“Once in a livetime”
Μία ακόμη πολύ σπουδαία σελίδα για το ελληνικό heavy metal, γράφτηκε την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου ο Gus G έπαιξε το “Sarabande” του Jon Lord με την Καμεράτα – Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, έχοντας ως μαέστρο τον Γιώργο Πέτρου. Ο Σάκης Φράγκος, έδωσε το παρόν στην πρώτη πρόβα για εκείνη την εμφάνιση, που αποδείχτηκε πως ήταν μαγική στο τελικό αποτέλεσμα και συνομίλησε με τον διεθνούς φήμης κιθαρίστα για τη σύμπραξη εκείνη, το Rock Hard Festival Greece, το Rock Kommander και την τελευταία συναυλία του Ozzy Osbourne.
Ευχαριστούμε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, για την παραχώρηση του χώρου για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.
Είμαστε με τον Gus G στο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, μετά την πρώτη πρόβα, μετά την πρώτη «κρυάδα». Γιατί το λέω «κρυάδα»; Είναι η πρώτη σου φορά στο Μέγαρο. Πως προέκυψε αυτή η φάση, σ’ έναν χώρο όπου έχουν παίξει τεράστιες μορφές της μουσικής;
Αυτή ήταν μία προτροπή του μαέστρου, του Γιώργου Πέτρου, ο οποίος με πλησίασε πριν λίγο καιρό, μου είπε ότι παρακολουθεί την καριέρα μου, την πορεία μου και με προσκάλεσε σ’ αυτήν τη συναυλία, όπου θα παρουσιάσει το “Sarabande” του Jon Lord.
Είχες καμία επαφή με αυτό το άλμπουμ νωρίτερα ή το άλμπουμ του Phillip Glass;
Όχι, δεν τα ήξερα καθόλου τα άλμπουμ και τα άκουσα αφότου μίλησα μαζί του. Είμαι fan του Jon Lord, που τον θεωρώ μουσική ιδιοφυία, είμαι fan των DEEP PURPLE, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να έχω και τα σόλο άλμπουμ του. Μπήκα, άκουσα αυτό το άλμπουμ κι έμεινα άναυδος πραγματικά. Είναι ένα έργο πάρα πολύ αυθεντικό, είναι ένα μεγάλο πάντρεμα διαφορετικών μουσικών κόσμων. Βγήκε το 1975 και μιλάμε για μπαρόκ, για κλασική μουσική, για τζαζ, για rock, για blues. Πολύ πειραματικό άλμπουμ, το οποίο λειτούργησε φοβερά και γι’ αυτό άλλωστε ήθελα να γίνω μέρος αυτού του project.
Ένιωσες τώρα ώριμος και κατασταλαγμένος για να κάνεις το βήμα, να παίξεις στο Μέγαρο; Θεωρείς ότι αν σου είχε γίνει η πρόταση αυτή πριν από 10-15 χρόνια, θα είχες δεχτεί;
Η αλήθεια είναι ότι μου είχε γίνει πρόταση για το Ηρώδειο για μία άλλη συνεργασία, αλλά δεν είχε ευδοκιμήσει, είχε μείνει απλά στις συζητήσεις. Ίσως, πάλι, να μην ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο τότε. Τώρα, έχοντας κάνει όλα αυτά που έχω κάνει στον χώρο το δικό μας, ήταν ένα “bucket list”.
Πιάνεις τις ερωτήσεις μου μία προς μία… Δηλαδή τώρα τικάρεις το κουτάκι «Μέγαρο».
Όχι μόνο το Μέγαρο, αλλά και Συμφωνική Ορχήστρα, που είναι κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ.
Μερικές φορές, προκύπτουν και πράγματα που μπορεί να μην τα έχεις καν στο μυαλό σου…
Αυτό, σίγουρα το είχα στο μυαλό μου. Η μουσική είναι απρόβλεπτη πολλές φορές κι αυτό είναι το ωραίο στο ταξίδι της κι έτσι βρίσκομαι εδώ και λαμβάνω μέρος σε όλο αυτό, παρότι μου αρέσει πολύ η κλασική μουσική, αλλά όπως και να ‘χει, έρχομαι από άλλον μουσικό κόσμο.
