«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: CENTURY
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Sign of the storm”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Electric Assault Records/ Dying Victims Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Leo Ekström Sollenmo – Τύμπανα, μπάσο
Staffan Tengnér – Κιθάρα, μπάσο, φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Electric Assault Records Bandcamp
Dying Victims Productions Bandcamp
Century Bandcamp
Facebook
Spotify
Πάμε μέχρι την Στοκχόλμη; Εκεί θα βρούμε τους CENTURY, μια ανάσα πριν κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο “Sign of the storm”. Το ντεμπούτο “The conquest of Time” που κυκλοφόρησε πριν δυο χρόνια, τα πήγε αρκετά καλά. Δίχως λοιπόν να χάσουν καιρό, οι δύο Σουηδοί εκμεταλλεύτηκαν τον θόρυβο γύρω από το όνομά τους και κυκλοφόρησαν αρχικά ένα split με τους συντοπίτες τους, TYRANN, το single “Sacrifice / Avenging force” όπου μας επιφύλασσαν ένα ακυκλοφόρητο, ολοκαίνουργιο κομμάτι και πριν το νέο τους άλμπουμ, ένα ακόμη single προπομπό, το “Children of the Past”. Και τα δύο singles σε μορφή κασέτας, να επισημάνουμε εδώ.
Ωραίες κινήσεις, μερακλήδικες, αλλά πάντα τη μεγαλύτερη σημασία θα την έχουν οι ολοκληρωμένες δουλειές, μη ξεχνιόμαστε. Ας δούμε λοιπόν τι μας σερβίρουν τούτη τη φορά οι CENTURY. Παρατήρηση πρώτη, δεν ξεφεύγουν ούτε πόντο από την κατεύθυνση που είχαν εξαρχής. Καλό; Καλό. Το θέλουμε; Νομίζω πως ναι. Ο Staffan και ο Leo ακούν μετά μανίας NWOBHM καθώς και το πρώιμο heavy metal της πατρίδας τους, επιμένοντας «παραδοσιακά» και είναι (μουσικά τουλάχιστον) “true” και “vintage” ως το μεδούλι. Όσο για τις προθέσεις τους, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Σουηδοί είναι, αποκλείεται να είναι «έμποροι οπαδικών συναισθημάτων» και «μουσικοί απατεώνες». Το ζουν αυτό που κάνουν.
Αν πρέπει να περιγράψουμε τους CENTURY βάσει άλλων συγκροτημάτων, θα επιμείνω σε όσα είχα γράψει και στη παρουσίαση του “The conquest of Time”: HEAVY LOAD, OVERDRIVE, GOTHAM CITY, DIAMOND HEAD, SATAN, AVENGER. Αυτές είναι οι μπάντες που μου έρχονται πρώτες στο νου και μάλλον όχι τυχαία. Αν τώρα εσύ που με διαβάζεις, μόνο και μόνο στην ανάγνωση αυτών των ονομάτων ένιωσες έναν ιδιαίτερο ηλεκτρισμό να σε διαπερνά, ξέρεις ήδη τι να περιμένεις, αλλά και τι να κάνεις. Για τους υπολοίπους, μια ερώτηση: Υπάρχει ή δεν υπάρχει πάντοτε χώρος για καλό συνθετικά, σωστά παιγμένο, “swords & sorcery heavy metal”, στη ζωή μας;
Εγώ λέω πως υπάρχει! Συνεπώς, η ποιότητα του “Sign of the storm” θα το οδηγήσει ώστε να πρωταγωνιστήσει στον χώρο του, κατά τη φετινή χρονιά. Το μόνο σίγουρο! Ωστόσο, εγώ σαν παράξενος και λεπτολόγος που είμαι, θα απαιτήσω από τους Staffan και Leo να βρουν δύο-τρεις ακόμη καλούς μουσικούς (πανεύκολο αν ζεις στη Σουηδία) να γίνουν κανονική, full time μπάντα και να ξεκινήσουν τις συναυλίες. Γιατί η τελική αποτίμηση για έναν καλλιτέχνη, επάνω στην σκηνή γίνεται!
