TRIUMPHER – ACHELOUS interview

“A night of epic proportions”

Την ημέρα των Χριστουγέννων, στο Κύτταρο, θα δοθεί μια μεγάλη, για το ελληνικό underground metal, συναυλία: Οι TRIUMPHER γιορτάζουν την κυκλοφορία του “Spirit Invictus”, του σαρωτικού νέου δίσκου τους, έχοντας ως εκλεκτούς καλεσμένους τους ACHELOUS, που επίσης ενθουσίασαν με το φετινό “Tower of High Sorcery”, τον Σάκη Τόλη (ROTTING CHRIST) και τον Tony Abaddon Bray, τον αυθεντικό drummer των τεράστιων VENOM. Το Rock Hard λοιπόν δεν χάνει την ευκαιρία και «ανακρίνει» τους Αντώνη “Mars Triumph” Βάιλα (φωνητικά, TRIUMPHER), Χρήστο Κάππα (φωνητικά, ACHELOUS) και Chris Achelous (μπάσο, ACHELOUS) σε γνωστό πεζόδρομο των Αθηνών, συνοδεία ενός freddo espresso, δύο διπλών ελληνικών και ενός καφέ φίλτρου. Το τι συζητήθηκε, ακολουθεί ευθύς αμέσως!

Καλησπέρα σας κύριοι, από εμένα και το Rock Hard! Η πρώτη μου ερώτηση είναι νομίζω η πλέον λογική και αναμενόμενη: Πως «τα βρήκατε» και δίνετε live μαζί;
Αντώνης: Χαιρετώ και ευχαριστώ, Δημήτρη, για την πρόσκληση! Δεν είναι κάτι νέο αυτό που ετοιμάσαμε! Υπήρχε η σκέψη από πέρυσι και με αφορμή το release show για το “Spirit Invictus”, επιτέλους μας δόθηκε ένα καλό «πάτημα» ώστε να καλέσουμε τους ACHELOUS για να σταθούν στο πλευρό μας αυτήν την σημαντική, για εμάς, βραδιά!
Χρήστος: Καλησπέρα, Δημήτρη! Με τα παιδιά είμαστε φίλοι, εκτιμάμε τη μουσική τους και όλα ήταν πολύ εύκολα να κανονιστούν. Όπως είπε ο Αντώνης, συζητούσαμε πολύ καιρό για να κάνουμε ένα live μαζί και με την ευκαιρία του νέου, εκπληκτικού τους δίσκου, τα παιδιά μας κάλεσαν να παίξουμε στην παρουσίαση του! Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, φέτος τα Χριστούγεννα θα έχουμε ένα μακελειό καυτού, επικού μετάλλου στο Κύτταρο!
Chris: Καλησπέρα κι από μένα! Τι να πω εγώ παραπάνω, με κάλυψαν απόλυτα οι προλαλήσαντες.

Και όχι μόνο τα «βρήκατε» μεταξύ σας, αλλά βρήκατε επίσης τον Σάκη Τόλη και τον Tony “Abaddon” Bray.
Αντώνης: Πρόκειται για δύο τεράστιες προσωπικότητες του σκληρού ήχου και μεγάλες επιρροές για τους TRIUMPHER, τόσο σε μουσικό επίπεδο όσο και στη “metal” φιλοσοφία μας, που προσκλήθηκαν και θα μας τιμήσουν με την σπουδαία παρουσία τους.

Chris, εσύ ειδικά, ξέρω πως είσαι φανατικός οπαδός των ROTTING CHRIST και VENOM!
Chris: Προσωπικά, έχω ανέβει στο συννεφάκι μου και δεν κατεβαίνω με τίποτα! Είμαι ένας ευτυχισμένος μπλακμεταλλάς, με ένα μόνιμο χαμόγελο! Για να το πω με απλά λόγια, “dreams do come true”…

