ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ : “Hell for sale!” – HEAVENS GATE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ : 1992
ΕΤΑΙΡΕΙΑ : Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ : Charlie Bauerfeind
ΣΥΝΘΕΣΗ :
Thomas Rettke – φωνή
Manni Jordan – μπάσο
Bonny Bilski – κιθάρα
Sascha Paeth – κιθάρα
Thorsten Müller – τύμπανα
Η αντεπίθεση του power metal είχε ήδη ξεκινήσει, και η Γερμανία ήταν η κύρια πηγή παραγωγής καλλιτεχνών που έπαιζαν αυτό το μίγμα γρήγορου και μελωδικού metal. Όποιος ήθελε να βρει το επόμενο ταλέντο, ήξερε πως εκεί έπρεπε να ψάξει. Οι HEAVENS HATE μπορεί να είχαν ήδη κάνει το όνομά τους γνωστό, από το καλογραμμένο ντεμπούτο τους “In control” , αλλά κυρίως με το κλασικό κι ανυπέρβλητο “Livin’ in hysteria”. Είχαν γλυκαθεί με την ανταπόκριση που είχαν λάβει, όμως καθώς ξεκινούσαν να γράφουν τον διάδοχό του, είχαν στο μυαλό τους μόνο ένα πράγμα. Την καταξίωση.
Συνθετικά, το συγκρότημα αντλούσε ιδέες από τρεις πολύ διαφορετικές πηγές. Ο Fredl, ως κινητήριος μοχλός και frontman, πάντα είχε την τάση να φέρνει δυνατές ιδέες, βασισμένες στον κλασικό power metal, χτισμένες στα 4/4 και με έμφαση στην ταχύτητα και την μελωδία. Ο Paeth, ο οποίος είχε μια εντελώς διαφορετική μουσική ανατροφή, έφερνε εναλλακτικά ακούσματα, εναλλαγές ρυθμών, τεχνικά μέρη και πιο ανορθόδοξες συνθέσεις. Τέλος, ο Bilski, άκουγε πιο σκληρά πράγματα, πάντα αγαπούσε τα βαριά ριφ και τα δύσκολα σόλο, όσο και το χιούμορ που κυριαρχούσε στο χώρο του power.
Όπως καταλαβαίνετε, τα συστατικά αυτά, είναι που οδήγησαν στην πολύπλευρη συνθετική ομορφιά του “Hell for sale”, εφόσον λάβουμε ως βάση το ότι είναι το επόμενο βήμα για ένα συγκρότημα που ωριμάζει. Υπάρχει όμως και μια αίσθηση πως το τρίτο τους άλμπουμ, είναι πιο μπερδεμένο από τα δυο προηγούμενα, διότι η μουσική κατεύθυνση των τραγουδιών δεν είναι κοινή. Δεν είναι όσο συμπαγές όσο τα δυο προηγούμενα, αλλά και πάλι αφήνει μίλια πίσω του κάθε ανταγωνιστή του για τον θρόνο του ιδιώματος.
Ακούγοντας το “Under fire” που ανοίγει το CD, νοιώθεις λες και σκάει γροθιά στο πρόσωπό σου, με την ταχύτητά του και το κολασμένο τους παίξιμο. Ο Rettke αφήνει τα κομμάτια του εδώ, ενώ οι κιθαρίστες οργιάζουν και κάπως έτσι έγινε από τα πιο αγαπημένα τραγούδια μας. Το “Rising sun” είναι η δική τους αναφορά στην Ιαπωνία, μετά την θερμή υποδοχή που τους επεφύλαξαν εκεί στην πρόσφατη επίσκεψή τους. Το “Don’t bring me down” είναι μια ακουστική μπαλάντα, τόσο μελαγχολική όσο το “More than words”. Προσδίδει άλλη μια πτυχή σε αυτό τον πολύ-επίπεδο δίσκο αλλά και πάλι δεν φτάνει το μεγαλείο του “Best days of my life”.
Υπάρχουν κάποια τραγούδια που δεν θα χωρούσαν παλαιότερα σε άλμπουμ τους, όπως το “America” με την υπερβολική hard rock αισθητική και το αργόσυρτο “No matter”. Το επικό “He’s the man” αντιθέτως θα μπορούσε να είναι το δεύτερο μέρος του “The neverending fire”. Το χιούμορ ξεχειλίζει, τόσο στο “Hell for sale” που διακωμωδεί την χρήση της κόλασης ως θεματολογία στον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και στην διασκευή του “Always look on the bright side of life” από το “Life of Bryan” των Monty Python.
Το 1992 και το 1993 οι Γερμανοί κατάφεραν να κάνουν την πιο εκτεταμένη τους περιοδεία (άνοιγαν για τους DREAM THEATER στο Γερμανικό σκέλος της περιοδείας τους για το “Images and words”) και μάλιστα ηχογραφώντας τις εμφανίσεις τους στην Ιαπωνία, κυκλοφόρησαν το “Live for sale!” ως το μοναδικό ζωντανά ηχογραφημένο ενθύμιο. Όπως έχω ξαναγράψει, οι HELLOWEEN και οι GAMMA RAY, δεν έπαιζαν πλέον αυτό το κλασικό ύφος και οι HEAVENS GATE παρέμεναν οι μόνοι καθαρόαιμοι power metallers που το εκπροσωπούσαν, με τους RAGE (“Trapped”) και τους BLIND GUARDIAN (“Somewhere far beyond”) να σιγοντάρουν σε παραπλήσιο ύφος αλλά όχι ακριβώς το ίδιο.
Τριάντα χρόνια από το “Hell for sale” λοιπόν και ακούγοντάς το για άλλη μια φορά, διαπιστώνω πόσο μας λείπει το καλογραμμένο power metal των HEAVENS GATE. Η παρέα από την μικρή πόλη του Wolfsburg, που εκείνη την περίοδο ήταν στο ζενίθ της.
Did you know that:
- Ο πίνακας που κοσμεί το εξώφυλλο, είναι του Richard Corben, όπως και στο “Livin’ in hysteria”. Ο Αμερικάνος σκιτσογράφος, είναι αυτός που είχε δημιουργήσει το εξώφυλλο του “Bat out of Hell”, όπως και το γνωστό “Den saga”.
- Στην Ιαπωνία, όπου το Γερμανικό power metal άνθιζε, το άλμπουμ κυκλοφόρησε σχεδόν δύο εβδομάδες νωρίτερα και αμέσως έγινε μεγάλη επιτυχία, με διθυραμβικές κριτικές.
- To “Stars ‘n’ stripes” μέσα στα 25 δευτερόλεπτα που διαρκεί, εκτός από μια σύντομη κιθαριστική εισαγωγή για το “America”, είναι και ένα tribute στον Eddie Van Halen.
- To άλμπουμ ηχογραφήθηκε το καλοκαίρι του 1992 στα στούντιο του Kai Hansen, οπότε η συμμετοχή του ήρωά τους στο άλμπουμ ήταν σχεδόν δεδομένη. Μάλιστα ο κιθαρίστας των GAMMA RAY εκτός από το “Rising sun” στο οποίο παίζει κιθάρα, με τον συνοδοιπόρο του Dirk Schlächter να παίζει μπάσο, κάνει και cameo στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου.
- Αν και δεν προώθησαν το άλμπουμ με κάποιο βίντεο, προσπάθησαν να του δώσουν μια ώθηση με το single του “Don’t bring me down”, το οποίο, αν και μπαλάντα, δεν έκανε αίσθηση.
Γιώργος “Under fire” Κουκουλάκης
