ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The living infinite” – SOILWORK
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2013
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jens Bogren, SOILWORK
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Bjorn Strid – φωνητικά
Sylvain Coudret – κιθάρες
David Andersson – κιθάρες
Ola Fink – μπάσο
Sven Karlsson – πλήκτρα
Dirk Verbeuren – ντραμς
Ένας ακόμα δύσκολος δίσκος για τους SOILWORK, το “The living infinite”, υπήρξε ένα statement του τύπου «είμαστε ακόμα ζωντανοί». Ένατο άλμπουμ, λοιπόν, για τους melodic death metallers, όπου είχαν να αντιμετωπίσουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που τους συνέβαινε. Ο κιθαρίστας και ιδρυτικό τους μέλος, Peter Wichers, κι εκ των βασικών συνθετών του σχήματος, αποφάσισε για δεύτερη φορά, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, να αποχωρήσει από το συγκρότημα, πλέον οριστικά.
Οι SOILWORK, βρέθηκαν, λοιπόν, στη δυσάρεστη και δύσκολη θέση, να πρέπει να μάθουν να ζουν χωρίς την παρουσία του Wichers κι έπρεπε να αποδείξουν με πειστικό τρόπο, ότι δεν ήταν εξαρτημένοι από εκείνον. Ο Bjorn “Speed” Strid, φαίνεται ότι το πήρε προσωπικά, θέλοντας να μην φανεί η απουσία του συνιδρυτή του σχήματος και ξεκίνησε να συνθέτει τραγούδια κι εκείνος (έγραψε μόνος ή μαζί με άλλους, 8 τραγούδια του “The living infinite”) και πήρε στη θέση του κιθαρίστα τον –συγχωρεμένο πλέον- David Andersson, με τον οποίο έμελλε να παίξουν μαζί στους σπουδαίους NIGHT FLIGHT ORCHESTRA, έχοντας φανερώσει μία μοναδική χημεία.
Τέτοιος ήταν ο οίστρος τους, που έγραψαν 20 τραγούδια (δηλαδή παραπάνω ήταν, αλλά αυτά θα τα πούμε αργότερα), οπότε το “The living infinite” βγήκε ως διπλός δίσκος, κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Και μιλάμε για γεμάτο διπλό άλμπουμ, αφού είχε διάρκεια σχεδόν 85 λεπτά. Σε γενικές γραμμές, είμαι αντίθετος με τους διπλούς δίσκους, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για σχήματα του συγκεκριμένου είδους. Εδώ όμως έχουμε ένα αποτέλεσμα πολύ σπουδαίας έμπνευσης.
Τα άλμπουμ του σχήματος από το “A predator’s portrait” μέχρι και το “Stabbing the drama”, τα θεωρούσα εξαιρετικά, τα δύο επόμενα όμως, το “Sworn to a great divide” και το “The panic broadcast”, μου έδειχναν ένα σχήμα λίγο πιο μπερδεμένο, που προσπαθούσε να βάλει αρκετά στοιχεία από το metalcore που μεσουρανούσε τότε, μέσα τον ήχο του κι αυτό δεν με ικανοποιούσε. Το “The living infinite”, ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο CD έχει τον κλασικό ήχο των SOILWORK, με τις τρομερές μελωδίες, τα hooks, τα ποικιλόμορφα φωνητικά του Strid και το ασύλληπτο παίξιμο του Verbeuren στα τύμπανα, ενώ το δεύτερο CD, βγάζει έναν μεγαλύτερο πειραματισμό, με instrumental, με πιο αργά τραγούδια, με χρήση ακουστικής κιθάρας, χωρίς όμως να χάνει τον χαρακτήρα του.
Κομβικό τραγούδι, θεωρώ το “The windswept mercy”, που θεωρώ ότι είναι το πρώτο «NIGHT FLIGHT ORCHESTRA τραγούδι», σε δίσκο των SOILWORK. Υπάρχουν όμως κι άλλες εξαιρετικές στιγμές, όπως το “Spectrum of eternity”, το “This momentary bliss” (τι κλασικό SOILWORK τραγούδι, αλήθεια), το “Vesta”, το “Drowning in silence”, το “Long live the misanthrope”, το “Leech” ή το “Rise above the sentiment”. Προφανέστατα, υπάρχουν fillers, όσο και να πιστεύουν οι Σουηδοί το αντίθετο, όμως είναι τόσα τα καλά τραγούδια, που χορταίνεις από το περιεχόμενο του δίσκου. Το “The living infinite” ήταν ένας πολύ δύσκολος δίσκος στο φτιάξιμο, υπό συνθήκες που θα μπορούσαν να έχουν λυγίσει το σχήμα, τα κατάφεραν όμως υπέροχα.
Did you know that:
- Ήταν τέτοιος ο οίστρος τους, που είχαν αξιόλογα τραγούδια τα οποία έμειναν απ’ έξω και κυκλοφόρησαν στο EP “Beyond the infinite”, το οποίο βγήκε μόνο στην Ασία, αλλά τελικά, το 2016, μπορέσαμε να τα ακούσουμε στη συλλογή τους “Death resonance”.
- Αυτός ήταν και ο τελευταίος δίσκος τους, με τον μπασίστα Ola Fink, ο οποίος έπαιζε μαζί τους από το ντεμπούτο τους.
Σάκης Φράγκος
