a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Crush” – BON JOVI
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Mercury
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Luke Ebbin
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, Κιθάρα – Jon Bon Jovi
Πλήκτρα – David Bryan
Κιθάρες – Richie Sambora
Τύμπανα, Κρουστά – Tico Torres
Μπάσο – Hugh McDonald
Η αλλαγή της χιλιετίας ήταν σημαδιακή για τους BON JOVI. Είχαν μια σειρά από πετυχημένα άλμπουμ στην πλάτη τους, απίστευτη δημοτικότητα, ενώ είχαν καταφέρει να αποτινάξουν την hair metal ταμπέλα τους, επιβίωσαν της grunge επίθεσης αλλά και των εσωτερικών τους ισορροπιών και ολοκλήρωσαν τα 90s πιο δυνατοί από ποτέ. Βέβαια, είχαν να πλασάρουν νέα μουσική από το 1995 και το εγχείρημα έπρεπε να είναι αντάξιο της νέας πραγματικότητας. Ο Jon Bon Jovi, με το ένα αυτί πάντα κολλημένο στις σύγχρονες τάσεις, είχε το όραμά του.
Βέβαια, όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι, η πίεση να επιβεβαιώσεις την φήμη σου, είναι τεράστια. Προσέξτε για τι σερί μιλάμε: “Slippery when wet”, “New Jersey”, “Keep the faith”, “These days”. Mε την δεύτερη προσωπική δουλειά του JBJ να είναι τόσο ριζοσπαστικά διαφορετική, οι αμφιβολίες ήταν βάσιμες. Κατά πόσο θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν;
Με λίγα λόγια, το “Crush” επιτυγχάνει στο να διατηρήσει την ταυτότητα των BON JOVI, παρουσιάζοντας μια θετικότερη τάση στα τραγούδια τους σε σχέση με το “These days” ενώ ταυτόχρονα ο εκσυγχρονισμός του ήχου τους δεν τους απομακρύνει από το εμπορικό τους rock στοιχείο. Δηλαδή το πείραμα πέτυχε!
Το “It’s my life” κατάφερε να κυριαρχήσει στο ραδιόφωνο (ναι – ακόμα και το 2000 ο κόσμος άκουγε ραδιόφωνο), με το talk-box του Sambora να παραπέμπει στο παρελθόν, αλλά και να δώσει το μοντέρνα αισθητική που έψαχνε η μπάντα. Μπορεί να μην έπιασε την κορυφή των charts στις ΗΠΑ, όπως παλαιότερες επιτυχίες τους, όμως έδωσε το στίγμα που ήθελαν ενώ αυτόματα έγινε μια από τις διαχρονικές τους στιγμές, εξίσου αναγνωρίσιμη με το “Bad medicine” και το “Livin’ on a prayer”. Το single έφτασε σε πωλήσεις τα 2 εκατομμύρια, μόνο στις ΗΠΑ! To άλμπουμ, έγινε το πέμπτο συνεχόμενο που έφτανε στο Νούμερο 1, εν τέλη προσθέτοντας πολλά χρυσά και πλατινένια βραβεία στη συλλογή τους, παρότι τα singles “Say it isn’t so” και “Thank you for loving me” δεν ήταν τόσο ευφάνταστα, ούτε τόσο πετυχημένα εμπορικά.
Μουσικά το άλμπουμ έχει μια πιο θετική διάθεση από το μελαγχολικό “These days”, εμπεριέχει κάποιες ενέσεις από U2 και BEATLES (“Two story town”, “Say it isn’t so”, “She’s a mystery”), έχει αρκετά samples σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής, την σωστή δόση από σιρόπια (“I got the girl”, “Thank you for loving me”) και διατηρεί πολλά από τα στοιχεία του παρελθόντος (σε μουσική, αλλά και στίχους) που αγαπήσαμε. Το ρεφραίν του “Just older” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περιγραφικό: “Like a favourite pair of torn blue-jeans…… It’s not old, just older”. Οι κιθάρες τους Richie Sambora, είναι παρούσες, στο άνοιγμα του “Next 100 years” (κάτι ανάμεσα σε “These days” και “Undiscovered soul”), στην κορύφωση του “Just older”, στο παλιομοδίτικο και τόσο Jovi, “One wild night”. Ακόμα και το κρυμμένο “I could make a living out of lovin’ you” είναι έτσι όπως θέλουμε να θυμόμαστε τους BON JOVI. Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω πως εδώ ξεκινούν οι έντονες Nashville αναφορές στην μουσική του συγκροτήματος, το οποίο εγώ αποδίδω στην φιλία και συνεργασία του JBJ με τον Billy Falcon, που έμελλε να γίνει σταθερός συνεργάτης για τα επόμενα χρόνια.
