ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Reign of light” – SAMAEL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΙΑ: Regain Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Waldemar Sorychta
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Xy – Πλήκτρα, τύμπανα (programming)
Mas – Μπάσο
Makro – Kιθάρες
Vorph – Kιθάρες, φωνητικά
Όχι, δεν είναι black metal, όχι δεν είναι καθόλου κοντά στο “Passage”, πολλώ δε μάλλον στο “Ceremony of opposites”. Είναι ένα άλμπουμ διαφορετικό, το οποίο έφαγε φτυάρι με το κιλό όταν είχε κυκλοφορήσει είκοσι χρόνια πριν. Είναι να αναρωτιέται κανείς, έχει αλλάξει ύφος καμία μπάντα, χωρίς να κατηγορηθεί γι’ αυτήν της επιλογή; Χωρίς να έχει καμία σημασία πόσο καλό είναι ένα άλμπουμ, άπαξ και δεν είναι στο ύφος που έχουμε μάθει κάποιους μουσικούς, απευθείας οι ίδιοι είναι ξεπουλημένοι και το άλμπουμ για τα σκουπίδια…
Κάπως έτσι υποδέχτηκαν οι οπαδοί των Ελβετών SAMAEL και η γενικότερη μεταλλική κοινότητα, το εορτάζον σήμερα “Reign of light”. Με διάφορα διόλου κολακευτικά σχόλια.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως η μετάβαση από το παραδοσιακό black metal, σε έναν industrial ήχο με ηλεκτρονικά στοιχεία και κάποια συμφωνικά σημεία, δεν είναι ευκολόπεπτη. Όμως τελικά, πρέπει ένα συγκρότημα να ακολουθεί την έμπνευση και την καρδιά του ή τα θέλω των οπαδών του; Αν υπάρχει σεβασμός στην μουσική, αυθεντικότητα και δημιουργικότητα, από τα ανέμπνευστα αναμασήματα, χίλιες φορές ο πειραματισμός. Άλλωστε το έκαναν και οι PARADISE LOST και ουδέποτε στερήθηκαν επιπέδου οι δημιουργίες τους. Κάτι αντίστοιχο ισχύει κατά τον γράφοντα και για τους SAMAEL.
Από τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, το μακρινό 1991, τα αδέλφια Xy και Vorph, αν σε κάτι δεν έκαναν έκπτωση, αυτό είναι η ποιότητα της μουσικής τους. Το ίδιο φυσικά ισχύει και εδώ. Το “Reign of light” είναι αν μη τι άλλο ένα ποιοτικό άλμπουμ.
Ξεκινώντας με το “Moongate”, το άλμπουμ ανοίγει μια παράξενη πύλη σε διαφορετικούς κόσμους, τόσο μουσικά, όσο και συναισθηματικά. Η μουσική διαφοροποίηση, βγάζει πλέον «αυτί». Δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη ούτε να γίνει ανεκτή, αν δεν είναι έτοιμος και πρόθυμος ο ακροατής να πειραματιστεί και αυτός, ακολουθώντας τους πειραματισμούς των Ελβετών. Αν επιβιώσει από αυτήν την αλλαγή, αν την καλοδεχτεί, τότε, η συναισθηματική πύλη που λέγαμε, θα τον πάει ένα πολύ όμορφο ταξίδι.
Ένα ταξίδι γεμάτο, απαρτιζόμενο από έντεκα κομμάτια, κορυφαίο εκ των οποίων πιθανότατα το “Oriental dawn”. Ένα ταξίδι σχεδόν κοσμικό, μέσα από πραγματικά υπέροχα τραγούδια, όπως το “Telepath” και το “Heliopolis”. Το ομώνυμο “Reign of light” και το “As the sun”.
Έτσι όμως μια άγνωστη πύλη στην μουσική των SAMAEL ανοίγει στην αρχή του δίσκου, έτσι και μια άλλη πύλη έρχεται να κλείσει αυτήν την ιδιαίτερη όσο και αμφιλεγόμενη για πολλούς διαδρομή. To “Door of celestial peace”, κλείνει αυτό το παρεξηγημένο άλμπουμ. Και μακάρι, είκοσι χρόνια μετά, να ήρθε πια και η ειρήνη στις συνειδήσεις των ακροατών και να το εκτιμήσουν γι’ αυτό που είναι. Διαφορετικό, αλλά όμορφο!
Φανούρης Εξηνταβελόνης