Πιστεύεις ότι αυτή η εμπειρία που θα ζήσεις, διότι τώρα βρισκόμαστε ακόμα στην πρώτη πρόβα, θα μπορούσε να σε επηρεάσει σε κάποιον δίσκο FIREWIND ή κάποιον σόλο δίσκο;
Ποτέ δεν ξέρεις. Η μουσική είναι απρόβλεπτη και δεν ξέρεις πώς μπορεί να εξελιχθεί στο μέλλον. Είμαι σίγουρος ότι θα πάρω κάποιο έναυσμα από αυτή τη συνεργασία. Κάτι θα μου μείνει, κάπως θα με επηρεάσει και θα δούμε τι θα προκύψει.
Το να παίζει σ’ ένα rock συγκρότημα, έχει διαφορετική νοοτροπία. Έχει περισσότερο αυτοσχεδιασμό. Εδώ, όπως είδα και στην πρόβα, διάβαζες παρτιτούρα. Πως είναι αυτή η εμπειρία; Φαντάζομαι θα έχεις πολλά χρόνια να παίξεις έτσι…
Έχω να παίξω από τότε που ήμουν 18-19 χρονών.
Πριν από 10 χρόνια δηλαδή!
Χαχαχαχα! Ακριβώς! Είναι μερικές δεκαετίες πλέον, αλλά είπαμε, είναι ένας διαφορετικός κόσμος με διαφορετικές απαιτήσεις.
Η προετοιμασία και ψυχολογικά και παιχτικά, είναι εντελώς διαφορετική, να υποθέσω…
Βέβαια, βέβαια. Περισσότερο ψυχολογικά, όχι παιχτικά, γιατί το επίπεδό του δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο για μένα. Θα βρίσκομαι σε μία αίθουσα με άλλη μουσική, άλλη νοοτροπία, αλλά αυτό είναι το ωραίο. Είναι μία πρόκληση για εμένα.
Ο Jon Lord είχε δηλώσει κάποτε ότι η κλασική μουσική και το rock, έχουν ένα κοινό σημείο, το πάθος. Το διαπιστώνεις αυτό, παίζοντας τώρα, βλέποντας και το έργο του;
Έχει το πάθος, σίγουρα, ναι. Η κλασική μουσική και το rock, έχουν αρκετά κοινά σημεία, παρότι ο κόσμος βλέπει μία πιο ελεύθερη φόρμα στο rock, αλλά και πάλι έχουν αρκετά κοινά σημεία.
Ξέρεις, διάβαζα το Δελτίο Τύπου και σκεφτόμουν ότι τη δεκαετία του ’90, μία πολύ κοινότυπη ερώτηση ήταν αν το heavy metal είναι η κλασική μουσική του 21ου αιώνα (γέλια).
Και τι απαντούσαν οι μουσικοί;
Πόσο αστείο ή μη, το βλέπεις αυτό; Υπάρχουν τόσοι πολλοί μουσικοί πλέον που έχουν παίξει με συμφωνικές ορχήστρες, έχουν παίξει έργα κλασικής μουσικής. Όχι ότι το heavy metal είναι σαν την κλασική μουσική ή κάτι τέτοιο.
Το heavy metal είναι heavy metal (γέλια).
Πάντως πολύς κόσμος εντυπωσιαζόταν με τέτοιου είδους συμπράξεις, ιδιαίτερα στο ξεκίνημα…
Κοίτα, αυτό που λέμε «συμφωνικό metal» δεν υπήρχε σαν όρος. Υπήρχε το neoclassical που είχε φέρει ο Malmsteen και είχε επηρεάσει πάρα πολλούς κιθαρίστες. Ήταν ένα εύλογο ερώτημα, διότι πολλοί κιθαρίστες προσπαθούσαν να κάνουν την κιθάρα, βιολί, κατά κάποιο τρόπο.