Αμφότεροι κυκλοφορήσατε φέτος εξαίσιες δουλειές. Θα ήθελα αρχικά να μου πουν οι ACHELOUS πως πάνε τα πράγματα με το “Tower of High Sorcery”.
Χρήστος: Τα πάντα πήγαν και πάνε εξαιρετικά. Τον συγκεκριμένο δίσκο είχαμε την ευκαιρία να τον προωθήσουμε όπως του αρμόζει. Κάναμε μια επιτυχημένη παρουσίαση σε ένα γεμάτο Temple, περιοδεύσαμε στο εξωτερικό, παίξαμε στην επαρχία, παίξαμε σε διάφορα festivals στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και φυσικά support-άραμε τους τεράστιους RAGE στα live τους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Σαν κερασάκι στη τούρτα, έρχεται και το live με τους TRIUMPHER στο Κύτταρο, για να κλείσει ιδανικά η χρονιά. Ο δίσκος έχει ήδη γίνει sold out όσον αφορά το βινύλιο και σχεδόν sold out όσον αφορά τα CD, οπότε μπορούμε να πούμε ότι όλα πάνε κατ’ ευχή!
Chris: Θεωρώ ότι το “Tower…” ήταν η πιο ολοκληρωμένη προσπάθειά μας από όλες τις απόψεις. Βέβαια, να μην ξεχνάμε ότι πλέον είμαστε πολλά χρόνια μαζί όλα τα παιδιά στη μπάντα, οπότε τα πάντα γίνονται με μεγαλύτερη ευκολία.

Ξέρω πως δουλεύετε σχολαστικά το υλικό σας. Μήπως έχετε ξεκινήσει ήδη να ετοιμάζετε τον διάδοχο του “Tower…”;
Χρήστος: Δημήτρη, εσύ ξέρεις ότι δεν αφήνουμε τίποτα στη τύχη του και ότι δουλεύουμε ασταμάτητα. Εννοείται ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία της προπαραγωγής του νέου άλμπουμ (σ.σ: λαυράκι!) και θεωρούμε ότι μάλλον θα είμαστε έτοιμοι να τον δουλέψουμε και στο στούντιο στα μισά του 2025! Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η προώθηση του “Tower…” έχει τελειώσει. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι σε όλα τα μέτωπα!

Αντιστοίχως, Αντώνη, ποιες οι πρώτες αντιδράσεις για το “Spirit Invictus”;
Αντώνης: Οι αντιδράσεις μετά τον περσινό χαμό με το “Storming the walls”, πλέον ήταν οι αναμενόμενες! Διαβάζουμε συνεχώς σπουδαίες κριτικές αλλά το κυριότερο είναι πως υπάρχει φοβερός ενθουσιασμός, διθύραμβοι και εκστατικά σχόλια από το όλο και αυξανόμενο fanbase μας, καθώς νομίζω αποδείξαμε σε όσους μας ακολουθούν ότι το “Storming…” δεν ήταν ένα… πυροτέχνημα, αλλά ότι ήρθαμε για να μείνουμε!

Είστε μουσικοί με πολύχρονη εμπειρία. Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ άγχος, αγωνία, ένταση πριν ή κατά τη διάρκεια ενός live;
Χρήστος: Λίγο άγχος πριν το live πάντα υπάρχει. Αγωνία και ένταση ποτέ. Και από την στιγμή που, εγώ τουλάχιστον, ανεβαίνω στο σανίδι, τα ξεχνάω όλα και απλά το διασκεδάζω όσο περισσότερο μπορώ.
Chris: Προσωπικά δε θα το έλεγα άγχος. Απλά, τις περισσότερες φορές, προτιμώ να απομονώνομαι πριν βγω στη σκηνή. Με βοηθάει να καθαρίζω το μυαλό μου και να συγκεντρώνομαι στο live.
Αντώνης: Μόνο στο Keep It True ένιωσα ελαφρώς λίγο άγχος, καθότι δεν είχα ξαναπαίξει σε τόσο μεγάλο κοινό.

