a
Με την 40ή επέτειο του εμβληματικού άλμπουμ των ACCEPT, “Balls To The Wall”, ο Udo Dirkschneider, ιδρυτικό μέλος και πρώην τραγουδιστής των ACCEPT, δίνει νέα πνοή σε ένα μουσικό αριστούργημα. Αυτή η αναδημιουργία δεν γεννήθηκε από την επιθυμία απλώς να επαναληφθεί το πρωτότυπο, αλλά προέκυψε μέσα από αμέτρητες συζητήσεις με καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς rock και metal σκηνής.
Σε συναυλίες και φεστιβάλ, ένα ερώτημα ακουγόταν ξανά και ξανά: “Σχεδιάζεις κάτι ιδιαίτερο για τα 40 χρόνια του ‘Balls To The Wall’;” Αυτές οι συζητήσεις τελικά πυροδότησαν την ιδέα της ηχογράφησης των θρυλικών κομματιών του άλμπουμ με τη συμμετοχή μιας πληθώρας καλεσμένων μουσικών. Το αποτέλεσμα είναι ένας φόρος τιμής που έχει ξεχωριστή σημασία τόσο για τον Dirkschneider όσο και για τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες. Για αυτούς, η συμμετοχή στο έργο αυτό δεν είναι μόνο προσωπική τιμή, αλλά και μια ισχυρή αναγνώριση ενός πρωτοποριακού κεφαλαίου στην ιστορία της μουσικής.
Η νέα εκδοχή του “Balls To The Wall” διαθέτει ένα εντυπωσιακό lineup που προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη λάμψη στην επανέκδοση:
- Balls To The Wall – Joakim Brodén (Sabaton)
- London Leatherboys – Biff Byford (Saxon)
- Fight It Back – Mille Petrozza (Kreator)
- Head Over Heels – Nils Molin (Dynazty/Amaranthe)
- Losing More Than You’ve Ever Had – Michael Kiske (Helloween)
- Love Child – Ylva Eriksson (Brothers Of Metal)
- Turn Me On – Danko Jones
- Losers and Winners – Dee Snider (Twisted Sister)
- Guardian Of The Night – Tim “Ripper” Owens (πρώην Judas Priest)
- Winter Dreams – Doro Pesch
Αυτή η επανερμηνεία του “Balls To The Wall” όχι μόνο κάνει τα πρωτότυπα κομμάτια να λάμψουν ξανά, αλλά και υπογραμμίζει τη διαχρονική σημασία και επιρροή του άλμπουμ στη metal σκηνή. Ταυτόχρονα, γίνεται σαφές ότι δεν πρόκειται για μια απλή προσπάθεια αναβίωσης ενός «ανέγγιχτου» έργου. Αντίθετα, είναι μια γιορτή της κληρονομιάς του “Balls To The Wall”, με την ευλογία και τον ενθουσιασμό πολλών σημαντικών φωνών του είδους.
Το αποτέλεσμα είναι ένας φόρος τιμής στην ιστορία του heavy metal και μια απόδειξη για το πόσο διαχρονικό και εμπνευσμένο παραμένει αυτό το άλμπουμ, ακόμα και τέσσερις δεκαετίες μετά.