Μέσα σε πολύ λίγες μέρες είχαμε δύο πολύ σημαντικά και άμεσα sold out, αυτό των SEPTICFLESH στο Ηρώδειο και το δικό σου στο Μέγαρο Μουσικής. Εκτός του ότι και οι δύο συναυλίες ήταν η γέφυρα ανάμεσα στην κλασική μουσική, την ορχήστρα και το heavy metal, θέλω να το πάω αλλού. Πιστεύεις ότι αρχίζει να αλλάζει αυτό το στερεότυπο του χεβιμεταλλά του άπλυτου, του αναρχικού κτλ;
Δεν ξέρω αν συμβαίνει αυτό, αλλά είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο να συμβεί κάτι τέτοιο, να αλλάξει δηλαδή αυτή η νοοτροπία στην Ελλάδα. Δεν θέλω να αναφερθώ ονομαστικά σε εφημερίδες, αλλά ανέκαθεν, όποτε έδινα συνεντεύξεις εκτός του σιναφιού μου, πάντα οι τίτλοι ήταν «ο μεταλλάς από την Καλαμαριά», «ένας μεταλλάς στο Μέγαρο». Υπάρχει άγνοια και σκοταδισμός ακόμα έξω από τη δική μας τη φούσκα. Διότι είμαστε στη φούσκα μας, είμαστε στην κοσμάρα μας και γουστάρουμε κιόλας, αλλά θα έπρεπε να μας νοιάζει και πολύ; Δεν ξέρω… Εμένα, ποτέ δεν μ’ ένοιαζε αυτό. Αυτοί που γνωρίζουν, γνωρίζουν. Βέβαια, γνωρίζουν κι άλλοι, εκτός του χώρου μας. Θέλω να πω, όμως, ότι τέτοια events, όπως αυτό που κάνουμε με την Καμεράτα ή αυτό με τους SEPTICFLESH, είναι πρωτόγνωρα για την Ελλάδα. Μπορεί ο Jon Lord να τα έκανε το 1969 στο Royal Albert Hall, αλλά για την Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά κι αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Κακό δεν είναι, σίγουρα.
Όπως κακό δεν είναι σίγουρα που σε λίγες μέρες θα εμφανιστεί και πάλι στη σκηνή ο Ozzy, οι BLACK SABBATH στην ίσως, μεγαλύτερη heavy metal συναυλία όλων των εποχών. Έχοντας παίξει με τον Ozzy, «ζήλεψες» καθόλου, που γίνεται σε μία περίοδο που δεν είσαι εσύ στη μπάντα του, ας πούμε; Πως το βλέπεις γενικώς όλο αυτό;
Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι ζήλεψα, αφού για μένα το κεφάλαιο Ozzy, έχει κλείσει εδώ κι 6-7 χρόνια, αλλά χαίρομαι για εκείνον, που πήρε την απόφαση να βγει για μία ακόμη φορά στη σκηνή, να χαιρετίσει τους οπαδούς του. Και να ξέρεις, αυτό σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής. Τελειώνει. Αυτοί, φεύγουν. Οι BLACK SABBATH έκαναν τη farewell περιοδεία τους, ο Ozzy δεν πρόλαβε να αποχαιρετίσει, αφού είχε αυτό το ατύχημα. Είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος πάει απλά να τους δει να παίζουν 2-3 κομμάτια. Δεν θέλει παραπάνω. Χαίρομαι πολύ που το κάνει αυτό, γιατί πρέπει να είσαι πολύ δυνατός να ανεβείς εκεί πάνω να το κάνεις στην κατάστασή του. Όπως επίσης και για τον Bill Ward, που και αυτός είχε προβλήματα υγείας κι έχει να παίξει πάρα πολλά χρόνια.
Ίσως είναι κι ένας τρόπος να κλείσει το κεφάλαιο SABBATH, ακόμα καλύτερα απ’ ότι πριν, με τον Bill Ward στις τάξεις τους.
Σίγουρα. Εφόσον είναι μαζί μας, ζωντανοί, θα έπρεπε να βγουν μία τελευταία φορά.
Πάμε σε κάτι διαφορετικό. Αυτόν τον μήνα, έχεις κάνει “take over” το Rock Kommander, το video game που είσαι μέρος του.
