Σε καιρούς που απαιτείται ψυχραιμία και καθαρό μυαλό προκειμένου να ανταπεξέλθουμε των καθημερινών πια δυσκολιών, το Underground απρόσκοπτα συνεχίζει να μας προσφέρει παρηγοριά και ένα σωρό λόγους στο να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τα δρώμενα του… Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός και ακόμα κι αν διαβάσετε διθυραμβικά σχόλια για κάποιον καλλιτέχνη, φροντίστε πρωτίστως να σχηματίσετε την δική σας γνώμη και μην βιαστείτε να προμηθευτείτε την δουλειά του… Οι καλύτερες επενδύσεις είναι εκείνες που ο ακροατής-οπαδός έχει σιγουρευτεί στο maximum πως αξίζει να τις στηρίξει… Δεν υπάρχουν άλλωστε περιθώρια για αλόγιστες αγορές…
Το Ευρωπαϊκό κοινό ανέκαθεν έτρεφε μεγάλη συμπάθεια στον Αμερικανικό metal ήχο και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της ηπείρου, μπάντες από την άλλη όχθη του Ατλαντικού έχουν την τιμητική τους στο billing. Oι Γερμανοί ALPHA TIGER αποτελούν την μετονομασία των SATIN BLACK, οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει τα “Harlequin” CD και “Martyr’s paradise” EP, το 2008 και 2010 αντίστοιχα. To κουιντέτο από τα πρώτα του βήματα έδειχνε πως το power metal ήταν από τις βασικές του προτεραιότητες, παράλληλα όμως είχε και αρκετά thrash στοιχεία, τα οποία ωστόσο εγκαταλείφθηκαν πλήρως όταν αποφάσισαν να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους –σαν ALPHA TIGER πλέον- “Man or machine”. Αυτό ερμηνεύεται ως ένα στιβαρό σύνολο από εμφατικές, φλεγόμενες δισολίες και riff ξυράφια και έναν τραγουδιστή που σε αρκετές περιπτώσεις κοιτάει στα μάτια τον σπουδαίο Tom Mallicoat των LETHAL στο μνημειώδες εκείνο “Programmed”!!! O Stephan Dietrich όμως αποδεικνύει και στις συνθέσεις που απαιτείται πιο down to earth ερμηνεία όπως το απολαυστικό “When autumn leaves fall” πως δεν είναι ένας ακόμα υψίφωνος performer αλλά ένας καταρτισμένος μουσικός που δίνει το προσωπικό του στίγμα στο συνολικό αποτέλεσμα. Πολλά υποσχόμενο σχήμα που παρά το νεαρό της ηλικίας του και τον ενθουσιασμό του, βαδίζει στις ράγες της επιτυχίας και θα πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί που ένα από τα σπουδαιότερα κομμάτια της χρονιάς που διανύουμε (“Starrider”) φέρνει την υπογραφή του!!!
Το νέο αίμα της Σουηδικής σκηνής κυριολεκτικά βράζει και ουδείς μπορεί να σφυρίξει αδιάφορα προβάλλοντας ως αντεπιχειρήματα πως οι πιτσιρικάδες που αποτελούν τους ENFORCER, IN SOLITUDE, PORTRAIT, STEELWING και λοιπούς, αναμασούν ότι δίδαξαν στα 80’s οι IRON MAIDEN και οι MERCYFUL FATE… Τα συγκεκριμένα παραδείγματα μόνο τυχαία δεν αναφέρθηκαν… Με την ίδια λογική λοιπόν, ας γυρίσουμε την πλάτη απαξιώνοντας ότι κυκλοφόρησε στην μεταλλική αγορά από το ’85-’86 και μετά… Επί του προκειμένου… Δεν θυμάμαι εδώ και αρκετό καιρό να έτυχε κάποιο teaser κομμάτι να μ’ έχει βάλει τόσο πολύ στην πρίζα ώστε να περιμένω αγωνιωδώς το ντεμπούτο μπάντας… Ο λόγος για το θαυμάσιο “Heart of Tokyo” και τους ΚΑΤΑΝΑ… Το πλήρωμα του χρόνου κατέφθασε λοιπόν και το “Heads will roll”, ως πρώτο διαπιστευτήριο της πεντάδας, βρίσκεται πολύ κοντά στο να το χαρακτηρίσω ως ένα άλμπουμ που δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο από κάθε θιασώτη του κλασικού heavy metal! Με την συντριπτική πλειοψηφία των συνθέσεων να “ζέχνουν” MAIDENίλα εποχής “Number of the beast”, “Piece of mind” και “Powerslave” (ακούστε για παράδειγμα το “Quest for Hades” που αποτελεί την απάντηση του σχήματος στο κλασικό “Rime of the ancient mariner”), να φιλοξενούν μελωδικές κιθαριστικές γραμμές, φωνητικά στο ίδιο μήκος κύματος και άκρως “κολλητικά” ρεφραίν, διαφοροποιούν τους KATANA από τους αρχικώς αναφερθέντες συμπατριώτες τους. Αναμένουμε την συνέχεια, ευελπιστώντας πως το πολύ καλό επίπεδο του “Heads will roll” είναι απλά η αρχή για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα στο μέλλον…
