ONOMA ΑLBUM – “The oracle”- GODSMACK
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ – 2000
ΕΤΑΙΡΙΑ – Universal/ Repuplic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Dave Fortman
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/ κιθάρες – Sully Erna
Kιθάρες – Tony Rombola
Mπάσο – Robbie Merrill
Τύμπανα – Shannon Larkin
To “The Οracle”ήταν το πέμπτο συνολικά album των Βοστονέζων που κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια μετά το ΙV και ήταν μέχρι τότε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δίσκο τους. Συνολικά τέσσερα χρόνια δισκογραφικής απουσίας, χρόνια όμως που η μπάντα περιόδευε στα δύο από αυτά και έχτιζε και άλλο το όνομα της, κυρίως στην πατρίδα τους. Σε αυτόν το δίσκο θα συνεργαστούν για πρώτη φορά με τον παραγωγό Dave Fortman (MUDVAYNE, SLIPKNOT) , ένας παραγωγός που θα τους βοηθήσει στην διαδικασία της ενορχήστρωσης και μάλλον και ο λόγος που πολλές συνθέσεις ακούγονται πιο βαρύτερες από ότι στο παρελθόν.
Το “The oracle” δεν ξεφεύγει από τον χαρακτηριστικό “αλήτικο” ήχο τους, μόνο που αυτήν την φορά έχουν επικεντρωθεί στον πιο heavy χαρακτήρα του ήχου τους, παραδίδοντας μας και πάλι εκρηκτικά κομμάτια. Συνθέσεις όπως τα “Saints and sinners”, “What if ?”, “Love hate sex pain”, “Good day to die” είναι σίγουρα οι καλύτερες συνθέσεις εδώ μέσα. Ειδική μνεία αξίζει όμως και το φοβερό ομώνυμο instrumental που κλείνει τον δίσκο, μια σύνθεση που η μπάντα δηλώνει υπερήφανα τις επιρροές της από τον ήχο του “Master of puppets”, από τα πιο heavy κομμάτια τους γενικότερα.
Συνεχίζοντας το εκπληκτικό σερί της εμπορικής ευτυχίας που είχαν καταφέρει μέχρι τότε, το “Τhe Οracle” πήγε κατευθείαν στο No1 στο Billboard chart την πρώτη κιόλας εβδομάδα, κάτι που καταφέρνουν για τρίτη συνεχόμενη φορά, μιας και τα “Faceless”( 2003) και “ΙV”(2006) είχαν την ίδια τύχη. Αυτό τους τοποθετεί, τουλάχιστον για την Αμερικάνικη αγορά, σε ένα από τα πιο δημοφιλή ονόματα της δεκαετίας του 2000, γιατί όπως έχω ξαναπεί επανειλημμένα, η εμπορικότητα αποδεικνύεται πάντα με στοιχεία και όχι με το τι φαντάζεται κανείς ως εμπορικό.
Με αυτόν το δίσκο οι GODSMACK συνεχίζουν επίσης και το καλό σερί στις ποιοτικές κυκλοφορίες τους. Είχαν διανύσει μια γεμάτη δεκαετία και πλέον είχαν καθιερωθεί σαν σχήμα. Το όνομα τους συνέχιζε να διευρύνεται στον metal κύκλο και ποιοτικά τους θεωρώ από τα καλύτερα συγκροτήματα που ακούσαμε στην δεκαετία του 2000.
Το “Τhe Οracle” είναι το πρώτο album τους στην δεκαετία του ‘10, άλλης μιας επιτυχημένης δεκαετίας -όπως αποδείχθηκε- για το σχήμα και αυτή.
Did you know that:
– Το κομμάτι “Whiskey Ηangover” κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2009 σαν digital single για να προωθήσει την συμμετοχή τους στην Crue Fest 2 του καλοκαιριού εκείνου και ήταν πολύ δημοφιλές μιας και πήγε στο # 1 στα mainstream rock charts. Όμως η μπάντα δεν το συμπεριέλαβε στον δίσκο παρά ως bonus σε κάποιες εκδόσεις μιας και ο Sully Erna δήλωσε ότι εύχεται να μην το είχαν γράψει ποτέ καθώς το θεωρεί πολύ μέτριο και μισεί τους στίχους του. Συμβαίνουν και αυτά.
– Πολύς ντόρος έγινε για το εναρκτήριο κομμάτι “Cryin’ like a bitch”μιας και λέγεται ότι γράφθηκε για τον Nikki Sixx των ΜΟΤLEY CRUE μιας και στην περιοδεία Crue Fest 2 συμπεριφερόταν σαν ψηλομύτης. Μάλιστα ο Erna αποφεύγει να ονοματίσει συγκεκριμένα, όμως δηλώνει ότι σε αυτήν την συγκεκριμένη περιοδεία υπήρξαν κάποια “Rock star garbage” που ο ίδιος και η μπάντα του δεν είχαν ξανασυναντήσει μέχρι τότε. Aναφέρει επίσης ότι είχε αγανακτήσει με κάποιους rock stars που φέρονται σαν πριμαντόνες και νιώθουν ότι μπορούν να πιέζουν κάποιους ανθρώπους ώστε να νιώθουν επίκαιροι, αν και έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε που είχαν την μεγάλη τους στιγμή. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια δηλαδή!
