ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Plaguewielder” – DARKTHRONE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΙΑ: Moonfog Productions
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fenriz, Nocturno Culto
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα, Φωνητικά, Μπάσο – Nocturno Culto
Τύμπανα, Φωνητικά – Fenriz
Όσοι παρακολουθούν τη μουσική εξέλιξη των θρύλων της Νορβηγικής σκηνής, γνωρίζουν πολύ καλά πως η μουσική ταυτότητα των DARKTHRONE υπέστη διάφορες αλλαγές κατά την πάροδο των ετών. Η κυκλοφορία των “Panzerfaust” και “Total Death” ουσιαστικά έριξαν τίτλους τέλους στην πρώτη κλασσική black metal περίοδο της μπάντας και οδήγησαν στην επόμενη. H πολυδιάσπαση της προσοχής του Fenriz, στα μέσα των 90s, στα αναρίθμητα projects, τα προσωπικά ζόρια αμφότερων των δύο μελών της μπάντας, αλλά και το «στέγνωμα» από πλευράς έμπνευσης, οδήγησαν στην σχεδόν τριετή παύση εργασιών του συγκροτήματος. Με τον Fenriz να παλεύει με τη κατάθλιψη από το 1998 (μέχρι και το 2002), ο Nocturno Culto πήρε τα κλειδιά της μπάντας, άνοιξε το μαγαζί, ανέλαβε σχεδόν αποκλειστικά τη σύνθεση και παρέδωσε έναν όμορφο δίσκο που σηματοδότησε τόσο την επιστροφή των Νορβηγών στο δισκογραφικό γίγνεσθαι, όσο και την έναρξη ενός νέου μουσικού κεφαλαίου για τους DARKTHRONE. Το κεφάλαιο αυτό συνέχισε με το “Plaguewielder”, το οποίο συμπληρώνει σήμερα 20 χρόνια ζωής και έληξε με την κυκλοφορία του “Sardonic Wrath” (2004) πριν τη μετάβαση σε crust/ punk φόρμες.
Σε μια συνέντευξη το 2010, ο Fenriz είχε δηλώσει πως όλα τα albums των DARKTHRONE έχουν διαφοροποιήσεις το ένα από το άλλο, εκτός από δύο. Αυτά τα δύο ήταν τα “Ravishing Grimness” και “Plaguewielder”, τα οποία ουσιαστικά ήταν ίδια για τον ίδιο. Η δήλωσή του αυτή βέβαια έστεκε ως ένα βαθμό, αλλά δεν αντανακλούσε όλη την αλήθεια. Με το “Ravishing Grimness” η μπάντα (δηλαδή ο Nocturno Culto…) άφησε στην άκρη τις απλές δομές των κομματιών, υιοθετώντας μια πιο περίπλοκη συνθετική προσέγγιση, με μεγαλύτερες διάρκειες και καθαρότερο ήχο στα κομμάτια. Το “Plaguewielder” μοιράζεται αναμφίβολα αρκετά κοινά με το “Ravishing Grimness” και μπορεί να «σφράγισε» την προσέγγιση του προκατόχου του, αλλά πήγαινε 2-3 βήματα παρακάτω. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι το drumming του Fenriz που εδώ ακούγεται πιο uptempo, πιο πολυδιάστατο και με μεγαλύτερο έλεγχο όσο ποτέ μέχρι τότε. Τα riffs του Nocturno Culto ακούγονται πιο σύγχρονα και πιο κοντά στο τι γινόταν τότε στη Νορβηγική σκηνή, αλλά και με περισσότερο νεύρο σε σχέση με το “Ravishing Grimness”. Άλλωστε δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κάποιος τα παραπάνω αν ακούσει τα κομμάτια που ανοίγουν και κλείνουν το δίσκο, τα “Weakling Avenger” και “Wreak” αντίστοιχα, τα οποία είναι και τα απόλυτα highlights του δίσκου.
Το “Plaguewielder” δεν άλλαξε το ρου της ιστορίας του black metal, αλλά σίγουρα δεν αξίζει να συγκαταλέγεται στις πιο αδύναμες στιγμές της μπάντας, όπως υποστηρίζει μια μερίδα οπαδών των Νορβηγών. Το “Plaguewielder” είναι ένας σφικτός και αξιόλογος δίσκος που παρουσιάζει τους DARKTHRONE σε μια μεταβατική περίοδο, λίγο πριν παραδώσουν δύο πανέμορφους δίσκους και πετάξουν από πάνω της την “καθαρή” black metal τεχνοτροπία.
Θανάσης Μπόγρης