Ακόμα και το στυλιστικό μέρος, ήταν εκσυγχρονισμένο, με pop εξώφυλλο, την εμφάνιση των μουσικών αλλά και την εκκωφαντική απουσία των στίχων. Για πρώτη φορά σε κυκλοφορία τους, δεν συμπεριλαμβάνονται οι στίχοι των τραγουδιών, παρότι στα περισσότερα κομμάτια είχε δοθεί αρκετή έμφαση στο στιχουργικό μέρος. Σε γενικές γραμμές, μαζί με τους U2 που είχαν το “Beautiful day” την ίδια εποχή, οι BON JOVI έκαναν μια τεράστια επανεκκίνηση στην καριέρα τους, τόσο στυλιστικά, όσο και εμπορικά, έτοιμοι να πρωταγωνιστήσουν για τρίτη δεκαετία. Τολμώ να δηλώσω πως το “Crush” ήταν και το τελευταίο μεγάλο άλμπουμ του συγκροτήματος, το οποίο έπειτα ακολούθησε κατηφορική πορεία.
Did you know that:
• Μετά από πολλά χρόνια συνεργασίας, ο Desmond Child απουσιάζει από άλμπουμ του συγκροτήματος, σε μια περίοδο που ο Jon Bon Jovi, είχε λίγο ψυχραθεί με τον τραγουδοποιό.
• Για πρώτη φορά οι Bon Jovi και Sambora συνεργάστηκαν συνθετικά με τον Max Martin στο “It’s my life”. Ο Σουηδός ξεκίνησε ως τραγουδιστής σε μια άσημη τοπική glam metal μπάντα στα 80s και άργησε να καθιερωθεί ως συνθέτης και παραγωγός. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του Max Martin είναι για καλλιτέχνες όπως: Katy Perry, P!nk, Britney Spears, Taylor Swift, BACKSTREET BOYS και Kelly Clarkson. Πλέον αριθμεί 23 επιτυχίες που έφτασαν το Νούμερο 1 στις ΗΠΑ (και καμία από αυτές δεν είναι rock).
• Ο άγνωστος Luke Ebbin ανέλαβε να εκσυγχρονίσει τον ήχο της μπάντας, αφού τον δοκίμασαν πρώτα με ένα τραγούδι. Βλέπετε δεν είχε κάποια άλλη μεγάλη δουλειά στο βιογραφικό του. O Ebbin, ο οποίος άρχισε την καριέρα του όπως ο JBJ στα Powerstation studios, τους προτάθηκε από τον A&R γκουρού, John Kalodner. Δεν έκανε τελικά σοβαρή καριέρα στην μουσική, αν και ανέλαβε μετέπειτα το “Bounce” αλλά και το τελευταίο προσωπικό άλμπουμ του Richie Sambora, το “Aftermath of the lowdown”. Σήμερα είναι μεσίτης!
• Παρά τις τεράστιες επιτυχίες παλαιότερα, το “Crush” ήταν το πρώτο άλμπουμμ των BON JOVI που προτάθηκε για Grammy.
• To “It’s my life” είναι το πιο επιτυχημένο βίντεο του συγκροτήματος στο YouTube, φτάνοντας αυτή την στιγμή τις 845 εκατομμύρια προβολές!!!
• Το άλμπουμ κατάφερε στην Βρετανία να πιάσει κορυφή για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνοντας τον δεσμό της μπάντας με το Ηνωμένο Βασίλειο. Έφτασε στο νούμερο 1 ακόμα και σε Γερμανία, Αυστραλία, Ολλανδία, Αυστρία, Βέλγιο, Ιταλία και άλλες χώρες. Σήμερα ξεπερνά σε πωλήσεις τα 15 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
• Η περιοδεία του “Crush” επέφερε και το πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των BON JOVI, “One wild night”, το οποίο όμως εμπεριείχε και κάποιες παλαιότερες ηχογραφήσεις.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
