ΜΠΑΝΤΑ: DARKTHRONE
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: Circle of the wagons
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ETAIΡΕΙΑ: Peaceville
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: DARKTHRONE
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Nocturno Culto: φωνητικά, μπάσο και κιθάρα
Fenriz: φωνητικά, μπάσο, τύμπανα
Πριν 10 χρόνια οι Νορβηγοί κυκλοφόρησαν το 15ο full length album τους. Αλήθεια πόσοι το θυμούνται σήμερα και του δίνουν σημασία ανάλογη με τους 90s δίσκους τους; Ο μηδενικός αντίκτυπος που είχε αυτός ο δίσκος οφείλεται καθαρά στο γεγονός ότι και εδώ έχουν απωλέσει πλήρως όλα εκείνα τα στοιχεία που τους έκαναν ξεχωριστούς στο μαυρομεταλλικό ήχο. Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι το δίδυμο Nocturno Culto/Fenriz ό,τι έκανε στο “Circle of the wagons” ήταν καθαρά από δική τους τρέλα για να αποτίσουν φόρο τιμής στο «true» heavy metal των 80s. Με μια διαφορά: Και στα 90s διατυμπάνιζαν ότι δεν έκαναν κάτι πρωτοποριακό, μιας και είχαν στοιχεία εμφανή από τους BATHORY και τους CELTIC FROST. Μόνο που είχαν δικό τους ήχο που τους έκανε ιδιότυπους σε μια σκηνή που μπήκε σύσσωμη να τους αντιγράψει. Θα μου πείτε και τι περίμενες να κάνουν; Να συνεχίσουν να παίζουν black metal; Όχι, θα ήθελα να κρατήσουν την ταυτότητα τους και να βγάζουν δίσκους που να είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς για το όνομα τους! Δυστυχώς αυτός εδώ είναι προχειροφτιαγμένος με αναλαμπές όπως το καταληκτικό “Bränn inte slottet” να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα με την ευρηματικότητα του τόσο σε δομή όσο και σε ήχο.
Τα καθαρά φωνητικά του Fenriz θυμίζουν έντονα τη χροιά και την προσέγγιση που είχε στο προσωπικό του project, ISENGARD και σε σημεία πραγματικά χρωματιζει ιδανικά τις ιδέες τους. Δεν ξέρω ειλικρινά αν κυκλοφορούσε αυτός ο δίσκος από άλλο συγκρότημα αν θα είχε περισσότερη τύχη. Εκείνο που ξέρω είναι ότι στα 10 χρόνια που μεσολάβησαν δεν βρήκα τον λόγο να το ξανακούσω. Μπαίνοντας στη διαδικασία να το ξανακούσω και με την απόσταση του χρόνου να με κάνει πιο ψύχραιμο, τολμώ να πω ότι αυτό το album είναι το πιο «ξένο» στο όνομα DARKTHRONE. Είναι τόσο ρετρό που πραγματικά μπορεί να απορήσει αν είναι tribute μπάντα αυτή που το συνέθεσε! Οι στίχοι τους μιλάνε εκεί που η μουσική δεν μπορεί να τα πει όλα στο “I am the grave of the 80s”:
I AM THE GRAVES OF THE 80s
I AM THE RISEN DEAD
DESTROY THEIR MODERN METAL
AND BANG YOUR FUCKING HEAD
UH!
Δεν ξέρω ειλικρινά τι είναι αυτό που θα σας κεντρίσει το ενδιαφέρον σε αυτό το δίσκο. Σίγουρα δε θα είναι οι στίχοι και πολύ φοβάμαι ούτε οι, απλοικές στα όρια του προβλέψιμου σε δομή, συνθέσεις του. Οι στακάτες παλιομοδίτικες 80s κιθάρες τους δεν συγκίνησαν παρά μόνο τους νοσταλγούς εκείνης της εποχής, οι οποίοι θα θέλουν να ακούσουν ακόμα και lead μέρη με τον «παλιακό» ήχο. Θέλετε λοιπόν να ακούσετε πως θα ακουγόταν το «true» heavy metal των 80s από μια ακραία μπάντα που μέχρι και χορωδιακά μέρη επιστράτευσε; Η απάντηση είναι αυτός ο δίσκος! Όσοι πιστοί προσέλθετε! Και μη διανοηθεί κανείς να σκεφτεί ότι είχαν κάποιο σκοπό που οι DARKTHRONE κυκλοφόρησαν αυτό το δίσκο, παρά μόνο γιατί γούσταραν τότε να έχουν αυτό το ηχητικό περίβλημα. Όσο κι αν διαφωνώ με την κατεύθυνση που είχαν πάρει, ξέρω βαθιά μέσα μου ότι κυκλοφορούν δίσκους που τους εκφράζουν απόλυτα σαν μουσικές οντότητες, αδιαφορώντας πλήρως για το αν «χαλάνε» την υστεροφημία τους. Κι αφήστε εμένα να τους θεωρώ γραφικούς όσο δεν πάει!
Did you know that:
- Οι Sverre Steinsland και Innlandet Mannskor έχουν στο «βιογραφικό» τους μόνο τη συμμετοχή τους στα χορωδιακά μέρη του “Those treasures will never befall you”. Αντίθετα για τον Mats E. Tannåneset είναι το τρίτο συνεχόμενο album των DARKTHRONE που συμμετέχει και συγκεκριμένα στα χορωδιακά μέρη του, ομότιτλου με το album, κομματιού μαζί με τον Kjell Arne Hudbreider. Από τους «επαγγελματίες» μουσικούς συμμετέχει σε αυτό το κομμάτι και ο Apollyon των AURA NOIR.
Λευτέρης Τσουρέας