ΥΓ: Αν θες βινύλιο, θα απευθυνθείς στο bandcamp της Electric Assault Records. Αν θες CD, στο αντίστοιχο της Dying Victims Productions. Για τις υπόλοιπες κυκλοφορίες του group, στο δικό του.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: NECROMANIAC
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Sciomancy, malediction & rites abominable”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Invictus Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
C. Howler – Throat possessions, Black Arts spells & conjurer of the Restless Wraiths of the Abyss
Sadistik Fornicator – Guitarmageddon, keys of Death and Hades, megalomantic decompositions & die-hard cult leader
The One – Basstard tremblings, necrophonous disarray, winds of Mayhem & macabre consigliere of deadly omens
V. Pestilencia – Apocalyptic Drumonitions, Therianthropic Aural Assault & Morbid Coven Mediator
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
A.A. Nemtheanga – Χορωδιακά φωνητικά στο “Caput Draconis”
A Corpse Without a Soul – Φωνητικά στα “Calling forth the Shade” και “Conjuration of St. Cyprian”
Nameless Void – Πλήκτρα στο “Necromancess”
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Invictus Productions Bandcamp
Necromaniac Bandcamp
Facebook
Spotify
Αν διάβασες τις παραπάνω πληροφορίες, σίγουρα έχεις μια έκφραση κάπου μεταξύ «τι διάβασα μόλις τώρα;» και «εντάξει, θέλω να διαβάσω και την συνέχεια!». Και ιδού η συνέχεια! Οι NECROMANIAC είναι ένα πολυεθνικό (με μουσικούς από Ελλάδα, Πολωνία, Ισπανία και Σουηδία) project που φέτος κάνει την επίσημη «πρώτη» του. Είχαν βέβαια προηγηθεί ένα demo (“Morbid metal”) και ένα EP (“Subterranean death rising”) αλλά αυτά τα ακούσαμε προ αμνημονεύτων ετών. Συνεπώς, το «Επιστημολογία, κακοδοξία & βδελυρές τελετές» (αυτό σημαίνει το “Sciomancy, malediction & rites abominable”) είναι αυτό με το οποίο θα συστηθούν ουσιαστικά, τουλάχιστον σε ένα ευρύτερο κοινό.
Πίσω από τα παράξενα ονόματα των συμμετεχόντων, τακτικών και εκτάκτων, κάποιους τους ξέρουμε, κάποιους όχι. Ο The One είναι ο Αλέξανδρος Αντωνίου (MACABRE OMEN, THYRATHEN – με την πρόσφατη αλμπουμάρα ακόμη να ενθουσιάζει!), o C. Howler είναι ο Carl Tiburtius Nordblom (NIGHTBRINGER), πίσω από το ψευδώνυμο Nameless Void βρίσκεται ο Edward Miller των NEGATIVE PLANE, όσο για τον Nemtheanga, θεωρώ πως όλοι γνωρίζουμε έστω και σαν όνομα τους PRIMORDIAL, ναι; Οι υπόλοιποι, διατηρούν την μυστικότητά τους και δεν αποκαλύπτονται. Χμ… δεν πειράζει, ας χαρεί και ο αρχισυντάκτης μου, που του αρέσουν κάτι τέτοια! Πάμε στη μουσική.
Ο τίτλος του demo, είναι αυτοπεριγραφικός. “Morbid metal” λένε οι ίδιοι πως παίζουν και συνάμα υπόσχονται “no mercy, no forgiveness, no salvation, no return”. Το οποίο σε πιστή μετάφραση σημαίνει κολασμένο, διαβολικό, μοχθηρό black/death/thrash, μια ανίερη μίξη συγκροτημάτων όπως οι SODOM, MAYHEM, POSSESSED, CELTIC FROST και MORTUARY DRAPE. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να προβώ σε περιγραφές τύπου «τα riffs είναι έτσι και τα φωνητικά κάνουν το ένα και το άλλο», «κουκιά μετρημένα» ακούμε εδώ. Είπαμε, black/death/thrash! Οφείλω όμως να πω ότι, προς όφελος της ποικιλίας στον ήχο, οι NECROMANIAC δεν «τρέχουν» μονίμως, αλλά δίνουν πάρα πολύ χώρο στην ατμόσφαιρα και στα αργά, σχεδόν κινηματογραφικά «περάσματα», κάτι που τους χαρίζει πολλούς πόντους. Ωραίο και το εξώφυλλο, όπου απολαμβάνουμε ένα έργο του Johann Wilhelm Baur (“Aeson decrepitvs fit ivnior opera Medeae“, 1685)
Πρώτα το άλμπουμ θα βγει σε CD, το οποίο έχει μάλιστα προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 13 Ιανουαρίου, για να συμπέσει με το “Wolf Moon” (την πρώτη πανσέληνο του έτους ή αλλιώς «Πανσέληνο του Λύκου»), μετά, θα βγει στην αγορά και το βινύλιο. Νομίζω πως για τους ακραίους, έχουμε την πρώτη σίγουρη επιλογή, για το 2025.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: TIME RIFT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “In flight”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Dying Victims Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Justin Kaye – Μπάσο, κιθάρα
Terrica Catwood – Τύμπανα
Domino Monet – Φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp 1
Bandcamp 2
Facebook
Spotify
Οι TIME RIFT είναι Αμερικανοί κι έρχονται από το Portland. Αν παρακολουθείς στενά τα τεκταινόμενα στο NWOTHM «στρατόπεδο» και δεν χάνεις κυκλοφορία για κυκλοφορία, σίγουρα κάπου είχες σημειώσει το ντεμπούτο EP τους (“Cold future”) και το πρώτο τους full length (“Eternal rock”), όταν αυτά κυκλοφόρησαν το 2017 και το 2020, αντίστοιχα. Δεν επρόκειτο για κάτι το ιδιαίτερο, η αλήθεια είναι αυτή. Το heavy rock τους το είχαμε ακούσει και ξανακούσει και ξανακούσει άπειρες φορές όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν αντικειμενικά αξιόλογο κι η τριάδα έδειχνε πως είχε δυνατότητες για να πετύχει ακόμη καλύτερα πράγματα στο άμεσο μέλλον.
