a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LUCIFER WAS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Ein fix ferdig mann”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Apollon Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jon Ruder – Φωνητικά, πλήκτρα
Thore Engen – Κιθάρες, β’ φωνητικά
Andreas Sjo Engen – Κιθάρες, β’ φωνητικά
Arne Martinussen – Όργανο, πιάνο, Mellotron, synthesizer
Bjørn Malmåsen – Μπάσο
Arild Brøter – Τύμπανα
Dag Stenseng – Φλάουτο, β’ φωνητικά
Line Mevassvik – Φλάουτο, β’ φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Bandcamp
Apple Music
Οι LUCIFER WAS ιδρύθηκαν το 1969 (!) με το όνομα EMPTY COFFIN. To 1970 άλλαξαν ονομασία σε AUTUMN SERENADE, κατόπιν έγιναν EZRA WEST, μετά LUCIFER και όταν συνειδητοποίησαν πως υπάρχουν πολλοί «Εωσφόροι» εκεί έξω, κόλλησαν δίπλα και το “Was”, το 1972 και με αυτό πορεύτηκαν. Τώρα πως πορεύτηκαν, όταν έκαναν το ντεμπούτο τους το 1997 (!!), είναι μια άλλη ιστορία… Ας περάσουμε στο «σήμερα», όπου οι Νορβηγοί κυκλοφορούν την όγδοη δισκογραφική τους δουλειά, με τίτλο “Ein fix ferdig mann” το οποίο, απ’ όσο μπόρεσα να μεταφράσω, σημαίνει «ένας έτοιμος άνθρωπος».
Κοίτα, δε ξέρω ποια είναι τα μουσικά σου γούστα, αλλά αν σε αυτά υπάρχει κάπου μια θέση για το progressive rock, τότε λογικά ξέρεις ήδη τους LUCIFER WAS και έχεις ακούσει τις εξαίσιες κυκλοφορίες τους, με καλύτερο δείγμα, για μένα πάντα, το εκπληκτικό “The divine tree” (2007). Μην περιμένεις λοιπόν κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό και φυσικά κάτι το ΜΗ ποιοτικό, με το νέο album. Οι βασικές αρχές του συγκροτήματος είναι και δω παρούσες, μπάντες – μεγαθήρια σαν τους DEEP PURPLE, RAINBOW, URIAH HEEP (εδώ υπάρχουν οι περισσότερες ομοιότητες, μιας και ακούμε έναν παρόμοιο συνδυασμό πρώτων/δεύτερων φωνητικών με πλήκτρα και κιθάρα), KING CRIMSON και JETHRO TULL εξακολουθούν να δίνουν τα «φώτα» τους, αν είσαι όμως αρκετά εξοικειωμένος με το προηγούμενο υλικό του γκρουπ, θα παρατηρήσεις πως τούτη δω είναι από τις πιο ατμοσφαιρικές, αν όχι η πιο ατμοσφαιρική, δουλειά του. Επίσης, ακούγοντας το “Ein fix ferdig mann” θα παρατηρήσεις πως δεν υπάρχει φλάουτο, κι ας αναγράφεται στα credits.
Το ότι τραγουδούν στα Νορβηγικά, είναι ένα θέμα… Μπορεί να σέβομαι, να δέχομαι και να καταλαβαίνω όποιον θέλει να εκφράζεται στη μητρική του Γλώσσα, ωστόσο είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως καμία άλλη πέραν των Αγγλικών, δε μπορεί να ταιριάξει στον ανώτατο βαθμό με το rock. Αν για σένα δεν αποτελεί αυτό τροχοπέδη, τότε δεν έχεις να ανησυχείς για κάτι. Αν όμως είναι, τότε θα πρέπει να τεστάρεις ξανά τις αντοχές σου και το πώς θα σου «κάτσει» στο αυτί. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως, επειδή έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό album, ακόμη και στη δική μου «πλευρά» να βρίσκεσαι, θα χαρείς με τούτο το άκουσμα και θα το εκτιμήσεις όπως πρέπει.
