10 χρόνια μετά το τελευταίο του studio άλμπουμ (“Give ‘em hell”) o Sebastian Bach επιστρέφει με νέα δισκογραφική δουλειά έχοντας κερδίσει προκαταβολικά διθυραμβικές κριτικές με το πρώτο του single “What do I got to lose” που ήρθε από το πουθενά και «κέρδισε» τους πάντες με τον τσαμπουκά και το hard rockin’ attitude θυμίζοντας άλλες εποχές. Το old-school video έδωσε επιπλέον πόντους στο κομμάτι και αυτονόητα όλοι αναμέναμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το “Child within the man”.
Θα έβγαινε ο Seb νικητής στην άτυπη κόντρα με την παλιά του μπάντα και το περσινό “The gang’s all here”; Θα δικαίωνε το τελικό αποτέλεσμα το δεκαετές δισκογραφικό κενό; Και το κυριότερο, θα έδινε ο πρώην τραγουδιστής των SKIDS την αναγκαία ώθηση στον hard rock ήχο ο οποίος -τουλάχιστον στην Αμερική- κινείται σε ρηχά νερά με ελάχιστες εξαιρέσεις (και αυτές από τις μπάντες των 80s);
Αφού ξεπεράσαμε το τραγικό εξώφυλλο που θυμίζει φυλλάδιο Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Τενεσί, βάζουμε το δίσκο και η αρχή με τα 4 πρώτα τραγούδια (συμπεριλαμβανομένων, δηλαδή, των 2 πρώτων singles) είναι ενθαρρυντική καθώς οι συνθέσεις είναι καλοδουλεμένες, τα refrains κολλητικά και η φωνή του Bach πολύ καλή. Η συνέχεια όμως είναι κάτι ανάμεσα σε τετριμμένη και απογοητευτική…τουλάχιστον για τα δικά μου κριτήρια και τις απαιτήσεις που έχω από τον Seb.
Μοντέρνο heavy metal με μία παραγωγή που είναι μεν καλή αλλά θεωρώ ότι οδηγεί σε λάθος ηχητικό μονοπάτι το δίσκο με τον Bach να επιλέγει μία ξεκάθαρη metal αισθητική -επαναλαμβάνω, όχι old school- πατώντας κρυφά σε ένα στυλ “Monkey business” χωρίς όμως να διαθέτει την έμπνευση και τον…hair αέρα του ύμνου των SKIDS. To παράδοξο είναι ότι η μπάντα είναι εξαιρετική και βγάζει φωτιές στο studio αφήνοντας μου μία γλυκόπικρη αίσθηση μιας χαμένης ευκαιρίας για τον Seb.
Δεν ξέρω…ίσως είμαι πέραν του δέοντος αυστηρός αλλά περίμενα περισσότερα πράγματα από έναν τόσο αγαπημένο μου καλλιτέχνη. Θα προτιμούσα να ακούσω ένα πιο old-school hard rock άλμπουμ με τα πιο…σκληρά ξεσπάσματα που τόσο αρέσουν στον Seb. Ίσως οι πιο πιτσιρικάδες και οι έχοντες πιο μοντέρνα ακούσματα να αξιολογήσουν διαφορετικά το “Child within the man”. Εγώ όχι. Ξέρουμε όλοι ότι η επιστροφή του στους SKIDS είναι μονόδρομος. Το οξύμωρο είναι ότι το γνωρίζουν πολύ καλά και ο Bolan με τον Snake αλλά…
6,5 / 10
Σάκης Νίκας