Παραπάνω από μία δεκαετία στο κουρμπέτι οι Βραζιλιάνοι DOMINUS PRAELII, ένα συγκρότημα με βαθιά ριζωμένη την αφοσίωση στα ιδανικά του ανόθευτου heavy metal, επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από αρκετά χρόνια με το τρίτο τους CD “Keep the resistance”… Όσοι έχουν ακούσει τις προηγούμενες τους δουλειές “Holding the flag of war” (2002) “Bastards & killers” (2006), γνωρίζουν τι πρόκειται ν’ ακούσουν… Ασυμβίβαστα τραχύ heavy metal, με τις γνώριμες 80’s επιδράσεις στο προσκήνιο και πίστη στο Underground ιδεώδες. Έχω την αίσθηση ωστόσο πως το πρόσφατο τους υλικό δεν στέκεται στα αξιοπρόσεχτα επίπεδα του παρελθόντος και παρά τις υπερφιλότιμες προσπάθειες τους να κερδίσουν την αμέριστη συμπαράσταση μας, κάπου πέφτουν στην παγίδα της επανάληψης όπως άλλωστε συμβαίνει κατά κόρον στην εποχή μας. Τα κομμάτια τους έχουν ποιοτικά σκαμπανεβάσματα, κάτι που τους αφαιρεί την δυνατότητα να παρουσιάσουν ένα άλμπουμ που θα συγκεντρώσει πάνω του τα βλέμματα μιας μεγάλης μερίδας του μεταλλόκοσμου… Ο τελικός κριτής βέβαια είναι ο ακροατής, οπότε δεν χάνεται τίποτα απ’ το να ακούσετε το “Keep the resistence” και ν’ αποφασίσετε αν οι DOMINUS PRAELII διαθέτουν τα συστατικά εκείνα που ψάχνεται στην μεταλλική σκηνή σήμερα…
Οι εποχές που η Βελγική heavy metal σκηνή είχε ως εμπροσθοφυλακή συγκροτήματα όπως οι OSTROGOTH, CROSSFIRE, LIONSPRIDE, BAD LIZZARD, PALASS έχει περάσει ανεπιστρεπτί… Μια γλυκιά ανάμνηση ορισμένων εξαιρετικά σημαντικών άλμπουμ για το Ευρωπαϊκό heavy metal, που δεν στάθηκε ωστόσο ικανή στο να βγάλει την χώρα από το καβούκι της και ν’ ακολουθήσει σε ποσότητα αλλά κυρίως σε ποιότητα την συγκομιδή των γειτόνων Ολλανδίας, Γαλλίας και ακόμα περισσότερο της Γερμανίας… Η εμφάνιση των FIREFORCE διαμέσου ενός αδιάκοπου βομβαρδισμού δίσκων για κάθε γούστο και από κάθε γωνιά του πλανήτη, πολύ φοβάμαι πως δεν θ’ αλλάξει δραστικά την κατάσταση… Το κλασικό heavy/power metal του κουιντέτου –και όσο καλές προθέσεις κι αν διαθέτουμε- δεν προσθέτει κάποιο στοιχείο που θα μας κάνει να επαναλάβουμε την ακρόαση του ντεμπούτου τους “March on” και θεωρώ αρκετά πιθανό να «χαθεί» ανάμεσα σε τόσα αξιόλογα συγκροτήματα που καταθέτουν σαφώς πιο αξιόπιστες ηχητικές προτάσεις… Αν και κάποια από τα μέλη τους έχουν αρκετή εμπειρία προερχόμενοι από τους PATRIARCH και DOUBLE DIAMOND (ουσιαστικά οι FIREFORCE των τελευταίων), συνθετικά παρουσιάζουν χτυπητές αδυναμίες, κάτι που θα πρέπει να διορθώσουν στην επόμενη τους δουλειά… Για την ώρα, αυτό που μας μένει είναι το ομολογουμένως εντυπωσιακό εξώφυλλο, το οποίο και παραπέμπει «στεγνά» στις τελευταίες δουλειές των Δανών IRON FIRE…
Κλείνοντας τα πεπραγμένα του πρώτου internetικού Brotherhood of steel, ας κάνουμε μία στάση στην άλλοτε κραταιά Αμερική και συγκεκριμένα στους VOLTURE που μέσα στο 2011 μας χάρισαν το πολύ αξιόλογο “Shocking its prey” EP υπό την αιγίδα της Heavy Artillery. Μέλη των IMMORTAL AVENGER & TWISTED TOWER DIRE, με την σύμπραξη του κιθαρίστα των MUNICIPAL WASTE, Ryan Waste (που εδώ παίζει μπάσο), ένα μάτσο obscure επιρροές ως αγαπημένα ακούσματα και δεδομένα τρελή διάθεση για καυτό, πωρωτικό heavy metal, είναι η επιτυχημένη συνταγή που φέρνει τους Αμερικανούς σε περίοπτη θέση όσον αφορά τις ανερχόμενες μπάντες της χώρας τους! Οι κιθάρες “ξερνούν” λυσσασμένα riff και solos, τα φωνητικά πιάνουν συχνά πυκνά υψηλές οκτάβες ενώ το rhythm section ηχεί τόσο συμπαγές και πειστικό που δεν σου αφήνει περιθώρια για γκρίνιες και αμφισβητήσεις. Έξι κομμάτια, σε γενικές γραμμές όλα τους στο ίδιο θαυμάσιο επίπεδο, που συνιστούν αυθόρμητες δηλώσεις πίστης και λατρείας στα εφηβικά είδωλα των δημιουργών τους και δείχνουν ότι οι VOLTURE αν συνεχίσουν με την ίδια όρεξη και δημιουργικότητα, δεν θ’ αποτελέσουν άλλη μια φωτοβολίδα με σύντομη διάρκεια λήξης, όπως τόσοι και τόσοι που έκαναν αίσθηση για σύντομο χρονικό διάστημα και μετά εξαφανίστηκαν… Για τους εραστές του βινυλίου κυκλοφορεί και σ’ αυτή την μορφή και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!! If it’s not loud, it’s not allowed!
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