Υπάρχουν κάποιες δικές σας συναυλίες, που να σας έχουν μείνει αξέχαστες, για τους σωστούς ή και τους λάθος λόγους;
Αντώνης: Αξέχαστο σίγουρα θα μου μείνει το πρώτο μας live στο Up The Hammers, γιατί η μπάντα δοκιμάστηκε στο σανίδι για πρώτη φορά και δεν είχαμε πολύ χρόνο να προετοιμαστούμε. Επίσης τρομερό live δώσαμε στην Κύπρο, στο Open The Gates Festival. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία, το κοινό και η διοργάνωση ήταν “true to the bone”!
Χρήστος: Καλά … τι να σου πρωτοπώ! Αν αρχίσουμε να λέμε ιστορίες θα γίνουμε σαν τους θείους που κάθονται με τη νεολαία (γέλια).

Γιατί, μήπως δεν είμαστε; (γέλια)
Χρήστος: Που λες, από τα early 90s που παίζω, οι πιο επικές στιγμές έχουν γίνει με τους ACHELOUS. Στις αρχές της μπάντας, είχαμε παίξει σε ένα live σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, για να προμοτάρουμε ένα φεστιβάλ της εκπομπής, στην Αρχιτεκτονική. Με το που ξεκινήσαμε, κατέρρευσαν τα… αρχαία τύμπανα που είχαν εκεί, με αποτέλεσμα να ακούγονται τα μπινελίκια για την όλη φάση στον αέρα της εκπομπής! Στο πρώτο μας live στη Γερμανία, ενώ ήταν να κάνουμε soundcheck, απλά μας είπαν ότι πρέπει να βγούμε… δεν είχαμε προλάβει να βάλουμε καν τα ρούχα μας και ήμασταν ακόμα με τις φόρμες, με αποτέλεσμα να αλλάξουμε σχεδόν πάνω στη σκηνή! Τέλος, στο tour που κάναμε φέτος, παίξαμε σε μια πόλη στην Σερβία, σε ένα μαγαζί βγαλμένο από τη ταινία “Hostel”… Χωρίς ηχολήπτη, χωρίς μηχανήματα, χωρίς μικρόφωνα και χωρίς τύμπανα! Έπρεπε να στήσουμε τα πάντα μόνοι μας, να παίξουμε χωρίς καν monitor (!), να ξεστήσουμε και να πάμε για ύπνο στις 4 το πρωί έτσι ώστε να σηκωθούμε στις 07:00 για να κάνουμε δεκάωρο ταξίδι για Ρουμανία! Σε όλα αυτά όμως περάσαμε υπέροχα! Να ξέρεις ότι οι δυσκολίες ατσαλώνουν μια μπάντα.

Τί πρέπει να θεωρείται δεδομένο για την σωστή διεξαγωγή μιας συναυλίας και πως ξεπερνάς κάποια δυσκολία που θα παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια αυτής;
Chris: Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη διεξαγωγή μιας συναυλίας και πολλές φορές μπορεί να είναι πέρα από τη δική μας σφαίρα επιρροής. Αυτό που σαν μπάντα προσπαθούμε πάντα να επιτυγχάνουμε είναι η έναρξη του live στην ώρα του! (σ.σ: ΕΥΓΕ) Από κει και πέρα, πάνω στην σκηνή, μπορεί να τύχουν πολλά, αλλά αν είσαι φουλ προβαρισμένος νομίζω μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Εκτός κι αν μιλάμε για κάποιο σοβαρό τεχνικό πρόβλημα, που εκεί προφανώς αλλάζει το πράγμα.
Αντώνης: Συμφωνώ απολύτως σε αυτό περί «προβαρισμένης μπάντας»! Πέραν αυτού, σίγουρα απαραίτητο είναι να υπάρχει κι ο σωστός βασικός εξοπλισμός. Μετά, είναι θέμα τεχνικών ήχου και τήρησης προγράμματος. Αυτά ως προς τα βασικά, έτσι; Γιατί υπάρχουν και άλλα πολλά που μπορούν να στραβώσουν σε μια παραγωγή.
Χρήστος: Υπομονή, υπομονή και υπομονή! Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν αλλά θα πρέπει να υπάρχει η καλή διάθεση να ξεπεραστούν. Και φυσικά τρέξιμο από τις μπάντες. Κανένας μας δεν είναι οι IRON MAIDEN, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να κάνεις κάτι.