Γιάννης Παπαευθυμίου
Ακολουθεί η συνέντευξη που κάναμε με τον Sully Erna την εποχή που κυκλοφόρησε ο δίσκοw τους.
Με καινούργιο φοβερό δίσκο επιστρέφουν οι GODSMACK, ένα από τα πιο δημοφιλή σχήματα του metal τα τελευταία χρόνια. Το “The oracle” πήγε κατευθείαν στο top των charts στην Αμερική με την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, κάτι που το πετυχαίνουν με άνεση τα τελευταία χρόνια οι GODSMACK.
Ο τραγουδιστής και ηγέτης της μπάντας Sully Erna απαντά με ειλικρίνεια όλες τις ερωτήσεις που του θέσαμε μέσω mail. Μας αποκαλύπτει κιόλας στο τέλος την πεντάδα των δίσκων που τον επηρέασαν. Σωστός ο Sully…
Συγχαρητήρια για το “The oracle”. Πώς και σας πήρε τέσσερα χρόνια για να βγάλετε νέα δουλειά;
Για την ακρίβεια δεν είναι ακριβώς τέσσερα χρόνια. Μάλλον έτσι φαίνεται όμως σε αυτό το διάστημα απουσίας μας περιοδεύσαμε για δύο χρόνια, έπειτα είχαμε έναν χρόνο διακοπή και την περσινή χρονιά γράφαμε και ηχογραφούσαμε τα καινούργια μας τραγούδια, με μια καλοκαιρινή περιοδεία ενδιάμεσα.
Για τον νέο σας δίσκο συνεργασθήκατε με τον παραγωγό Dave Fortman, πιο γνωστό για την συνεργασία του με τους SLIPKNOT, ΜUDVAYNE και άλλους. Θέλατε έναν πιο βαρύ ήχο για αυτόν τον δίσκο και επιλέξατε τον Dave για αυτόν τον σκοπό;
Ο Dave δεν μας επηρέασε στον πώς θέλαμε να ακουστούμε όσο επηρέασε την παραγωγή του δίσκου. Ήταν μια πολύ σημαντική βοήθεια και είχε μεγάλη συμμετοχή στην διαμόρφωση των ενορχηστρώσεων. Πραγματικά ξέρει την δουλειά του, φοβερός τύπος.
Το ομώνυμο κομμάτι που κλείνει και τον δίσκο είναι instrumental. Πιστεύω ότι είναι ίσως το πιο heavy κομμάτι του δίσκου. Πώς προέκυψε αλήθεια το συγκεκριμένο τραγούδι;
Έγραψα αυτό το κομμάτι με την διαδικασία ένα riff κάθε φορά. Όταν τα έβαλα όλα μαζί ένιωθα ότι θα πάει για instrumental. Και έχει αυτό το παλιό στυλ των METALLICA μέσα του, κάτι από τον ήχο του “Master of puppets”. Πραγματικά το λατρεύω αυτό το κομμάτι.
To “Cryin’ like a bitch”είναι το πρώτο σας single από τον δίσκο. Ξέρω ότι θα έχεις βαρεθεί να απαντάς σε αυτήν την ερώτηση αλλά θα ήθελα να ξέρω. Ισχύει ότι η επιρροή πίσω από αυτό το κομμάτι είναι ο Nikki Sixx; Μπορείς να μας πεις ελεύθερα, σε διαβεβαιώνω ότι δεν ξέρει να διαβάζει Ελληνικά!
Θα προτιμούσα να μην το σχολιάσω. Μερικοί άνθρωποι δεν αξίζουν την extra διαφήμιση και προσοχή. Αν με καταλαβαίνεις… (σ.σ.: το πιάσαμε το υπονοούμενο!!)
Το “What if ?” αποτελεί το αγαπημένο μου κομμάτι από τον δίσκο, εξαιρετικό πραγματικά. Θα ήθελες να μας πεις λίγα πράγματα για αυτό το κομμάτι;
Xαχα! Είναι περίεργο πώς όλοι επιλέγουν αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι. Νομίζω πως έκανα καλά που έκρυψα κάπως το νόημα αυτού του κομματιού, ίσως και πάλι όχι. Έχει να κάνει με τα συναισθήματα μου για το πώς θα ένοιωθα αν εγκατέλειπα την μπάντα και έκανα solo καριέρα ή αν αποφάσιζα να μην ήθελα να το κάνω άλλο πια. Δεν λέω ότι θα το κάνω, απλά αναρωτιέμαι και λέω…What if ?
Ποια κομμάτια από τον δίσκο έχετε σκοπό να τα κυκλοφορήσετε σαν επόμενα singles;
Προσωπικά θα ήθελα τα “Saints and sinners”, “War & peace” και το “Love hate sex pain”.
