a
ΜΠΑΝΤΑ: VOLBEAT
ΑΛΜΠΟΥΜ: “Beyond hell/Above heaven”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ETAIΡΕΙΑ: Vertigo
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jacob Hansen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Michael Poulsen – φωνητικά, ρυθμική κιθάρα
Thomas Bredahl – lead κιθάρα
Jon Larsen – τύμπανα
Anders Kjolholm – μπάσο
Αυτοί οι Δανοί, που κάπου μπερδεύτηκαν μάλλον τα χαρτιά τους, γιατί είναι πιο Αμερικάνοι και από Αμερικάνους, είναι μία αγάπη που κρατάει χρόνια. Συγκεκριμένα 13, από όταν και είχα ακούσει κατά τύχη το “Boa” και κατόπιν ολόκληρο το δεύτερο, τότε, άλμπουμ τους, “Rock the rebel/Meet the devil”.
Τα «γενέθλια» όμως, τα έχει ένα πολύ πιο σημαντικό άλμπουμ από αυτό, το τέταρτο κατά σειρά στη δισκογραφία τους, το “Beyond hell/Above heaven”. Ένα άλμπουμ που είναι τίγκα ΠΑΣΟΚ-ικό 80s, αφού είναι «της αλλαγής». Είναι το άλμπουμ που έδωσε στη μπάντα αυτό για το οποίο είχε παλέψει με τα τρία προηγούμενά της και με σταθερή ανοδική πορεία: την πλήρη αναγνώριση. Κάτι στο οποίο έπαιξε ρόλο και η «μεταγραφή» τους από τη Mascot στην Vertigo (για την Ευρώπη), αλλά και τις EMI (Δανία) και Republic (Αμερική), πράγμα που αυτομάτως τους έδωσε τεράστια προώθηση. Η αλλαγή όμως είναι και στον ήχο, καθώς οι Δανοί αρχίζουν εδώ και γίνονται ακόμα πιο radio friendly, διατηρώντας ακόμα σε μεγάλο βαθμό αυτό το METALLICA meets Johnny Cash ύφος της μουσικής τους. Αλλαγή έχουμε και στον τρόπο που οι ίδιοι βλέπουν τα πράγματα εμπορικά και για πρώτη φορά έχουμε μία πληθώρα σπουδαίων καλεσμένων σε δίσκο τους. Οι Mille Petroza (KREATOR) και Michael Denner (MERCYFUL FATE και KING DIAMOND) στο “7 shots”, όπως και ο Mark “Barney” Greenway (NAPALM DEATH) στο “Evelyn”, θα δώσουν ξεχωριστό τόνο στο δίσκο και θα κάνουν την πολυμορφία του ακόμα μεγαλύτερη, ταυτόχρονα και με την ποιότητά του.
Ο δίσκος έχει από όλα. Έχει ένα υπέροχο opening track, το αγαπημένο μου “The mirror and the reaper”, με τα δικασάκια και το riffing του. Έχει το “Heaven or hell” (δεύτερο single, επίσης στα Αμερικάνικα charts) που σου φτιάχνει τη διάθεση, έχει το “Who they are” που «σκοτεινιάζει» και είναι τίγκα ICED EARTH (εκτός του ρεφρέν), έχει το μελωδικό “Fallen”, το πρώτο single του δίσκου που έκανε τη δουλειά του, αφού είναι το πρώτο κομμάτι της μπάντας που μπήκε στα Αμερικάνικα charts, έχει το “7 shots” όπου ακούς τον Petrozza σε κομμάτι που ξεκινάει σαν soundtrack κάποιου spaghetti western (και να νομίζεις την πρώτη φορά ότι έχει γίνει κάποιο λάθος) και εξελίσσεται super και έρχεται φυσικά προς τα μέτρα του. Έχει το “A new day” που ρίχνει πάλι τα γκάζια, αλλά για κανένα λόγο την ποιότητα. Έχει το “Warrior’s call” (το τρίτο single, επίσης στα charts και χρυσό στην Αμερική με πάνω από 500.000 κομμάτια να έχουν φύγει) που ροκάρει. Έχει φυσικά το “Evelyn” όπου ο Poulsen, έχοντας μαζί του και τον Barney των NAPALM DEATH, θυμάται το death metal παρελθόν του, στο μέτρο της τωρινής κατάστασης της μπάντας του. Έχει και το “Thanks” με το Ιρλανδικό ρεφρέν και με το οποίο το σχήμα ευχαριστεί τους οπαδούς του για τη μέχρι εκείνη την περίοδο στήριξή τους. Έχει από όλα βασικά και τα έχει σε ισορροπία, περισσότερη από ότι στους προηγούμενους δίσκους τους. Βάλτε και την εξαιρετική παραγωγή του σπουδαίου Jacob Hansen, βάλτε και το πολύ όμορφο εξώφυλλο και όλα ήταν όπως πρέπει για την επιτυχία του δίσκου.