Α! Μη ξεχάσω να αναφέρω πως για πολλούς από μας στην Ελλάδα, η πρώτη επαφή μ’ αυτήν εδώ τη μπάντα, ήταν μέσω του κομματιού “Darkness”, στην συλλογή “Warzone XXVII” του περιοδικού Metal Invader. Συλλογές που «έμαθαν μπαλίτσα» σε πολύ κόσμο. Σάκη θυμάσαι (σ. Σάκη Φράγκου: Αυτό και πόσα άλλα…);
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: TAROT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Glimpse of the Dawn”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Cruz Del Sur Music
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Will Spectre – Κιθάρα, φωνητικά
Felix Russell – Κιθάρα, φωνητικά
David Walsh – Μπάσο
Dave Harrington-George – Πλήκτρα, Hammond B3, mellotron, φωνητικά
The Hermit – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
Οκτώ χρόνια έχουν περάσει από το πρώτο, ολοκληρωμένο album των Αυστραλών TAROT, το “Reflections”. Μου φαίνεται σαν να πέρασε μια ολόκληρη ζωή, τόσο για μας, όσο και για τους ιδίους. Εν μέρει βέβαια αυτό ήταν λογικό, διότι, ξέχωρα από τα χρόνια της πανδημίας που έβαλαν άπαντες στον «πάγο», οι TAROT έπαψαν να είναι studio project κι έγιναν ουσιαστικά κανονική μπάντα από εκείνη την στιγμή, όταν ξεκίνησαν τις πρώτες τους «ζωντανές» εμφανίσεις. Μοιραία, απαιτείτο επιπλέον χρόνος, ώστε να βρουν τα «πατήματά» τους, να αναπτυχθεί μεταξύ των μελών η πολυπόθητη και αναγκαία «χημεία» και γενικά, να αρχίσει να «ρολάρει» η μηχανή. Αλλά όχι και οκτώ χρόνια ρε παλικάρια… Σχεδόν ξεχάσαμε ποιοι είστε και τι παίζετε!
Ευτυχώς όμως, από το «σχεδόν» στο «ολοκληρωτικά», υπάρχει μια σεβαστή απόσταση και οι Αυστραλοί από την Τασμανία είναι ξανά εδώ, για να μας «φρεσκάρουν» για τα καλά τη μνήμη! “Glimpse of the Dawn” ονομάζεται η δεύτερη full length κυκλοφορία τους και τους βρίσκει σε περίοδο εξαιρετική, τόσο από πλευράς εμπνεύσεως, όσο και από πλευράς συνεργασίας και κοινής οπτικής των μελών της μπάντας. Και τούτο διότι σε αντίθεση με προηγούμενες δουλειές του group, όπου το συνθετικό βάρος έπεφτε αποκλειστικά στους ώμους του αρχηγού Will Spectre, στο νέο album τα συνθετικά credits μοιράζονται, ως άλλο ένα σημάδι της ομοιογένειας που έχει πια το group.
Αυτό το μοίρασμα της τράπουλας έχει επιφέρει, εκτός από ευεργετικές ιδιότητες στο τελικό αποτέλεσμα, αλλαγές στον τρόπο που γράφει τα τραγούδια της η μπάντα, ομοίως και στις επιρροές της. Το “Glimpse of the Dawn” ηχογραφήθηκε σε διάφορα studios στη γενέτειρα του συγκροτήματος, ξεκινώντας με την ηχογράφηση των drums από τον Joe Haley στο Crawlspace Productions. Από εκεί, η συνέχεια δόθηκε στα ιδιόκτητα Heavy Chains και κατόπιν στα Riff Cabin Studios. Οι TAROT άφησαν τα πράγματα να κυλήσουν αυθόρμητα, μαγνητοφωνούσαν όποια ιδέα τους «καθόταν» καλά και πολλές φορές, έδιναν χώρο στους αυτοσχεδιασμούς και στο επιτόπιο jamming, ακόμη και καθοδόν από το ένα studio στο άλλο. Όπως γινόταν κάποτε… «α λα παλαιά».
