται αναλόγως το ύφος/είδος και την έμπνευση, σε ποιο συγκρότημα θα πάει. Νομίζω γίνεται μια «αυτοδιαλογή» από πριν, πράγμα το οποίο δουλεύει. Επίσης βλέποντας πως δουλεύουμε στουντιακά και με τα υπόλοιπα παιδιά, πλέον βρήκα μια φόρμουλα για μέγιστη απόδοση, σε συντομότερο χρόνο.
Ανδρέας: Στην δημιουργία υλικού και σύνθεσης υπάρχει επίδραση σε κάποιο βαθμό, αλλά με το πέρασμα των χρόνων έμαθα να διαχωρίζω τις ιδέες αναφορικά με το ύφος και την δυναμική/τεχνική του κάθε συγκροτήματος. Σίγουρα κάποιες φορές αυτό μπορεί να μου δημιουργήσει έναν «συνθετικό πονοκέφαλο» επειδή παίζουμε και σε μπάντες με παραπλήσιο στυλ, αλλά σιγά σιγά οι μπάντες παίρνουν την δική τους ταυτότητα και αυτό κάνει την δημιουργική διαδικασία ξεχωριστή και πιο ξεκάθαρη.
Να ρωτήσω γιατί επιλέξατε την Pitch Black ως εταιρεία και τον Κώστα Τσιάκο ως τον καλλιτέχνη του artwork, ή δε χρειάζεται;
Νικόλας: Με τον Κώστα, όπως είναι γνωστό, συνεργαστήκαμε με SOLITARY SABRED για τα “By Fire and Brimstone” και “Temple of the Serpent”. Τόσο το ταλέντο του να μεταφράζει αυτά που σκεφτόμαστε σε εικόνες, όσο και η άψογη συνεννόηση που είχαμε και έχουμε, μας έδειξε ότι αυτό ήταν μονόδρομος. Αρχικά θα έβγαινε από δύο άλλες εταιρείες (σε διαφορετικό χρόνο), αλλά λόγω διάφορων καθυστερήσεων, δεν προχωρήσαμε τελικά. Μετά το στείλαμε στον Φοίβο, του άρεσε και προχωρήσαμε άμεσα, αφού αυτό ήταν ένα από τα ζητούμενά μας. Θέλαμε να κυκλοφορήσει για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στα επόμενα πιο άμεσα, μιας και υπάρχουν ήδη τρία κομμάτια έτοιμα, για τον επόμενο δίσκο.
Τι θα θέλατε να επισημάνετε ως σημαντικό, για όποιον Ελλαδίτη ή Κύπριο θέλει να ξεκινήσει τη δική του μπάντα; Τι να προσέχει, τι να ακολουθεί και τι να αποφεύγει;
Ανδρέας: Σήμερα τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από οποιαδήποτε άλλη χώρα, αφού σε αναλογία πληθυσμού/κυκλοφοριών, ή καλύτερα, αναλογία πληθυσμού/καλών κυκλοφοριών, τα πάμε πολύ καλά. Σημαντικό για να είναι καλές οι κυκλοφορίες είναι να υπάρχει μια σχέση καλή μεταξύ τους και το πιο σημαντικό είναι να αγαπάνε τη μουσική που παίζουν. Στην τελική, αν εσένα δεν σου αρέσει ο δίσκος σου, πώς περιμένεις να αρέσει σε κάποιον άλλο;
Πως βλέπετε την άκρατη χρήση του Διαδικτύου; Ως εφόδιο; Ως αναγκαίο κακό;
Νικόλας: ΠΡΟΣΟΧΗ! Ερώτηση δίκοπο μαχαίρι.. (γέλια) Είναι και εφόδιο και αναγκαίο κακό, αφού πρέπει να ξεχωρίσεις μέσα από την άπειρη πλέον μουσική ποια είναι τα καλά και ποια όχι. Αυτό δεν θα ήταν κακό αν η πλάστιγγα έγερνε προς τα καλά, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει.
Συναυλίες υπάρχουν στον ορίζοντα;
Ανδρέας: Στον ορίζοντα προς το παρόν υπάρχει το διήμερο Open The Gates II Festival, που θα λάβει χώρα στο Downtown live στη Λευκωσία στις 5-6 Απριλίου και μια παρουσίαση δίσκου που οργανώνουμε για την Κύπρο.
Τελευταία, οπαδική καθαρά ερώτηση. Έρχεται η ΕΜΙ, σας δίνει άπλετο budget και σας λέει να φτιάξετε το group των ονείρων σας, με εσάς μέσα. Ποιους μουσικούς θα παίρνατε χωρίς δεύτερη σκέψη, ο καθένας για το δικό του;
Νικόλας: Προφανώς μιλάμε για εν ζωή μουσικούς…
Ε, ναι.
Νικόλας: Ωραία! Στα φωνητικά χωρίς δεύτερη σκέψη θα είχα διαλέξει τον John Arch, εννοείται μαζί με τον Jim Matheos, γιατί ποιος είμαι εγώ να τους χωρίσω; (σ.σ: τι καλός…) Στα τύμπανα θα έβαζα τον Bobby Jarzombek και στο μπάσο τον Mike LePond. Δεδομένου ότι αυτό το σχήμα σχεδόν υπάρχει, θα πρέπει οι δύο πρώτοι να με προσλάβουν άνευ αμοιβής (σ.σ: μόνο για τη φανέλα!), μαζί με τον Mike LePond.
Ο LePond να πάρει λεφτά;
Νικόλας: Αυτός ας πάρει! (γέλια)
Ανδρέας: Αρχίζω από πίσω εγώ! Τύμπανα θα έβαζα τον αξεπέραστο Mark Zonder φυσικά, μπάσο τον στρατηγό Steve Harris, φωνητικά θα έβαζα τον Ski (σ.σ: DEADLY BLESSING) και κιθάρα μαζί με εμένα τον Chris Broderick (σ.σ: είσαι θεός αγόρι μου!).
Φτάσαμε στο τέλος. Το finale δικό σας!
Νικόλας: Ευχαριστούμε και πάλι το Rock Hard και εσένα Δημήτρη για τη συνέντευξη! Ελπίζουμε με τον νέο μας δίσκο να έχουμε χαράξει ένα «μονοπάτι» (σ.σ: “The Path”) που θα χαροποιήσει σε έναν ικανοποιητικό βαθμό τους οπαδούς μας που το περίμεναν, μαζί και με εμάς, τόσα χρόνια και θα μας φέρει πιο κοντά μέσα από συναυλίες και άλλες συνευρέσεις όπου με δίψα αναμένουμε! (σ.σ: θα αναστενάξουν πάλι οι ταβέρνες…)
Ανδρέας: “The Path, is how we walk! The Path, goes as you talk! The Path, is pulling near! The Path, is what you’ll hear!”
Παρουσίαση/συνέντευξη: Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: HARDRAW
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Abyss of Mankind”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Pitch Black Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jimmy Μαυρομμάτης – Φωνητικά
Ανδρέας Κυριάκου – Κιθάρα
Νικόλας Μουτάφης – Κιθάρα
Αδάμος Αδάμου – Μπάσο
Βαγγέλης Μουτάφης – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ:
Official site
Facebook
Bandcamp
i-Tunes
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
“Night of the Wolf” (616 Records, 2012)
“Night of the Wolf” (Re-recorded, Independent, 2020)
“Abyss of Mankind” (Pitch Black Records, 2024)