Θυμάστε το πρώτο live που δώσατε;
Αντώνης: Σωτήριον έτος 1999, όταν ήμουν στους OVERCAST, στο Woodstock στο Περιστέρι, το θυμάστε;

(σχεδόν όλοι μαζί) Εννοείται!
Αντώνης: Με INVERACITY και ANGRIST… πιτσιρίκος!
Χρήστος: AN club, αρχές δεκαετίας του ‘90 με REFLECTION, σε ένα φεστιβάλ αν θυμάμαι καλά. Αν δε με απατά η μνήμη μου, η φωτογραφία μας στο οπισθόφυλλο του “The Sire of The Storm” 7’’ είναι από εκεί. Με ACHELOUS το πρώτο live ήταν στο Remedy, με ILLUSORY και ERASE.

Θέλω να μου πείτε μια τριάδα τραγουδιών σας τα οποία, όπως το βλέπετε, δεν υπάρχει περίπτωση να βγουν ποτέ από το set, ακόμη κι αν έχετε κυκλοφορήσει δέκα δίσκους.
Αντώνης: ΔΕΚΑ ΔΙΣΚΟΥΣ;!;!;!; Γένοιτο! (γέλια) Λοιπόν, θα έλεγα τα “The Thunderer”, “Blazing circle” και “Athena”. Κάθε συγκρότημα νομίζω συνδέεται με τους οπαδούς  του με τις πιο δυνατές στιγμές του μουσικά και οφείλει να παίζει «ζωντανά» τα κομμάτια που αγαπάει περισσότερο ο κόσμος.
Chris: Χρήστο πες! (γέλια)
Χρήστος: Νομίζω το “Macedon”, το “Flames of war” και το “Dragon wings”, θα παίζονται για πολύ καιρό ακόμα. Είναι κλασσικά fan favorites, ο κόσμος τα ζητάει.

Ποια όμως δε θα θέλατε εσείς να βγουν, όπως και να ’χει;
Αντώνης: Θα πω το “I wake the Dragon” για να σου κάνω καλή εντύπωση (σ.σ: γελάμε, γιατί είναι το αγαπημένο μου TRIUMPHER κομμάτι), το “Arrival of the Avenger” και το “Triumpher”.
Χρήστος: Εγώ έχω μεγάλο έρωτα με το “Istar”. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι από τα πιο «εύκολα» και «εμπορικά» μας τραγούδια, όσο εμπορικά μπορεί να έχει μια μπάντα σαν εμάς, αλλά το θεωρώ μια εκπληκτική σύνθεση. Είναι το αγαπημένο μου. Καταλαβαίνω όμως ότι σε ένα live πρέπει να σεβαστείς και τον χρόνο που σου δίνουν, οπότε κάποια κομμάτια θα μείνουν έξω.
Chris: Προσωπικά μου αρέσει η ένταση και η δυναμική που βγάζει το “Blood”, συνδυαστικά πάντα και με την συμμετοχή του κόσμου!

Υπάρχουν τραγούδια του ενός που «ζηλεύει» ο άλλος και θα ήθελε να έχει γράψει;
Chris: Το “The Blazing Circle” είναι το αγαπημένο μου κομμάτι από TRIUMPHER! Κορυφαίο από την πρώτη μέχρι την τελευταία του νότα. Προσωπικά με ταξιδεύει και περιμένω πάντα να το ακούσω στα live!
Αντώνης: Δύσκολο να διαλέξω… Για σήμερα, θα πω τα “Dragon wings”, “Tower of high sorcery”, “Northern winds” και “The Oath”.
Chris: Αντώνη, δεν ήξερα πως μας ζηλεύεις τόσο πολύ! (γέλια)

