Αυτή ήταν η τρίτη συνέντευξη που έκανα με τον Charlie Benante, τον ντράμερ-μετρονόμο των ANTHRAX, σχετικά με το “Worship music”, μόνο που αυτή τη φορά –απ’ ότι φαίνεται- θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ μέσα στον Σεπτέμβριο. Τα θέματα που είχαμε να συζητήσουμε ήταν πάρα πολλά. Αλλαγές τραγουδιστών, συνεχείς αναβολές, το Big 4, ο Andreas Kisser που έπαιξε μαζί τους κιθάρα και πάρα πολλά άλλα. Ο Charlie, υπήρξε «σφιχτός» στην αρχή, αλλά θέλοντας και μη, στη συνέχεια προέβη σε σκληρές δηλώσεις, ιδιαίτερα για την περίοδο του Dan Nelson, που παραλίγο να τους οδηγήσει σε διάλυση…
Όλα καλά στην Ελλάδα φίλε μου; Διαβάζω συνεχώς ότι έχετε τεράστια οικονομικά προβλήματα…
Αρχίζουμε και τα συνηθίζουμε δυστυχώς… Αλλά θα το παλέψουμε. Το θέμα είναι όμως ότι κι εσείς έχετε οικονομικά προβλήματα…
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι ένα μάτσο ηλίθιοι, οπότε είναι λογικό να έχουμε κι εμείς προβλήματα…
Ας μιλήσουμε για το δίσκο όμως. Είναι η τρίτη συνέντευξη που κάνουμε για το “Worship music” τα τελευταία πέντε χρόνια και τελικά θα κυκλοφορήσει μόλις σε λίγες μέρες. Θεωρείς ότι αυτός ο δίσκος είναι το “Chinese democracy” αυτής της δεκαετίας; Ξέρουμε τον τίτλο του δίσκου εδώ και πολλά χρόνια, έχουν γίνει αλλαγές μελών, έχετε παρουσιάσει live αρκετά κομμάτια…
Ναι, καταλαβαίνω… Εγώ είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που τελικά καταφέρνει να κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος. Νιώθω τεράστια ανταμοιβή για τις προσπάθειές μας και είναι πολύ σπουδαίο. Περάσαμε πολλές κι εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις και μάθαμε μέσα από αυτές τις εμπειρίες που αποκομίσαμε, είτε ήταν καλές είτε κακές. Ελπίζω να μάθουμε μέσα από αυτές και να προχωρήσουμε εμπρός.
Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σε ρωτήσω και τόσο λίγος ο χρόνος μας. Το πρώτο και βασικό, είναι για τον Joey Belladonna. Πως αποφασίσατε να δουλέψετε πάλι μαζί του, τη στιγμή που τον είχατε διώξει, είχαν γίνει πολλές υποτιμητικές δηλώσεις για εκείνον και τελικά τον ξαναφέρατε στη μπάντα…
Το θέμα είναι ότι πριν επιστρέψει, είχα γράψει μερικά τραγούδια που δεν ταίριαζαν ακριβώς στο ύφος των ANTHRAX και ήθελα εντελώς διαφορετικά φωνητικά. Μίλησα με αρκετούς τραγουδιστές, ένας από αυτούς ήταν και ο Joey, είπε δύο τραγούδια, του άρεσαν, αρχίσαμε πάλι να έχουμε καλή σχέση και ήταν πραγματικά καλά. Τον ρώτησα αν θα ήθελε να δουλέψει και πάλι μαζί μας, συμφώνησε και ξαφνικά έσκασε η βόμβα με τους METALLICA που μας πήραν μαζί τους στο Big 4. Νομίζω ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο κι έτσι όπως έγινε όλη η φάση, θέλω να πιστεύω ότι ήταν όλα σωστά.
Ναι, αλλά πριν από αυτό, είχατε δουλέψει με έναν νέο τραγουδιστή, τον Dan Nelson, είχαμε κάνει και συνεντεύξεις μαζί για τον δίσκο που θα κυκλοφορούσατε και ξαφνικά σταματήσαμε να ακούμε για τους ANTHRAX, ώσπου έσκασε το νέο ότι τον διώξατε και πάει πίσω η κυκλοφορία… Πιστεύω ότι ήταν πολύ δύσκολη περίοδος για εσάς και παραλίγο να σας οδηγήσει στη διάλυση (σ.σ. όπως είχαν δηλώσει στο γερμανικό ROCK HARD).
