ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “(Music from) The elder” – KISS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1981
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Casablanca Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bob Ezrin
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Κιθάρα – Paul Stanley
Φωνητικά/Μπάσο – Gene Simmons
Φωνητικά/Κιθάρα – Ace Frehley
Drums – Eric Carr
Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και στα early 90s, ξέρετε πως καταλαβαίναμε ότι κάποιος είναι φανατικός οπαδός των KISS και όχι ένας επιφανειακός ακροατής; ΟΛΟΙ οι φανατικοί οπαδοί των KISS γούσταραν το “The elder”! Προσέξτε…δεν τους άρεσε απλά. Αποτελούσε τεράστια αδυναμία προς μεγάλη έκπληξη των Stanley και Simmons οι οποίοι δεν κατάλαβαν ποτέ το λόγο αυτού του κολλήματος του KISS Army. Βέβαια, τους δικαιολογούμε εν μέρει καθώς το “The elder” ήταν ο πρώτος δίσκος των KISS (και ο τελευταίος μέχρι το “Carnival of souls”) που δεν έγινε χρυσός. Ανεξαρτήτως πωλήσεων, ο δεύτερος δίσκος των KISS στη δεκαετία του ‘80 μπορεί να απολαμβάνει εκτιμήσεως από τον σκληρό πυρήνα οπαδών της μπάντας αλλά ήταν μία παταγώδης και βαρύγδουπη αποτυχία για τους KISS.
Το 1981 οι KISS βρίσκονταν σε ένα κομβικό σημείο αφού η δημοτικότητά τους στην Αμερική είχε αρχίσει να φθίνει ήδη από τα τέλη του 1979 ενώ το “Unmasked” που κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1980 δεν συγκίνησε τους οπαδούς τους με αποτέλεσμα να δώσουν μία και μοναδική συναυλία στα πάτρια εδάφη (και αυτή στο σχετικά μικρό για τα δικά τους δεδομένα Palladium Theatre). Χρειάζονταν λοιπόν δραστικά μέτρα και ο δαιμόνιος μάνατζερ τους Bill Aucoin το γνώριζε πολύ καλά αυτό. Ύστερα από συζητήσεις με τους Stanley και Simmons αποφάσισαν να προσλάβουν για παραγωγό τον θρυλικό Bob Ezrin ο οποίος είχε συνδέσει το όνομα του με το ηχητικά αρτιότερο άλμπουμ τους, το “Destroyer”. Ο Ezrin πρότεινε την ιδέα ενός concept δίσκου -κάτι που ήταν δημοφιλές εκείνη την εποχή- με τον Simmons να συμφωνεί αμέσως, τον Stanley να είναι αρχικά διστακτικός αλλά εν τέλει να συμφωνεί και τον Frehley να διαφωνεί κάθετα. Ωστόσο, η…πλειοψηφία κυριάρχησε και ο Frehley παραμερίστηκε, καθώς ο «νέος» Eric Carr δεν είχε δικαίωμα ψήφου. Αυτό συνετέλεσε στο γεγονός της ουσιαστικής απουσίας του Ace από τις ηχογραφήσεις αφού συμμετέχει μονάχα στο δικό του κομμάτι, το “Dark Light”, και σε κάποια μέρη στο μπάσο για το “The oath”.
To “The elder” είναι ένα μεσαιωνικό, σκοτεινό, επικό άλμπουμ με χορωδίες, ορχήστρες και ελάχιστα σημεία που να θυμίζουν τη rock n’ roll ταυτότητα των KISS. Ο Stanley τραγουδάει συχνά με falsetto, o Simmons δακρύζει στο video για το “A world without heroes”, οι κιθάρες είναι χαμένες στη μίξη και η ιστορία με τον πιτσιρικά-ήρωα που επιλέγεται από το συμβούλιο των σοφών…elders θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένα καλό κινηματογραφικό film…άλλωστε αυτό ήταν και το αρχικό πλάνο (γι’ αυτό υπάρχει και η παρένθεση στον τίτλο). Αντικειμενικά μιλώντας υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να απεχθάνεται κάποιος το “The elder”. Το καταλαβαίνω. Ο Ezrin δήλωνε αργότερα ότι ο δίσκος ήταν καλός αλλά όχι για KISS, οι Stanley/Simmons γύρισαν τελείως την πλάτη τους στο άλμπουμ αγνοώντας το επιδεικτικά μέχρι το καλοκαίρι του 1995 και την Konvention Tour όπου διαπίστωσαν προς μεγάλη τους έκπληξη πόσο γουστάρουν οι φανατικοί οπαδοί το δίσκο ενώ ο Frehley παραμένει σταθερός στην αρχική του αρνητική γνώμη για το “The elder”. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμη πράγματα για το 13ο studio άλμπουμ των KISS (συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών δίσκων του 1978 που φέρουν το λογότυπο της μπάντας και είναι στην επίσημη δισκογραφία). Δεν έχει σημασία ποιος παίζει τι τελικά, ποιοι είναι οι special uncredited guests ή αν αρέσει σε κάποιους ο δίσκος ή όχι. Η ουσία είναι ότι το 1981 οι KISS κυκλοφόρησαν ένα δίσκο που πήγε άπατος, δεν έκαναν περιοδεία για την προώθηση του παρά μόνο μεμονωμένες (ελάχιστες) τηλεοπτικές εμφανίσεις ενώ λίγο αργότερα θα απολυόταν ο Bill Aucoin γιατί απλούστατα σε κάποιον έπρεπε να καταλογισθούν ευθύνες. Οι KISS συνέχιζαν τη φθίνουσα (εμπορικά) πορεία τους και θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι το Σεπτέμβριο του 1983 για την επαναφορά τους…
Προσωπικά μιλώντας, το “The elder” ήταν και θα είναι πάντα στα πέντε πιο αγαπημένα μου άλμπουμ των KISS. Μέχρι σήμερα ανακαλύπτεις πράγματα και χαίρεσαι να τον βάζεις να παίξει…ειδικά την επανέκδοση του 1997 που έφερε στο προσκήνιο ηχητικά θέματα που κυριολεκτικά δεν είχαμε ακούσει στις πρώτες εκδόσεις του βινυλίου και της κασέτας.
Did you know that:
- To επίσημο video-clip για το “I” παρέμενε ακυκλοφόρητο μέχρι πρόσφατα. Υπήρχαν μόνο διαθέσιμες κάποιες φωτογραφίες και ορισμένες αόριστες πληροφορίες. Η αρχική μπομπίνα με το video βρέθηκε και δημοπρατήθηκε το 2018 ενώ εδώ και ένα χρόνο περίπου είναι διαθέσιμο στο YouTube.
- Αρκετοί συλλέκτες εκεί έξω συνεχίζουν και δίνουν αρκετά χρήματα για την τουρκική έκδοση του δίσκου η οποία έχει άλλο εξώφυλλο. Όσο και αν αυτό έχει το ενδιαφέρον του, οφείλουμε να τονίσουμε ότι πρόκειται για μία bootleg έκδοση αφού ποτέ η Casablanca ή αργότερα η Polygram έδωσε τα δικαιώματα στην…Dallas Records!
- Μιας και αναφερθήκαμε σε εναλλακτικές εκδόσεις του δίσκου, να σημειώσουμε ότι υπήρχε και μία ελληνική έκδοση της οποίας το εξώφυλλο δεν είναι gatefold αλλά κανονικό μονό εξώφυλλο.
Σάκης Νίκας