Υπάρχει κάποιος ευσεβής πόθος, κάποιο όνειρο που έχετε όσον αφορά τις συναυλίες, ως μουσικοί;
Αντώνης: Τρεις μήνες το χρόνο περιοδεία! Αυτός είναι ο στόχος μας! (γέλια) Σίγουρα και το να παίξουμε σε πολύ μεγάλα φεστιβάλ.
Χρήστος: Έχω πολλές μπάντες με τις οποίες θα γούσταρα να παίξω αλλά όπως ξέρεις και εσύ, ο παντοτινός μου έρωτας είναι οι SCORPIONS. Από το 1985 μέχρι το 2024, σχεδόν 2025, μιλάμε για 40 ολόκληρα χρόνια λατρείας. Τους έχω δει καμιά 40αριά (σ.σ: τι λέει…) φορές και εδώ και έξω, όπως έχω δει αρκετές και τον Uli Roth, συγκεκριμένα άλλες δεκαπέντε. Τους ακολούθησα στα Ελληνικά tour το 2009 και το 2010, δούλευα μέχρι το απόγευμα, στα «καπάκια» έφυγα για Τσαγκαράδα στο Πήλιο να δω Roth και επέστρεψα μετά το live Αθήνα ξανά για δουλειά χωρίς ύπνο. Είναι το μόνο απωθημένο που έχω όσον αφορά τα support.
Chris: Δεν θα σταθώ στις μπάντες που θα ήθελα να παίξω γιατί το θεωρώ ουτοπικό το γεγονός να παίξω με τη μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη, δηλ. τους IRON MAIDEN (σ.σ: καλά τα λέει, οι JUDAS PRIEST είναι του γαλαξία ολόκληρου) ή με BATHORY, αφού ο Quorthon έφυγε για άλλες διαστάσεις και δεν έδινε και live. Αισθάνομαι όμως πολύ τυχερός που μου δόθηκε η δυνατότητα στη μέχρι τώρα πορεία μου, να μοιραστώ τη σκηνή με μερικούς από τους ήρωες της εφηβείας μου, όπως οι GRAVE DIGGER, RAGE, ANCIENT RITES, NECROPHOBIC και θα ήθελα να πω ένα «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που μου έδωσαν αυτή τη δυνατότητα!

Ως οπαδοί;
Χρήστος: Έχω δει σχεδόν τα πάντα από τις μπάντες που αγαπάω. Δυστυχώς οι μπάντες που δεν έχω δει και δε πρόκειται να δω γιατί είναι δύσκολο να τους φέρουν, αφού είναι Αμερικανικές και ζητάνε πολλά χρήματα, είναι οι CINDERELLA (που μετά το θάνατο του Jeff είναι ακόμη πιο δύσκολο) και οι POISON.

Μη μασάς, θα πούμε του Σάκη Νίκα. Μετά τους FM και τον Mike Tramp, τι είναι να φέρει και POISON; Να χαρεί και ο Chris Achelous που το παίζει μοχθηρός blackster αλλά του αρέσουν πολύ (γέλια)
Chris: Super είναι οι POISON ρε! (γέλια)
Αντώνης: Ως οπαδός πότε δεν σταματάω να θέλω να βλέπω συνεχώς αγαπημένες μου μπάντες, ένας πόθος όμως που έχω και σίγουρα πότε δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί, είναι να δω μια συναυλία των QUEEN… Αλλά εντάξει, δεν πειράζει, θα βολευτώ για 5^η – 6^η φορά, όταν έρθουν του χρόνου πάλι, με τους MORTUARY DRAPE… τους οποίους ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ θα ξαναδώ με τον κιθαρίστα μας τον Χριστόφορο και τον Chris Achelous. (πολλά γέλια)
Chris: Θεοί οι MORTUARY DRAPE!

Θες να απαντήσεις και στην ερώτηση; (γέλια και ακολουθούν και τα απαραίτητα πειράγματα)
Chris: Γενικά έχω δει τις μπάντες που λατρεύω. Ωστόσο, έχω ένα απωθημένο με τους RUNNING WILD για να είμαι ειλικρινής.