Ήταν μία πολύ περίεργη κατάσταση για την οποία δεν μου αρέσει να μιλάω. Έχει τελειώσει και δεν θέλω καν να τη θυμάμαι. Δουλεύουμε τώρα με αυτήν τη σύνθεση, αυτό είναι το γκρουπ και δεν μου αρέσει να γυρίζω πίσω. Και φυσικά υπάρχει λόγος γι’ αυτό…
Σέβομαι την άποψή σου… Ας το πάμε αλλιώς λοιπόν. Αυτά τα τραγούδια έχουν γραφτεί σε μία μακρά χρονική περίοδο, έτσι;
Ναι.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως είχατε τρεις διαφορετικούς τραγουδιστές, τον John Bush, τον Joey Belladonna και τον Dan Nelson, να μην αναφέρουμε κι άλλους που ενδιάμεσα έπαιζε να έρθουν στη μπάντα…
Εδώ πρέπει να τονίσω ότι όταν γράφω τραγούδια, δεν είχα εκείνον τον συγκεκριμένο τραγουδιστή στο μυαλό μου (σ.σ. αμάν, μίσος για τον Nelson). Στο μυαλό μου είχα μόνο τον Joey Belladonna και τον John Bush. Πολλά τραγούδια άλλωστε είχαν γραφτεί μετά την reunion περιοδεία και είχα στο μυαλό μου τον Joey να τραγουδά. Λογικό είναι, μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας με αυτούς τους δύο τραγουδιστές, να μου έρχεται φυσιολογικά η φωνή τους στο μυαλό μου χωρίς κόπο.
Έχοντας ακούσει κάποια τραγούδια και με τον Nelson και με τον Belladonna, οφείλω να ομολογήσω ότι με τον πρώτο ακούγονταν πιο μοντέρνα και brutal, ενώ με τον δεύτερο, πιο κλασικά ANTHRAX και πιο πολύ στο κλίμα της Big 4 περιοδείας ας πούμε…
Όχι, όχι. Μου φαίνεται ότι πρέπει να διευκρινίσω κάτι. Το μεγαλύτερο θέμα που είχαμε με τον Dan Nelson, ήταν ότι δεν ακουγόμασταν σαν ANTHRAX. Δεν ήμασταν εμείς! Η μουσική ήταν ANTHRAX, αλλά τα φωνητικά ακούγονταν σαν τους PANTERA! Το βλέπαμε όλοι μας, ότι κάτι δεν ήταν σωστό. Με τον Joey, τα πράγματα ήταν απλά. Όλοι μας λέγαμε: «Αυτό είναι. Ακουγόμαστε σαν ANTHRAX και πάλι».
Επομένως, αναγνωρίζεις ότι είχατε κάνει λάθος επιλογή…
Δεν το λέω για αστείο, αλλά πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και είναι η μοίρα μας τελικά να τραγουδά μαζί μας και πάλι ο Joey Belladonna στα καινούργια μας κομμάτια.
Το πρώτο τραγούδι που παίξατε live από το δίσκο σας και το χαρίσατε για free downloading, ήταν το “Fight ‘em till you can’t”, το οποίο αντιμετωπίστηκε με εκπληκτικό τρόπο από τους οπαδούς του συγκροτήματος. Τι θέλατε να δείξετε με αυτό το τραγούδι, που ακούγεται σαν τους κλασικούς ANTHRAX ύμνους του παρελθόντος;
Θέλαμε να χαρίσουμε στους οπαδούς μας κάτι δωρεάν, για όλα αυτά τα χρόνια αναμονής, επειδή το αξίζουν. Αυτό το τραγούδι αντιπροσωπεύει αυτό που είμαστε τώρα, το παίξαμε στην τελευταία ευρωπαϊκή μας περιοδεία και ο κόσμος το αντιμετώπισε πάρα πολύ θετικά. Είμαστε απίστευτα χαρούμενοι γι’ αυτό.
Το δεύτερο τραγούδι που διαθέσατε για τους οπαδούς σας, ήταν το “The devil you know”, το οποίο θυμίζει αρκετά στο ξεκίνημα τουλάχιστον το “Caught in a mosh”…
Ακριβώς!
Ναι, αλλά στη συνέχεια μου θυμίζει και κάτι από STONE SOUR!
