ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The bleeding” – CANNIBAL CORPSE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal Blade
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Scott Burns
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Chris Barnes
Κιθάρες – Jack Owen
Κιθάρες – Rob Barrett
Μπάσο – Alex Webster
Drums – Paul Mazurkiewicz
Μετά τον πάταγο του μνημείου “Tomb of the mutilated”, που όπως είπαμε σε προηγούμενο κείμενο, έφερε την αποχώρηση του Bob Rusay από το συγκρότημα, οι CANNIBAL CORPSE, οι μακελάρηδες κανίβαλοι της καρδιάς μας, ετοίμαζαν προσεκτικά το επόμενο τους βήμα. Σε πρώτη φάση, το “Hammer smashed face” EP κυκλοφορεί στις 23 Μαρτίου του ‘93, για να κερδίσουν χρόνο. Άλλο ένα υπέροχο εξώφυλλο του Vincent Locke, η πρώτη και τελευταία φορά που οι CANNIBAL CORPSE ήταν τετράδα σε κάποια κυκλοφορία. Ο Rusay είχε ηχογραφήσει solos γι’ αυτήν, αλλά επειδή δεν τους άρεσαν, τα επανηχογράφησε ο Owen. Με τον φερώνυμο ύμνο, δύο διασκευές (“The exorcist” – POSSESSED, “Zero the hero” – BLACK SABBATH) και δύο επανηχογραφήσεις του “Shredded humans” και του “Meat hook sodomy”, θα κρατούσε ως ορεκτικό, πεινασμένους τους οπαδούς για την επόμενη δουλειά, δίνοντας τους παράλληλα κάτι για τη λιγούρα!
Και εκεί, οι Αμερικάνοι, απαντούν με κίνηση ματ στις κιθάρες. Rob Barrett άρτι αφιχθείς από τους MALEVOLENT CREATION, συνθέτοντας μια υπερομάδα βίας και δύναμης. Οι συνθέσεις παίρνουν σιγά σιγά τη μορφή τους, υπό το άγρυπνο μάτι του Scott Burns στα περίφημα Morrisound studios, ακολουθώντας μια τρομερά πιασάρικη τραγουδοποιία. Σαν οι CANNIBAL CORPSE να ήθελαν να γράψουν το δικό τους “Black album” μη θυσιάζοντας ούτε γραμμάριο επιθετικότητας, λύσσας και πώρωσης. Και αν με ρωτάτε, προσωπικά, το πέτυχαν 100%. Φυσικά, για μένα μαζί με το “Human” και το “Covenant”, το “The bleeding” συνθέτει την αδιαίρετο τριάδα του είδους, ορίζοντας αισθητικές και riff-ολογίες δεξιά και αριστερά, οπότε φυσικά και το πιστεύω! Στις 12 Απριλίου 1994, το “The bleeding” με το ιδιαίτερο και τόσο χαρακτηριστικό εξώφυλλο του (περισσότερα επ’ αυτού παρακάτω), βρίσκεται στα ράφια των δισκάδικων.
Έχει προλογιστεί, από το εναρκτήριο έπος και πρώτο video clip της μπάντας “Staring through the eyes of the dead” που έχει παίξει στο MTV κατά κόρον. Mid-tempo, με τεχνικές και πιασάρικες riff-άρες να πετσοκόβουν σβέρκους, ένας Chris Barnes να γρυλλίζει σαν zombie που έχει πάρει κόκα και σε κυνηγάει να σε φάει, μέχρι το σημείο που ψιθυρίζει αυτό το ρημάδι το “…eyes…” και τα γκάζια παίρνουν φωτιά. Ένας Mazurkiewicz να διευθύνει τη μπάντα στο πως και με πόσους τρόπους θα πετσοκόψουν τον ακροατή, με απίστευτη μαεστρία στις δυναμικές και στις ενορχηστρώσεις των κομματιών. Από δυναμίτες ωμού σαν σπαλομπριζόλα ρομαντισμού όπως το “Fucked with a knife” (“No escape from your fate, destined to be mine”), “The pick-axe murders” (“Axed in the back, pick through the neck, dead like the rest”) και το “She was asking for it” (“I remember her screams, the night she died.”), σε σεμινάρια συνθετικού πλούτου, όπως το “Stripped raped and strangled” (“She was so beautiful, I had to kill her!”), ή το φονικό “Pulverized” (“I can’t stop killing!”).
