a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Outlaw gentlemen & shady ladies” – ΩΟΛΒΕΑΤ
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2013
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Vertigo
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rob Caggiano, Jacob Hansen, Michael Poulsen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΚΡΟΥΠ:
Michael Poulsen – φωνητικά, κιθάρα
Robert Caggiano – κιθάρα
Jon Larsen – drums
Anders Kjolholm – μπάσο
Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Αγαπάμε VOLBEAT! Γιατί; Γιατί μπορούμε, φυσικά (ώριμη και εμπεριστατωμένη απάντηση). Αλλά τι να γίνει που είναι από αυτές τις μπάντες που όταν πρωτοεμφανίστηκαν, κοντά 20 πλέον χρόνια πριν, έδωσαν κάτι διαφορετικό. Ναι. Δέχομαι το γιατί δεν τους αντέχουν αρκετοί. Το καταλαβαίνω. Αλλά αυτή η ιδιαιτερότητά τους, προσωπικά, αλλά και σε χιλιάδες άλλους παγκοσμίως, τους κάνει τόσο μοναδικούς, ιδιαίτερους και οριακά εθιστικούς.
Εδώ θα πάμε 10 χρονάκια πίσω, στο 2013, όταν οι Δανοί πρώην death metallers κυκλοφόρησαν το 5ο άλμπουμ τους, “Outlaw gentlemen & shady ladies”. Νομίζω, ότι αυτό το άλμπουμ έχει τον καλύτερο και ποιο ταιριαστό τίτλο συγκριτικά με το περιεχόμενό του. Τι βλακεία είπα, ε; Στο μυαλό μου τουλάχιστον, περιγράφει εξαιρετικά το ύφος των VOLBEAT σε αυτό το δίσκο, καθώς μιλάμε για τον ίσως πιο ποικίλο της καριέρας τους. Πολύ δυναμικά, heavy και σκοτεινά τραγούδια από τη μία (outlaw gentlemen), πολύ μελωδικά, ονειρικά και ναι μεν πιο “γλυκά” αλλά “επικίνδυνα” εθιστικά επίσης (shady ladies). Θυμάμαι όταν τον πρωτάκουσα τότε, μου θύμιζε τον καιρό στην Ολλανδία, που από βροχή στο πάει σε λιακάδα, χιονόνερο, συννεφιά και ότι θυμηθεί, μέσα στην ίδια μέρα. Ε, κάπως έτσι και τα τραγούδια του δίσκου. Για κάθε heavy και σε σημεία extreme (μιλάμε πάντα για τους VOLBEAT) τραγούδι, υπάρχει και ένα πιο “γλυκανάλατο” (με την καλή έννοια πάντα), για κάθε γρήγορο και τσαμπουκαλεμένο υπάρχει και ένα mid tempo και πιο μελωδικό/λυρικό. Γενικά, η ποικιλία ήταν αυτή που με τράβηξε τόσο σε αυτό το δίσκο και ακόμα και σήμερα τον έχω πολύ ψηλά στο ranking ας πούμε της δισκογραφίας τους. Ίσως το γεγονός ότι είχαν περιοδεύσει πάρα μα πάρα πολύ με το προηγούμενο άλμπουμ τους, το “Beyond hell / above heaven” και μάλιστα με τόσο ετερόκλητα σχήματα αλλά και θηρία της μουσικής μας, να έπαιξε το ρόλο του στην τόσο μεγάλη ποικιλία του δίσκου. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και ο Rob Caggiano (ANTHRAX), ο οποίος ξεκίνησε ως παραγωγός του δίσκου και κατέληξε τέταρτο και μόνιμο μέλος (και πλέον είναι ο μακροβιότερος κιθαρίστας της μπάντας μετά τον Poulsen και επιτέλους οι VOLBEAT βρήκαν σταθερότητα στο lineup). Σίγουρα το ότι ο Hank Shermann (MERCYFUL FATE) ήταν ο κιθαρίστας που τους βοήθησε σε lives μετά την αποχώρηση του Thomas Bredahl εν μέσω περιοδειών, έφερε τη συνεργασία με ένα από τα ινδάλματά τους, τον μέγα Βασιλιά Διαμαντή (Kind Diamond ντε). Άλλωστε με τον Caggiano ήρθαν πολύ κοντά και επέλεξαν να δουλέψουν μαζί αφότου έπαιξαν με τους ANTHRAX (και το υπόλοιπο Big-4) στο Sonisphere της Ελβετίας. Είναι ένας δίσκος που μοιάζει λες και το ένα έφερε το άλλο για να ενωθούν στο τέλος τα κομμάτια και να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα.