Δεν θα το έλεγα αυτό…
Δεν το βρίσκω και πάρα πολύ απίθανο να μοιάζει όμως. Γνωρίζω πολύ καλά, από παλιό μέλος των ANTHRAX, ότι ήσασταν πάρα πολύ κοντά στο να πάρετε τον Corey Taylor (SLIPKNOT, STONE SOUR) για τη θέση του τραγουδιστή…
Χμμμ… Βασικά ήταν περισσότερο μία σκέψη που κάναμε και ίσα που το είχαμε συζητήσει… Ο Corey είχε δοκιμάσει 3-4 τραγούδια, είχε γράψει μερικούς στίχους κτλ, αλλά δεν είχαμε την ευκαιρία να κάτσουμε μαζί και να δουλέψουμε όπως έπρεπε…
Βασικά, εκείνο που είχα μάθει από το πρώην μέλος σας, ήταν ότι τελικά δεν του το επέτρεψε η εταιρία του, η Roadrunner, επειδή ήθελε εκείνο το καλοκαίρι να βγάλει με τους SLIPKNOT το “All hope is gone”, με οποιοδήποτε κόστος και να ξεκινήσει πολύ μεγάλη περιοδεία, οπότε αυτό δεν θα του άφηνε το περιθώριο να δουλέψει με μία τόσο απαιτητική μπάντα όπως οι ANTHRAX.
Οκ… Εσύ το είπες…
Έχοντας ακούσει τραγούδια σας στις παλαιότερες εκτελέσεις τους, όπως το “Revolution screams”, πόσο δύσκολο ήταν να αλλάξετε αυτά τα τραγούδια και να τα προσαρμόσετε στη φωνή του Belladonna και να μην ακούγονται τόσο PANTERA όπως είχες πει προηγουμένως;
Κοίτα… Είχαμε έναν τραγουδιστή ο οποίος ακουγόταν σαν τον Phil Anselmo και παρά το γεγονός ότι του το λέγαμε συνέχεια, δεν έδειχνε να το καταλαβαίνει με τίποτα. Ο Joey μοιάζει με τον Joey! Υπάρχει ένας γάμος ανάμεσα στη φωνή και τη μουσική. Όταν τραγουδά ο Joey ακούγεται σαν ANTHRAX. Το ύφος που είχαμε στα 80’s είναι τόσο προφανές σ’ αυτόν το δίσκο. Πιστεύω ότι όσοι λάτρεψαν το “Among the living”, όταν ακούσουν το “Worship music”, θα πουν ότι αυτός είναι ο δίσκος που περίμεναν από τους ANTHRAX.
Δεν είχατε πίεση για να γράψετε αυτόν το δίσκο, μετά από τόσα χρόνια αναμονής και από τους οπαδούς και από τον Τύπο και από τη δισκογραφική σας εταιρία; Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να αντεπεξέλθετε;
Δεν νιώσαμε καμία πίεση. Εκεί που θα νιώσουμε μεγάλη πίεση σίγουρα, θα είναι στον επόμενο δίσκο, γιατί σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κάνουμε οχτώ χρόνια να τον τελειώσουμε.
Είναι πιο μεγάλο διάστημα και από τους DEF LEPPARD ή τους GUNS N’ ROSES!!!
(γέλια)
Έχετε ένα τραγούδι που ονομάζεται “Judas Priest”. Είναι κάποιου είδους tribute στους JUDAS PRIEST;
Παρότι μοιάζει με JUDAS PRIEST, δεν είναι κάποιου είδους tribute. Την ημέρα που γράψαμε αυτό το τραγούδι με τον Scott Ian, είχαν ανακοινώσει οι PRIEST την τελευταία τους περιοδεία κι εμείς αναρωτιόμασταν πως θα είναι ο κόσμος χωρίς τους JUDAS PRIEST να παίζουν live… Έτσι, ο τίτλος με τον οποίο δουλεύαμε το κομμάτι, ήταν πολύ απλά “Judas Priest” κι αυτό τελικά έμεινε. Είχε πλάκα όμως, γιατί στο μεσαίο μέρος, πήραμε μερικούς τίτλους κομματιών των JUDAS PRIEST, τους ανακατέψαμε και τους κάναμε να βγάζουν νόημα. Χρησιμοποιήσαμε τίτλους όπως “Rapid fire”, “Steeler”, “Screaming…”, “Genocide” και κάναμε τους στίχους να έχουν νόημα. Αυτό το σημείο νομίζω ότι είναι το δικό μας tribute στους JUDAS PRIEST.
Σε έχω ακούσει να χαρακτηρίζεις το “In the end”, ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια των ANTHRAX που έχουν γραφτεί ποτέ, αλλά δεν το έχω ακούσει ακόμα. Αυτό που ξέρω είναι ότι μιλά για τον Ronnie James Dio και τον Dimebag Darrell.
Όντως είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Μιλάει για τον Ronnie James Dio και τον Dimebag Darrell όπως είπες. Κάποια στιγμή, ο Scott, είχε μπλοκάρει εντελώς όταν έγραφε αυτό το κομμάτι και όταν του είπα δύο στίχους που αναφέρονταν στον Dimebag, το τελείωσε σε λίγα λεπτά! Ξέρεις, ο Scott ήταν πολύ καλός φίλος με τον Dimebag και ο Joey με τον Ronnie James Dio. Ιδίως ο Joey, το πήρε πολύ βαριά όταν πέθανε ο Dio και πιστεύω ότι κάθε φορά που θα το παίζουμε ζωντανά, κάπου εκεί ψηλά θα το ακούνε και το πνεύμα τους θα είναι μαζί μας.