Μου άρεσε πολύ η συνεργασία με το Rock Kommander, είναι και η πρώτη φορά που είδα τον εαυτό μου avatar σε video παιχνίδι. Είχαμε κάνει ένα κόμικ παλαιότερα, αλλά σε mobile video game, είναι η πρώτη φορά. Ήταν μία ωραία ευκαιρία και για εμένα. Είναι ένα παιχνίδι που φτιάχνεις τη δική σου μπάντα και μπορείς να με πάρεις στη μπάντα σου ώστε να κερδίσεις τα Battle of the Bands, να προχωρήσεις, να κερδίσεις δώρα κτλ. Έχει πολύ πλάκα.
Αν δεν μπορείς να πάρεις τον πραγματικό Gus στη μπάντα σου, πάρτον virtual! Χαχαχα!
Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να με πάρω στο παιχνίδι (γιατί είμαι και άσχετος με τέτοιου είδους παιχνίδια) και τα κατάφερα. Καλός ήμουν! Χαχαχα! Αλλά δεν σκαμπάζω και πάρα πολλά. Μου είναι πιο εύκολο να παίξω κανονική κιθάρα, παρά στο παιχνίδι! Χαχαχα!
Έχουμε όμως και το Rock Hard Festival Greece!
Συγχαρητήρια κιόλας.
Είναι μεγάλη μας τιμή που θα παίξεις. Θέλουμε να κάνουμε πράγματα που θα είναι μοναδικά και μας προσφέρεις κάτι πραγματικά μοναδικό, που θα ήθελα να πούμε λιγάκι στον κόσμο τι θα είναι, χωρίς να πούμε ονόματα (αυτό θα γίνει όταν πρέπει). Πες μας όμως λίγο το concept πίσω από το Gus G & friends.
Η ιδέα ήταν να κάνουμε ένα πιο special live για το ελληνικό κοινό και το κοινό του Rock Hard Festival Greece και το βαφτίσαμε Gus G & friends. Το setlist θα είναι πιο μοναδικό, εννοείται όμως ότι θα περιλαμβάνει τη δική μου μουσική, κάποιες διασκευές, κάποιες συνεργασίες με άλλους μουσικούς επί σκηνής. Είναι λίγο νωρίς να ανακοινώσουμε ονόματα, αλλά υπάρχουν πολλές ωραίες ιδέες, αλλά θα είναι κάτι που θα γίνει μόνο εδώ και για πρώτη φορά. Νομίζω ότι πρώτη φορά θα κάνω κάτι τέτοιο με τόσους πολλούς καλεσμένους. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον και θέλω να ετοιμάσω κάτι πολύ special για το φεστιβάλ.
Να πούμε ότι συζητάμε πολύ για τα ονόματα…
Ναι, υπάρχει αρκετό brainstorming αυτές τις μέρες…
…το οποίο όταν καταλαγιάσει και τούτο εδώ με το Μέγαρο και ηρεμήσεις λίγο, θα μιλήσουμε λίγο περισσότερο. Όπως και να έχει, ας μείνετε λίγο συντονισμένοι, γιατί νομίζω ότι τα ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα και θα αξίζει τον κόπο να έρθει κάποιος στην Τεχνόπολη.
Ναι, ναι, υπάρχει ωραίο line-up κι αυτό το one-off με τους CANDLEMASS με τον Messiah και είμαι σίγουρος ότι ετοιμάζετε πολύ ωραία πράγματα. Και το venue επίσης είναι πολύ ωραίο, η Τεχνόπολη, έχουμε παίξει στο παρελθόν και το ξέρουμε.
Φέτος θα είναι χρονιά Gus G;
Έτσι φαίνεται. Θα παίξουμε 5-6 φεστιβάλ το καλακαίρι, αλλά αυτό θα είναι, γιατί θέλω να κάτσω να γράψω το επόμενο άλμπουμ μας. Οπότε θα κάνω και σόλο φεστιβάλ και το show στο Rock Hard Festival Greece και τον Οκτώβριο θα ακολουθήσει η περιοδεία με τον Ronnie Romero.
Ευχαριστούμε πολύ!
Εγώ ευχαριστώ.
Σάκης Φράγκος
Κάμερα/editing: Έλενα Βασιλάκη
Live photos: ©akriviadis
