ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Non serviam” – ROTTING CHRIST
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Unisound Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Magus Wampyr Daoloth
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Necromayhem – κιθάρες
Mutilator – μπάσο
Necrosavron – τύμπανα
Magus Wampyr Daoloth – πλήκτρα
Μετά τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε το ντεμπούτο τους full length άλμπουμ, “Thy mighty contract”, πολλά άλλαξαν στο στρατόπεδο των ROTTING CHRIST εκτός από το line up τους. Ολες αυτές οι αλλαγές συνηγορούν στον ισχυρισμό ότι είναι ο πιο οριακός δίσκος της, μέχρι τώρα, πορείας τους.
Καταρχήν η φυγή τους από την γαλλική Osmose και η επιλογή τους να κυκλοφορήσουν το νέο τους υλικό από την ελληνική Unisound – πρώην Decapitated με την οποία κυκλοφόρησαν το “Passage to Arcturo” EP – ήταν από όλες τις πλευρές καταστροφική. Η συγκυρία ήταν τέτοια που θαρρώ ότι αν είχε κυκλοφορήσει το “Non serviam” από την Osmose το όνομα τους θα είχε γιγαντωθεί από τη στιγμή που είχε στο ρόστερ της τα πιο σημαντικά και ανερχόμενα σχήματα της, τότε, αναδυόμενης black metal σκηνής. Λόγω της ανεπαρκούς διανομής το άλμπουμ περιορίστηκε στα σύνορα της χώρας μας, κάνοντάς τους αγαπητούς σε όλο το φάσμα των Ελλήνων φίλων της σκληρής μουσικής. Κι αυτό έγινε κυρίως λόγω της ηχητικής και συνθετικής προσέγγισης που είχαν σε αυτό το δίσκο.
Αφήνοντας πίσω τον πιο primitive ήχο του “Thy mighty contract”, εδώ η μελωδία στην κιθάρα του Necromayhem κυριαρχεί και οι mid tempo ρυθμοί εναλλάσσονται με τους πιο φρενήρεις, διαμορφώνοντας δομές διαφορετικές από κομμάτι σε κομμάτι. Η minimal ηχητική των πλήκτρων του Magus Wampyr Daoloth δίνει την υποβλητική ατμόσφαιρα στον δίσκο, τον οποίο είχε αναλάβει και την παραγωγή. Μάλιστα το, εμβόλιμο στο tracklisting, soundtrack-ικό instrumental “Fethroesforia” θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ο προάγγελος των επερχόμενων προσωπικών του δίσκων. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα του “Non serviam” προκάλεσε πολλές συζητήσεις στους οπαδούς τους με πολλούς να το θεωρούν προβληματικό. Οι κιθάρες ακούγονταν στριφνές και τα τύμπανα του Necrosavron ακούγονταν σαν drum machine, αν και ηχογραφήθηκαν με ηλεκτρονικά drums στα, ιδιόκτητα από το group, Storm studios. Ουσιαστικά μετονομάστηκαν έτσι από τη στιγμή που πήραν την απόφαση να τα αγοράσουν από τον George Osmak της Molon Lave Records. Αυτή η παράμετρος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των τραγουδιών του δίσκου που κράτησε ένα ολόκληρο χρόνο.
Για το “Non serviam” η τετράδα επέλεγε να ηχογραφεί μόνο το βράδυ και να ξεκουράζεται το υπόλοιπο της ημέρας, για να καταφέρει να μεταφέρει στην ηχογράφηση αυτή την έντονη occult ατμόσφαιρα. Ο Mutilator πέρα από τους ιδιότυπους στίχους είχε συνεισφορά και στη σύνθεση όπως το κεντρικό riff του αρχετυπικού “Non serviam”, το οποίο έγινε το motto της μπάντας χωρίς να υπάρχει τέτοια πρόθεση εξ αρχής. Ο Necromayhem περνούσε πολλές ώρες στο στούντιο μόνος του γράφοντας ιδέες και riffs τα οποία έμπαινε στη διαδικασία να ενώσει, διαμορφώνοντας κομμάτια των οποίων η δομή ήταν διαφορετική και απρόβλεπτη. Αυτό το στοιχείο καθιστά το άλμπουμ αυτό ως εκείνο με τα πιο πολλά riffs στη δισκογραφία τους, σύμφωνα με τον Necromayhem. Αυτός ο τρόπος σύνθεσης έχει αλλάξει άρδην με τον ηγέτη τους να συνθέτει περισσότερο πάνω σε μια ιδέα για ένα κομμάτι και μετά να διαμορφώνει το ηχητικό πλαίσιο που θα έχει.
Το μήνυμα δεν εστάλη δυστυχώς και ο αντίκτυπος σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν μηδενικός, χάνοντας την ευκαιρία να μπουν στην αφρόκρεμα των μαυρομεταλλικών σχημάτων που θα πρωταγωνιστούσαν στα mid/late 90s. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο δεν έδωσαν καμία συναυλία στη χώρα μας αν και είχαν γίνει η πρώτη πλήρως αποδεκτή εγχώρια extreme metal μπάντα. Έδωσαν μόνο 3 συναυλίες – μια στο Ισραήλ με τον Magus Wampyr Daoloth στα πλήκτρα και δύο στο Μεξικό το 1995 χωρίς αυτόν. Ο κόσμος δεν είχε ιδέα ότι είχαν κυκλοφορήσει νέο δίσκο, γεγονός που τους απογοήτευσε και τους οδήγησε να ψάξουν για μια πιο σοβαρή εταιρία που θα τους υποστήριζε πλήρως, καταλήγοντας στην Γερμανική Century media. O Magus Wampyr Daoloth θα αποχωρούσε με αυτή την επιλογή και θα σταματούσε την ενασχόληση με την παραγωγή και ηχογράφηση δίσκων στα Storm studios. Από εκεί πέρασε σχεδόν όλη η extreme και ατμοσφαιρική metal σκηνή της χώρας μας, κλείνοντας μια ολόκληρη εποχή τόσο παραγωγική όσο ποτέ άλλοτε.
Με όλα τα παραπάνω θεωρώ ότι γίνεται αντιληπτό πόσο οριακός δίσκος ήταν για τους ROTTING CHRIST, αλλά και για την καθολική αποδοχή του extreme metal στην πατρίδα μας. Δυστυχώς μόνο το ομότιτλο κομμάτι επιλέγουν από αυτό το δίσκο, στο οποίο συνήθως ανεβαίνουν οι οπαδοί τους μαζί με την μπάντα στο κλείσιμο των συναυλιών τους. Μένει να δούμε αν θα επιλέξουν κάποια στιγμή να τον παρουσιάσουν ολόκληρο όπως έκαναν με το “Thy mighty contract”.
Λευτέρης Τσουρέας
