ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The tankard” – TANKARD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΙΑ: Noise Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Harris Johns
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Andreas “Gerre” Geremia – Φωνητικά
Frank Thorwarth – Μπάσο
Andy Boulgaropoulos – Κιθάρες
Olaf Zissel – Τύμπανα
Για μια ακόμη φορά μου έλαχε ο κλήρος να καταπιαστώ με ένα άλμπουμ που, παραδοσιακά, με οδηγεί να ανοίξω μια παγωμένη μπύρα… ή μήπως όχι; Old habits die hard που λένε και στο χωριό μου, οπότε, θα ενδώσω για μια ακόμη φορά στην πέψη του ζύθου! Το έβδομο άλμπουμ των αγαπημένων αλκοολικών thrashers TANKARD, έμελλε να είναι ένα απόλυτα κομβικό άλμπουμ στην καριέρα των Γερμανών, από πολλές απόψεις. Με τίτλο το όνομα τους, ο δίσκος παρουσιάζει τους TANKARD για πρώτη φορά στην καριέρα τους ως τετράδα και με έναν πλέον κιθαρίστα, κάτι που θα συνέχιζαν εφεξής μέχρι και σήμερα. Αφορμή, η αποχώρηση του, ενός εκ των ιδρυτικών μελών της μπάντας, κιθαρίστα Axel Katzmann που η αρθρίτιδα που αντίμετώπιζε τον εμπόδισε να συνεχίσει. Από την άλλη, είχαμε αλλαγή και πίσω από τα τύμπανα, καθώς ο Arnulf Tunn που βρισκόταν στη μπάντα από το 1989 αντικαταστάθηκε από τον Olaf Zissel , πρώην ντράμερ μιας death/thrash μπάντας ονόματι AUTOPSIA με την οποία πρόλαβε και ηχογράφησε ένα demo το 1989.
Το “The tankard” αρχικά ξεγελάει, καθώς από τον τίτλο και το εξώφυλλο θα περίμενε κανείς ότι το άλμπουμ αποτελεί μια ωδή στην μπυροποσία. Και όμως το “The tankard” αποτελεί έκπληξη, τόσο στιχουργικά, όσο και μουσικά. Μιλάμε ίσως για το πιο σοβαρό και ώριμο άλμπουμ των TANKARD μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στιχουργικά η μπάντα παρουσιάζεται περισσότερο ευαισθητοποιημένη σε κοινωνικά ζητήματα, ενώ μουσικά εννοείται ότι το old school thrash που αγαπήσαμε κυριαρχεί, όμως ηχητικά ακούγεται πιο ραφιναρισμένο, θυμίζοντας αρκετά τους RAGE, κάτι που, προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου!
Προφανώς και εδώ έχουμε πολύ δυνατά κομμάτια, όπως το, παραδοσιακά φοβερό εναρκτήριο, “Grave new world”, με to riff ξυράφι, σήμα κατατεθέν των Γερμανών,τα πολύ αγαπημένα μου “Close encounter” και το ξεχωριστό western “Mess in the west” με φυσαρμόνικα και μπάντζο (!) , ενώ φυσικά το απόλυτο highlight είναι το διαβόητο “Fuck Christmas” όπου οι TANKARD τα κάνουν όλα ίσιωμα! Προσωπικά ακούω όλον τον δίσκο με μεγάλη ευχαρίστηση, αν και δεν είναι όλα τα κομμάτια το ίδιο καλά, εκτιμώ μάλιστα ότι το δεύτερο μισό του είναι ελαφρώς κατώτερο του πρώτου και ίσως αυτό να δημιούργησε και διαφωνίες ανάμεσα στους οπαδούς. Από την άλλη, η απουσία της δεύτερης κιθάρας δεν γίνεται αισθητή, καθώς τα riffs είναι τόσο αιχμηρά όσο πρέπει ενώ και η παραγωγή του Harris Johns είναι ογκώδης και στιβαρή.
Προφανώς και το “The tankard” δεν είναι για όλους, και για του λόγου το αληθές προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα στους οπαδούς όταν κυκλοφόρησε, δημιουργώντας την αίσθηση ενός love or hate άλμπουμ και έχω την εντύπωση ότι δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε τότε. Παρ’όλα αυτά, δεν παύει να είναι το άλμπουμ που έδειξε ότι οι TANKARD είχαν πολύ περισσότερα να πουν πέρα από αλκοόλ και χαβαλέ ενώ και τεχνικά, παρουσίασαν μα αξιοθαύμαστη βελτίωση. Με λίγα λόγια το “The tankard” είναι ίσως το πιο κομβικό άλμπουμ τους, καθώς αυτή η μεταστροφή σε πιο σοβαρές καταστάσεις παρέμεινε μέχρι και σήμερα, αν και εννοείται ότι το αλκοόλ επανήλθε και αυτό δυναμικά στο προσκήνιο! Λογικό, άλλωστε, για τους TANKARD μιλάμε!
Did you know that:
– Πρώτο άλμπουμ, όπως αναφέραμε, με τον Olaf Zissel που παραμένει στη μπάντα μέχρι και σήμερα, αλλά και τελευταίο με την Noise Records.
– Για την προώθηση του δίσκου γυρίστηκε video clip για το κομμάτι “Minds on the moon”.
– Αν κάποιους ξένισε λίγο η απότομη σοβαρότητα των TANKARD, αξίζει να θυμίσουμε ότι παράλληλα εκείνη την εποχή η μπάντα έτρεχε ένα side project, τους TANKWART, όπου εκεί κατέφευγαν για τις… αλκοολικές τους ανησυχίες! Μάλιστα οι επανεκδόσεις του άλμπουμ περιέχουν σαν bonus το CD των TANKWART, “Aufgetankt”.
Θοδωρής Κλώνης
