a
ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Fly to the rainbow” – SCORPIONS
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1974
ΕΤΑΙΡΙΑ: RCA
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Frank Bornemann
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Klaus Meine
Κιθάρες – Rudolf Schenker
Κιθάρες – Uli Jon Roth
Mπάσο – Francis Buchholz
Τύμπανα – Jürgen Rosenthal
Τον Φεβρουάριο του 1972, οι SCORPIONS ήταν ακόμη μία σχετικά άγνωστη μπάντα από το Αννόβερο της (Δυτικής, τότε) Γερμανίας. Με προεξέχοντες τους αδελφούς Schenker, Rudolf και Michael, στις κιθάρες και το πρώην μέλος των Ενόπλων Δυνάμεων, τραγουδιστή Klaus Meine, είχαν καταφέρει από το 1970 ήδη, να φτιάξουν όνομα στην τοπική σκηνή, αρκετά καλό για να τους δοθεί η δυνατότητα να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους το 1972, με τίτλο “Lonesome crow”, ένα άλμπουμ που περισσότερο πατούσε πάνω στον ψυχεδελικό ήχο της kraut rock κατάστασης που επικρατούσε στην χώρα τους εκείνη την εποχή, παρά σε αυτό που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε σήμερα.
Η κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ σήμαινε πως θα έπρεπε να βγουν στον δρόμο και να αφοσιωθούν ακόμα πιο πολύ στο όραμα τους, να γίνουν ένα από τα μεγαλύτερα rock συγκροτήματα στον κόσμο, που τότε, μεταξύ μας, φαινόταν πολύ μακρινό. Σε αυτές την περιοδεία, κατάφεραν να κλείσουν την θέση του support σε ένα άλλο ταχέως ανερχόμενο σχήμα από την Αγγλία, που έκανε επιτυχία στην Γερμανία και την Ιαπωνία αλλά όχι τόσο πολύ στην πατρίδα τους, τους εκπληκτικούς UFO.
Οι UFO, έχοντας εντυπωσιαστεί από τις επιδόσεις του νεαρού (μόλις 18 χρονών) Michael Schenker, τον είχαν βάλει στο μάτι και με αφορμή ένα μπέρδεμα με την άφιξη στην Γερμανία του δικού τους κιθαρίστα, Bernie Marsden (που θα έκανε μεγάλη αίσθηση κάποια χρόνια αργότερα με τους WHITESNAKE του David Coverdale), ρώτησαν τον Rudolf και τον Klaus, εάν μπορούσαν να «δανειστούν τον κιθαρίστα τους». Ακολούθησε το ξεμονάχιασμα του νεαρού Michael, ο οποίος μάλιστα δεν μπορούσε καλά-καλά να μιλήσει αγγλικά, και έπεσε στο τραπέζι η επίμαχη πρόταση, δηλαδή να τον πάρουν μαζί τους στο συγκρότημα και στο Λονδίνο. Ο Michael Schenker δέχτηκε και το βράδυ της 18ης Ιουνίου 1973 στο Regensburg της Βαυαρίας έγινε ο νέος κιθαρίστας των UFO και άλλαξε ανεπιστρεπτί όλη την πορεία του βρετανικού (και όχι μόνο) hard rock. Βέβαια, αυτό το κέρδος των UFO ήταν μία σοβαρή απώλεια για τους SCORPIONS, που έπρεπε να προσαρμοστούν σε αυτή την μεγάλη αλλαγή.
Ωστόσο, πριν αποχωρήσει ο μικρός, δεν κρέμασε τον αδελφό του, αλλά απεναντίας του πρότεινε ο ίδιος τον αντικαταστάτη του, κάποιον φίλο του ονόματι Uli Jon Roth από τους Dawn road, οι οποίοι, επιπλέον, είχαν τον Francis Buchholz στο μπάσο, τον Jürgen Rosenthal στα ντραμς και τον Achim Kirschning στα πλήκτρα. Στην αρχή συζητήθηκε αν έπρεπε να ενταχθούν οι Rudolf και Klaus στους dawn road, όμως τελικά αποφασίστηκε να συνεχίσουν όλοι υπό το όνομα των SCORPIONS. Πέρα από την ισάξια αντικατάσταση του κιθαρίστα τους, οι SCORPIONS είχαν τύχη και ως προς την δισκογραφική τους μοίρα, καταφέρνοντας να κλείσουν συμβόλαιο με την γερμανική θυγατρική της αμερικάνικης RCA, γεγονός που τους έδινε πολύ μεγαλύτερη πρόσβαση σε ακροατήριο και πόρους για τις νέες τους κυκλοφορίες.