Το υπέροχα τεχνικό και σάπιο “Return to flesh” δίνει μια διαφορετική νότα στο άλμπουμ, με την αργόσυρτη και σχεδόν “ατμοσφαιρική” riff-ολογία στην αρχή και στο κλείσιμο με το ενδιάμεσο να γίνεται σφαγή βγαλμένη από ταινία gore/splatter! Τι μπάσιμο κι αυτό…χώρια οι σχεδόν “ποιητικοί” στίχοι για δεδομένα στιχουργίας CANNIBAL CORPSE: “No way back at all, trapped between life and death, we can’t return to flesh!”. Ο ομώνυμος ύμνος, επίσης κατεβάζει γκάζια για χάρη ενός υπέροχα SLAYER-ικού riff με τον Barnes να γκαρίζει “BLEEDIIIIIIING” και να σου παγώνει το αίμα στη στιγμή! Το δε “Force fed broken glass” έχει μερικές από τις πιο ανατριχιαστικές ακουστικές που έχουν ακουστεί σε τέτοιου τύπου death metal κομμάτι, ειδικά εκεί που ακούγεται σαν να πνίγεται κάποιος με γυαλί! Ατόφιος, κρυπτικός τρόμος, σε μια από τις πιο “γεμάτες” συνθέσεις από όλων των ειδών τα riffs. Αυτό το fade out, ειδικά, είναι λες και ο μακελάρης θα γυρίσει….και θα γυρίσει για να τελειώσει τη δουλειά.
Και φυσικά, εκεί έρχεται ένα κομμάτι που σαν να συνοψίζει όλες τις αρετές του δίσκου, στα δυόμιση μόλις λεπτά διαρκείας του, κλείνει εμφατικά τον δίσκο. “An experiment in homicide”. Γουστόζικα riffs; Έχει! Λυσσασμένο παίξιμο μα και τεχνικό; Έχει! Στιχάρες κομμένες και ραμμένες για ένα τέτοιο είδος, ειδικά αυτό το παρακλάδι του; Έχει λέμε! “I don’t want to hurt you, I just want to kill you”. Κάποιος θα έλεγε ότι σε τέτοια ερωτική ελεγεία τα λόγια ωχριούν, αλλά άμα ο άνθρωπος είναι αισθηματίας θα κάτσει και θα πει πράγματα: ποια κοπέλα δεν λυγίζει κάτω από το βάρος τέτοιων λέξεων κύριοι; Και όχι μόνο αυτών, αλλά και όσων άλλων εξαίσιων στίχων παραθέσαμε παραπάνω; Ορίστε μας, να βγαίνει τώρα ο κάθε κρεμανταλάς και λιμοκοντόρος και μας τσαμπουνάει για αγάπη μέχρι θανάτου, χωρίς να μας δίνει λεπτομέρειες του πως θα οδηγηθούμε στο θάνατο! ΆΣΕ ΡΕ ΠΟΝΗΡΕ, ΕΠΕΙΔΗΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΛΕΠΟΥΔΙΑΡΑ;
Τέλος πάντων, στο θέμα μας! O δίσκος, εκτόξευσε έτι περαιτέρω το όνομα των Κανιβάλων, οδηγώντας τους σε σπουδαίες περιοδείες, μα και δυνατές πωλήσεις που έκαναν την Metal Blade να τρίβει τα χέρια της για πέμπτη συναπτή φορά. Κύκνειο δισκογραφικό άσμα για την χαρακτηριστική φωνή του Chris Barnes, που μετά και από το “Created to kill” demo με υλικό του “Vile” (προ Fisher), θα αποχωρήσει το ‘95, έχοντας ήδη φτιάξει με μέλη των OBITUARY τους SIX FEET UNDER από το ‘93. Το demo εκείνο, υπάρχουν πιουρίστες που λένε ότι έπρεπε να είχε βγει με τη φωνή του Barnes, αλλά εγώ ισχυρίζομαι το αντίθετο, όση άγρια ομορφιά και αν εμπεριέχει το “Created to kill” demo. Αυτό που εν ολίγοις έγραψε η ιστορία. Ότι, οι CANNIBAL CORPSE, θα έπαιρναν τον George Fisher από τους Φλοριδιανούς MONSTROSITY, το ‘96 και θα χάρασσαν ένα σπουδαίο μονοπάτι, αρχής γενομένης από το “Vile”. Αυτά, καλά να είμαστε να τα πούμε όταν έρθει η ώρα τους σε περίπου δύο χρόνια από τώρα!