Με τι μοιάζουν οι TAROT; Χμ… καλή ερώτηση! Μοιάζουν με URIAH HEEP, RAINBOW, DEEP PURPLE (πόσο “Blackmore” είναι οι κιθάρες του “Echos through Time”, πόσο…), BLUE OYSTER CULT, WISHBONE ASH, ELOY… Φυσικά με τους PAGAN ALTAR και γιατί όχι με τους ASHBURY, χωρίς όμως το «νότιο» ηχόχρωμα. Για να μιλήσουμε βέβαια και με όρους 2024, εγώ θα έλεγα πως είναι πιο γήινοι, «προσγειωμένοι» HALLAS. Προειδοποίηση: Η έντονη arcane αισθητική του “Reflections” δεν υπάρχει. Ούτε της συλλογής των EPs, “The warrior’s spell”. Αυτό ίσως στεναχωρήσει κάποιους, σχετικώς, αλλά ως εκεί. Ειλικρινά, δε βρίσκω κάποιον λόγο ώστε να ΜΗΝ ενθουσιαστεί ο μέσος ακροατής-λάτρης του απέθαντου, 70s hard rock, ακούγοντας το νέο TAROT album. Καλύτερες στιγμές; Εκτός του “Echos…”, κομματάρες είναι το ομώνυμο και τα “The winding road” (refrain για Oscar) και “Leshy’s warning” (γι’ αυτό στα έβαλα να τα ακούσεις), με τα υπόλοιπα να ακολουθούν από πολύ κοντά.
Άξιζε άραγε το “Glimpse of the Dawn” τα τόσα χρόνια αναμονής; Είναι αυτό που περιμέναμε να ακούσουμε, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια; Οπωσδήποτε. Και σε συνδυασμό με το καταπληκτικό εξώφυλλο της Lena Richter και την άψογη παραγωγή, το όλο «πακέτο» γίνεται παραπάνω από ελκυστικό. Γίνεται… απαραίτητο!
(8,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
Ακολουθούν και κλείνουν το 171o Underground Halls, τα δυο υπέροχα splits της Bad Omen Records. Το πρώτο είναι βρετανική υπόθεση, μιας και καταλαμβάνουν από μια πλευρά οι WYTCH HAZEL και οι PHANTOM SPELL. Θεωρώ πως δε χρειάζεται να μιλήσω για αυτές τις δυο μπάντες, αφού τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει και οι δυο τον δικό τους «πάταγο» στον χώρο του underground, επειδή όμως μπορεί για κάποιους λόγους να μην τους έχεις ακουστά, θα δώσω το «στίγμα» τους.
Οι WYTCH HAZEL δεν έχουν σταματήσει να περιοδεύουν για το “IV: Sacrament” και φαίνεται πως αυτή η συνεχής κίνηση, έχει σοβαρό, θετικό αντίκτυπο στη δημιουργικότητά τους. Οι αγαπημένοι μου “Robin Hoods” συμμετέχουν στο split με το “Ride on”, έναν συναρπαστικό hard rock ύμνο, στο στυλ των THIN LIZZY για σένα που δε ξέρεις, στο στυλ του “I am redeemed” από το “IV: Sacrament”, για σένα που είσαι οπαδός. Το κομμάτι είναι ΤΟΣΟ καλό, που βάζω στοίχημα πως θα γίνει κλασσικό άμεσα και θα το ακούμε από δω και στο εξής συνέχεια στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας. Πάτα play και θα καταλάβεις και συ αν και κατά πόσο έχω δίκιο.