Εκτός από την γνωριμία με τον Roth, ο Michael Schenker, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που έκανε με τον αδελφό του, προκειμένου αυτός να τον αφήσει να ενταχθεί στους UFO, είχε συγγράψει τρία τραγούδια τόσο με τον νέο κιθαρίστα όσο και με τους Rudolf Schenker και Klaus Meine. Αυτά ήταν τα “Fly to the rainbow”, “Fly people fly” και “Far Away”, εκ των οποίων το πρώτο έμελλε να βαφτίσει και το δεύτερο τους άλμπουμ, ενώ αποτελεί και την μοναδική περίπτωση που ο Michael Schenker και ο Uli Jon Roth συνυπάρχουν σε ένα τραγούδι των SCORPIONS. Το “Fly to the rainbow” έχει μία απαλή, folk θα έλεγε κάποιος, εισαγωγή που εξελίσσεται οργανικά στο κάτι λιγότερα από δέκα λεπτά magnum opus του δίσκου. Αρκετά hard rock, progressive και ψυχεδελικά στοιχεία συγκεράζονται με μαεστρία, κάτω από το χέρι του νέου τους lead κιθαρίστα, ο οποίος προοριζόταν να γίνει ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια της εξάχορδης θεάς.
Το “Fly people fly” ορίζει αχνά ένα πρότυπο για το γράψιμό τους στις μπαλάντες (στις οποίες οφείλουν ένα μεγάλο μέρος της μελλοντικής επιτυχίας τους). Στο “Far away” ακούμε πολύ URIAH HEEP, διόλου τυχαίο, μιας και οι Άγγλοι πρωτοπόροι είχαν μεγάλο ρεύμα επί γερμανικού εδάφους, ενώ προσωπικά μπορεί να το παραλλήλιζα με τον πρώιμο ήχο των THIN LIZZY στα τρία πρώτα άλμπουμ τους που κυκλοφόρησαν πάνω κάτω την ίδια εποχή.
Το συγκρότημα έπρεπε τώρα να γράψει και να ηχογραφήσει νέο υλικό για του σκοπούς του “Fly to the rainbow”. Έτσι, τον Απρίλιο του 1974 χρησιμοποίησαν δύο στούντιο για να γίνει η δουλειά, πρώτα το ιστορικό (πλέον) Musicland στο Μόναχο κι έπειτα στο Maschen, κοντά στο Αμβούργο. Το πρώτο έμελλε να γίνει ιδιαίτερα διάσημο, μιας και πλειάδα επιτυχημένων άλμπουμ θα ηχογραφούνταν εκεί μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 από καλλιτέχνες όπως οι DEEP PURPLE, οι URIAH HEEP, οι RAINBOW, ο Rory Gallagher, οι LED ZEPPELIN, οι WHITESNAKE, οι ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA, οι QUEEN και οι IRON MAIDEN, μεταξύ πολλών άλλων. Οι SCORPIONS, ήταν από τις μπάντες που πέρασαν νωρίς από εκεί, ένα χρόνο μετά τους ROLLING STONES και τους T-REX του Marc Bolan. Στο Maschen, σαφώς μικρότερο, είχαν δουλέψει οι LUCIFER’S FRIEND, άλλη μία γνωστή (και από τις πρώτες) μπάντα της γερμανικής σκηνής.
Για την παραγωγή του άλμπουμ επιλέχθηκε ο Frank Bornemann. Αν είστε fan του progressive rock και, δη, του γερμανικού, σίγουρα έχετε ξανακούσει αυτό το όνομα. O Bornemann είναι ο ιδρυτής, κιθαρίστας και τραγουδιστής των γνωστών και πολύ αγαπητών στο ελληνικό κοινό, ELOY, που τότε είχαν ήδη κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, ενώ παράλληλα ασχολούνταν με την μουσική παραγωγή. Μηχανικός ήχου κατά την παραμονή τους στο Musicland ήταν ο Rheinhold Mack, ή απλά Mack όπως έμεινε γνωστός στην ιστορία, ο resident ηχολήπτης του studio που έβαλε το χεράκι του σε πολλές από τις προαναφερθείσες κυκλοφορίες, ξεκινώντας συνεργαζόμενος με τον Tony Visconti όταν αυτός έκανε παραγωγή στο “Zinc Alloy and the hidden riders of tomorrow” των T-REX.