Ποια επιτυχία; Το άλμπουμ έκανε ντεμπούτο στη θέση Νο 142 των Billboard 200 charts στην Αμερική, μπαίνοντας για πρώτη φορά στα charts της χώρας που σε γιγαντώνει από τη μία μέρα στην άλλη. Παγκοσμίως, έχει ξεπεράσει τις 1.000.000 πωλήσεις (με τις μισές να είναι στην Αμερική, όπου έχει ανακηρυχθεί και χρυσό). Η μπάντα είχε ήδη παίξει τον Ιούνιο του 2010 στο Download Festival, ενώ ήταν μέρος και του Big Four (METALLICA, MEGADETH, ANTHRAX, SLAYER) στην Ελβετία. Μετά την κυκλοφορία και όλο το ντόρο που έγινε με αυτήν, περιόδευσαν στη Βόρεια Αμερική σαν co-headliners με τους COLD και μετά πήραν μέρος στην Gigantour του 2012 (με MEGADETH, MOTORHEAD και LACUNA COIL), ενώ περιόδευσαν και στη Βόρεια Αμερική, έχοντας support τους ICED EARTH και HELLYEAH. Και κάπως έτσι μεγαλώνεις, κατά πολύ, το όνομά σου και περιμένεις το επόμενο άλμπουμ για την εκτόξευση! Στις 19 Νοεμβρίου του 2010, θα δώσουν και ένα μεγάλο live στην πατρίδα τους, το οποίο θα κυκλοφορήσει το 2011 σε DVD, με τίτλο “Live from beyond hell above heaven”.
Από την άλλη, αυτό ήταν το τελευταίο άλμπουμ με το αρχικό lineup του σχήματος, αφού στο ενδιάμεσο των συναυλιακών υποχρεώσεων για την προώθησή του, έφυγε ο κιθαρίστας Thomas Bredahl, για να τον αντικαταστήσει συναυλιακά ο Hank Shermann (MERCYFUL FATE) και αργότερα να προστεθεί στο lineup ο σπουδαίος Rob Caggiano (ANTHRAX), που θα αρχίσει να συνεισφέρει και συνθετικά.
Δεν ξέρω αν το “Beyond hell/Above heaven” είναι το καλύτερο άλμπουμ των VOLBEAT. Ούτε αν είναι αυτό που λέμε «μεγάλη δισκάρα» ή «δεκάρι» κλπ, αφού έχει και κάποια λίγα κομμάτια που είναι κατώτερα των δυνατών χαρτιών του. Όμως είναι το πλέον κομβικό άλμπουμ της μπάντας, με τραγούδια που έκαναν πλήρως τη δουλειά τους και έκαναν τους VOLBEAT, όσο και αν δεν αρέσει στη χώρα μας σε μεγάλη μερίδα του κοινού, ένα τεράστιο όνομα της εποχής μας. Και ένας από τους λόγους είναι ότι σε κάνουν να περνάς καλά… πολύ καλά! Σίγουρα είναι από τα τελευταία άλμπουμ της μπάντας που απόλαυσα στο έπακρο, καθώς η σημερινή της δισκογραφική κατάσταση με έχει «παγώσει» λίγο. Αλλά χαλάλι.
Did you know that:
- Το “Warrior’s call” είχε γραφτεί για τον Δανό boxer Mikkel Kessler, ο οποίος και τραγουδάει λίγο και στο κομμάτι
- Το super hit “Still counting”, που είχε κυκλοφορήσει στο προηγούμενο άλμπομ της μπάντας, “Guitar gangsters & Cadillac blood”, θα εμφανιστεί και εδώ σαν bonus track και η σοφή αυτή κίνηση θα το κάνει το Νο 1 τραγούδι του Billboard Hot Mainstream Rock Tracks chart τον Ιούλιο του 2012
- Μία μπάντα που επηρέασε τρομερά τον Poulsen στην ηχητική κατεύθυνση των VOLBEAT, ήταν και οι φοβεροί SOCIAL DISTORTION. Άλλωστε, στο “Guitar gangsters” υπάρχει και η διασκευή στο “Makin believe”, βασισμένη στην επίσης διασκευή των SOCIAL DISTORTION, αφού το αρχικό κομμάτι χρονολογείται στο 1955, από την country τραγουδοποιό Kitty Wells
- To “Fallen” είναι στιχουργικά επηρεασμένο από το θάνατο του πατέρα του Poulsen το 2008, λίγο μετά την κυκλοφορία του “Guitar gangsters”
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