Οι PHANTOM SPELL, των οποίων η εμφάνιση στο φετινό Up the Hammers Festival μας άφησε έκθαμβους, συμμετέχουν με το “Palantíri”. Τα “Palantíri” ήταν οι σκοτεινές σφαίρες μέσα από τις οποίες επικοινωνούσαν και έβλεπαν τι γινόταν ή θα γινόταν στη Μέση Γη, όντα με μεγάλες πνευματικές δυνάμεις. Σαν αυτή που είχε ο Saruman στον πύργο του, που τη χρησιμοποίησε από περιέργεια ο Pippin και κόντεψε να γίνει χαμός, θυμάσαι; Α γεια σου! Όπως και στην περίπτωση των WYTCH HAZEL, έτσι κι εδώ, δεν υπάρχει καμία έκπληξη. Οι λάτρεις της μπάντας να περιμένουν ένα έξοχο τραγούδι στο γνώριμο ύφος του “Immortal’s requiem”, οι υπόλοιποι ένα υπέροχο δείγμα vintage prog rock, που με σύγχρονο τρόπο τιμά την τεράστια κληρονομιά των KANSAS, YES, E.L.O, ELOY, GENTLE GIANT, STYX, WISHBONE ASH και λοιπών τιτάνων του είδους.
Χωρίς πολλά λόγια, το split αυτό είναι ένα μια ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προσθήκη για όλους τους οπαδούς των δυο groups, αλλά και όλων όσων λατρεύουν τον ήχο της χρυσής δεκαετίας του ’70. Το έχω ξαναπεί και ξαναγράψει… Αυτοί οι δυο, πρέπει να κάνουν περιοδεία μαζί την επόμενη φορά!
Το δεύτερο split που παρουσιάζεται, έρχεται από τον Καναδά. Οι SPELL μετά το υπέροχο “Tragic Magic” και το 7άρι με τους WYTCH HAZEL, επανέρχονται με μια διασκευή στο “A waxing moon over Babylon”, από το ντεμπούτο 7άρι των THE DEVIL’S BLOOD. Τούτη δω η περίπτωση είναι πολύ εύκολη, θεωρώ, καθώς και το κομμάτι στην αυθεντική του μορφή είναι καταπληκτικό και οι SPELL είναι αρκούντως ικανοί, ώστε να κρατήσουν την αρχική μορφή της σύνθεσης, προσθέτοντας τον δικό τους χαρακτήρα. Αν δε ξέραμε πως τα συνθετικά δικαιώματα ανήκουν αλλού, άνετα θα μπορούσαμε να πούμε πως το “A waxing moon over Babylon” είναι ένα καινούργιο SPELL κομμάτι. Εξαιρετική δουλειά! Πάτα “play” εσύ, πάτα:
Και ερχόμαστε στο σημείο με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Όχι πως δεν έχει ενδιαφέρον μια κυκλοφορία των WYTCH HAZEL, των PHANTOM SPELL ή των SPELL, αλλά τους ξέρω καλά, είμαι οπαδός τους. Τους POLTERGEIST όμως, τους αγνοούσα, μέχρι τούτη την στιγμή! Διαβάζω λοιπόν πως πρόκειται για τη διάδοχη κατάσταση των heavy metallers WHYTE DIAMOND. Ούτε αυτούς τους ήξερα, μπήκα στο bandcamp τους και είδα πως παίζουν σκοτεινό, occult heavy metal. Προφανώς, ο αρχηγός/κιθαρίστας/τραγουδιστής Kalen Baker αποφάσισε να αλλάξει στυλ μουσικής και να φτιάξει ένα νέο project, όπου θα παίζει post-punk/gothic rock/shoegaze/darkwave/heavy metal (όλα αυτά μαζί), έχοντας προσωρινά (;) τον Al Lester των SPELL στα τύμπανα. Κοίτα, ξέρω πως ο συνδυασμός που μόλις διάβασες είναι περίεργος, οπότε θα κοιτάξω να στον κάνω «λιανά», λέγοντας πως το “Fall to ruin” ακούγεται σαν UNTO OTHERS (πρώην IDLE HANDS) και SONJA, σε εμπνευσμένη τους στιγμή! Ε, τώρα, σίγουρα κατάλαβες. Άκου!
Για αγορά, μπες στο bandcamp της Bad Omen Records, σε τούτην εδώ τη διεύθυνση, όπου θα έχεις τη δυνατότητα να βρεις και πολλά ακόμη καλούδια.
Δημήτρης Τσέλλος