Πέρα από τα τρία τραγούδια που άφησε παρακαταθήκη ο Michael Schenker στους SCORPIONS, το συγκρότημα έγραψε άλλες τέσσερις συνθέσεις. To “Speedy’s coming” που ανοίγει το άλμπουμ, είναι τροχιοδεικτικό της πορείας που θα ακολουθούσε η μπάντα στα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Όμως, ο μουσικός τους χαρακτήρας διένυε μία μεταβατική περίοδο και οι SCORPIONS δεν ήταν μία ακόμη αμιγώς hard rock πρόταση στον ακροατή, αλλά περισσότερο μία κατάσταση υπό εξέλιξη. Στα φωνητικά συνεισφέρουν και οι δύο κιθαρίστες, με τον Rudolf Schenker να ακούγεται στο κοινωνικό μήνυμα κατά της ανθρώπινης απληστίας, “They need a million”, ενώ ο Uli Jon Roth τραγουδάει στο “Drifting sun”, ενδεικτικό της αγάπης του για τον προσωπικό μουσικό του ήρωα, Jimi Hendrix. Γενικά το άλμπουμ εξακολουθεί να αντηχεί τις ψυχεδελικές τάσεις της δεκαετίας του ’60. Το “This is my song” που συμπληρώνει την τελική επτάδα του άλμπουμ, είναι ίσως το πιο «χίπικο» τραγούδι του άλμπουμ, αντλώντας κι αυτό έμπνευση από προηγούμενη δεκαετία.
Κι αν το μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ πατούσε σε πολλές βάρκες, η ιδέα για το εξώφυλλο ήταν τελείως αλλού, σύμφωνα με τον ίδιο τον Uli. «Μην με ρωτάτε τι αναπαριστά… Το αντιπάθησα από την αρχή, φαινόταν γελοίο τότε και φαίνεται γελοίο και τώρα», είχε πει σε συνέντευξη του. «Το είχαν σχεδιάσει οι ίδιοι γραφίστες από το Αμβούργο που έκαναν και το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ, που ήταν καλό, αλλά σε αυτό το άλμπουμ απέτυχαν οικτρά… Όσο για το νόημα, μόνο να μαντέψω μπορώ αλλά προτιμώ να μην το κάνω». Τα συμπεράσματα δικά σας!
To “Fly to the rainbow” κυκλοφόρησε την 1η Νοεμβρίου 1974 και αποτέλεσε μία νέα μουσική γέφυρα για το συγκρότημα, που χρησίμευσε σαν πλατφόρμα για να εξελιχθούν, αν αμφιταλαντευόταν σε σημεία, μεταξύ του hard rock ήχου και του πιο «πειραματικού» πρώτου άλμπουμ. Από την μια ακούγονταν λίγο progressive και kraut, από την άλλη προσπαθούσαν να γράψουν στο στυλ των DEEP PURPLE και των URIAH HEEP, όπως πολλοί συμπατριώτες τους με τις ίδιες βλέψεις. Το γεγονός ότι κυκλοφόρησε από την RCA, τους έδωσε μία ευκαιρία να ακουστούν παραπέρα και να ξεφύγουν από τα στενά όρια της χώρας τους, φτάνοντας μάλιστα μέχρι το ιαπωνικό νο. 83, όπου θα έκαναν μεγάλη επιτυχία μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70, αλλά γενικά με το “Fly to the rainbow” δεν ασχολήθηκαν και πολλοί στις άλλες διεθνείς αγορές. Τα live που έδωσαν για την προώθηση του δίσκου τους βρήκαν, πάντως να γυροφέρνουν στην Γερμανία, ανοίγοντας για καλλιτέχνες κάπως αταίριαστους με τους ίδιους, όπως ο Edgar Broughton και ο Dr. Hook. Όσο για τα ίδια τα μέλη της μπάντας, θα υπήρχαν κι άλλες αλλαγές, μιας και ο ντράμερ Jürgen Rosenthal θα αποχωρούσε μετά την λήξη των υποχρεώσεων για το άλμπουμ, προκειμένου να κάνει την υποχρεωτική του στρατιωτική θητεία και την θέση του πήρε ο Βέλγος Rudy Lenners. Δύο χρόνια αργότερα, ο Rosenthal θα εντασσόταν στους ELOY του παλιού παραγωγού του, Frank Bornemann, όπου θα έπαιζε ντραμς και θα έγραφε στίχους σε μία σειρά άλμπουμ που ήταν τα πιο επιτυχημένα τους, από το “Dawn” (1976) μέχρι και το “Silent cries and mighty echoes” (1979).
Ίσως το “Fly to the rainbow” να μην βγήκε τέλειο, αλλά σίγουρα έστρεψε τους SCORPIONS στην σωστή κατεύθυνση, την οποία θα αξιοποιούσαν ακόμα περισσότερο στο “In trance” που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά.
Κώστας Τσιρανίδης