Και όπως αποδείχθηκε και από την πορεία του, ο δίσκος είναι πολύ επιτυχημένος! Άλλωστε είναι αυτός που έβαλε τη μπάντα στην πρώτη δεκάδα του Billboard 200 στην Αμερική, στη θέση 9 παρακαλώ! Και αν το θεωρείτε λίγο, στο “did you know that” θα δείτε γιατί όχι μόνο δεν είναι λίγο, αλλά είναι τεράστιο. Στη Γερμανία χτύπησε Νο 1, ξεπέρασε τις 100.000 πωλήσεις μέσα στον πρώτο μήνα (!!!) και έγινε “χρυσό φυσικά” και γενικότερα, η πορεία του σχήματος ήταν full ανοδική.
Λογικό και επόμενο βασικά, όταν έχεις μέσα κομματάρες όπως το “Room 24” φυσικά (με τον King Diamond), όταν έχεις τη thrash-ίλα (μιλάμε πάντα για VOLBEAT) “Doc Holiday”, όταν έχεις φυσικά το λατρεμένο shady lady έπος “Lola Montez”, όταν έχεις “Dead but rising”… όταν βασικά καταφέρνεις και κυκλοφορείς 8 (!) singles από δίσκο με 14 τραγούδια. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη μουσική. Θα το λέω και θα το ξαναλέω.
Το ακόμα καλύτερο, είναι πως με την έλευση του Caggiano, την πλήρη σταθερότητα πλέον στο lineup, αλλά και την έξτρα συνθετική εμπειρία και οπτική που έφερε, η μπάντα συνέχισε ανοδικά και σε θέμα ποιότητας (με εξαίρεση το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας τους και ευτυχώς κακιά παρένθεση όπως φάνηκε, το “Rewind, replay, rebound”), καθώς ο διάδοχος του “Outlaw” ήταν το “Seal the deal & let’s boogie” και πρόπερσι μας έδωσαν τη ΔΙΣΚΑΡΑ “Servant of the mind”.
Feel the fire where she walks, Lola Montez so beautiful… ομορφιές!
Did you know that:
- Γιατί λοιπόν είναι τεράστιο γεγονός ότι ο δίσκος αυτός μπήκε στην πρώτη δεκάδα του Billboard 200 στην Αμερική; Γιατί είναι κάτι που δεν είχε να καταφέρει Δανέζικο συγκρότημα για 26 χρόνια. Ποιο ήταν το αμέσως προηγούμενο; 1997, σωτήριον έτος και το eurodance ακόμα στα πάνω του. Μπάντα Δίσκος “Aquarium”. “Barbie girl”, “Doctor Jones”, “My oh my”… ελάτε τώρα! Παρεμπιπτόντως, είχε πουλήσει 1,7 εκατομύρια στην Αμερική μόνο τη χρονιά κυκλοφορίας του. Πάμε παρακάτω.
- H διασκευή που επέλεξε η μπάντα εδώ, στο “My body” των YOUNG THE GIANT είναι λίγο περίεργη. Ο λόγος βασικά, είναι πως επέλεξαν ένα τραγούδι που είχε κυκλοφορήσει 3 μόλις χρόνια πριν το δίσκο τους. Ναι, έγινε τεράστια επιτυχία στα mainstream rock μέσα, μελωδικά ταιριάζει super και το έκαναν εξαιρετική διασκευή. Όμως οι στίχοι του, είναι ίσως το κλειδί του γιατί το επέλεξαν.
- Το “Room 24” με τον King Diamond είχε προταθεί για Grammy στην κατηγορία “best metal performance” το 2014, αλλά έπεσε πάνω στο “God is dead?” των BLACK SABBATH που κέρδισε προφανώς.
- H Sarah Blackwood, η κυρία που τραγουδάει υπέροχα στο “Lonesome rider” (κομματάρα), ήταν γνωστή στους VOLBEAT από όταν ήθελαν την προηγούμενη μπάντα της, τους THE CREEPSHOW (rockabilly) για να περιοδεύσουν μαζί τους. Τελικά έγινε το “πάντρεμα” όταν η ίδια ήταν στους WALK OFF THE EARTH, αλλά δεν έχει σημασία. Είναι και η πρωταγωνίστρια όμως μίας ιστορίας που είχε παίξει σε διάφορα ειδησεογραφικά sites κυρίως, όταν το 2015, όντας 7 μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδί της και ταξιδεύοντας με το 1,5 έτους πρώτο παιδί της με την United Airlines, την κατέβασαν από το αεροπλάνο, επειδή το μωρό δεν σταμάταγε (κατά τα λεγόμενα της εταιρείας) να κλαίει. Το απίστευτο είναι πως δεν την κατέβασαν πριν την απογείωση, αλλά ο πιλότος έκανε αναστροφή και γύρισε στο αεροδρόμιο αναχώρησης αρκετή ώρα μετά. Για την ιστορία, η ίδια εταιρεία είχε πάλι έρθει στο φως της δημοσιότητας 3 χρόνια μετά για αντίστοιχο περιστατικό.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