Πάλι ως οπαδοί, τι διαλέγετε; Να δείτε αγαπημένο συγκρότημα του underground σε μικρό club, ή μεγάλο mainstream όνομα, στην αρένα κάποιου festival;
Χρήστος: Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Περνάω καλά και στα πιο μικρά ως και άθλια club αλλά και στα μεγαλύτερα φεστιβάλ. Τα πάντα είναι θέμα διάθεσης.
Chris: Εδώ και αρκετά χρόνια προτιμώ τα live underground σχημάτων. Νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο και στο χαρακτήρα μου αυτό το πιο «μαζεμένο» και «κλειστό» περιβάλλον.
Αντώνης: Αυτό έχει να κάνει καθαρά με το «για ποια μπάντα μιλάμε». Τους MANOWAR πχ θα ήθελα να τους δω στο Gagarin205, με το set list της τωρινής περιοδείας και να είμαστε όλοι πατημένοι σαν σαρδέλες!

(ΠΑΥΣΗ: Σκεφτείτε απλά, MANOWAR στο Gagarin205…)

Σε τι διαφέρουν οι συναυλίες για παράδειγμα των 90s, από αυτές του «σήμερα»;
Αντώνης: Δεν πήγαινα τα 90s σε live, έπαιζα ακόμη με τα Lego μου, εσείς οι παππούδες να απαντήσετε! (γέλια)
Chris: Εγώ δεν είμαι παππούς, οπότε, ούτε εγώ θα απαντήσω χαχα!

Σώσε την συζήτηση ρε Κάππα…
Χρήστος: Στα 90s ο κόσμος ήταν πολύ διψασμένος, γιατί τα live ήταν λίγα και μόλις λίγα χρόνια πριν άρχισαν να έρχονται τα πρώτα ονόματα. Έπεφτε αδιανόητο ξύλο και γίνονταν χαμός! Τώρα είναι λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα και ο κόσμος είναι πιο εξοικειωμένος με τις μπάντες που έρχονται, αφού τις έχει δει αρκετές φορές. Το μόνο που με χαλάει σήμερα, είναι ότι όλοι ασχολούνται με τα κινητά και βλέπουν την συναυλία από μια οθόνη. Ok… τράβα καμιά φωτογραφία, αλλά το performace είναι μπροστά σου… μην το αφήσεις να περάσει.

Τα οποία videos, μετά, δεν τα βλέπουν!
Chris: Καλά, ναι, αυτό είναι το κωμικοτραγικό της υπόθεσης…

Εμένα πάντως, έχουν αρχίσει να με ξενερώνουν και τα encore, όπως και τα solo κιθάρας ή drums, έστω κι αν γίνονται σπάνια πια. Έχουν κάποιο νόημα;
Αντώνης: Έχουν νόημα μόνο αν το εξυπηρετεί η φάση του σχήματος. Δεν ταιριάζουν σε όλους.
Χρήστος: Α, διαφωνώ, εννοείται και έχουν! Πάντα είχαν… και οι σολάρες και τα encore και όλα αυτά τα ωραία που έκαναν οι 80s μπάντες. Κάτι ήξεραν αυτοί! Άσε που στις μεγάλες ηλικίες που είναι οι περισσότεροι, στα solos παίρνουν και καμία ανάσα!

Και μεις μαζί…
Χρήστος: Αυτό πού το πας! (γέλια)
Chris: Για μένα έχουν, ακόμη, ακριβώς γιατί γίνονται πια πολύ σπάνια! Είναι ότι έχει απομείνει να μας θυμίζει κάτι από τα ένδοξα 80s.

Διαλέξτε τα τρία αγαπημένα σας live album/VHS/DVD/όπως θέλετε πείτε τα. Αντώνης: Ό,τι έχει γίνει στο Hammersmith! VENOM, MOTORHEAD, IRON MAIDEN…

Ναι, VENOM, με την καλύτερη – χειρότερη εμφάνιση όλων των εποχών, έτσι;
Αντώνης: Ε, ναι! Μόνο το “Black metal” να δει κανείς από εκεί, φτάνει και περισσεύει χαχα!
Chris: Τσακωμένοι όλοι με τον μετρονόμο και το σωστό tempo, αλλά “who gives a shit?” Από κάτω γίνεται ΧΑΜΟΣ!
Αντώνης: Επίσης MANOWAR το “Hell on Stage”, το “Songs of the Dead” του King Diamond, METALLICA το live στο Seattle, περιοδεία “And justice…”

