a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Trapped!” – RAGE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1992
ΕΤΑΙΡΙΑ: Noise
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Sven Conquest, Peavy Wagner
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Peavy Wagner – φωνητικά, μπάσο
Chris Efthimiadis – ντραμς
Manni Schmidt – κιθάρα
Φαινομενικά, μετά το “Reflections of a shadow” (1990), πέρασαν δύο χρόνια μέχρι το “Trapped!” (1992), αλλά ουσιαστικά μιλάμε για 14 μήνες σχεδόν και το λέω αυτό, διότι ο Peavy Wagner έχει αδικήσει πλειστάκις τον εαυτό του κυκλοφορώντας από το ξεκίνημα της καριέρας του, το 1985, σχεδόν κάθε χρόνο κάποιο full length άλμπουμ. Σχεδόν 25 δίσκοι, με αμέτρητα EP και live άλμπουμ, σε 35 χρόνια καριέρας, είναι τεράστιο νούμερο, με δεδομένο ότι και η διάρκεια των δίσκων του δεν είναι 35 λεπτά.
Το “Reflections…” που είχε προηγηθεί, ήταν κατώτερο του αναμενομένου και προφανέστατα υπήρχε πίεση η επόμενη δισκογραφική προσπάθεια να είναι πιο εμπνευσμένη. Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν το “Trapped!”, που διέλυσε όλα τα σύννεφα από το στρατόπεδο των Γερμανών με τον Έλληνα ντράμερ, αλλά όχι μόνο αυτό. Ήταν η απαρχή ενός τρομαχτικού σερί εξαιρετικών power metal δίσκων που κράτησε μέχρι και το “XII”.
Τα 90s φέρθηκαν πολύ καλά στον Peavy και τους RAGE στο θέμα έμπνευση. Fillers έψαχνες να βρεις με το κιάλι στους δίσκους τους, με όποιο line-up κι αν έπαιζαν. Στο “Trapped!”, αποφάσισαν να αυξήσουν τις ταχύτητες και να κάνουν μερικές επισκέψεις στο πιο speed παρελθόν της εποχής του “Perfect man”. Συν τοις άλλοις, στο “Baby I’m your nightmare”, είχαμε και τα πρώτα δείγματα με κάτι σαν ορχήστρα, κάτι που με το “Lingua mortis” έκαναν πρώτοι απ’ όλους και μας κόλλησαν στον τοίχο.
Από εκεί και πέρα, από πού να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; Από το “Shame on you” (με τον ήχο σαν μπουζούκι στην αρχή, αλλά πουθενά στα credits δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο), το “Medicine” που είχα φάει τεράστιο κόλλημα όταν είχε βγει, το “Enough is enough” με την κολλητική μελωδία στο ρεφρέν (αλήθεια, πόσα απίστευτα ρεφρέν έχει γράψει αυτός ο Πήβης;), το “The body talks” που άνοιγε το δρόμο για το εξίσου εξαιρετικό άλμπουμ, “The missing link” που θα ακολουθούσε ή την «υπερταχεία» “Solitary man”; Ακόμα και η διασκευή στο “Fast as a shark” των ACCEPT ήταν σε πολύ καλό επίπεδο.
Αυτό που σίγουρα ήταν πολύ βελτιωμένο, ήταν η παιχτική ικανότητα και των τριών μελών του σχήματος, που ανέβασε το τελικό αποτέλεσμα, ενώ για τη μίξη, πήγαν το δίσκο στα Morrisound Studios και τον Tom Morris, δείγμα του πόσο πίστευαν στο τελικό αποτέλεσμα. Παρότι δεν υπήρξε κάποιο video, κάποιο «εξώφθαλμα» εμπορικό τραγούδι, το “Trapped!” ήταν η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία των RAGE και το άλμπουμ που τους άνοιξε το δρόμο για συναυλίες στην Ιαπωνία. Αμέσως μετά έβγαλαν και το “Beyond the wall” (που δεν μπορούσα να βρω με τίποτα τον καιρό που κυκλοφόρησε), δείγμα της αφθονίας με την οποία έγραφε ύμνους τότε ο Peavy.
Κοιτάζοντας πίσω και ξανακούγοντας ύστερα από καιρό το άλμπουμ, το άφησα να παίζει 3-4 φορές συνεχόμενες και το απολάμβανα σε κάθε ακρόαση. Ο χρόνος του έχει φερθεί πολύ καλά και η γνώμη μου δεν έχει αλλάξει ούτε κατ’ ελάχιστο από την πρώτη φορά που το είχα ακούσει και είχα μαγευτεί…
Did you know that:
- Ένα ακόμα δείγμα του πόσο σοβαρά είχαν δει όλοι στη Noise το άλμπουμ αυτό, πέρα ότι το πήγαν στα Morrisound Studios για μίξη, ήταν ότι ανέθεσαν στον Andreas Marschall να φτιάξει το εξώφυλλο, κάνοντας μακράν το καλύτερο που είχαν μέχρι τότε.
- Μελανό σημείο, μέχρι και σήμερα; Η ανορθογραφία στην έκδοση του βινυλίου, που ο τίτλος αναγράφεται ως “Traped!”, δηλαδή με ένα “p”. Ένας δεν το έλεγξε αυτό ρε παιδιά;
Σάκης Φράγκος