30 χρόνια μετά, το “The bleeding” παραμένει αιώνιο παράδειγμα του πως πρέπει να παίζεται η πιο gore πλευρά του είδους, ενώ ακούγεται το ίδιο φρέσκο και αιματοβαμμένο όπως όταν κυκλοφόρησε. Δεν περιγράφω άλλο!
Did you know that?
– Για χρόνια, κυκλοφορούσε στο internet ένα remix του “Stripped raped and strangled” με ένα φωνητικό μήνυμα της γνωστής τραγουδίστριας Tori Amos από ραδιοφωνική εκπομπή, όπου ενθάρρυνε να επικοινωνήσουν θύματα βιασμού ή σεξουαλικής κακοποίησης με μια σχετική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης. Για χρόνια επίσης, ο υποφαινόμενος νόμιζε (προτού το διπλοτσεκάρει), ότι αυτή ήταν η αυθεντική εκτέλεση του κομματιού! Μέχρι που αγόρασε το δίσκο και το διαπίστωσε ο ίδιος ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, φυσικά.
– Στην επανέκδοση του 2006, έχουμε νέο εξώφυλλο, το νεότερο λογότυπο (δηλαδή από το ‘96 και πέρα) bonus κομμάτι τη διασκευή στο “The exorcist” των POSSESSED, ενώ τα τελευταία 4 δευτερόλεπτα του “Pulverized” κόβονται για πραγματικά ανεξήγητο λόγο. Σε μεταγενέστερες επανεκδόσεις, τα τέσσερα αυτά δεύτερα επανέρχονται. Στα καλά, ότι αυτή τη φορά, εν αντιθέσει με τη πρώτη έκδοση, έχουμε στίχους! Ναι, γιατί στη πρώτη έκδοση, έπρεπε να στείλεις γράμμα στη Metal Blade για να πάρεις στίχους! Σημεία και τέρατα….
– Δύο επιπλέον κουβέντες για το εξώφυλλο. Στη πρώτη έκδοση βλέπουμε μόνο ωμή σάρκα και μύες, ασυνήθιστο για CANNIBAL CORPSE, ειδικά δε για τον Vincent Locke. Μέχρι και στο booklet, δεν βλέπουμε πολλά από το εξώφυλλο, μιας και έχει λογοκριθεί. Οι επανεκδόσεις ωστόσο, δικαίωσαν και αποκατέστησαν την ιστορία. Ποια είναι αυτή; Ότι το αρχικό εξώφυλλο ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι στο κέντρο από τη γενικότερη εικόνα του πλήρους εξωφύλλου: είναι το άνοιγμα του κορμιού του κεντρικού χαρακτήρα από μια στρατιά zombies, από τον αφαλό ως το στήθος, με το δέρμα του να παίρνει το σάπιο πρασινωπό χρώμα που έχουν και εκείνα, δείχνοντας πως έγινε και εκείνος μέρος αυτού του στρατού.
Γιάννης Σαββίδης