Ο δίσκος ήταν να ονομασθεί “Saints and sinners” και το αλλάξατε σε “The oracle”. Είχες τίποτα περίεργα “οράματα” ;
Mπα τίποτε περίεργο, μην νομίζεις. Απλά ψάχνοντας βρήκα αρκετούς δίσκους που είχαν το όνομα “Saints and sinners”. To “The Oracle” ακούγεται καλύτερα και σαν παντοδύναμος δίσκος χρειαζόταν ένα ανάλογο όνομα.
Το “The oracle” κατέκτησε την πρώτη θέση στα Billboard charts, για τρίτη συνεχόμενη φορά για τους GODSMACK. Πώς αισθάνεσαι; Θα έλεγα πώς οι οπαδοί σας είναι εκεί έξω και κάθε φορά περιμένουν πανέτοιμοι.
Είναι πραγματικά τιμή για εμάς να έχουμε τρία # 1άλμπουμ στην σειρά. Πολύ σπάνια γίνεται κάτι τέτοιο στον χώρο μας.
Για άλλη μια φορά το εξώφυλλο του δίσκου είναι χαρακτηριστικό. Ποιος είναι ο υπεύθυνος;
Τρείς διαφορετικοί άνθρωποι! Μe, myself and I. Χα, χα.
Ο ήχος των GODSMACK είναι πολύ χαρακτηριστικός και περικλείει πολλές διαφορετικές επιρροές. Ποιο θα έλεγες ότι είναι το στοιχείο που σας κάνει τόσο μοναδικούς;
Δεν είμαι σίγουρος ότι είμαστε μοναδικοί αλλά το σίγουρο είναι ότι απολαμβάνουμε να γράφουμε αυτό το στυλ μουσικής. Μας δίνει απίστευτη χαρά όταν παίζουμε τα κομμάτια μας στον κόσμο και απλά ελπίζουμε ότι υπάρχει κόσμος που απολαμβάνει να τα ακούει όσο και εμείς όταν είμαστε πάνω στην σκηνή.
Ποιες θα έλεγες ότι είναι οι ηχητικές διαφορές του “The oracle” σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ σας; Κάνατε καλό ποδαρικό σε αυτή την νέα δεκαετία με τον δίσκο αυτόν πάντως.
Στα παλιά μας άλμπουμ γράφαμε μουσική έχοντας στο μυαλό μας τα αγαπημένα μας ακούσματα από την εφηβεία μας. Σε αυτό τον δίσκο αποφασίσαμε να γράψουμε τα κομμάτια αφαιρώντας τις επιρροές αυτές από το μυαλό μας, απλά να γράψουμε κομμάτια για τους οπαδούς μας και το πώς νομίζαμε πώς αυτοί θα ήθελαν να ακουγόμαστε. Έτσι μας βγήκε ωμό, βαρύ, ζόρικο και μελωδικό.
Το κομμάτι “Whiskey hangover” που κυκλοφόρησε πέρσι σαν digital single, υπάρχει σαν bonus track στην special έκδοση του δίσκου. Γιατί δεν το συμπεριλάβατε στον δίσκο σαν κανονικό κομμάτι;
Η αλήθεια είναι ότι το αντέχω αυτό το κομμάτι. Εύχομαι να μην το είχαμε γράψει ποτέ. Είναι πολύ αναλώσιμο και μισώ τους στίχους του. Λυπάμαι. Δεν μπορείς να αγαπάς όλα τα κομμάτια υποθέτω.
Θα έρθετε στην Ευρώπη σε αυτήν την περιοδεία; Ποια πλάνα έχετε για περιοδεία μέχρι στιγμής;
To ελπίζουμε και ζητούμε συγνώμη που δεν έχουμε έρθει νωρίτερα. Αλλά το κύριο πρόβλημα ήταν η υποστήριξη από την εταιρία μας όσον αφορά την περιοδεία στην Ευρώπη. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πάντως ότι ΑΓΑΠΑΜΕ το Ευρωπαϊκό κοινό και δουλεύουμε σκληρά στο να λυθεί αυτό το πρόβλημα. Μείνετε συντονισμένοι.
Λέγεται ότι το CD σαν format θα εξαφανισθεί τα επόμενα χρόνια. Ποια είναι η άποψη σου πάνω σε αυτό το θέμα. Σαν οπαδός των δίσκων ποιο θα έλεγες ότι είναι το προσωπικό σου top 5;
Νομίζω ότι αυτό είναι το μέλλον και δεν μπορούμε να σταματήσουμε το αναπόφευκτο. Όλα έχουν τον καιρό τους και προχωράμε. Τα CD μάλλον θα είναι το επόμενο θύμα της αλλαγής των καιρών. To top 5 των δίσκων; Δύσκολο να απαντήσω σε κάτι τέτοιο αλλά θα σου πω τα πέντε αγαπημένα μου, χωρίς αξιολογική σειρά.
1. AEROSMITH – “Rocks”
2. LED ZEPPELIN – “Presence”
3. METALLICA – “Master of puppets”
4. AC/DC – “Back in black”
5. SEX PISTOLS – “Never mind the bollocks”
Γιάννης Παπαευθυμίου