Εδώ και δύο περίπου χρόνια, η μπάντα έχει αλλάξει και πάλι σύνθεση. Ξεκίνησε ως trio αποτελούμενο από άνδρες (ο αρχηγός Justin Kaye στη φωνή και την κιθάρα και οι Levi Campbell/Matt Amott σε μπάσο/τύμπανα αντιστοίχως), ακολούθως έγινε μεταγραφή η πρώτη κατά σειρά κυρία της παρέας (η Terrica στα τύμπανα) και πλέον τα 2/3 είναι θηλυκού γένους, με την Domino Monet να κρατά το μικρόφωνο. Αυτό είναι και το line-up που ηχογράφησε το “In flight”.
Βάζοντάς το να παίξει, αφού χαζέψεις το ωραίο artwork του Hickory Mertsching (λαδάκι σε καμβά, όχι AI αηδίες), καταλαβαίνεις αμέσως πως υπάρχει αισθητή βελτίωση από το “Eternal rock”. Σίγουρα, προϊόν των πολλών club shows που το συγκρότημα έδωσε στο μεσοδιάστημα αυτό. Με καλύτερη παραγωγή, βελτιωμένη αισθητική, ανώτερα παιξίματα και με τη φωνή της Domino να ταιριάζει απόλυτα με τη μουσική, φαίνεται πως οι TIME RIFT έχουν κάνει το βήμα παραπάνω.
Με το ένα πόδι στο hard rock και το άλλο στο πρώιμο heavy metal, οι Αμερικανοί ακούγονται τόσο retro όσο πρέπει, αλλά και «φρέσκοι» ταυτόχρονα. Τραγούδια για να πιείς τις μπύρες σου, να οδηγήσεις στην εθνική οδό, να αποβάλεις κάθε έγνοια της καθημερινότητας, τραγούδια για κάθε ώρα και στιγμή της ημέρας… αυτό είναι το περιεχόμενο του “In flight”. Και από την στιγμή που οτιδήποτε vintage εκεί έξω σπανιότατα μας απογοητεύει, τότε, τι άλλο να ζητήσουμε;
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
Το δεύτερο full-length άλμπουμ των Γερμανών MOUNTAIN THRONE, με τίτλο “The Silver Light”, κυκλοφόρησε πέρυσι. Λογικό λοιπόν να αναρωτηθείς γιατί επανακυκλοφορεί τόσο σύντομα. Η απάντηση είναι η παρακάτω: Αρχικά, κυκλοφόρησε μέσω του bandcamp της μπάντας (στο οποίο μπορείς να μπεις αν πατήσεις εδώ), σε digital μορφή. Φαίνεται όμως πως υπήρξε σεβαστή ανταπόκριση από τον κόσμο και η επανακυκλοφορία του σε φυσική πια μορφή, έγινε ο στόχος της Cold Knife Records, εταιρείας που συσχετίζεται με την Supreme Chaos Records, για όσους κατέχουν καλά το underground.
Οι τέσσερεις φίλοι από το Esslingen, επανέρχονται λοιπόν έντεκα (ή δώδεκα, αν υπολογίσουμε τούτη την επανακυκλοφορία) ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, “Stormcoven” και ξαναφέρνουν στην επιφάνεια το επικό heavy/doom metal τους. Έχουν επιρροές από αρκετούς σπουδαίους του επικού ήχου, τις φιλτράρουν καλά και βγάζουν κάτι ναι μεν όχι πρωτότυπο, μα σίγουρα ποιοτικό! “Ancient metal” ονομάζουν οι ίδιοι τη μουσική τους και μπορώ να καταλάβω τον λόγο ή τους λόγους που έχουν υιοθετήσει τον χαρακτηρισμό αυτόν.
Είναι αρχέγονος ο ήχος, το δίχως άλλο! Και προσμετρώ στα θετικά του, τόσο την εντελώς “live” παραγωγή, που τους κάνει να ακούγονται σαν να το έχουν ηχογραφήσει «μια κι έξω» στο studio, όσο και το γεγονός πως μπορούν να κρύβουν τις αδυναμίες τους και να μην τις αφήνουν να εξελίσσονται σε μεγάλα μειονεκτήματα. Για παράδειγμα, ο Matze στη φωνή είναι ένας ερμηνευτής μετρίων δυνατοτήτων, ανταποκρίνεται όμως σωστά στον ρόλο του.
Ακούμε λοιπόν το “The Silver Light” και ακονίζουμε σπαθιά και τσεκούρια, περιμένοντας την εμφάνισή τους στο επερχόμενο Up the Hammers Festival τον Μάρτιο.
Δημήτρης Τσέλλος
