Οι GRAVE DIGGER, σε όσους ασχολούνται ενδελεχώς με τη heavy metal μουσική, είτε αρέσκονται είτε όχι στη μουσική τους, είναι σίγουρα ένα από τα πιο γνωστά σχήματα, αφού αν μη τι άλλο, η συνεισφορά τους στην σκηνή είναι κάτι παραπάνω από αδιάκοπτη όσα χρόνια δισκογραφούν. Κάθε δουλειά τους αποτελεί ωδή στο ιδίωμα που καταπιάνονται, με δίσκους που ως επί το πλείστων σφύζουν από ποιότητα, προς τέρψη του ακροατή/οπαδού.
Παρόλο που όσοι τους παρακολουθούν σε κάθε τους δισκογραφικό βήμα, γνωρίζουν εκ προοιμίου «πάνω κάτω» τι να περιμένουν συνθετικά από το γκρουπ, θεωρώ πως αδημονούν για κάθε νέα τους δουλειά, έτσι ώστε να ακούσουν καινούργια τραγούδια που θα αγαπηθούν το ίδιο με το παρελθόν. Τραγούδια που θα δικαιολογήσουν την αίγλη και το «όνομα» που έχει κάνει το γκρουπ.
Φέτος το συγκρότημα «κλείνει» 45 χρόνια ύπαρξης και 41 δισκογραφικά. Έτσι, βάση τελικού αποτελέσματος, δεν μας επιφύλασσε ηχητικές εκπλήξεις. GRAVE DIGGER και στη νέα τους κυκλοφορία, δημιούργησαν συνθέσεις που έχουν όλα τα στοιχεία που έχουν γνωρίσει και αγαπήσει οι οπαδοί τα προηγούμενα χρόνια. Τραγούδια που αποτελούν ωδή στον κλασσικό, παραδοσιακό heavy metal ήχο, συνδυαζόμενα με τον πλέον αρμονικό τρόπο με πιο δυναμικά μέρη και στοιχεία. Κομμάτια που και πάλι έχουν ένα/δύο χαρακτηριστικά riff να αποτελούσαν την βασική ιδέα και πάνω εκεί να «στήνεται» η κάθε σύνθεση. Και το νέο πόνημα τους, έχει τραχείς και στακάτες άκρως πορωτικές συνθέσεις, με κύριο συστατικό τις «δυνατές» μελωδίες και το ηχητικό τσαγανό, σε midtempo ή πιο up-tempo ρυθμούς. Τα τραγούδια που εμπεριέχονται στο δίσκο έχουν και πάλι το αυτό το «αέρινο» ξεσηκωτικό στοιχείο των περισσότερων συνθέσεων του συγκροτήματος.
Συγκριτικά με τις πιο πρόσφατες δουλειές τους, η νέα, έχει μπολιασμένο ένα κάπως πιο «ωμό» ηχητικό feeling, σε πολλά σημεία της διάρκειας του άλμπουμ, κάτι που υπήρχε κυρίως στις πρώτες δουλειές του σχήματος. Τα πολλά power σημεία του πρόσφατου παρελθόντος, έχουν δώσει την θέση τους σε λίγο περισσότερα πιο κλασικού ύφους μέρη, οπότε ειδικά στους πιο παλιούς ηλικιακά οπαδούς, ίσως τους έρθουν στο μυαλό τα 3-4 πρώτα άλμπουμ. Σαφώς και δεν πρέπει να περιμένετε να ακούσετε κόπιες τραγουδιών των συγκεκριμένων δουλειών, αλλά τραγούδια που έχουν το ύφος που μας έχει συνηθίσει το γκρουπ, με διάχυτο το «παλιακό» τους στίγμα, με την πιο «ογκώδη» παραγωγή που υπάρχει στις συνθέσεις.
Φυσικά σε αυτό έχουν συμβάλει τα μέγιστα και οι μουσικοί που απαρτίζουν το τωρινό lineup του σχήματος, με τον κιθαρίστα Tobias Kersting, που έχει συνεργαστεί με τον Chris Boltendahl στους CHRIS BOTENDAHL’S STEELHAMMER το 2023, να παίρνει την θέση του επί 14 χρόνια Axel Ritt. Έτσι, πέρα από τα credits της κυκλοφορίας, η απουσία του Ritt δεν είναι σε κανένα σημείο της κυκλοφορίας αισθητή, και η ακρόαση γίνεται πολύ ευχάριστη, από ένα σχήμα που αν και είναι σχετικά νεοσύστατο, ακούγεται σε κάθε σημείο του άλμπουμ, σαν να είναι μαζί πολλά χρόνια.
Ο καινούργιος δίσκος των GRAVE DIGGER θα χαροποιήσει πρωτίστως όλους όσους «ακολουθούν» το group από κοντά, αφού ο ακροατής θα ακούσει άλλο ένα, σε σύνολο, πολύ καλό αποτέλεσμα, από ένα συγκρότημα που ξέρει τι «πρέπει» και «οφείλει» να δώσει/προσφέρει στον οπαδό. Αν το εν λόγω άλμπουμ είναι η πρώτη σας επαφή με το γκρουπ, καλό θα είναι να ακούσετε τους δίσκους του από την αρχή, έστω και επιλεκτικά αν επιθυμείτε, για να έχετε μια πιο σφαιρική άποψη για το γενικότερο ηχητικό περιεχόμενο τους.
7,5 / 10
Θοδωρής Μηνιάτης
