ΜΠΑΝΤΑ: ON THORNS I LAY
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Future narcotic”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ETAIΡΕΙΑ: Holy Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ON THORNS I LAY
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Stefanos K. – φωνητικά, μπάσο
Claudia J. – φωνητικά
Christos D. – κιθάρα
Evans M. – drums
Οι ON THORNS I LAY, είναι από τις ελληνικές μπάντες που γούσταρα πάρα πολύ στα τέλη 90s και αρχές 00s, ειδικά την περίοδο που είχα… “καεί” με τα doom/death, melodic doom/death, gothic metal, ατμοσφαιρικά, όπως θέλετε πείτε τα, αυτά τα πιο “μαύρα”, αλλά συνάμα μελωδικά και λυρικά ακούσματα, είτε με brutal, είτε με αντρικά, είτε με γυναικεία φωνητικά, είτε με συνδυασμούς. Από όλα και με πατάτες παρακαλώ.
Άλλωστε, μιλάμε για την εποχή που αυτός ο ήχος “γιγαντώθηκε” (πάντα στα δικά του δεδομένα) και βγήκανε τρομερές δισκάρες, από πάρα πολλές μπάντες. Μπάντες, που είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό στην πλειοψηφία τους: τη σταδιακή αλλαγή του ήχου τους, από πιο brutal προς πιο ατμοσφαιρικά και gothic influenced μονοπάτια. Και οι ON THORNS I LAY ακολούθησαν αυτό το μονοπάτι. Ήταν άλλωστε και σε μία εταιρεία που σε πήγαινε και προς αυτόν τον ήχο. Εκείνη την περίοδο, γύρω στο 2000, ακόμα δύο μεγάλες ελληνικές μπάντες ήταν στην Holy, οι SEPTICFLESH και οι NIGHTFALL, οι οποίοι επίσης έβγαζαν δίσκους με αντίστοιχη στροφή στον ήχο τους, ενώ υπήρχαν και σχήματα όπως οι φοβεροί Γάλλοι ELEND, μεταξύ άλλων. Ήταν και οι εξαιρετικοί EXHUMATION φυσικά, αλλά παίζανε κάτι άλλο, ασχέτως που και αυτοί είχαν άλλο ήχο στα δύο άλμπουμ τους.
Στο “Future narcotic” λοιπόν, οι ON THORNS I LAY, πήραν τον ήχο του προκατόχου του, του “Crystal tears” και τον πήγανε ένα ακόμη βήμα παραπέρα. Στο “Crystal tears” ήταν η πρώτη μεγάλη μουσική στροφή του σχήματος, όπου άφησαν πίσω τα brutal, το doom/death και τις πιο γρήγορες κιθάρες και έδωσαν χώρο στην ατμόσφαιρα, όργανα όπως η βιόλα και το πιάνο και στον συνδυασμό καθαρών αντρικών και γυναικείων φωνητικών, με τα αντρικά να είναι η βάση. Στο “Future narcotic” όμως, τα γυναικεία είναι περισσότερα και ας πούμε σε ισόποση ποσότητα με τα αντρικά. Και καλά έκαναν, γιατί η χροιά της Claudia J. είναι super για αυτό που ήθελαν να παίξουν τότε και δένει ωραία με την ιδιαίτερη χροιά του Στέφανου. Άλμπουμ στηριγμένο απολύτως στην ατμόσφαιρα, με έμφαση στις μελωδίες της βιόλας (κυρίως), αλλά και του πιάνου (σε μικρότερο βαθμό) και με τις κιθάρες να μην οδηγούν, αλλά να συνοδεύουν. Μία μίξη LAKE OF TEARS, MY DYING BRIDE, LACRIMAS PRODUNDERE (εκείνης της εποχής προφανώς), THE 3rd AND THE MORTAL και KATATONIA. Μία πολύ ωραία μίξη βασικά, χωρίς να αποτελεί σε καμία περίπτωση αντιγραφή, καθώς η μπάντα έβγαζε το δικό της ηχόχρωμα.
Όλα τα τραγούδια του δίσκου, ακολουθούν αυτό το συγκεκριμένο μονοπάτι, άλλα πιο ατμοσφαιρικά, άλλα πιο “ζωντανά”. Υπάρχουν κάποια όμως που ξεχωρίζουν και σίγουρα το πρώτο από αυτά είναι το απίθανο “Ethereal blue”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έγραψε ποτέ το σχήμα, ανεξαρτήτως του ύφους που είχε υιοθετήσει την εκάστοτε περίοδο. Από κοντά το ομότιτλο, που είναι και από τα “ζωντανά” του δίσκου, όπως και το “Feed her lust”. Στην πεντάδα, βάλτε και τα “Desire”, αλλά και το ουσιαστικά instrumental και ambient “The K song” και έχετε μία πλήρη εικόνα και για τον ήχο του άλμπουμ.
Με αυτό το άλμπουμ, θα κλείσει ο κύκλος του σχήματος στην Holy Records, ένας κύκλος τεσσάρων δίσκων που ειδικά τα “Orama” και “Crystal tears” ήταν εξαιρετικά. Από κοντά και το “Future narcotic”, αλλά ένα κλικ κάτω από αυτά τα δύο. Παρέα όμως με το επόμενο, το “Angeldust”, είναι από τα αγαπημένα μου του σχήματος.
Οι δουλειές των ON THORNS I LAY είχαν πάντα ποιότητα και ήταν, τότε, από τις πολύ ωραίες μπάντες που είχαμε στα πιο “μαύρα” μονοπάτια της metal μουσικής. Και είχαμε αρκετές σοβαρές και πολύ καλές μπάντες. Χαίρομαι που μπορεί να τους πήρε περισσότερο από μία δεκαετία, αλλά αποφάσισαν να επαναδραστηριοποιηθούν (και να προσπαθήσουν επιτέλους να έχουν ένα σταθερό lineup, κάτι που ήταν τεράστιο πρόβλημα στην πορεία τους) και δείχνουν πως ξαναβρήκαν για τα καλά τα πατήματά τους.
Did you know that:
-
To 2001, η Holy Records κυκλοφόρησε ξανά το άλμπουμ, έχοντας και 7 παρακαλώ bonus tracks (παρουσιάζοντάς τα σαν “part 2”)! Και όλα είναι μια χαρά. Και τα instrumental (όπου βλέπουμε πάλι τους ambient πειραματισμούς της μπάντας), αλλά και τα “κανονικά”, τα οποία είναι πιο up tempo και ίσως για αυτό δεν μπήκαν στο κανονικό άλμπουμ. Όμως αυτό το “SD 2001”, δεν μπορώ να καταλάβω πως το άφησαν απέξω. Όπως και το instrumental “Oxcilarating temptations”
-
Το εξώφυλλο του δίσκου, είναι δουλειά του Σπύρου Αντωνίου ή SET, των SEPTICFLESH
-
Το mastering του άλμπουμ έγινε από τον Bruno Gruel, ο οποίος εκείνα τα χρόνια είχε πάρει “εργολαβία” και τους MISANHTROPE, στους οποίους frontman ήταν τότε ο ιδιοκτήτης της Holy Records, ο Phillipe De L’Argiliere
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