Πως ήταν η εμπειρία να παίζετε live με τον Andreas Kisser των SEPULTURA για κάποιες ημερομηνίες στην τελευταία σας περιοδεία, λόγω του ότι ο Scott Ian απέκτησε τον πρώτο του γιο και ήταν κοντά στην οικογένειά του; Πως ήταν για σένα να παίζεις με κάποιον άλλο εκτός από τον Scott μετά από 30 περίπου χρόνια;
O Andreas ήταν η πρώτη μας επιλογή για αντικαταστάτης. Έχει μοναδικό ύφος και στυλ και ξέραμε εκ των προτέρων ότι θα ήταν φοβερός. Κάθε βράδυ έδινε τον καλύτερό του εαυτό και μας ενέπνεε. Ήταν εκπληκτική εμπειρία και μακάρι να μπορούσε να μείνει μαζί μας και να είχαμε τρεις κιθαρίστες, σαν τους IRON MAIDEN!!!
Χωρίς να έχετε κυκλοφορήσει στούντιο δίσκο για οχτώ χρόνια, πως σας βοήθησε η εμπειρία του Big 4 να αποκτήσετε καινούργιους οπαδούς, αφού οι παλιοί σας ίσως είναι πια αρκετά μεγάλοι και χρειάζεστε μία «μετάγγιση» ώστε να «αποκαταστήσετε» το όνομά σας;
Είναι βέβαιο ότι αυτή η περιοδεία μας έδωσε την ώθηση που χρειαζόμασταν. Πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια τους METALLICA επειδή μας έδωσαν τη δημοσιότητα και την ώθηση που είχαμε ανάγκη. Πραγματικά μας έκαναν χάρη που μας φώναξαν να παίξουμε μαζί τους και είμαστε απίστευτα χαρούμενοι γι’ αυτό. Οι συναυλίες του Big 4 είναι ιστορικές και μπορεί να μην ξανασυμβούν ποτέ, αν και ποτέ μη λες ποτέ.
Ίσως τώρα οι ANTHRAX να εμφανίστηκαν μπροστά σε νεαρό κοινό που πολύ πιθανώς να μην ήξερε καθόλου τη μουσική τους…
Νομίζω ότι όλες οι μπάντες, εκτός από τους METALLICA, έπαιξαν μπροστά σε κοινό που δεν ήξερε καθόλου τη μουσική τους (γέλια). Η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που ερχόταν στις συναυλίες, ήταν οπαδοί των METALLICA. Όποτε για όλους μας ήταν μία περίπτωση που ότι και να συνέβαινε, είχαμε κάτι να κερδίσουμε.
Και νομίζω ότι εσείς είχατε το μεγαλύτερο περιθώριο να κερδίσετε…
Όχι μόνο να κερδίσουμε, αλλά και να αποδείξουμε. Πρέπει λοιπόν, να ξαναπώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους METALLICA, αλλά και στους SLAYER και τους MEGADETH, που βοήθησαν τα μέγιστα ώστε να λειτουργήσει όλο αυτό.
Αν δεν κάνω λάθος, θα περιοδεύσετε στην Αμερική με τους TESTAMENT και τους DEATH ANGEL;
Ναι, προσπαθούμε να το στήσουμε κι έχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να συμβεί αυτό τον Οκτώβριο – Νοέμβριο. Στην Ευρώπη σκεφτόμαστε να έρθουμε πάλι το 2012, αφού ήμασταν εκεί τα δύο τελευταία καλοκαίρια.
Θα παίξετε τελικά αυτό το secret show που φημολογείται ότι θα κάνετε στην Αμερική λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου;
(σιωπή)
Κατάλαβα… Αν μου το πεις, δεν θα είναι πια μυστικό!!!
(γέλια) Καλά, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν θα είναι απλά μία συναυλία των ANTHRAX.
Ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα κι ελπίζω να τα ξαναπούμε από κοντά στην Ελλάδα.
Κι εγώ το ελπίζω. Ευχαριστώ πολύ!
Σάκης Φράγκος
Δισκογραφία (studio άλμπουμ):
“Fistful of metal” (1984)
“Spreading the disease” (1985)
“Among the living” (1987)
“State of euphoria” (1988)
“Persistence of time” (1990)
“Sound of white noise” (1993)
“Stomp 442” (1995)
“Volume 8: The threat is real” (1998)
“We ’ve come for you all” (2003)
“Worship music” (2011)
