ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Brutal planet” – Alice Cooper
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Spitfire
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bob Marlette
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Alice Cooper
Μπάσo/Keyboards – Bob Marlette
Κιθάρα – Ryan Roxie
Κιθάρα – Phil X (guest)
Drums – Eric Singer
Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας. Περίμενα με τεράστια ανυπομονησία τη δισκογραφική επιστροφή του Alice Cooper ύστερα από έξι ολόκληρα χρόνια συνθετικής ανομβρίας. Βλέπετε το “The last temptation” (1994) συγκαταλέγεται στα πολύ αγαπημένα μου άλμπουμ του Alice και οι συνεντεύξεις του λίγο πριν την κυκλοφορία του “Brutal planet” έκαναν λόγο για μία συνέχεια στο concept του “The last temptation”. Δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω για να με πείσει να αγοράσω αμέσως το δίσκο… Βέβαια, αυτό συμβαίνει κάθε φορά που ο Vincent Furnier κυκλοφορεί νέο δίσκο αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Πίσω στο θέμα μας. Μόλις έβαλα το CD δεν περίμενα με τίποτα έναν τέτοιο ήχο από τον αγαπημένο μου Alice. «Δεν μπορεί…κάποιο λάθος έχει γίνει», ήταν οι πρώτες μου σκέψεις στα πρώτα δευτερόλεπτα που έμπαιναν οι χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες του Roxie. Τι δουλειά είχε ο ήχος του Marilyn Manson, του Rob Zombie και των NINE INCH NAILS σε ένα δίσκο του Alice;
Μετά το αρχικό σοκ… Γιατί σοκ ήταν… Άρχισα να προσέχω τα κομμάτια, τους στίχους, την ερμηνεία και σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι αυτή η σκοτεινή θεματολογία πήγαινε γάντι με το industrial ύφος του “Brutal planet”. Το ομώνυμο κομμάτι έχει ένα riff που σε στοιχειώνει, το “Gimme” είναι πιασάρικο όσο δεν πάει (και η στιχουργική αναφορά στο “The last temptation” ήταν απολύτως ταιριαστή), το “Wicked young man” βρίσκει τον Alice να πραγματεύεται την εφηβική οργή και ενδοσχολική βία με στίχους που παραπέμπουν σε απίστευτα ρεαλιστικές εικόνες (“cold blue swastika tattooed on my skin”), το “Take it like a woman” αποτελεί την άτυπη συνέχεια του “Only women bleed” (τουλάχιστον στα αυτιά μου… αν και αμιγώς μουσικά περισσότερο θυμίζει ατμόσφαιρα 1989-1991) κ.α. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολλά για κάθε ξεχωριστό κομμάτι του δίσκου. Πήρατε όμως μία ιδέα.
Η περιοδεία που ακολούθησε ήταν εκπληκτική με φανταστικά post-apocalyptic σκηνικά και με έναν Alice από έναν άλλο…πλανήτη (το πιάσατε, έτσι;). Η μπάντα βγάζει φωτιές (αγαπητέ Eric, πόσο γαμιστερά έπαιζες τότε), το set list είναι αψεγάδιαστο και τα κομμάτια του “Brutal planet” ακούγονται ακόμη καλύτερα. Λοιπόν, θα σας πω κάτι… Μπορεί ο Alice να έγραψε όλα (σχεδόν) τα κομμάτια με τον Bob Marlette αλλά δεν παίζει ούτε μία στο εκατομμύριο οι συνθέσεις αυτές να μην είχαν τη βούλα έγκρισης του Bob Ezrin (executive producer στο δίσκο). Και εκεί έγκειται η δυναμική ή η μαγεία αν προτιμάτε του “Brutal planet”: η ποιότητα των συνθέσεων σε κερδίζει ανεξαρτήτως του industrial ηχητικού προσανατολισμού. Το “Brutal planet” δεν είναι μονάχα ένα εξαιρετικό άλμπουμ αλλά είναι πιθανότατα το καλύτερο άλμπουμ (μαζί με το “The eyes of Alice Cooper”) που έχει κυκλοφορήσει ο Alice τα τελευταία 20 χρόνια!
Did you know that:
• Η έμπνευση πίσω από τo bonus κομμάτι στην Ιαπωνική έκδοση με τίτλο “Can’t sleep, clowns will eat me” εντοπίζεται στη σειρά κινουμένων σχεδίων The Simpsons, και πιο συγκεκριμένα στην τέταρτη σεζόν και το επεισόδιο “Lisa’s first word”.
• Λίγους μήνες μετά την επίσημη κυκλοφορία, η Spitfire κυκλοφόρησε μία tour edition η οποία περιείχε εκτός του original album και ένα bonus CD με live κομμάτια (από το Hammersmith) αλλά και μία ραδιοφωνική εκπομπή (Total Rock Documentary).
• Παρακαλούνται τα παιδιά από το ελληνικό fan club του Alice Cooper –τα οποία σημειωτέον κάνουν μία εξαιρετική δουλειά- να επικοινωνήσουν μαζί μας για να διευκρινίσουν τι σημαίνουν ακριβώς τα σύμβολα κάτω από το μάτι του Alice στο εξώφυλλο του δίσκου. Ξέρουμε ότι τα τρία τελευταία έχουν να κάνουν με αστερισμούς… τα δύο πρώτα όμως; Η εταιρεία πίσω από το σχεδιασμό του εξωφύλλου (PlanetFX) η οποία ανήκε στον πρώην κιθαρίστα του Alice, τον Kane Roberts, είχε πει τότε ότι δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Ωστόσο…μήπως είχαν;
Σάκης Νίκας