… το καλύτερο thrash metal live.
Αντώνης: Ρε φίλε, τι γίνεται εκεί μέσα; Απίστευτη λύσσα, η μπάντα παίζει χωρίς φρένα!
Chris: To “High live” των HELLOWEEN (σ.σ: είσαι τεράστιος!), το “Carnival of sins” των MOTLEY CRUE και το “And the hordes stood as one” των ANCIENT RITES!
Χρήστος: Οπωσδήποτε το…

…“World Wide Live” από SCORPIONS (γέλια)
Χρήστος: Ε μα ναι ρε συ! Η καλύτερη μουσική που έχει αποτυπωθεί ποτέ σε βινύλιο! WARLORD το live στην Αθήνα για συναισθηματικούς λόγους (σ.σ: κλαίγαμε όλοι) και η αντιγραμμένη βιντεοκασέτα από το Moscow Peace Festival, που όταν προβλήθηκε στην Ελληνική τηλεόραση, την έγραψε ο πατέρας μου και έτσι είδα για πρώτη φορά «ζωντανά», έστω και από την τηλεόραση, τους SCORPIONS, τους CINDERELLA, τους MOTLEY CRUE, τον Ozzy, τους SKID ROW και άλλους! Για πολύ κόσμο αυτό το live ήταν η πρώτη φορά που είδαμε κινούμενους και όχι σε φωτογραφία, όλους αυτούς που ακούγαμε στις κασσέτες και στους δίσκους.

Επιστροφή στα «δικά σας». Τί άλλα σχέδια έχετε για την συνέχεια;
Chris: Είμαστε στη φάση της προ-παραγωγής του επόμενου δίσκου, οπότε δουλεύουμε πυρετωδώς τα νέα κομμάτια. Είμαστε σε προχωρημένες συζητήσεις για κάποιες όμορφες συνεργασίες (θα ανακοινωθούν όταν κλείσουν 100%) και φυσικά συνεχίζουμε την προώθηση του “Tower…” με live εμφανίσεις εντός κι εκτός συνόρων!
Αντώνης: Κάποια live στα πάτρια εδάφη και τον Μάιο εμφανιζόμαστε στο φανταστικό φεστιβάλ “Hell over Hammaburg”, στη Γερμανία.

Χρήστο, κανέναν αγώνα wrestling πότε θα πάμε να δούμε; Τι βλέπεις για φέτος;
Χρήστος: Μπορούμε να κανονίσουμε όποτε θέλεις, να πάμε να δούμε ΖΜΑΚ, το εκπληκτικό Ελληνικό promotion του φίλου μου του Πέτρου Πολυχρονίδη! Μιλάμε για πολύ ξύλο! Να μας βάλει και σε κανένα σενάριο να φάμε καμιά καρεκλιά ή να μας περάσουν από κανένα φλεγόμενο τραπέζι! Dudley Boyz rulez…! (σ.σ: τι ζω και τι ακούω κάθε φορά…)

Τί να περιμένουμε στο Κύτταρο;
Chris: Μια μεγάλη γιορτή, στην οποία όλος ο κόσμος είναι καλεσμένος! Όπως πάντα, θα δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε πάνω στη σκηνή, τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για τον κόσμο που θα μας τιμήσει με την παρουσία του.
Αντώνης: Στο Κύτταρο θα ζήσετε μια βραδιά, που θα θυμάστε μια ζωή!

Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας, κύριοι!
Αντώνης: Χαιρετώ και εγώ και ευχαριστώ πάρα πολύ για την ωραία κουβέντα!
Χρήστος: Εμείς ευχαριστούμε για τη στήριξη… Ραντεβού όλοι στο Κύτταρο τα Χριστούγεννα! C U all on stage!
Chris: Ευχαριστούμε για το βήμα που μας δίνετε από το Rock Hard όλα αυτά τα χρόνια. Εύχομαι υγεία και ειρήνη σε όλο τον κόσμο!

Δημήτρης Τσέλλος
Live φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη